|
|
|
| | 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
| 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
| 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
| 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
| 28 | 29 | 30 | |
|
 |
|
|
ญี่ปุ่นครับ...ขอวาร์ปหน่อย |
|
ที่ผมเคยเล่าว่า ผมป่วยยาวอยู่เกือบ 2 เดือน
นี่เลยครับ ผลพวงของแบคทีเรียเจ้ากรรมที่ทำผมดูแย่เหลือเกิน
ผมบอกประเทศ บอกเมืองนะ
เพราะในความอาย มันก็เป็นเรื่องดีๆ ของคนที่นั่น
กลางมีนาที่ผ่านมา
ผมต้องเดินทางไปญี่ปุ่น เพื่อทำธุระ
ดูหายดี ไม่มีปัญหา เลยซ่าบินเดี่ยวไฟล์ทกลางคืน ไปถึงฮาเนดะตอนเช้า
อาบน้ำที่สนามบิน ดรอปกระเป๋าแล้วไปต่อ
แน่นอน อดนอนมาทั้งคืน แต่ผมชอบแบบนี้นะ มันไม่เสียเวลา
แต่ปรากฎว่าไม่ไหวครับงวดนี้
คุยงานเสร็จผมนั่งหลับอยู่ที่ร้านกาแฟ รู้สึกเหนื่อย เพลียมาก
นั่งอยู่ 2 ชั่วโมง เลยตัดสินใจกลับโรงแรมพักดีกว่า บ่าย 2 ก็น่าจะขอเช็คอินได้แล้ว
เรื่องมันอยู่ตรงนี้แหละครับ
ผมเดินจากร้านไปสถานีรถไฟใต้ดิน พร้อมกับความรู้สึก....ร้อน
ทั้งที่อุณหภูมิประมาณ 15 องศา
พอลงไปที่สถานี มันยิ่งร้อนจนเวียนหัวอยากอ้วก เหมือนอากาศในสถานีไม่พอหายใจ
งานนี้ผมควักยาดมโป้ยเซียนสูดแก้ลมดมแก้หวัดของดีประเทศไทยขึ้นมาสูด
จากนั้นไม่ถึง 10 วิ หัวใจเต้นแปลก ๆ มือสั่น เหงื่อแตก
ไม่ถึง 3 วิ ภาพซ่า จอดำ มาเลยครับ ผมรีบไหลลงไปนั่งซบผนังอย่างไว
ไม่สนสายตาคนรอบข้างที่อย่างเยอะ ในใจคิดว่า “ชิบหายแล้วกุ”
แล้วก็ภาพตัดครับ....
รู้สึกตัวอีกคือกุนอนอยู่ที่พื้นได้ไงไม่รู้ พร้อมเงาลางๆ และเสียงอื้อๆในหู
พอเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น ก็รู้ว่ามีเจ้าหน้าที่สถานี และคนแถวนั้นพยายามเรียก
เอาอะไรเย็นๆ ประคบหน้าผากซ้าย แล้วถามว่าเจ็บไหม แต่ผมยังตอบอะไรไม่ได้
ตอนนั้นมันไม่เจ็บเลยครับ ไม่รู้สึกอะไรเลย
ตอนหลังคือมันบวม หัวผมน่าจะฟาดพื้นตอนร่วงลงไป
ไม่รู้ว่าทั้งหมดมันเกิดขึ้นไวในเสี้ยววินาที หรือผมวูบไปนาน
พี่ผู้ชายพยายามพูดอังกฤษด้วย ถามว่าคุณโอเคไหม
ผมตอบว่าโอเค ก่อนจะมีใครซักคนพูดคำว่าโรงพยาบาลขึ้นมา
(จริงพูดเยอะ แต่ผมฟังออกแค่คำเดียว)
เลยต้องรีบบอกก่อนว่า ผมโอเค ไม่เป็นไร
แล้วลุกขึ้นนั่งโชว์ว่ากุไม่เป็นไรจริงๆ อย่างเอากุไปโรงบาลนะ
ทุกคนตรงนั้นคือพยายามช่วยมากๆ เอากระดาษมาโบก เอาน้ำมาให้ดื่ม
พยายามถามว่าผมป่วยหรือเปล่า เจ็บตรงไหนไหม กำลังจะไปที่ไหน
หลังจากนั่งพักจนดีขึ้น เจ้าหน้าที่ก็ช่วยหิ้วผมมาส่งขึ้นแท็กซี่
พี่ผู้ชายคนเดิมที่พูดอังกฤษช่วยถือกระเป๋ามาส่ง พูดกับแท็กซี่ให้ด้วย
แล้วพวกเขาก็ยืนดูจนรถออกเลยครับ
เอาจริงๆ รู้สึกขอบคุณและซึ้งใจมากสำหรับน้ำใจจากคนไม่รู้จักกัน
ประเทศนี้ปลอดภัยมากครับ นี่ถ้าผมไปเปิดวาร์ปที่อื่น กระเป๋าตังอาจมีหายได้
แน่นอนครับ ผมจะไม่ไปเปิดวาร์ปที่ไหนอีกแน่นอน
ครั้งเดียวนี่ก็อายยันลูกบวช
ปล. ยาดมตราโป้ยเซียน ใช้ดมใช้ทาในหลอดเดียวกัน
ดีนะที่ผมติดยาดม ง่วงก็สูด เหงาก็สูด
ปล. 2 ไม่มีรูปประกอบนะครับ....ใครจะถ่าย....
| Create Date : 24 เมษายน 2562 |
| Last Update : 24 เมษายน 2562 17:13:55 น. |
|
1 comments
|
| Counter : 678 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
|
|
|
|
ผมเข้ามาอ่านทั้ง 3 บล๊อกของคุณเลย.... เดินทางแล้วไปตปทแล้วไม่สบาย... ผมยังไม่เคย..
ดูแล้วลำบากมาก เพราะสื่อสารกันนี่แหละครับ ที่ญี่ปุ่นผมใช้ภาษามือ
เข้าช่วย พอไหว... 555
อาหารผมก็เข้าไปกิน ชนิดมีเคาเตอร์เหมือนกัน ราคาพอไหว
บางแห่งก็แพงมาก แต่อร่อย..
ส่วนใหญ่ผมซื้อในซุปเปอร์ในห้าง อร่อยดี..
....
เขียนบล๊อกอีกนะครับ เขียนเล่าเห็นภาพเลย... ถ้าจะให้
ดีปรับตัวอักษรให้โตขึ้นก็จะดี ไม่งั้นต้องเพ่งตามอง(มีที่ปรับ
ขนาดอักษรบนซ้ายมือ ตอนเขียน..ผมปรับเป็นขนาด 18
ช่วยให้เพื่อน ๆ ส.ว.อ่านง่ายขึ้นหน่อย