สวัสดีครับ นี่เป็นบล็อคแรกในชีวิตผมเลยนะ  จริงๆ ผมก็เป็นคนธรรมดาชีวิตไม่มีอะไรมากมาย  แต่สิ่งที่อยากมาเล่า คืออะไรที่ผมไปเจอมาในระหว่างการเดินทาง ผมจะเขียนเป็นซีรีย์ๆ โดยซีรีย์แรกที่จะเขียน ขอใช้ชื่อว่า "เรื่องเล่าจากการเดินทาง" เรื่องมันเกิดจาก ผม แฟนผม และเพื่อน มาทำธุรกิจเสริมเล็กๆ กัน แต่ละคนมีหน้าที่ของตัวเองรับผิดชอบตามความถนัดกันไป และมีหน้าที่หนึ่งที่เราเรียกกันเองว่า "นักบิน" ถูกครับ...ไม่ใช่กัปตันแน่ๆ แต่เป็นคนที่ต้องคอยบินไปต่างประเทศต่างหาก หน้าที่ "นักบิน" ทำให้ผมต้องเดินทางบ่อยๆ ด้วยระยะเวลาสั้นๆ แถมทุกครั้งจะเป็นการเดินทางคนเดียว น้อยครั้งมาที่จะมีเพื่อน แรกๆ มันโคดเหงาเลย แต่หลังๆ ก็กลายเป็นว่า เริ่มจะชอบการเดินทางคนเดียวซะแล้ว เอาเป็นว่าขอเริ่มจากเรื่องสั้นๆ ก่อนเลยแล้วกันครับ  จองตั๋วผิด ชีวิตเปลี่ยน ตรงตามชื่อครับ... เริ่มมาจากอยู่ๆ ผมถูกสั่งในบินด่วนๆ ในเวลาที่งานประจำอย่างยุ่ง ทำอะไรไม่ได้นอกจาการรับปากแฟนว่า โอเค เราจะรีบบินให้เลย ผมจองตั๋วเองทุกครั้งครับ เพราะจะต้องออกแบบทริปเอง ว่าจะต้องไปที่ไหนก่อน ที่ไหนหลัง บางครั้งบินไปและบินกลับจากคนละที่ แต่งวดนี้หวยออกครับ ผมจองเองแล้วก็พลาดเองเต็มๆ ก่อนไปแฟนผมซึ่งคุมเรื่องการเงิน บอกไว้ว่า เธอบิน domestic เลยนะ จะได้ไม่เหนื่อย ค่าตั๋วไม่ได้แพงอะไร ผมก็เออ ออ บอกว่าโอเคตามนั้น แต่จริงๆ คิดไว้แล้วว่า ขาเข้าเมืองหลวง ผมจะลองนั่งรถไฟความเร็วสูงที่นี่ดูซักครั้ง ได้ข่าวว่าสะดวกและดี ประสบการณ์ชีวิต ผมจัดการจองโรงแรม จองตั๋วเครื่องบินเสร็จสัพ จัดตารางทุกอย่างแล้วออกเดินทาง หลังจากทำธุระหฤโหดที่เมืองหนึ่งเสร็จ ผมก็เดินทางพร้อมกระเป๋าขนาด 16 นิ้ว และเป้กีฬาอีกหนึ่งใบ มันก็สบายๆ ครับสำหรับผู้ชาย มันสบายแน่ครับ ถ้า...ล้อมันดี และลากไม่ไกล... ผมเริ่มสังหรณ์ใจตั้งแต่ขามาแล้วว่า ไอ่ล้อมันจะมีปัญหา แล้วก็จริง...อาจจะเพราะผมเอากระเป๋ากีฬาที่มีของอยู่เต็มวางไว้ข้างบนมันด้วย ทำให้ล้อเล็ก ๆ ของวันเริ่มส่ายไปส่ายมา และเริ่มเสียการควบคุมก่อนจะถึงสถานีซะอีก ไม่เป็นไร...ผมยกก็ได้ ไม่ได้ดูหนักหนาอะไร เมื่อต่อรถไฟมาจนถึงสถานีรถไฟความเร็วสูง พร้อมตั๋วในมือ ซึ่งผมแจ้งเวลาเจ้าหน้าที่ว่า ขอเวลา 30 นาที เพื่อหาชานชลา มันน่าจะเพียงพอ...ว่าไหม... แต่....เครื่องดูดตั๋ว มันกินตั๋วผมครับ!!! ผมใส่ตั๋ว 2 ใบ มันคาดออกมา 1 อีกใบหนึ่งมันกิน เอาไงดี...Xบหายแล้ว ไม่มีไม่ได้ ผมตัดสินใจเดินไปหาเจ้าหน้าที่ตรงนั้น บอกว่าเครื่องกินตั๋ว....แต่....ผมจำไม่ได้ว่าเครื่องตัวไหน เพราะมันมีประมาณ 10 เครื่อง และผมใช่เครื่องตรงกลางๆ แบบไม่ได้สนใจ ...ผมพูดภาษาเขาไม่ได้ ได้น้อยมากครับ น้อยจนสื่อสารเรื่องยากแบบนี้ไม่ได้ เจ้าหน้าที่เริ่มเอาเครื่องแปลภาษาเหมือนของโดเรเอมอนออกมา แล้วพูดใส่แล้วให้ผมอ่าน...แต่...ทำไมผมอ่านไม่ออก มันเป็นภาษาจีน คือ ผมไม่ใช่จีนครับ ผมพยายามบอกเธอ แต่เธอก็ตั้งหน้าตั้งตาพูดกับผมผ่านเครื่อง ด้วยภาษาจีน จนต้องพยายาพูดภาษาของเธอกับเธอ ว่าผมเป็นคนไทย ภาษาไทยมีไหม สรุปไม่มีนะครับ มีแต่ภาษาอังกฤษ ที่แปลออกมาดีทีเดียว ภาษาอ่านรู้เรื่องและสุภาพมาก ผมชอบ เวลาผ่านไปทั้งหมดก็รวม 10 นาที  เจ้าหน้าที่ต้องเดินไปงัดตู้มั่วๆ อีก 5 นาที เพราะผมจำเครื่องไม่ได้ งัดไป 3 ตู้ ไม่เจอตั๋วของผม เพราะ มันอาจถูกคายออกมาแล้ว หรือไม่ก็ตกลงไปข้างล่างแล้วจากที่พยายามพูดคุยกันอยู่นาน เหลือเวลาอีก 15 นาที ผมจะพลาดรถไฟ และพลาดนัดหมายด้วย ผมเลยแจ้งว่าไม่เป็นไร ผมจะซื้อตั๋วใหม่ ....แต่การซื้อใหม่ไม่ได้ทำได้ง่ายๆ ครับ... เพราะเขาอยากช่วยคุณทุกทางไม่ให้คุณต้องเสียเงิน เจ้าหน้าที่ตรงนั้น พยายามช่วยผมอีกครั้ง โดยการถามคำถามโคดละเอียดกับผม ผมพยายามตอบแค่ว่า ผมรู้ ผมต้องการซื้อมันใหม่ เงินไม่ใช่ปัญหา กว่าจะได้ตั๋วก็เกือบ 10 นาที... ตอนนี้เหลือเวลาอีก 5 นาที ที่ผมจะต้องวิ่งไปชานชลาที่ 60....ครับ....60 นี่คงเป็นเวลาที่ต้องวิ่งจริงๆ เพราะผมวิ่ง 4 x 100  จาก 34 ไป 60  ยืนยังไม่ทันหายหอบ รถไฟมา ผมถือตั๋วในมือบอกว่าโบกี้ที่ 15 แล้วผมก็เห็นโบกี้ 15 วิ่งผ่านหน้าผมไปเร็วจี๋  ...นู้น!!!!!!!! มันอยู่ตรงนู้นนนนนนนน วิ่งอีกแล้วครับ....พอเห็นท่าไม่ดี เลยโดดขึ้นไปก่อน แล้วค่อยไปลากกระเป๋าขึ้นไปเรื่อยๆ จนถึงแทน หลังจากวิ่งจนเหงื่อแตกทั้งๆ ที่อากาศ ไม่ถึง 10 องศา  สบายดีครับ รถไฟนิ่ง วิ่งเร็ว กว้างขวาง มีอาหารขายด้วย แต่ละคนก็ดูชิลๆ นั่งดื่มกาแฟกัน ผมกะว่าจะนั่งชมวิวต่างจังหวัดไปตลอดทาง แต่เอาเข้าจริง....ผมหลับ....หลับตลอดทาง 3 ชั่วโมง เกือบเลยสถานี หลังจากนอนในเมืองหลวงเพือทำธุระ 1 คืน ผมกะจะอยู่เที่ยวเล่น อีก 1 วัน เลยมาดูตั๋วเครื่องบินว่าไฟลท์กี่โมง Xบหาย ครับ....เพราะ.....ผมไม่ได้บินจากเมืองหลวง แต่ ต้อง ไป บิน จาก เมือง เดิม ที่ ผม ลง !!!!! กุไม่กลับรถไฟอีกแน่ๆ แถมเป็นไฟลท์เช้า ต้องนอนสถานีแน่นอน สุดท้ายจึงตัดสินใจจองตั๋ว Domestic ทันที ซึ่งมันเต็มครับ กว่าจะได้คือไฟลท์ 3 ทุ่ม ไม่เป็นไร ผมไม่ได้รีบ เข้าโรงแรมดึก ๆ ก็ได้ แค่อาบน้ำ สรุปผมต้องบินกลับไปเมืองนั่นใหม่ แล้วเข้าพักโรงแรม 1 คืน เพื่อรอขึ้นเครื่องตอนเช้า ผมเลือกนอนโรงแรมติดกับสนามบินเลยครับ แค่ 7 นาทีเท่านั้น แต่...คราวนี้ลำบากครับ เพราะโมเดลเจ้ากรรมที่ผมใช้กิเลสส่วนตัวซื้อมา แบบไม่คิดถึงตอนหิ้ว...ค่าเงินดีมากครับ หาไม่ได้อีกแล้ว แหะๆๆ ปกติผมไม่กลัวผีนะ นอนโรงแรมคนเดียวได้สบายๆ แต่ครั้งนี้...พอผมไปถึงล็อบบี้ปั้บ ความรู้สึกบางอย่างพุ่งเข้าหัวเลยครับ ...ทำไมคุ้นจัง เราเคยมาที่นี่มาก่อน... ไม่ครับ ผมไม่เคยมาที่โรงแรมนี้เลย มันคือ แดจาวู ผมเดินเข้าไปหาเจ้าหน้าที่ทุกอย่างเหมือนเคยเกินขึ้นแล้ว ที่นั่งด้านหลัง การตกแต่ง ทำเอาขนลุกบอกไม่ถูก เข้าหน้าที่เปิดห้องให้ผมเรียบร้อย บอกผมว่า ห้องผมเลขที่ 4617 ด้วยความง่วง ผมถามว่า คือชั้น 4 ห้อง 617 หรอ เธอตอบว่า ไม่ค่ะ...ชั้น 46 ห้องที่ 17 เชี้ย....กุเกลียดเลข 17!!! ผมกลัวขึ้นมาทันที่เลยครับ แต่ไม่รู้จะพูดยังไง ได้แต่ลากกระเป๋ากดลิฟต์ไปชั้น 46 ตอนเลือก ตั้งใจเลือกห้อง Ocean view ไว้ กะว่าจะมานั่งจิบเบียร์เย็นๆ ดูวิว แต่คงไม่ใช่ตอน 5 ทุ่มครึ่งครับ... ถ้าเปิดไปแล้วไม่ใช่วิว ผมคงวิ่งจากชั้น 46 ไม่ทัน ตอนนี้ผมกลัว จริงๆ กลัวตั้งแต่เจ้าหน้าที่ถามผมว่าพักคนเดียวหรอคะ แต่คุณจอง double bed ไว้ เรามี single bed นะ ผมเลยตอบว่าใช่ ผมอยากนอนเตียงใหญ่ เจ้าหน้าที่ก็ยิ้มๆ แปลกๆ เหมือนงงๆ หรืออะไรซักอย่าง  ...ทำไมอ่ะ...เตียงใหญ่เขาไม่นอนคนเดียวกันหรอ... โรงแรมตกแต่งดูใหม่มาก ๆ แต่กลิ่นน้ำยาอะไรซักอย่างผมไม่ชอบมันนัก แล้วก็อดนึกถึงโรงแรมมีชื่อแถบภาคเหนือติดแม่น้ำโขงไมได้ ตอนนั้นรุ่นพี่ที่นอนด้วยออกปากเลยว่า...กุมีเซ้นต์นะ และกุว่าที่นี่มี... อ้าว! ไอ่พี่เวร ผมเลยจับอัดเบียร์ไป 2 คน 6 ขวด หลับสบายไปเลยครับ ซ้งเซ้นต์ไม่ต้องพูดถึง ด้วยความกลัวเลยคิดว่าจะไม่นอน จะนั่งเล่นอะไรต่ออะไรไปถึงเช้า แต่ยิ่งนั่งยิ่งกลัว เพราะผมได้ยินเสียง เอี๊ยดอ้าดอยู่ตลอดเวลา จากนอกห้อง สุดท้าย หลับนี่แหละดีที่สุด โทรหาแฟนบอกแค่ว่าถึงแล้ว เหนื่อยมาก และผมก็หลับแบบทีเดียวยาวถึงเช้า สบายๆ เลยครับ ผีอะไรไม่มีทั้งนั้น เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า... 1. จองตั๋วดูสนามบินด้วยว่าที่ไหน เกือบพลาดเลยจริงๆ 2. ถ้าแฟนอนุมัติให้บิน บินเลยครับ รถไฟยังไงก็คือรถไฟ ทำขาคุณพังได้ 3. อย่าเล่นเกมส์เยอะ เพราะโรงแรมที่ผมบอกว่าแดจาวู ผมไปนอนอย่างบ่อยในเกมส์ครับ      นอนทีอัพ x3  55555 มันเลยติดตา เจอกันครับ  Create Date : 17 เมษายน 2562 Last Update : 18 เมษายน 2562 13:38:32 น. 1 comments Counter : 529 Pageviews. Share Tweet

ผู้โหวตบล็อกนี้...

คุณโอน่าจอมซ่าส์

โดย: โอน่าจอมซ่าส์ วันที่: 3 ตุลาคม 2562 เวลา:23:54:56 น.