1 2 3
4 5 6 7 8 9 10
11 12 13 14 15 16 17
18 19 20 21 22 23 24
25 26 27 28 29 30 31
ผู้ชาย 3 ถ. ตอนที่ 5
ผู้ชาย 3 ถ. ตอนที่ 5วีขอเชิญเพื่อน ๆ เลือกซื้อหนังสือของ โสดในซอย เรื่อง เติมรักให้เต็มรุ้ง ได้ ในงานสัปดาห์หนังสือแห่งชาติ ครั้งที่ 40 ระหว่าง 29 มีนาคม 8 เมษายน 2555 ที่ Plenary F03 บูธ ไอดีซี พรีเมียร์ นะคะ เรื่องนี้ค่อย ๆ กระดึ๊บ ๆ ไปเรื่อย ๆ อย่างช้า ๆ วีก็แก้ตัวอยู่ทุกครั้ง จนตอนนี้ต้องยอมรับแล้วค่ะว่า คงจะช้าไปอย่างนี้เรื่อย ๆ แหละ เพราะภารกิจรัดตัวจริง ๆ รอให้เคลียร์เสร็จได้ วีคงจะมีเวลามากขึ้น และคงจะเขียนได้เร็วขึ้นค่ะ ที่จริงกำลังคิดจะเขียนนิยายสั้น ๆ สัก 12-15 ตอนจบสักเรื่องหนึ่ง เป็นแนวน่ารัก ๆ ไม่คิดมาก เพื่อคั่นเวลาเรื่องนี้ แต่มันจะยิ่งทำให้เรื่องนี้ช้าลงไปอีก ก็เลยยังลังเล ๆ อยู่ค่ะ แต่จะพยายามไม่ให้ช้ามากเกินไปก็แล้วกันนะคะ อย่าเพิ่งเบื่อกันไปเสียก่อน มีอะไรก็ติ ชม ทิ้งไว้ให้ชื่นใจกันหน่อยนะคะ หากมีคำผิดก็บอกกันไว้หน่อยนะคะ บางครั้งวีก็ตาลายเหมือนกัน ^^ ตอนที่ 5 ห้องบอลรูมภายในโรงแรมฟิวซ์ ถูกดัดแปลงให้มีพื้นทางเดินที่ยกสูงและทอดยาวมาเบื้องหน้า ซึ่งมีจุดมุ่งหมายที่จะจัดเป็นเวทีสำหรับนางแบบอย่างที่เรียกกันว่า แคทวอล์ค ซึ่งในขณะนี้ยังว่างเปล่า มีเพียงแสงสีฉายไล้บนพื้นอยู่ไปมาเท่านั้น ด้วยยังไม่ถึงเวลาที่เหล่านางแบบจะมาเดินอวดเครื่องเพชรสวย ๆ ที่ออกแบบด้วยฝีมือของนักออกแบบเพชรจากร้านเพชรชื่อดังที่เป็นที่ยอมรับอย่างกว้างขวางในประเทศไทย คือ ร้านของคุณอ๋อง ที่เซียนเพชรทุกคนต้องรู้จักนั่นเอง เก้าอี้ของผู้เข้าร่วมชมการเดินแบบเพชรในครั้งนี้ ถูกจัดวางขนาบไว้ซ้ายขวาเหมือนเวทีเดินแบบโดยปกติ ซึ่งผู้มาชมก็หาใช่ใครที่ไหนไม่ ส่วนใหญ่ก็คือลูกค้าขาประจำของร้านเพชรของคุณอ๋อง ประกอบด้วยบรรดาไฮโซ และไฮซ้อทั้งที่มีเงินมากมายพอที่จะเหลือสำหรับการจับจ่ายเครื่องประดับในราคาเรือนล้านได้อย่างไม่เสียดมเสียดาย และทั้งที่เงินไม่ค่อยมี แต่อยากจะแสดงตัวว่ามีเงิน เพื่อเรียกเครดิตในวงสังคมให้กับตัวเอง เพราะผลประโยชน์ตอบกลับมันมีค่ามากกว่าราคาเพชรที่ซื้อมากมายนัก ปราณปุริมนั่งอยู่แถวหน้า เฉดไม่ทำให้ผิดหวังเพราะหาบัตรเชิญมาให้เขาในนาทีสุดท้ายจนได้ ชายหนุ่มไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองกำลังอยู่ผิดที่ผิดทางเลยจนนิดเดียว ทั้ง ๆ ที่ด้านข้างประกอบด้วยผู้หญิงสูงวัยเสียเป็นส่วนใหญ่ มองไปรอบ ๆ ก็เห็นผู้ชายอยู่ไม่กี่คน ส่วนใหญ่ถ้าไม่มากับคนรักขี้อ้อน ก็มักจะเป็นผู้ชายไม่แท้ ที่ต้องการหาเครื่องประดับมาสวมใส่เพื่อสนองความต้องการของตัวเอง จะว่าไปเขาก็เคยมางานเดินแบบในลักษณะนี้แล้วหลายครั้งเหมือนกัน ทั้งที่ตามมารดามาเพื่อ เปิดหูเปิดตา ตามที่คุณอรวรรณบอกกล่าว หรือการมาชมนางแบบที่เขากำลัง เล็ง เอาไว้เดินแบบและรอที่จะพาเธอกลับบ้านหรือไปที่ไหน ๆ ตามใจปรารถนา หรือแม้แต่การพาสาวสวยสักคนที่เขาพึงพอใจมาดูแฟชั่นโชว์ หรือเดินแบบของมีค่า เพื่อที่จะจบลงด้วยการใจป้ำ จ่ายเงินจำนวนมากเพื่อซื้อหาให้กับผู้หญิงเหล่านั้น เป็นการ ซื้อใจ ของเธอ ๆ เหล่านั้น พวกผู้หญิงเอาใจไม่ยากสำหรับคนเจนจัดอย่างปราณปุริม... ก็แค่ จ่าย จ่าย และจ่าย ต่อให้ใจแข็งเป็นหินอย่างไร ก็จะอ่อนละลายเป็นขี้ผึ้งถูกไฟลนอยู่ในกำมือของเขาโดยง่ายในเวลาไม่นานนัก ที่จริงแล้ว ด้วยรูปลักษณ์ที่เขาแสนภูมิใจ ปราณปุริมก็เชื่อว่า เขาสามารถได้ตัวเธอเหล่านั้นมาเปล่า ๆ โดยไม่ต้องใช้เงินหว่านด้วยซ้ำไป แต่ชายหนุ่มไม่ชอบอย่างนั้น เขาชอบการแลกเปลี่ยน...เพราะเมื่อไรที่เขาเบื่อหน่าย เขาจะสามารถผละจากมาโดยง่าย เพราะต่างฝ่ายต่างก็ได้ในสิ่งที่ตัวเองพอใจ มันไม่ได้แลกด้วยความรู้สึกเลยจนนิดเดียว งานเริ่มขึ้นช้ากว่ากำหนดการในบัตรเชิญเกือบชั่วโมง ซึ่งเป็นเรื่องปกติสำหรับงานลักษณะนี้ ยิ่งนาน ก็ยิ่งกระตุ้นต่อมความ อยากได้ ของคุณหญิงคุณนายที่จ้องจะจ่ายเหล่านั้นให้กระเหี้ยนกระหือรือหนักขึ้นไปอีก และเมื่อแสงไฟวูบวาบหรี่ลง กลายเป็นไฟสว่าง ก็มีพิธีกรคุ้นหน้าขึ้นไปก่อน ขอต้อนรับท่านผู้มีเกียรติทุก ๆ ท่านเข้าสู่งานหรูหราอลังการ จิวเวลรี่ ออฟ อิเทอนิตี้ ครับ.. เสียงปรบมือต้อนรับดังสนั่น พร้อม ๆ กับพิธีกรได้เชื้อเชิญผู้จัดงานขึ้นไปกล่าวเปิดงานตามพิธีการที่กำหนดไว้ เมื่อเสร็จสิ้นการกล่าวเปิด ก็มีเสียงเพลงในจังหวะคึกคักดังขึ้น ก็เป็นการบอกให้รับรู้ว่า การเดินแบบเครื่องเพชรกำลังจะเริ่มขึ้น ณ บัดนี้ การเดินแบบในชุดแรก ๆ เป็นนางแบบน้องใหม่ ที่ยังไม่มีชื่อเสียงมากนัก และเพชรพลอยที่นำมาประดับก็อยู่ในราคา พื้น ๆ ที่ยังไม่ได้เรียกเสียงฮือฮาจากเศรษฐีเงินถังที่มานั่งรอจ่ายของแพง ซึ่งจะต้องแพงเพียงพอให้สามารถขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์เป็นข่าวในวันรุ่งขึ้นได้ว่า คนไหน นามสกุลอะไร เป็นผู้จ่ายค่าเครื่องประดับราคาแพงไป ชนิดที่ราคามากพอ ๆ กับบ้านของคนชั้นกลางสักหลังหนึ่ง สิ่งที่ได้กลับมาคือ การมีหน้ามีตา และบางคนมันสะท้อนถึงการประสบความสำเร็จในหน้าที่การงานได้ด้วยเหมือนกัน ...ก็ถ้าเงินไม่ดี งานไม่เดิน ก็คงจะจ่ายเงินมือเติบอย่างนั้นไม่ได้... สังคมคนมีเงิน เขาวัดกันตรงนี้นี่เอง นางแบบร่างสูงสง่าที่ปราณปุริมติดใจ ออกมาเดินแบบเครื่องประดับชุดแรกของเธอเอาเมื่อเวลาล่วงเลยไปพอสมควรแล้ว อณูเฉิดฉายอยู่ในชุดราตรียาวสีน้ำเงินเข้ม ที่คอ หู ข้อมือและนิ้ว มีเพทายสีฟ้าประดับอยู่ครบชุด พิธีกรผู้ช่ำชองในวงการเครื่องประดับเป็นผู้ให้ความรู้เพิ่มเติมระหว่างที่เธอกำลังเดินแบบให้ผู้ชมทุก ๆ คนมองเห็นเครื่องประดับนั้นได้อย่างชัดเจนและถ้วนทั่ว ในงานนี้ไม่ได้มีเฉพาะเพชรครับ พลอยสวย ๆ น้ำงาม ๆ ก็มีมาให้ชมกัน สำหรับตอนนี้พบกับเพทายสีฟ้าครับท่านผู้ชม...เครื่องประดับชุดนี้ ได้รับเกียรติเดินแบบโดยคุณอณู นางแบบสาวชื่อดังแห่งยุคนี้ สวยไหมครับ...สวยสมกันทั้งคนสวมและเครื่องประดับเลยจริง ๆ สวยงามมาก... พิธีกรหนุ่มย้ำแล้วย้ำอีก ฟังดูก็รู้เลยว่ามีความปลาบปลื้มส่วนตัวผสมผสานอยู่ด้วย เป็นที่ทราบดีอยู่แล้วนะครับว่า เพทายสีฟ้าเป็นเพทายที่ราคาแพง แต่ว่า...บางครั้งเพทายสามารถกลายเป็นสีฟ้าได้จากการเผาได้เหมือนกัน แต่สำหรับคอลเลคชั่นนี้ คุณอ๋อง เจ้าของร้านเพชรกล้าเอาชื่อเสียงของร้านการันตีว่า เพทายชุดนี้เป็นสีฟ้าตามธรรมชาติ ใครได้เป็นเจ้าของต้องภูมิใจแน่ครับ เพราะไม่ใช่แค่ความสวยของเพทายเท่านั้น แต่การออกแบบที่ใส่ใจให้ออกมาลงตัวขนาดนี้ ไม่ได้จะหาได้ง่าย ๆ ปราณปุริมเอียงหัวไปกระซิบกับเฉดเบา ๆ สองสามประโยค หนุ่มผู้เป็นผู้ติดตามพยักหน้าช้า ๆ แล้วเฉดก็ลุกขึ้นไปจากที่นั่ง เดินลับหายไป ขณะที่ปราณปุริมหันไปสนใจการเดินแบบเครื่องประดับบนเวทีอีกครั้งหนึ่ง อณูยังออกมาเดินแบบอีกสองสามครั้ง ด้วยเครื่องประดับที่แตกต่างกันออกไป โดยมีการเปลี่ยนเครื่องแต่งกายให้เข้ากับสีสันของเครื่องประดับทุกคราวไป และหลังจากการเดินแบบดำเนินไปได้นานพอสมควรแล้ว ไฟในห้องบอลลูมปิดมืดสนิท ก่อนที่พิธีกรจะพูดนำขึ้นว่า ไม่มีงานเลี้ยงใดไม่เลิกรานะครับ ถึงตอนนี้งานของเราเดินทางมาถึงการแสดงแบบชุดสุดท้ายแล้ว ซึ่งถ้าเป็นการเดินแบบเสื้อเรียกกันว่า ฟินาเล่... ไฟในห้องแห่งนั้นค่อย ๆ เพิ่มความสว่างมากขึ้นเรื่อย ๆ แล้วก็หยุดความสว่างไว้แค่แสงนวล ๆ แต่เมื่อมีร่างสูงเดินออกมาจากหลืบหลังเวที ก็มีเสียงฮือฮาดังขึ้น เมื่อมีไฟสปอร์ตไลท์ฉายไปที่นางแบบผู้ที่ก้าวออกมา ที่ลำคอประดับด้วยสร้อยเพชรที่ส่องประกายแวววาวราวกับเป็นแสงไฟอีกจุดหนึ่ง ชุดสุดท้ายนี้ คุณอณูให้เกียรติเดินแบบสำหรับเครื่องเพชรที่ราคาแพงที่สุดในงานนี้ครับ เพชรสวย ๆ จากเหมืองเพชรในแอฟริกาใต้ เป็นเพชรหายากครับ สีชมพูสดเลยทีเดียว ยิ่งในระดับกะรัตเศษ ๆ อย่างนี้ยิ่งหายากครับ เพชรสีชมพูจะหาเม็ดโต ๆ ได้ค่อนข้างยาก นำเจียระไนเป็นเพชรรูปไข่ทรงแปลกตา เพื่อให้ได้เหลี่ยมมุมที่สมบูรณ์แบบไร้ที่ติมากที่สุด ตกแต่งจัดวางเป็นดอกไม้สวยงามมากทีเดียว อณูวาดมือมาแปะไว้บริเวณลำคอเหมือนจะชี้ชวนให้ชมสร้อยระย้าที่ลำคอของเธอ มือ นิ้วมือ และต่างหูที่ว่างเปล่า แสดงถึงการไม่ต้องการจะแย่งความโดดเด่นจากลำคอของเธอเลยแม้แต่น้อย ผู้จัดการประคองช่อดอกไม้ออกมาจากหลังเวที และเดินตรงมามอบให้กับนางแบบ พร้อมกับกอดกันกลม เหมือนงานอื่น ๆ ทั่วไป ก่อนที่จะโค้งรับเสียงปรบมือยาวนาน และจากนั้นคุณหญิงคุณนายที่นั่งอยู่สองข้างแคทวอล์คจะพร้อมใจกันลุกพรึ่บพรั่บขึ้นอย่างกระฉับกระเฉง เพื่อเตรียมตัวสำหรับการไป จับจ่าย ทั้งที่เป็นความนิยมชื่นชอบตามใจปรารถนาจริง ๆ บ้างก็เพื่อแสดงความมั่งมีให้ประจักษ์เท่านั้นเอง บนเวที คุณอ๋อง เจ้าของงานสาวประเภทสองที่กอดตระกองอณูเดินกลับเข้าไปหลังเวทีอย่างไม่ยอมปล่อย พอพ้นเวที คุณอ๋องก็กระซิบดีอกดีใจ ดวงตาเป็นประกายพราว รู้ไหม น้องอณู เครื่องเพชร เครื่องพลอยที่น้องอณูใส่ออกไปเดินโชว์ทุกชุด มีคนจองหมดแล้วนะคะ.. คิ้วเรียวบางขมวดขึ้นนิด ๆ อย่างนึกไม่ถึง แม้จะยอมรับว่าการดีไซน์ของคุณอ๋องทำออกมาได้เหนือชั้น แต่ราคาแต่ละชิ้นก็ไม่ใช่ถูก ๆ ยังไม่มีใครได้พินิจเครื่องเพชรเหล่านี้ใกล้ ๆ เลยสักรายเดียว ได้แต่มองไกล ๆ จากที่นั่งเท่านั้นเอง ที่สำคัญทุกชิ้น...จากคนซื้อคนเดียวกันค่า.. คุณอ๋องบอกด้วยประกายตาวาววามล้อเลียนอย่างเห็นได้ชัด ชักไม่ค่อยแน่ใจแล้วว่า เครื่องเพชรของพี่สวย หรือว่า...นางแบบของพี่น่าสนใจกันแน่ เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดของเธอเองเรียบร้อยแล้ว อณูก็เดินออกมาจากบริเวณโรงแรม เพื่อจะไปที่รถยนต์ของเธอ หญิงสาวหย่อนแหวนเพชรเม็ดจิ๋วหลิวที่คุณอ๋องมอบให้เป็น สินน้ำใจ ลงกระเป๋าใบโตอย่างไม่สนใจมากนัก มันเป็น แหวนใส่เล่น อย่างที่คุณอ๋องบอกไว้ แต่ไม่ก็ไม่ได้คู่ควรกับนิ้วของเธอเลยสักนิด เอาไปสวมเล่น ๆ นะคะ คุณน้อง นิ้วเรียว ๆ อย่างน้องอณู ต้องมีอะไรวูบ ๆ วาบ ๆ บ้าง ไม่อย่างนั้นมันเปล่าเปลือยเกินไป... เป็นความใจป้ำของคุณอ๋อง เพราะเงินค่าเดินแบบก็จ่ายเต็มเม็ดเต็มหน่วย และถึงแม้แหวนเพชรจะเม็ดเล็ก แต่มูลค่าของมันก็ต้องอยู่ในระดับห้าหลักอยู่แล้ว หญิงสาวยิ้มแค่น ๆ เพชรเม็ดเล็กเป็นเศษเพชรอย่างนั้น เธอไม่สวมให้เสียนิ้วหรอก อย่างเธอควรจะมีเพชรระดับหนึ่งกะรัตขึ้นไปมาประดับมากกว่า ปกติหญิงสาวมีแหวนประดับนิ้วอยู่เหมือนกัน เป็นแหวนเก่าแก่ของแม่ ขนาดกะรัตกว่า ๆ ที่ตกทอดมาตั้งแต่รุ่นยาย แม้มันจะเก่าแก่ แต่เพชรยังคงแวววาวอวดแสงแพรวพราว เรือนแหวนเป็นแบบโบราณที่แน่นหนาและอวดฝีมือของช่างทองรุ่นเก่า อณูรู้ว่ามันสวยและหายากในปัจจุบันนี้ เพียงแต่วันนี้หญิงสาวถอดมันออกไว้ที่บ้าน เพราะไม่อยากจะใส่ติดนิ้วมาปะปนกับแหวนในงาน และไม่ต้องการจะถอดทิ้งขว้างเอาไว้ในห้องแต่งตัว ให้ต้องกังวลกลัวจะหาย กำลังเดินคิดอะไรเพลิน ๆ จนไม่ทันได้สังเกตว่า มีผู้ชายสองคนยืนดักรออยู่ พร้อมกับช่อดอกไม้ที่ใหญ่มาก ใหญ่จนบังหน้าคนถือไว้จนมิดเม้น สวัสดีครับ.. เสียงทักนั้น ไม่คุ้นหู แต่อณูก็หันไปทันที ใบหน้าผ่องใสสะอาดตา กับมาดที่ชวนมองของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวเผลอยิ้มออกมานิด ๆ เวลาอยู่กับคนที่คู่ควรแล้ว อณูไม่ใช่ผู้หญิงที่หยิ่งผยองอะไรนัก เผลอ ๆ ยังแสดงความท้าทายออกมาเสียอีกด้วยซ้ำไป ผู้ชายคนนี้...ลูกชายคุณอรวรรณ มีตรา บิวตี้แอนด์คลีน แปะหน้าผากเอาไว้ เพราะการประชาสัมพันธ์ที่ดีเกินไป ทำให้ปราณปุริมกลายเป็นป้ายโฆษณาเคลื่อนที่ของ บิวตี้แอนด์คลีน ไปโดยปริยาย ยิ้มของอณูกว้างขึ้นอีก เมื่อจำได้ว่า ปราณปุริมเคยพบเธอแล้วที่สระว่ายน้ำที่สปอร์ตคลับ เธอไม่คิดว่า เขามาพบเธอที่นี่โดยบังเอิญ มัน...ต้องมีอะไรมากกว่านั้น มาชมเครื่องเพชรหรือคะ.. เมื่อเขามีมิตรจิต ก็ไม่แปลกที่เธอจะตอบไปอย่างมีมิตรใจ ไม่ใช่แค่ชมครับ แต่ซื้อด้วย... เขาโค้งศีรษะด้วยท่าทางเก๋ทีเดียว ก่อนจะหันไปคว้าช่อดอกไม้ใหญ่ยักษ์นั้นจากมือของผู้ติดตาม และยื่นให้เธออย่างมีพิธีรีตอง เมื่อมาอย่างนั้น อณูก็รับดอกไม้นั้นไว้ด้วยกริยาเช่นเดียวกัน หน้าตาที่ได้รับการตกแต่งไว้อย่างประณีต ถึงแม้จะคมเข้มกว่าปกติ เพราะไม่ได้อยู่ท่ามกลางแสงไฟที่สาดส่องอย่างแรงเหมือนบนเวที แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอดูสวยน้อยลมเลย ผิวเนื้อที่เนียนละเอียดอย่างเป็นธรรมชาติทำให้อณูได้เปรียบผู้หญิงคนอื่น ๆ ไปไกล วันนี้คุณอณูเดินแบบได้สง่ามาก เขาเอ่ยชมเธอ ในขณะที่สายตามองเธอแน่วนิ่ง ไม่ละสายตา คำชมจะจริงจะเท็จในความรู้สึกของเขา ไม่มีใครรับรองได้ แต่อณูก็ยิ้มรับไว้ก่อน ถึงอย่างไร ความมั่นใจในเรื่องการเดินแบบสำหรับอณูนั้น มันมีเกินร้อยอยู่แล้ว โดยไม่ต้องให้ใครมาช่วยยืนยัน ขอบคุณค่ะ ดีใจที่ได้ยินว่า มีคนสนใจนางแบบด้วย เพราะปกติมาเดินแบบเครื่องประดับทีไร นางแบบมักจะโดนเครื่องเพชรบดบังจนไม่มีคนมองเห็นทุกที มีสิครับ ถ้านางแบบสวยกว่าเพชร อณูยิ้มกว้างอีกครั้ง ก่อนจะเอ่ยขอตัว อณูคงจะขอตัวเอาดอกไม้ช่อสวย ๆ นี้ไปเก็บในรถก่อนละค่ะ ช่อมันโตมาก ถือนานไปก็ชักจะหนัก หญิงสาวไม่ยอมยืนนิ่ง ๆ ให้เขาจีบง่าย ๆ แน่ ๆ ถ้าสนใจเธอจริง ๆ ก็ต้องออกแรงกันสักหน่อย คราวนี้ปราณปุริมเป็นฝ่ายยิ้มออกมาบ้าง เขารู้ว่ากำลังเจอลูกเล่นของอณูเข้าให้แล้ว คนช่ำชองผู้หญิงอย่างเขา แค่ดูดวงตาพราวพรายของเธอก็พอจะรู้ว่า อณูเองก็สนใจเขาอยู่เหมือนกัน แต่หากจะแสดงออกมากนัก ก็คงจะกลัว ราคาตก มากกว่าอย่างอื่น ผมว่า เอาดอกไม้ไปเก็บในรถแล้ว เราไปหาอะไรทานกันก่อนจะกลับดีไหมครับ ร่างสูง ๆ ของอณูเอี้ยวกลับมามองพร้อมกับยิ้มหวานฉ่ำ เอาไว้โอกาสหน้าเถอะค่ะ วันนี้อณูเหนื่อยเต็มที ปราณปุริมได้แต่ยืนมอง รถยนต์สีดำที่ดูแลอย่างดีจนเป็นเงาวับของเธอ ค่อย ๆ เคลื่อนไปจนลับตา แล้วพึมพำกับตัวเอง พอให้เฉดได้ยินว่า ฤทธิ์เยอะเหมือนกันนะ...แต่ดีเหมือนกัน แบบง่ายกว่านี้ มันน่าเบื่อ เฉดมองตามรถคันนั้นไปเหมือนกัน เพียงแต่ความคิดของเขาแตกต่างจากเจ้านายของเขาไปคนละทาง ...เกมสนุก ๆ ของเจ้านายของเขา เริ่มต้นขึ้นแล้ว... พุมเรียงตักข้าวใส่จานเพิ่มให้กับสว่างเป็นรอบที่สาม ท่าทางเขามีความสุขกับการกินมาก วัยกลางคนของเขาทำให้รูปร่างเปลี่ยนแปลงไปจากสมัยหนุ่ม ๆ มากพอสมควรอยู่ โดยเฉพาะเวลาถอดเสื้ออย่างในเวลานี้ มันมองเห็นพุงที่หลามออกมาได้อย่างชัดเจน จนพุมเรียงอดจะปรามไม่ได้ กินข้าวเข้าไปมาก ๆ ต้องไปออกกำลังกายมั่งนะพี่สว่าง ไม่อย่างนั้นจะอ้วนเผละ เดี๋ยวกลายเป็นนักดนตรีร้อยโล จะขึ้นไปยืนเล่นกีต้าร์บนเวทีไม่ได้เชียว ทำเวทีเขาพังเอา กาลเวลาทำร้ายสว่างไปมากทีเดียว เขาเคยเป็นนักดนตรีหุ่นเพรียวลม ที่ผมยาวสลวยมีเสน่ห์ จนพุมเรียงหลงใหลคลั่งไคล้ ถ้าสามีคนที่สองไม่ชิงตายไปเสียก่อน พุมเรียงก็อาจจะทิ้งเขาไปเพื่ออยู่กับสว่างก็เป็นได้ แต่ตอนนี้สว่างเจ้าเสน่ห์คนนั้นกลายเป็นผู้ชายอ้วน ๆ ที่ผมเริ่มจะบางลง ๆ หัวเริ่มจะเถิก ใสเป็นเงา แล้วก็ยังตกงาน มองหาความน่าหลงใหลไม่เจอเลยสักจุดเดียว คนที่กำลังกินข้าวอร่อย ๆ ถึงกับชะงัก แล้วก็กระแทกช้อนลงกับชามเสียงดัง หน้าตาบึ้งตึงจัด ขณะที่ตวาดใส่ เธอจะมาทักอะไรฉันในเวลานี้นะ พุมเรียง กำลังกินอร่อย ๆ มาขัดคอซะหมดรสชาติเลยทีเดียว ฉันก็หวังดีนะพี่สว่าง พี่ดูพุงตัวเองซิ ตอนนี้มันกลมยังกับคนท้องแปดเก้าเดือนแล้วนั่น พุมเรียงชี้ใส่พุงของสามี อาณาที่นั่งอยู่ใกล้ ๆ ชะโงกมาดูแล้วก็หัวเราะ จริงด้วยค่ะพ่อ เหมือนคนท้องลูกแฝดไม่มีผิดเลย นี่ถ้าเป็นพุงของแม่ หนูคงจะดีใจที่จะมีน้องเร็ว ๆ นี้ พอเถอะ มีแค่อณูกับแกแค่สองคน แม่ก็ปวดหัวจะตายอยู่แล้ว พุมเรียงบ่น แล้วก็ตักข้าวเข้าปาก จริงสิ พูดถึงลูกสองคนแล้ว ฉันก็เพิ่งสังเกตว่า ลูกสาวคนโปรดของเธอไม่อยู่นี่ พุมเรียง ไปไหนเสียล่ะ หรือว่า เดี๋ยวนี้พอโด่งดังขึ้นมา ก็ร่วมโต๊ะอาหารกับฉันไม่ได้แล้ว สว่างหันไปมองรอบตัวเพื่อมองหาคนที่เขาหมายถึง แล้วก็อดจะแขวะใส่ไม่ได้ตามที่มักจะปฏิบัติอยู่เสมอ จนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว พี่สว่างก็รู้นี่ อณูเขาไม่เคยมากินข้าวกับเรานานแล้ว ถึงอย่างไร พุมเรียงก็ยังพยายามรักษาน้ำใจสามีที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาหลายปี แม้ว่าแรงพิศวาสมันจะจืดจางลงไปมากมายแล้วก็ตาม พุมเรียงไม่อยากจะบอกตรง ๆ ว่า ก็เพราะสว่างนั่นแหละ อณูจึงไม่มาร่วมโต๊ะอาหารด้วย หญิงสาวทั้งเกลียดและรังเกียจสว่างอย่างออกเปิดเผย เกลียดขนาดที่ไม่นึกอยากจะมองหน้าด้วยซ้ำไป เลี่ยงได้เมื่อไร อณูไม่เคยลังเลที่จะหลีกเลี่ยง พี่อณูมากินไปแล้วพ่อ เพิ่งขึ้นไปข้างบนตะกี้นี้ พี่เขาเป็นนางแบบนะพ่อ จะให้กินตอนมืด ๆ ค่ำ ๆ อย่างเราคงจะไม่ได้หรอก เขากลัวอ้วน อาณาพยายามไกล่เกลี่ย ทั้งที่ก็รู้ดีไม่ต่างจากมารดามากนัก ...อณูเกลียดพ่อของอาณาจับใจ... สว่างหมดความสนใจในเรื่องของลูกเลี้ยง เมื่อได้บ่นตามความเคยชินเรียบร้อยแล้ว เขาจึงเปลี่ยนเรื่องง่าย ๆ วันนี้ฉันเจอคุณก้าน... คุณก้าน หรือก้านตรง ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นเจ้าของคลับชื่อดังหลาย ๆ แห่งที่สว่างเคยเป็นนักดนตรีให้ในคลับของเขามาก่อน ก้านตรงเป็นที่รู้จักในเรื่องของความร่ำรวยและใจกว้าง จึงเป็นที่เคารพรักของคนในแวดวงกลางคืน โดยเฉพาะสว่าง ที่นาน ๆ ครั้งยังไปหาก้านตรงเพื่อถามหางานเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่พอจะประทังศักดิ์ศรีของเขาในสายตาของเมียและลูกเลี้ยงได้บ้าง เหรอ... เขามีงานให้ทำหรือเปล่า พุมเรียงนั้นสนใจอยู่เรื่องเดียวเท่านั้น วันไหนสามีออกไปจากบ้าน เขามีงานอะไรรออยู่หรือเปล่า หรือมีใครหยิบยื่นงานให้ทำบ้างไหม อาชีพเสริมสวยก๊อก ๆ แก๊ก ๆ ที่แทบไม่พอยาไส้ของพุมเรียง ทำให้เธอเริ่มระอาที่จะต้องแบกรับภาระสามีและลูกไว้เพียงผู้เดียว อณูนั้นพอจะมีเงินอยู่บ้าง แต่หญิงสาวก็ไม่ใช่คนเผื่อแผ่ เธอมีความฝันเป็นของตัวเอง และในความฝันนั้น ไม่มีคนในครอบครัวอยู่ในนั้นด้วย เขาให้ฉันมองหาผู้หญิงสวย ๆ ไปประกวดที่คลับเขา... มันเป็นคลับเปิดใหม่ อย่างหรูเลยนะ พุมเรียง ตกแต่งหมดไปเป็นร้อยล้านเห็นจะได้ ประกวดก็แบบเลดี้ออฟเดอะไนท์ อะไรทำนองนั้นน่ะ เงินรางวัลมากโขอยู่นะ คงหวังจะดึงแขกหนุ่ม ๆ ให้เข้าร้านนั่นแหละ หัวคิดคุณก้านเขาเฉียบขาดเสมอไม่เคยเปลี่ยนแปลง คนพูด พูดไปกินไปอย่างเอร็ดอร่อย ลืมไปสนิทที่เมียและลูกทักไปเมื่อสักครู่ถึงพุงกลม ๆ ของตัวเอง เหรอ แล้วพ่อจะไปหาที่ไหนล่ะ คนแถวบ้านเราก็ไม่เห็นจะมีใครสวยซักคน อาณายื่นหน้าเข้ามาเสนอความเห็น ตามประสาเด็กช่างพูด ต้องหาจนได้แหละวะ แถวนี้หาไม่ได้ ก็ไปหาพวกหมอนวด พวกนั้นเดี๋ยวนี้สวยกว่านางแบบซะอีก ตอนท้าย ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าจงใจจะกระทบลูกเลี้ยงหรือเปล่า แต่คนเป็นแม่ก็โยนช้อนโครมลงกลางวงข้าวอย่างเคืองจัด ทำไมต้องเอาหมอนวดมาเปรียบเทียบกับลูกสาวฉัน ทั้งสว่างและอาณาสะดุ้งโหยงพร้อมกัน ที่จริงสว่างก็ไม่ได้ตั้งใจ แต่อาจจะเป็นจิตใต้สำนึกของเขาก็ได้ จึงหลุดปากออกมาอย่างนั้น และเพราะเกรงใจพุมเรียงมาโดยตลอด ทำให้เขาได้แต่ทำหน้าสลด ไม่กล้าทำมากกว่านั้น ฉันไม่ได้หมายถึงอณูมันหรอกน่า พูดถึงนางแบบพื้น ๆ ทั่วไปสักหน่อย สีหน้าของพุมเรียงดีขึ้นเล็กน้อย ดีแล้วที่คิดอย่างนั้น ลูกสาวของฉันมันเป็นนางแบบมีชื่อ เป็นไปไม่ได้หรอกที่จะสวยน้อยกว่าหมอนวดของพี่สว่างน่ะ เลิกเอามาเปรียบเทียบกันให้ฉันอารมณ์เสียอีกอย่างเด็ดขาดเชียวนะ จ้ะ จ้ะ... สว่างคว้าน่องไก่ขึ้นมาแทะ อย่างน้อยจะได้ช่วยอุดปากของเขาให้ไม่เผลอแขวะอณูทั้งที่โดยตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม แต่ในความคิดของเขา ได้แต่พร่ำด่าพุมเรียงตามประสาคนที่เก่งแต่ตอนที่อยู่ลับหลังเท่านั้น ...เออ เทิดทูนมันเข้าไป นังอณูน่ะ มันจะมานั่งอยู่บนหัวของแกอยู่วันสองวันนี่แล้ว... สว่างเคยนึกว่า งานหาผู้หญิงเพียงไม่กี่คนไปเดินประกวดกันเป็นเรื่องง่าย ๆ แต่พอถึงเวลาที่ก้านตรงขอคำตอบ เขากลับมีผู้หญิงไปให้ก้านตรงยลโฉมเพียงสองคนเท่านั้น มิหนำซ้ำยังทำให้เจ้าของคลับหนุ่มใหญ่ เมินไปทางอื่นด้วยความรู้สึกผิดหวังอย่างรุนแรง ก้านตรงดึงร่างอ้วนเผละของสว่างเข้าไปคุยในห้องตามลำพัง พร้อมกับบ่น นั่นมันรุ่นป้าแล้วหรือเปล่า สว่าง เหลือเดนสงครามแล้วนี่หว่า จะเอามาประกวดให้หนุ่ม ๆ มันหื่นกันนะโว้ย ไม่ได้เอามาให้เขากราบไหว้แบบวัตถุโบราณ ที่จริงสองสาวที่เขาพามาด้วย ก็ไม่ได้แก่ชราอย่างที่ก้านตรงค่อนว่า เพียงแต่การแต่งกายด้วยเสื้อผ้าราคาถูก และแต่งหน้าจัดอย่างหมอนวดหางแถว ทำให้สภาพนั้นดูไม่ดีเอาเสียเลย แต่มันก็จำเป็น เพราะก้านตรงขอให้เขามาผู้หญิงมาให้ดูตัวก่อนล่วงหน้าอย่างกระชั้นชิดเกินไป ตกลงคงจะหาได้ดีที่สุดแค่นี้สินะ.. ก้านตรงทำท่าปลงตก มองผ่านกระจกใสในห้องออกไปเห็นผู้หญิงสองคนที่สว่างพามา แล้วก็ได้แต่นึกว่าเป็น สินค้าหมดอายุ อย่าว่าแต่เอาไปร่วมประกวดเลย แค่มอง...เขาก็ยังไม่อยากจะหันไปให้เสียสายตา นึกตำหนิตัวเองอยู่เหมือนกันที่ดันเผลอไปเชื่อถือสว่างง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่พักหลัง ๆ มานี้ สว่างไม่เหลือเครดิตอะไรให้เชื่อมั่นได้อีกแล้ว ทำอะไรก็ไม่เคยสำเร็จสักอย่างเดียว ให้มาเล่นดนตรีที่ร้าน ก็มาบ้างไม่มาบ้าง ขาดความรับผิดชอบอย่างแรง จนสุดท้ายเขาต้องถอดสว่างออกจากวงดนตรีในที่สุด ให้มาช่วยโบกรถ รับรถ ก็ไม่ได้สนใจเท่าที่ควร เคยขับรถลูกค้าไปเฉี่ยวชน เขาต้องควักกระเป๋าจ่ายให้ลูกค้าไปตั้งมากกว่าจะเคลียร์กันลงตัว ไม่รู้เหมือนกันว่า คนฉลาด ๆ อย่างเขา ทำไมเวลาอยู่ใกล้สว่างทีไร เป็นต้องเผลอเชื่อใจผู้ชายคนนี้ทุกทีไป ราวกับคนโง่ ก็..ให้เวลาผมอีกสักหน่อย สว่างพึมพำเบา ๆ ทั้งที่ก็ยังมืดแปดด้านอยู่ จู่ ๆ ก้านตรงก็คิดอะไรขึ้นมาได้ บางทีเป็นเพราะเหตุนี้ก็ได้ ที่ทำให้เขาตัดสว่างไม่ขาด เพราะสว่างก็มีดี ๆ ซ่อนเอาไว้เหมือนกัน และก้านตรงก็รู้มานานแล้ว ถ้าอย่างนั้น แกช่วยฉันหน่อยสิ สว่าง ครับ คุณก้านจะให้ผมช่วยอะไร ผมยินดีเสมอ ท่าทางสว่างกระตือรือล้น ยินดี ช่วยเชิญลูกเลี้ยงของแก มาเป็นเกียรติเปิดงานประกวดของฉันหน่อยได้ไหม จะแพงหน่อยฉันก็สู้ราคา ให้เขาเรียกมาก็แล้วกัน แล้วสำหรับแก ฉันก็จะตกรางวัลให้ด้วย คำตอบของก้านตรง ทำให้สว่างรู้สึกว่า สั่งให้เขาไปหาผู้หญิงสวย ๆ มาเพิ่มอีกสักสิบคน ยังจะง่ายเสียกว่า การไปทาบทามลูกเลี้ยงที่แสนเย่อหยิ่งของเขา ให้มาคลุกคลีกับแวดวงคนกลางคืน ที่เธอแสนจะดูแคลน และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เป็นงานที่สว่างเป็นคนหามาให้ สว่างกลืนคำว่า เขาเป็นนางแบบมีชื่อนะครับ ลงไปในคอ แล้วสบตาก้านตรงอย่างขลาด ๆ ก่อนจะตอบด้วยเสียงในลำคอพอให้พ้นตัว ถ้าคุณก้านอยากจะให้ทำแบบนั้น ผมจะลองดู ก้านตรงตบไหล่เขาสองสามที พร้อมกับหัวเราะลั่นอย่างพออกพอใจ ต้องให้ได้อย่างนี้สิวะ สว่างขอขอบคุณภาพสวย ๆ จาก //beautifulwallpapers.blogspot.com/2009/03/beautiful-flowers-wallpapers-pictures.html
Create Date : 28 มีนาคม 2555
106 comments
Last Update : 14 พฤษภาคม 2555 17:14:26 น.
Counter : 1523 Pageviews.
โดย: หญิงแก่น 28 มีนาคม 2555 10:16:37 น.
โดย: Tangible 28 มีนาคม 2555 10:37:16 น.
โดย: saengchot (saengchot ) 28 มีนาคม 2555 18:39:59 น.
โดย: gymstek 28 มีนาคม 2555 20:04:31 น.
โดย: ยอยศ IP: 203.144.144.164 1 เมษายน 2555 21:05:25 น.
โดย: แอร์ IP: 124.120.9.238 5 เมษายน 2555 23:17:48 น.
โดย: Tgbyio IP: 124.120.55.59 7 เมษายน 2555 23:45:45 น.
โดย: โสภาค IP: 203.144.144.164 12 เมษายน 2555 19:32:02 น.
โดย: nart (sirivinit ) 12 เมษายน 2555 22:26:37 น.
โดย: haiku 12 เมษายน 2555 22:54:07 น.
โดย: คุณต่อ (toor36 ) 13 เมษายน 2555 11:42:31 น.
โดย: เนินน้ำ 13 เมษายน 2555 12:01:03 น.
โดย: มิลเม 13 เมษายน 2555 14:01:20 น.
โดย: pantawan 13 เมษายน 2555 14:47:57 น.
โดย: หญิงแก่น 13 เมษายน 2555 15:01:24 น.
โดย: **mp5** 13 เมษายน 2555 17:31:51 น.
โดย: หอมกร 13 เมษายน 2555 19:28:24 น.
โดย: yyswim 13 เมษายน 2555 19:28:58 น.
โดย: pantawan 13 เมษายน 2555 20:13:33 น.
โดย: วนารักษ์ 13 เมษายน 2555 21:05:12 น.
โดย: panwat 13 เมษายน 2555 21:44:38 น.
โดย: haiku 13 เมษายน 2555 23:57:25 น.
โดย: highfly 13 เมษายน 2555 23:58:12 น.
โดย: bee_บี 14 เมษายน 2555 18:09:05 น.
โดย: ญามี่ 14 เมษายน 2555 19:02:59 น.
โดย: bee_บี 14 เมษายน 2555 19:41:17 น.
โดย: สา IP: 124.122.66.191 14 เมษายน 2555 21:31:57 น.
โดย: bee_บี 14 เมษายน 2555 22:27:33 น.
โดย: แหลม IP: 115.87.74.178 15 เมษายน 2555 19:35:54 น.
โดย: Mameepee 16 เมษายน 2555 16:26:33 น.
โดย: ปันฝัน 17 เมษายน 2555 7:24:41 น.
โดย: ดา ดา 17 เมษายน 2555 9:08:03 น.
โดย: sawkitty 18 เมษายน 2555 19:51:00 น.
โดย: พรหมญาณี 19 เมษายน 2555 10:29:32 น.
โดย: ชบา IP: 124.120.182.136 20 เมษายน 2555 20:52:19 น.
โดย: bee_บี 21 เมษายน 2555 18:51:28 น.
โดย: bee_บี 22 เมษายน 2555 14:49:19 น.
โดย: แพง IP: 124.122.164.94 13 พฤษภาคม 2555 13:46:19 น.
Location :
กรุงเทพ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 61 คน [? ]
e-mail ติดต่อโสดในซอยsingleinsoi@hotmail.com Facebook โสดในซอย http://www.facebook.com/profile.php?id=100002317657363 เติมรักให้เต็มรุ้ง งานเขียนล่าสุดของ โสดในซอย สั่งซื้อในบล็อก พร้อมลายเซ็น ราคารวมค่าส่ง 305 บาท โอนเงินผ่านบัญชีธนาคารกรุงเทพ หมายเลขบัญชี 020-056941-6 ชื่อบัญชี มนชญา โปรดโอนให้มีเศษสตางค์ เพื่อง่ายแก่การอ้างอิง และแจ้งรายละเอียดการโอน พร้อมทั้งชื่อ-ที่อยู่ที่จะให้จัดส่ง ที่หลังไมค์ได้เลย หรือตามร้านหนังสือค่ะ ขอบคุณค่ะความรักคะ ฉันมีเรื่องจะฟ้อง ของ "โสดในซอย" โดย สำนักพิมพ์ 'ษาริน วางจำหน่ายแล้วตามร้านหนังสือทั่วไปค่ะ หรือสั่งซื้อในบล็อกได้เช่นกัน ราคา 220 บาทรวมค่าส่งค่ะ ขายหรือให้เช่า ศุภาลัย ปาร์ค ติวานนท์ 35 ตร.ม. ใกล้รถไฟฟ้าสถานีกระทรวงสาธารณสุข ไลน์ aazz999
*~..แวะมาทักทายจ๊ะ..ขอให้มีความสุข สดใส..หัวใจเบิกบาน..~*
..HappY BrightDaY..