Bloggang.com : Heavenworth : ละคร สวยเริ่ดเชิดโสด ตอนที่ 4

กรกฏาคม 2553

				1	2	3
4	5	6	7	8	9	10
11	12	13	14	15	16	17
18	19	20	21	22	23	24
25	26	27	28	29	30	31

8 กรกฏาคม 2553

ละคร สวยเริ่ดเชิดโสด ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

ขณะที่พิมพ์นั่งคิดถึงและอาวรณ์ธนพอยู่ที่บ้าน คิดถึงวันเก่าๆที่มหาวิทยาลัยจนทำให้เธอน้ำตารื้นขึ้นมาด้วยความน้อยใจ แล้วเสียงมือถือดังขึ้น เธอกดรับเมื่อรู้ว่าวีรเทพโทร.มา ถามว่าเป็นไงบ้าง ทำไมไม่ไปทำงาน เธอไม่สบาย

เขาจึงถามว่ากินอะไรหรือยัง เขาซื้อสปาเกตตีที่เธอชอบมาฝาก...พิมพ์มองไปทางหน้าบ้าน ยิ้มออกมาได้ เมื่อวีรเทพหิ้วของเข้าบ้านมาหาเธอแล้ว...

เมื่อทั้งสองจัดของกินมาวาง แล้วลงมือกินกัน พอเธอถามว่าไม่มีนัดกับสาวที่ไหนเหรอ

"มีสิ...ก็สาวนี้ไง ถือว่าเป็นผู้โชคดีที่ได้ทานอาหารกับหนุ่มสุดฮอตร้อนฉ่า ใครแตะมือพองแน่"

เขาพยายามพูดให้เธอหัวเราะ แต่พิมพ์กลับเฉย แล้วยังเตือนเขาว่า อย่าพยายามช่วยเธอเลย เธอผิดเองที่ไปเร่งรัดนพ ซึ่งเขาอึดอัดมาก วีรเทพยืนยันว่าพิมพ์ไม่ผิด พี่นพผิด เห็นแก่ตัว คุยกับพิมพ์มาตั้งนาน ทำให้พิมพ์ไม่มีโอกาสได้เจอใคร แต่พิมพ์กลับพูดถึงธนพอย่างเห็นอกเห็นใจ

"ไม่มีอะไรทำให้พิมพ์เปลี่ยนใจจากพี่นพได้เลยใช่ไหม"

"วีหมายความว่าอะไร" พิมพ์จี้ติด วีรเทพพูดไม่ออก กลับขอไปเอาน้ำมาให้พิมพ์ดื่ม...เขาลุกพรวดพราดมือปัดจานตกพื้นแตกกระจาย... พิมพ์รีบก้มลงเก็บ แล้วร้องขึ้น เมื่อเศษจานบาดนิ้วเลือดไหล วีรเทพรีบจับมือพิมพ์มามองอย่างสารภาพผิด พิมพ์บอกไม่เป็นไร เขาจับที่หัวใจ บอกเธอว่า แต่เจ็บตรงนี้สาหัสกว่าใช่ไหม...พิมพ์รู้ดีว่าวีรเทพเข้าใจเธอมากกว่าธนพ เพราะเรียนห้องเดียวกันมาหลายปี

"นั่นไม่ใช่เหตุผล...ที่เข้าใจพิมพ์ดีเพราะวีเป็นห่วงความรู้สึกพิมพ์ มากกว่าพี่นพต่างหาก" วีรเทพยังไม่ยอมปล่อยมือพิมพ์ "วีอยากให้พิมพ์มองวีอย่างที่มองพี่นพบ้าง วีรับรองว่าจะไม่ทำให้พิมพ์เสียใจเด็ดขาด วีรักพิมพ์ พิมพ์ให้ โอกาสวีนะ" พิมพ์ตกใจ ร้องเรียกชื่อวีเหมือนคนแปลกหน้า แต่เขาดึงเธอมากอดไว้แน่น...เธอแตกตื่น ผลักเขากระเด็นออกมา

"วีทำอย่างนี้ไม่ได้นะ พิมพ์คบกับพี่ชายวีอยู่"

"พี่นพไม่สนใจพิมพ์แล้ว ตัดใจจากเขาซะที ถ้าพี่นพเขารักพิมพ์ เขาต้องไม่ลังเลที่จะแต่งงานกับพิมพ์ วีต่างหากที่คนอย่างพิมพ์ต้องเลือก" สองมือรวบไหล่พิมพ์อีกครั้ง เธอปัดมือเขาออกทันที

"วี ออกไปจากบ้านพิมพ์ได้แล้ว" วีรเทพยังขืนอ้อนวอน พิมพ์เสียงแข็งกร้าว "ออกไป" วีรเทพยังก้าวมา "อย่าเข้ามานะ พิมพ์ไม่คิดเลยว่าวีจะฉวยโอกาสกับพิมพ์ ที่ใครๆเขาว่าวีเจ้าชู้ เป็นเพลย์บอย ไม่เคยให้เกียรติผู้หญิง พิมพ์ไม่เชื่อจนวันนี้" พิมพ์ หันหลังเดินหนี...วีรเทพยืนซึมรู้สึกผิด ผิดอย่างเจ็บปวดที่สุด...

ด้วยความที่เจ็บปวดชอกช้ำจากพิมพ์ วีรเทพต้องไปพึ่งน้ำเมาที่ผับ ดื่มคนเดียวให้หายบ้า แต่แล้วมีสาวงามนางหนึ่งที่วีรเทพเคยพบตอนไปในเที่ยวบินสู่โตเกียวเข้ามาทัก ด้วยความดีใจ เพราะไม่ได้พบมานาน เธอคิดถึงเขาแทบคลั่ง แต่คืนนี้วีรเทพนึกถึงที่พิมพ์เคยด่าว่าเขาเป็นเพลย์บอยเจ้าชู้ ไม่เลือกกับผู้หญิง วีรเทพจึงบอกปัดเธอว่า คืนนี้เขาไม่ว่าง รีบจ่ายเงินเดินออกจากผับ

วีรเทพไม่รู้หรอกว่าสามีของแอร์สาวที่เขาเคยไปนอนด้วยจนถูกจับได้ต้องโดดคอน โดฯหนีแทบตายมากับพวก มองวีรเทพอย่างอาฆาตมาดร้าย เพิ่งมาเจออีกครั้งในวันนี้ จึงพาพวกตามออกมาหน้าผับ แล้วเกิดการตะลุยกันอย่างสนุก ระหว่างหนึ่งต่อสาม วีรเทพ สะบักสะบอม ก่อนจะถูกเหยียบเละ สายตรวจมาทันพอดี จึงถูกพากันไปคุยที่โรงพัก

ธนพอยู่ที่บ้านได้รับแจ้งจากตำรวจ จึงรีบไปประกันวีรเทพกลับมาบ้าน แม่พรรณีเห็นหน้าตาลูกชายแทบลมจับ แต่วีรเทพกับธนพกลับประคารมกัน เรื่องที่วีรเทพถูกตราหน้าว่าไปยุ่งกับลูกเมียคนอื่นจนสามีเขาเอา เรื่อง...วีรเทพหาว่า พี่ชายตำหนิเขาไม่ไว้หน้า พี่ชายท้วงว่า ถ้าไม่ไปประกันป่านนี้ก็นอนคุก...ประจันหน้ากันจนแม่เข้ามาห้าม วีรเทพฮึดฮัดเดินหนีเข้าห้องนอน ธนพระอาน้องจอมเจ้าชู้

ooooooo

ขวัญกลับบ้านไปรายงานคุณแม่พรพรรณกับน้าจันทราว่า อาอมรกับพี่วิทย์เห็นผลงานของขวัญถึงตะลึง ที่ขวัญทำงานทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ขวัญรู้ว่างานการพวกนี้ไม่เกินความสามารถของขวัญเลย ทั้งแม่กับน้าจันทราแทบจะหยุดทานอาหาร ฟังขวัญอย่างดีใจ แล้วขวัญก็เสนอสิ่งใหม่ให้แม่กับน้ารับรู้

"ตอนนี้ขวัญมีโปรเจกต์ใหม่ค่ะ ขวัญจะจัดงานแฟชั่นโชว์ เพื่อโปรโมตสายการบินของเรา เพื่อปรับลุคใหม่ซันไชน์แอร์ไลน์ให้ทันสมัยที่สุดในประเทศไทย น้าจันทราชมว่าเป็นงานที่ขวัญชอบ...ขวัญว่าแล้วหอมแก้มแม่ แล้วขอตัวไปประชุมดีไซเนอร์กับสไตลิสต์...ทั้งแม่และน้าต่างดีใจที่เห็นขวัญ ทำงานอย่างมีความสุข แต่สุขภาพของแม่พรพรรณนับว่าไม่ยอมให้ สบายนานนัก จันทราต้องพาพี่สาวกลับไปพัก ทานยาตามหมอสั่ง...

เมื่อขวัญมาเข้าห้องประชุมตามที่นัดหลายฝ่ายมาปรึกษาหารือการจัดงานเดิน แฟชั่น ซึ่งให้ชื่อที่เก๋ที่สุดคือ "นางฟ้าติดดิน" ถึงแม้จะทำงานบริการที่หมายถึงติดดิน แต่ ความสวยสง่างามเป็นเลิศของเราก็ยังคงอยู่ ทุกคนชมว่าคอนเซปต์ อันนี้เยี่ยมสุดๆ อมรกับวิทย์ สองพ่อลูกได้แต่มองพวกคนหลายเพศและวัยที่ต่างก็ส่งเสียงเชียร์วี้ด ว้าย...แล้วยังหันมาจับเข่าลูบแขนขาสองพ่อลูก จนขนลุกขนพองโดยไม่สยิวเลย

อมรกับลูกชายไม่สบอารมณ์โก๋ที่ขวัญทำงานล้ำหน้าเขาไปมาก จึงหาโอกาสไปพบคุณพรพรรณกับจันทรา ภรรยาของอมรนั่นเอง ใส่ไฟขวัญอย่างหนักหาว่าทำงานไม่เป็น มัวไปทำแฟชั่นบ้าๆ ไร้ขอบเขต เหมือนเล่นขายของ พอจันทราแย้งว่าขวัญไม่ได้ทำเล่น ขวัญพูดนั้นถูกต้อง ภาพลักษณ์บริษัทต้องมาก่อน อมรดุเมียว่าไม่รู้เรื่อง แต่พรพรรณกลับยืนยันเข้าข้างลูกสาว

"แต่พี่เห็นด้วยกับยายขวัญนะ ให้ยายขวัญทำโปรเจกต์นี้ต่อไป ถ้ามีอะไรเสียหายพี่จะรับผิดชอบเอง"

อมรกับลูกชายพูดไม่ออก พยายามขมิบความไม่พอใจเข้าข้างในอย่างเต็มที่

ooooooo

เมื่อวีรเทพกลับมาบ้าน แม่พรรณีถามว่าทำไมกลับเร็ว ไหนว่าจะบินไง วีรเทพจึงบอกแม่ว่าเขาโดนสายการบินพักงาน เพราะไอ้บ้าที่ชกเขาวันนั้นทำเรื่องฟ้องไปที่สายการบิน เขาสอบสวนแล้วหาว่าผมประพฤติ ตัวไม่เหมาะสม เลยสั่งพักงานยาวไม่มีกำหนด ธนพจึงชี้ทันทีว่า สิ่งที่เขาทำส่งผลสะท้อนมาแล้ว วีรเทพไม่สน เขาจะลาออกอยู่แล้ว ธนพเตือนว่า ถ้าจะประชดก็อย่าดีกว่า เขาประกาศไม่ได้ประชดใคร

วีรเทพปึงปังเข้าห้อง นั่งบนเตียงแล้วร้องระบายแค้น "คนอย่างวีรเทพไม่มีวันจนตรอกหรอกเว้ย" เมื่อเสียงมือถือดัง จึงรีบรับ ต้องสวัสดียลดา เธอรู้ข่าวเขาแล้ว และเป็นห่วงมาก

"ขอบคุณที่เป็นห่วงผม ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มากเลยครับ ผมคงไม่กลับไปทำงานที่นั่นอีกแล้ว"

"ทำไมล่ะคะ" ยลดาตกใจ "แบบนี้ดาก็ไม่ได้เจอวีอีกน่ะสิ...ไม่นะคะ ดาไม่ยอม...เอาอย่างนี้ ดาจะช่วยวีเอง คืนนี้วีว่างพอจะออกมาเจอดาได้ไหมคะ"

ยลดานัดวีรเทพไปพบที่ผับ...คืนนี้เธอมาในมาดสาวรุ่นใหม่แต่หนักไปทางเอ็กซ์ ผสานเซ็กซ์เต็มอัตรา ตั้งแต่เสื้อโชว์สะดือ กระโปรงหั่นสั้นจู๋...เมื่อเห็นวีรเทพเดินเข้ามา จึงโบกมือปิดรักแร้ยืนโชว์จนวีรเทพแทบผงะ เธอส่งเสียงทักยู้ฮู จนหลายโต๊ะหันมาทำปากจิ๊กจั๊กเสียวไส้ ยลดารีบควงแขนหมับ ทำเสียงสูงเมื่อเห็นหน้าตาของเขายังมีรอยช้ำ ถามห่วงใยว่าเจ็บมากไหมจ๊ะ วีรเทพบอกเห็นหน้าเธอก็หายเจ็บแล้ว...เขาขอบคุณที่ดาช่วยเขา

"ไม่ต้องขอบคุณ ดาเต็มใจ รับรองเลยนะคะว่าวีจะได้งานที่ดีกว่าเดิม"

เขาถามว่างานอะไร พอดีเสียงเพลงดังกระหึ่มขึ้น

ยลดากรี๊ดยาวเฟื้อย เพลงถูกใจ รีบชวนออกไปเต้นรำกัน ไม่ทันวีรเทพจะเออออ สาวเจ้าลากเขาออกไปวาดลวดลายอย่างเต็มเหวี่ยง วีรเทพมองการเต้นของยลดาที่วาดลวดลายหกคะเมนตีลังกาบ้าก็บ้าวะอยู่คนเดียว จนเหงื่อไหลเยิ้มไปถึงสายตาของเธอ พอเพลงเปลี่ยนมาเป็นช้า ก็เข้าทางยลดาอีกจนได้ เธอกอดเขาแน่น แต่กลับบอกว่าเขากอดเธอแน่นจนหายใจไม่ออก...วีรเทพกลับชมเธอว่า หน้าตาเธอเหมือนนางเอกเกาหลี ยลดาถูกใจแทบจะกรี๊ดกลางฟลอร์ จึงกระโจนใส่ทันทีว่า ใครๆก็บอกอย่างนี้กันทั้งหัวซอยท้ายซอย

"วีขา...รู้ไหม ดาหลงรักวีมานานแสนนาน ดาอธิษฐานทุกคืนขอเจอวีอีก ไม่นึกว่าจะพบกันจริงๆ ดาคงทนไม่ได้ถ้าต่อไปนี้จะไม่ได้เห็นหน้าหล่อๆของวีอีก"

"เรานัดเจอกันบ่อยๆก็ได้นี่คะ"

"มันยังไม่หนำใจดา ดาอยากเจอวีทั้งวัน ทุกวัน ดาเลยอยากเสนองานใหม่ให้วีมาเป็นผู้บริหารสายการบิน"

"มันจะดีเหรอครับ คนเขาจะเม้าท์ดานะ"

"ใครกล้าเม้าท์ก็เจอซองขาวสิคะ ดาไม่แคร์สื่อ" ฝ่ามือวางบนอกเขา "วีไม่ต้องคิดมากหรอกค่ะ เซย์เยสมาเลย นะๆๆ"

"งั้นก็ตกลงครับ ขอบคุณมากนะครับดา"

"ไม่ต้องขอบคุณดาหรอก เพราะดาทำเพื่อวีได้ทุกอย่าง" ยลดากอดเขาอีกครั้งอย่างหนักหน่วง วีรเทพแอบยิ้มอย่างภูมิใจในหุ่นตัวเอง...

ooooooo

วันนี้ขวัญนัดนางแบบมาคัดเลือกที่ห้องจัดเลี้ยง วิลาวัลย์ที่เคยมีเรื่องกับขวัญบ่นว่าพี่โก้ที่พามาที่นี่ เพิ่งรู้ว่าเป็นงานของซันไชน์แอร์ไลน์ ไม่งั้นจะไม่มาเด็ดขาด พิมพ์แตะแขนวิลาวัลย์ให้อดทนเอา แต่วิลา-วัลย์ยิ่งเบ้หน้า เมื่อเห็นขวัญเดินมากับกิ่ง ซึ่งตอนนี้นางแบบต่างเข้ามาเรียงแถวก่อนการคัดตัว

ขวัญเดินเลือกมาทีละคน ทั้งคัดออก และรับไว้บางคน... ขวัญพูดว่าบางคนอย่างไม่ไว้หน้า จนกระทั่งมาถึงวิลาวัลย์ เธอกอดอกไม่มองขวัญ

"ไม่คิดเลยว่าเธอจะมากับเขาด้วย"

"ที่จริงไม่มา พี่โก้ขอให้มา"

"งานนี้งานใหญ่ งานทอล์กออฟเดอะทาวน์ ไม่สนใจเหรอ...ฉันจ่ายให้เธอห้าเท่า เดินไม่เดิน"

วิลาวัลย์อึ้ง ขวัญยิ้มมุมปากอย่างสะใจที่ได้เอาเงินฟาดหัววิลาวัลย์ ขวัญเดินไปหาพิมพ์...พี่โก้รีบแนะนำ

"น้องพิมพ์มณีค่ะ กำลังมาแรงเลยนะคะ คิวงานอีเวนต์ นี้เอี๊ยดๆเลยค่ะ"

"ฉันจำได้แล้ว แฟนไอ้กะเพราใช่ไหม" มองพิมพ์หัวจดเท้า แล้วสั่ง "เอาคนนี้ด้วย"

ขวัญเดินผละมา กิ่งวิ่งตามถามว่านึกยังไงถึงรับวิลาวัลย์ มันเป็นศัตรูน้องขวัญเลยนะ

"ขวัญจะใช้งานนี้ให้ยายนั่นรู้ว่าสวยเริ่ดของจริงน่ะเป็นยังไง"

กิ่งรีบสอพลอว่าขวัญกับแม่คนนั้นมันคนละอันดับ... แต่ก็พอจะรู้ว่างานนี้ท่าจะสนุก

หลังจากการคัดตัวแล้ว ก็ถึงคราวมาคัดการเดินบนแคตวอล์ก...ขวัญกับบรรดากรรมการคนอื่นๆพากันมาจับตาดูลีลาและการใช้ท่วงท่าให้คนชมชื่นชอบที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อเริ่มเดินทยอยมา มาหยุดโพสท่าตรงหน้าขวัญและกรรมการคนอื่น ขวัญจะเป็นคนชี้ขาด จึงมีทั้งตกไปและรับไว้...พอมาถึงพิมพ์กับวิลาวัลย์...เดินมาหยุด
ตรงหน้าขวัญ บิดตัวไปมา กรรมการหลายคนมายืนข้างขวัญเพื่อให้คำปรึกษา

"ไม่ใช่แบบนี้" ขวัญออกความเห็น วิลาวัลย์ขัดใจเต็มที กิ่งรีบมาเสนอขวัญ

"น้องขวัญฮะ พี่กิ่งว่ามันได้แล้วนะฮะ ดูแข็งนอกอ่อนในตามที่น้องขวัญต้องการ"

"แต่ขวัญบอกว่าไม่ได้ก็คือไม่ได้ มันงานของขวัญ ขวัญจะรู้ดีที่สุด...ขวัญต้องการให้งานออกมาเพอร์เฟกต์...พี่ทำให้ขวัญได้ไหม ถ้าไม่ได้ ขวัญจะให้คนอื่นมาทำแทน"

"ว้าย...ได้สิคะน้องขวัญ อย่าเพิ่งไล่พี่ออกเลยนะคะ" พี่ม้าเดินไปพูดกับวิลาวัลย์กับพิมพ์ แล้วเดินมาบอกขวัญ

"รับรองคราวนี้เลิศสมดังใจน้องขวัญแน่นอนค่ะ"

ขวัญมองไปยังวิลาวัลย์และพิมพ์ หน้าสองนางแบบนั้นชำเลืองมาด้วยท่วงท่ามหาเซ็ง...นั่นเพราะแม้จะเดินออกมาอีกครั้ง ขวัญอุมาก็ส่ายหัวดิกๆ ทำให้คนอื่นๆต่างไม่ชอบใจการเข้มงวดของขวัญ

ด้วยคำสั่งเดินให้ดูไม่รู้กี่รอบกี่เที่ยว จนต่างก็ขาอ่อนขาพับไปตามๆกันก็ยังไม่พอใจของขวัญ...วิลาวัณย์ทนไม่ไหวบ่นเสียงดังว่าเดินขาแทบขาดแล้ว ทำไมไม่มาเดินเอง... เท่านั้น ขวัญจึงก้าวขึ้นแคตวอล์กเพื่อจะโชว์ให้ทุกคนดู

ขวัญเดินไปวาดลวดลายอันสง่างาม โพสท่าโชว์ให้ ทุกคนดู แล้วต่างตะลึงในท่วงท่าสง่างาม...กิ่งปรบมือให้เป็นคนแรก คนอื่นๆจึงปรบตาม พร้อมคำชมระงม ขวัญเดินลงมาบอกกับทุกคนว่าเริ่มเดินกันได้แล้ว...ทุกคนจำต้องทำตามคำสั่ง

ขณะที่พิมพ์เดินมา ตอนหนึ่งเกิดขาอ่อนล้าหมุนตัวทีเดียวหมดแรง ข้อเท้าพลิกล้มลงทันที ทุกคนวิ่งมาช่วย พิมพ์ กุมข้อเท้า ขวัญมองแล้วสั่งให้พอก่อนวันนี้ ขวัญเดินหนีไป วิลาวัณย์ด่าตามหลัง...นึกว่ามีเงินแล้วสั่งใครทำยังไงก็ได้รึไง พิมพ์เองมองขวัญอย่างไม่ค่อยพอใจนัก

เมื่อกลับมาถึงบ้านธนพ พิมพ์เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้โสภาฟัง โสภาบอกทันทีว่า แม่คนนั้นแกล้งพิมพ์แน่ ให้ลาออกได้แล้ว แต่พิมพ์บอกเธอมีสังกัด เขาสั่งให้ทำต้องทำ พอธนพเดินมา โสภาจึงชี้หน้าพี่ชายว่า เพราะพี่ธนพพิมพ์ถึงเจ็บ พิมพ์ไม่อยากมีเรื่องจึงขอตัวหลีกไป ธนพต้องตามซักคาดคั้น พิมพ์ไม่ยอมบอก รีบขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน
เธอไปทันที...ธนพกลับเข้าบ้าน ซักน้องสาวหนักจึงรู้เรื่อง

ooooooo

วันนี้ วีรเทพเหมือนเป็นเจ้าชายเข้ามาในวังเจ้าหญิง เมื่อยลดาพาเขามาในห้องที่จัดอย่างหรูหรา บอกว่านี่คือห้องทำงานของเขา วีรเทพจึงได้แต่บอกว่าชอบมากที่สุด ขอบคุณนางฟ้าของเขาที่สุด ห่วงแต่จะมีคนตำหนิยลดาที่อยู่ดีๆก็พาเขามาทำงาน

"อย่าห่วง ดามองวีสามารถทำงานหน้าที่นี้ได้...ดามี เซอร์ไพรส์อีกอย่างนะคะ ห้องดาอยู่ติดห้องนี้ มีอะไรเคาะกำแพงเรียกแล้วดาจะมาหาทันที" ยลดาสยิว เมื่อเขาจับมือเธอขึ้นมาหอมสามฟอดทั้งเรียก "นางฟ้าของผม" ยลดาขอเรียกเขาว่า โอปะ...เรียกแบบชาวเกาหลีไม่มีเกาหลัง "เป็นพี่ชายแบบเกาหลีไงคะ ดาชอบ"

ยลดายิ้มเยิ้มไปมา บิดตัวเร่าๆ ความรักทิ่มสมองตูมใหญ่...

ยามนั้น วรวิทย์เปิดประตูเข้ามามองวีรเทพหัวจดหาง ถามด้วยสายตาว่า เจ้านี่มันใครกัน

"วีค่ะ...วีรเทพ หัวหน้าแผนกวิจัยการตลาดคนใหม่... ส่วนนี่พี่วิทย์ พี่ชายดาค่ะ"

วีรเทพยื่นมือมา บอกยินดีที่ได้รู้จัก วิทย์ไม่ยินดีไม่จับมือ สั่งยลดาออกไปพบเขาข้างนอก...ยลดาขอตัวตามพี่ชายไปที่ห้องของเขา

คำแรกที่วิทย์ถามน้องคือเอาอะไรคิด ถึงเอาสจ๊วตมาทำงานบริหาร พอเธอบอกว่าใช้สมอง วิทย์ถล่มทันทีว่า หัวแม่มือเว้ย แล้วสั่งสอนว่า ทำไมต้องเสียเงินจ้างคนไร้ประสบการณ์มากินเงินเดือนระดับนี้ทั้งๆที่น่าจะได้คนที่ดีกว่ามาทำ ยลดาหาว่าวิทย์ดูถูกเพื่อนเธอ เราพี่น้องมีอำนาจเท่ากัน งานก็แบ่งกัน อย่าก้าวก่ายกัน

"ไม่ยุ่งก็ได้ แต่อย่าประเจิดประเจ้อ ไม่งั้นฉันอายชาวบ้านว่ามีน้องสาวบ้าผู้ชาย"

ก่อนจะจิกตีกันต่อ พนักงานเข้ามาบอกยลดาว่ามีคนส่งของขวัญมาให้ ยลดารับมา สงสัยเต็มประดา แล้วจึงรู้ว่าของขวัญให้ใคร

ครู่เดียว ยลดาเอาของขวัญไปให้ขวัญที่ห้องทำงานของเธอ...ขวัญหยิบการ์ดดู "จาก...จูบแรกของคุณ" ขวัญชะงักกึก

"ไอ้กะเพราะ...ไอ้บ้า" ขวัญเสียงดัง ยลดาผงะ ขวัญแกะกล่องออก ผัดกะเพราส่งกลิ่นฟุ้ง...ขวัญถึงกับสำลัก ผลักกล่องให้ยลดาที่พลอยฉุนจนหน้าเบ้ แต่ก็ชมว่าไม่เคยรู้ว่าขวัญชอบผัดกะเพรา...ขวัญกลับสั่นเป็นเจ้าเข้า ถามว่าคนส่งมาอยู่ไหน...ยลดาว่ารออยู่ข้างล่าง...

ขวัญทำตัวเหมือนล่องหนได้ พริบตาสามทีลงมาถึงข้างล่าง แล้วตกใจแทบช็อกเมื่อเสียงธนพทักจากหลังใบหู "จุ๊กกรู้..." ทำเสียงแล้วกอดหมับทันใด...เสียงนั้นทำเอาพนักงานคนอื่นตกใจไปด้วย

"ไอ้กะเพรา...ปล่อยนะ" ดิ้นพราดๆ อายผู้คนแทบตาย

"จะอายไปทำไมที่รัก มากกว่านี้เราเคยทำมาแล้ว" ธนพหัวร่อร่า ประกาศก้อง "สวัสดีครับ ผมเป็นแฟนคุณขวัญ โปรดอย่าตกใจ เราสวีตกันแบบนี้ประจำ...ไม่เชื่อเหรอครับ เดี๋ยวหนุมานจะแสดงให้ดู"

ธนพหอมแก้มขวัญฟอดใหญ่...เสียงคนปรบมือเชียร์... แต่ขวัญอยากดิ้นตาย ถ้าไม่ได้ฆ่าเจ้าคนนี้

"ไอ้กะเพรา...ไอ้บ้า...นายทำแบบนี้ทำไม"

"ตอบคำถามมา...คุณทำเพื่อนผมทำไม ผมไม่ยอมให้คุณทำฝ่ายเดียว"

"ตายแล้ว" ยลดาตามมาหยุดกึก ร้องเหมือนเห็นผีกลางวันแสกๆ "นั่น...นั่นพี่ชายวีนี่นา" ว่าแล้ววิ่งอ้าวไปบอกวีรเทพ ให้รีบไปจัดการพี่ชายเขาด่วนที่สุด...

ขณะนี้ที่ข้างล่าง ยามสองคนวิ่งหน้าตื่นมา...ขวัญยังดิ้นโวยวายในอ้อมกอดธนพ

"รีบมาจับมันออกไปซี" ยามจะเข้ามาชาร์จ

"อย่านะ...ถ้าเข้ามา...ฉันจะจูบเจ้านายแกให้เต็ม

กระพุ้งแก้มไปเลย" ธนพชี้หน้า...ยามชะงัก ขวัญตกใจแล้วตัดสินใจเผด็จศึก เอาหัวโขกเข้าไปเต็มดั้งจมูกธนพ...เสียงร้องเหมือนควายเจอเขี้ยวเสือ ปล่อยมือจากขวัญทันที กุมจมูกป้อยๆ ด่าเปิง

"ยายโรคจิต...แถมซาดิตส์อีกด้วย ชอบใช้ความรุนแรงเรอะไง...หา?"

"ยังยืนเซ่ออยู่ทำไม...จับมันไปสิ...ไอ้ซาดิตส์ตัวร้าย"

ยามจึงรุมซ้ายขวา จับผิดจับถูก ธนพวิ่งเลื้อยเป็นปลาไหลหนีสุดขีด...ยามไล่ ธนพวิ่งหนีอ้อมมาอาฆาตขวัญ "จำไว้นะ เรื่องนี้ไม่จบง่ายๆ ยายขวัญตายแน่"

"ไอ้บ้า...ยังมีหน้ามาแช่งฉันอีก" ธนพยังสับเป็นครั้งสุดท้ายว่าขวัญตายแน่ คนที่นี่เกลียดยังกะกิ้งกือ ไม่มีใครเขาอยากเข้าใกล้สักคน...มัวแต่ด่าขวัญ ยามรุมเข้ามา พอจะหลบจั๊กแร้ยามหนี จึงถูกอีกคนดึงหัวหูไว้ ได้แต่ร้องสั่งให้ปล่อย แต่ไม่มีใครฟัง...

วีรเทพมาพร้อมยลดา เห็นพี่ชายถูกจับแทนที่จะเข้าช่วย กลับเดินหนีอ้าวๆ ยลดาจึงตามไปถามอย่างแปลกใจ... ธนพเองเห็นน้องชายเดินหนี รู้สึกแปลกใจอยู่ครามครัน...ยามลากเข้ามาหน้าตึก โยนบกลงไปอย่างไม่ปรานี ธนพลุกขึ้นมาได้ ยืนอึ้งตะลึงงันอยู่คนเดียว...

ทางยลดา เมื่อถามวีรเทพว่าทำไมไม่ไปช่วยพี่ชาย เขาไม่อยากยุ่ง พี่ชายเขาไร้เหตุผล ชอบใช้กำลัง ยิ่งห้ามยิ่งยุ เขาเป็นแค่น้องชาย...

ขณะนั้นขวัญตามมา สั่งยลดา ต่อไปนี้ห้ามนายกะเพราเข้ามาที่นี่อีก ถ้าเกิดเรื่องอีกยลดาจะถูกเล่นงานเป็นคนแรก ยลดารีบรับรองว่าจะไม่เกิดแบบนี้อีก พอวีรเทพสวัสดีขวัญ จึงถูกขวัญถามเอาเรื่องว่า น้องชายไอ้กะเพรามาที่นี่ทำไม?

"ดาชวนเขา มาทำงานที่นี่เอง ตอนนี้วีเป็นหัวหน้าแผนกฝ่ายวิจัยการตลาด" วีรเทพเสริมว่า ช่วยแนะนำเขาด้วย กลับถูกขวัญจิกทันที

"นึกยังไงเอาคนแบบนี้มาทำงาน ไม่รู้เรอะว่าขวัญเกลียดพี่ชายเขา แล้วยังจะรับน้องชายมาทำงานอีก"

"ผม กับพี่ชายเป็นคนละคนกันนะครับ คุณขวัญ ผมไม่เคยชอบนิสัยอันธพาลพี่ชายเลยสักนิด ผมไม่เห็นด้วยที่เขามาทำแบบนี้กับคุณ" ขวัญฟังแล้วลังเล จะเชื่อได้รึ ยลดา รีบเสริม ขอให้โอกาสเขา ถึงยังไงเขามีความพยายามพร้อมจะเรียนรู้งาน...ขวัญไม่เอออวยด้วย ปล่อยให้ทั้งสองลุ้นกันเต็มที่

ooooooo

วันนี้ ธนพอยู่ในครัวที่ร้าน แม่พรรณีเอาใบสั่งอาหารมาให้ ธนพอ่านแล้วสั่งยาวยืดวกวนสารพัดจะไม่เป็นอาหารหวานคาว ธนพบอกแม่ว่า แบบนี้มันสั่งหาเรื่องนี่ ขอไปดูหน้าหน่อย...

"ขอโทษนะครับ...อาหาร ที่คุณสั่งมาผมทำไม่ได้" ธนพเดินมาบอกลูกค้าหญิงที่นั่งหันหลังให้...ขวัญลุกขึ้นหันมายิ้มหยันและ หยาม...พรรณีกับต้อยติ่งตามมา "อ้อ คุณเหรอ มิน่า สั่งอาหารกวนประสาทแบบนี้ คิดจะแกล้งผมเหรอ ไม่สำเร็จหรอกนะ"

ขวัญยันกลับ ฉันไม่ได้แกล้ง ฉันอยากทานตามที่สั่งจริงๆ

"ผมไม่ทำ" ธนพเสียงดัง แม่ตกใจหน้าเหลอ "เชิญกลับไปให้แม่ครัวที่บ้านทำเถอะ" ผู้คนทั้งร้านหันมามอง

"นี่ นายกะเพรา นายคงลืมไปมั้งว่าฉันเป็นลูกค้า และลูกค้าคือพระเจ้า ฉะนั้นฉันสั่งอะไรนายต้องทำ"

"แต่ลูกค้าอย่างคุณ ผมไม่ต้อนรับ เชิญออกไปได้แล้ว" พรรณีรีบห้ามลูกชาย พอขวัญรู้จึงขย้ำทันที

"ตาย แล้ว ไม่หนักใจเลยหรือคะ มีลูกชายปากเสียแบบนี้" ธนพปากสั่นอุทานชื่อเธอ ขวัญรีบถาม "เรียกชื่อฉันทำไมฉันพูดความจริง ตกลงจะทำรึไม่ทำ ถ้าไม่ทำฉันฟ้องสำนัก สคบ. ร้านแม่นายถูกปิดแน่"

"ก็ได้..." ธนพเห็นสายตาแม่จำต้องยอม "ผมจะทำให้" แล้วเดินกลับเข้าครัว พรรณีรีบขอโทษ ขวัญไม่สนใจนั่งลงยิ้มอย่างผู้พิชิต

ไม่นาน อาหารจานพิสดารทยอยมาวางเต็มโต๊ะ ขวัญเริ่มชิมทีละจาน ชิมแล้วทำหน้าตาขยะแขยง เหม็น ทั้งจืดชืด ไม่เป็นสับปะรดไปทีละจาน ล้วนรับประทานไม่ได้...ธนพทนต่อไปไม่ไหว

"หยุดได้แล้ว" เสียงธนพดังจนคนทั้งร้านหันมา "ติแบบนี้จงใจหาเรื่องชัดๆ"

"หัดใจ กว้างหน่อยซี อาหารไม่อร่อยจะกินได้ไง ฉันฟันธง ร้านนี้อยู่ไม่เกิน 5 วัน เจ๊งบ๊ง"

"มีคุณเท่านั้นที่ลิ้นด้านไม่รู้รสอาหาร ลูกค้าที่นี่เขาติดใจฝีมือผมทั้งนั้น ไม่เชื่อคุณลองหันไปดู"

ขวัญ หันไปมองโต๊ะถัดไป มีเสียงลูกค้าร้องว่า เนื้ออะไรนะเนี้ยวเหนียว...อีกโต๊ะร้องว่า ดูซิ ว้าย มีเส้นผมด้วย... อีกโต๊ะบอกรสชาติไม่เป็นสับปะรด...

คุณพรรณีร้องขึ้นอย่างแตกตื่น สั่งต้อยติ่งรีบไปดูแลลูกค้า...ทั้งสองรีบไปหาลูกค้ากันจ้าละหวั่น

"เนี่ย นะที่ลูกค้าติดใจ นายขี้โม้ เก่งแต่ปาก เชอะ" ขวัญปัดจานทั้งหลายครืดใหญ่ ก่อนเดินหนี ธนพไม่สนใจขวัญ หันไปมองลูกค้าหลายโต๊ะ ทั้งแปลกใจทั้งสงสัยไปตามๆกัน...

ขณะที่ขวัญออกไปนอกร้าน กำลังคุยอยู่กับพวกลูกค้าที่โวยวายตำหนิอาหารในร้านเมื่อครู่ เขาย่องไปแอบฟัง แล้วก็เห็นคาตา ขวัญกำลังแจกเงินลูกค้าที่โวยวายเมื่อครู่ด้วยความขอบคุณ ลูกค้ารับเงินแล้วทยอยกันเดินกลับ ขวัญหันมาต๊กกะใจ

"ผมไม่นึกเลยว่า คุณจะใช้วิธีสกปรกแบบนี้"

"ช่วยไม่ได้ หนามยอกต้องเอาหนามบ่งไง รู้สึกอับอายขายหน้าบ้างไหม อ้อ รึว่าหน้าหนาจนไม่รู้สึกอะไร" ว่าแล้วหันหลังเดินหนีอย่างสง่าผ่าเผย แล้วถูกกระตุกหันมาเมื่อธนพดึงไว้ สำทับว่าจะหนีไปง่ายๆรึ แล้วก็ดึงตัวเข้ามาทำอะไรสักอย่าง ขวัญดิ้นสั่งให้ปล่อย เมื่อไม่ปล่อย เท้านายธนพก็ถูกกระทืบจนร้องลั่น แล้วยังเจอกระเป๋าฟาดบ้องหูซ้ำอีก...ธนพชักของขึ้นปราดเข้ารวบตัว
เธอดัน ติดผนัง จับสองแขนขึงพืด คำรามใส่ ตานี้คุณต้องเสร็จผมแน่ๆ ขวัญตาเหลือก ถามว่าจะทำอะไร?

"ผมไม่ลดตัวลงไปทำอะไรเกลือกกลั้วกับคุณหรอก ผมจะแจ้งความ ให้คุณไปนอนคุกเล่นๆสักคืน"

"เอาสิ ถ้านายแจ้งความ ฉันจะไล่น้องชายนายออก... ปล่อย" ธนพชะงัก...นึกถึงเจ้าวีไปมั่วที่บริษัทขวัญ จึงคลายมือออก เป็นทีของขวัญ ใช้ระบบสูงยาวเข่าดีตีเข่าเข้าไปตุงตรงเป้า...ธนพเจ้าก็ม่อยกระรอกลงไปกอง กับพื้นร้องคร่ำครวญหวนไห้...

"จำไว้ให้ดีน้อง อย่าได้คิดตอแยฉันอีก อนาคตน้องชายนายอยู่ในกำมือฉัน" ขวัญยิ้มหวานให้ ธนพเงยหน้าเขียวๆมอง "ฉัน...ขวัญอุมา...ไม่สวย ไม่เริ่ด ทำไม่ได้..." ขวัญทิ้งทวนคมๆไว้ เดินเหยาะย่างไปเยี่ยงนางสิงห์...ธนพเจ็บจุก ทำได้แค่ กำหมัดแน่นเข้าไว้...

ครั้น ตกกลางคืน...วีรเทพกลับมาบ้านก็เจอคำถามธนพว่า ทั้งๆที่เขาถูกไล่ออก กลับไปได้งานใหญ่โตในนั้นได้ไง วีรเทพบอกอย่าดูถูก เขาได้งานฝ่ายบุคคลเพราะความสามารถ

"ฉันรู้ เพราะแกหลอกผู้หญิง รีบไปลาออกซะ นี่ฉันเป็นพี่ชายแกนะ"

"ผมไม่ออก มันเรื่องของผม ไม่เกี่ยวกับพี่...ผมว่าพี่อยากเป็นพ่อผมมากกว่า พ่อตายไปนานแล้ว ผมดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องมาทำเป็นพ่อ รึว่าอิจฉาที่ผมมีงานใหญ่โตกว่าพี่เยอะ"

"ไอ้วี..." ธนพตะคอก "ฉันไม่เคยอิจฉาคนที่เกาะชายกระโปรงผู้หญิงเพื่อให้ตัวเองได้ดีหรอก"

วีร เทพจี๊ดขึ้นสมอง ชกเปรี้ยงเข้าหน้าพี่ชายจนเลือดกบปาก...ธนพโกรธผลักน้องชายล้มตึง จากนั้นสองพี่น้องเปิดศึกสายเลือดกันอุตลุด พรรณีกับต้อยติ่งวิ่งมาห้ามทัพ เสียงร้องของแม่กับต้อยติ่งห้ามแต่ไม่หยุด แม่ต้องเอาสายยางมาฉีดน้ำใส่ ทั้งสองสำลักน้ำจนต้องชะงัก ถอยจากกัน...จากนั้นต่างก็ยกเหตุผลมาตอบโต้กันจนแม่ตวาดห้าม วีรเทพไม่อยากพูดกันดีๆอย่างแม่ขอร้อง
แม่จึงหันไปหาธนพ อยากรู้เหตุที่ต้องชกต่อยกัน...

ooooooo

หลังจากขวัญมาซ้อม เดินให้นางแบบ จนสั่งพักแล้วเธอมาโทร.หาแม่ พอเห็นธนพเดินประคองพิมพ์มา รีบหลบแอบมอง...พิมพ์บอกธนพไม่ต้องห่วงมารับเธอกลับ แต่ให้เขาอย่าใจร้อน ธนพมีน้องชายคนเดียว มีอะไรหันหน้ามาคุยกัน...เมื่อพิมพ์ไม่ต้องการให้เขาเดินมาส่งเธอ ธนพจึงเดินกลับไป...ขวัญยืนยิ้มอย่างมีแผน เล่นงานธนพด้วยการแกล้งแฟนเขา

เมื่อ ธนพกลับมายังรถที่จอดอยู่ พอขึ้นนั่งสตาร์ต ขวัญก็เปิดประตูพรวดเข้ามานั่งจนเขาตกใจ ถามเธอเข้ามานั่งทำไม ขวัญไม่สนใจ กดเอาแผ่นซีดีออกมา พอเห็นแผ่นร้องว่า ฟังเพลงโลว์มาก มิน่าถึงได้แฟนนางแบบหางแถว...ธนพ กระชากซีดีคืน เร่งให้พูดมาว่ามีอะไร...ขวัญจึงพูดชัด

"งานนี้เป็นหน้าเป็นตาของซัน ไชน์แอร์ไลน์ ฉะนั้นฉันจะสั่งให้ใครทำอะไรก็ได้...ระวังยายพิมพ์มณีแฟนนายเอาไว้ให้ดี"

"อย่า ยุ่งกับพิมพ์ จะทำอะไรให้มาทำกับผม"

"เล่นงานคุณมันจะสนุกอะไร...จำ ไว้นะ ไม่สวย ไม่เริ่ด ทำไม่ได้" ขวัญกระชากซีดีจากมือเขามา ลงรถปาทิ้งเฉยๆ แล้วจ้ำอ้าวหนี...ธนพมองตามคำรามฮึ่มๆ

"ยายตัวแสบ" ยิ่งคิดยิ่งห่วงพิมพ์

เมื่อได้เวลาซ้อมอีกในตอนบ่าย...ขณะพิมพ์ซ้อม ขายังเดี้ยงหน่อยๆ ขวัญเดินไปหา หลายคนหวั่นใจแทนพิมพ์...แล้วขวัญก็บอกพิมพ์

"ถ้ายังไม่หายดีก็กลับ ไปซะ อย่ามาทำให้งานฉันเสีย" พิมพ์ยังแก้ว่า ถึงวันงานเธอหายดีแน่ "งั้นกลับไปเดินใหม่ บอกแล้วไม่ให้เดินแบบนี้ แค่นี้ยังจำไม่ได้ก็ไปหาอาชีพอื่นดีกว่า" ขวัญเดินออกไป

"เดี๋ยวค่ะ คุณขวัญ...คุณโกรธเกลียดอะไรฉันนักหนา ทำไมถึงชอบแกล้งฉันนัก"

"คน อย่างขวัญอุมาไม่เคยคิดแกล้งใคร" ขวัญเดินมาหาพิมพ์ "เธอก็ไม่มีค่าให้ฉันลดตัวลงไปทำแบบนั้น ก่อนจะโทษคนอื่น หัดดูตัวเองก่อนว่าทำงานดีหรือยัง ถ้ายังรีบปรับปรุง เพราะไม่อย่างนั้นเธอคงเป็นได้แค่นางแบบเบอร์สอง"

พิมพ์อึ้ง น้ำตาคลอเดินลงเวทีไป...ขวัญชะงักเมื่อหันไปเห็นธนพยืนมองอย่างไม่พอใจ เขาเรียกพิมพ์...เธอยิ่งร้องไห้ ธนพเดินมาโอบพิมพ์พาเดินออกไป ขวัญมองแล้วความคิดเริ่มสับสนวุ่นวายว่าทำไมจะต้องทำอย่างนั้น?

ooooooo

จบตอนที่ 4
เครดิต ไทยรัฐ

Create Date : 08 กรกฎาคม 2553

Last Update : 8 กรกฎาคม 2553 0:41:11 น.

0 comments

Counter : 209 Pageviews.