ละคร ชอนชู หัวใจเพื่อแผ่นดิน ตอนที่ 20

ตอนที่ 20
“คนใส่ร้าย..ไม่ใช่ข้าซะหน่อย แต่เป็นท่านเจ้ากรมอากรต่างหาก ท่านอ๋อง คนที่บงการ ปลงพระชนม์พระนางซุงด๊อกกับองค์ชายแคลองที่วัดคีเบิบ ก็คือ เจ้ากรมอากรแหละพ่ะย่ะค่ะ” กัมชันประกาศ

“ไม่ใช่เลยพ่ะย่ะค่ะ ที่เค้าพูดมาก็เพื่อรักษาหัวของตัวเองไว้เท่านั้นเอง กระหม่อมจะไปทำเรื่อง อย่างนั้นได้ยังไงพ่ะย่ะค่ะ” วอนซุงรีบทูล

“แต่ว่าท่านอ๋อง นายกองที่นำคาราวาน สินค้าเจ้ากรมอากรรับสารภาพแล้ว นี่เป็นการพิสูจน์ว่าทุกอย่างเป็นเรื่องจริงพ่ะย่ะค่ะ”

“ดีมากที่แท้เจ้าก็ยอมรับแล้วว่าพระนางซุงด๊อกเป็นคนปล้นกองคาราวานของข้าเหรอ ท่านอ๋อง เจ้าพวกนี้มันสมคบกับเผ่าหนี่เจินดักโจมตีกองคาราวานของกระหม่อม พวกมันต้องการวางแผนที่จะสั่งสมกำลังทหารเพื่อเตรียมจะ.. กบฏอย่างแน่นอน”

---@@@---

โจซังกุงเอาเรื่องที่พระเจ้าซองจงคาดคั้นเรื่องพระนางซุงด๊อกเป็นกบฏมาเล่าให้องค์ชายวังซงฟัง และยุให้องค์ชายเชื่อ แต่องค์ชายไม่เชื่อและรีบไปหาพระเจ้าซองจง ซึ่งกำลังจะลงโทษกัมชัน วังซงขอให้ซองจงหยุดลงโทษกัมชัน เพราะกัมชันแค่เอาจดหมายมาส่งให้องค์ชายเท่านั้น และว่าพระนางซุงด๊อกจริงใจต่อซองจงและบ้านเมือง ไม่คิดก่อกบฏอย่างแน่นอน สร้างความโกรธให้กับพระเจ้าซองจงเป็นอย่างมาก ยอนฮึงรีบเข้ามาขอไว้ ซองจงสั่งให้พาองค์ชายออกไป ขณะที่พระเจ้าซองจงโกรธจัดถึงกับหน้ามืด ยอนฮึง พาองค์ชายกลับมาที่พักและต่อว่าองค์ชาย วังซง กดดันมากก็เริ่มคุมสติไม่อยู่ตัวสั่นเทิ้ม

พระนางซุงด๊อกและพระนางฮองจองมาที่แค-กยองเพื่อเข้าเฝ้าพระเจ้าซองจง แต่พระเจ้าซองจงให้พระนางฮอนจองเข้าเฝ้าเพียงผู้เดียว ฮอนจองสารภาพว่าหลงรักองค์ชายวังอุกตั้งแต่แรกเห็นที่พระตำหนัก แต่จำเป็นต้องอภิเษกกับพระเจ้าคยองจงตามที่เสด็จแม่ขอร้อง และว่าการกระทำขององค์ชายวังอุกไม่ได้เป็นกบฏแต่อย่างใด

“มันไม่ใช่ความผิดเจ้า แต่พี่สาวเจ้า กับคนอื่นกำลังหลอกใช้เจ้า ถ้าพี่สาวเจ้าไม่ได้คิดทะเยอทะยาน นางจะทำให้เจ้าเป็นอย่างนี้ได้ยังไง ลองดูสภาพของเจ้าในตอนนี้สิ”

“พี่ชายคะ”

“พี่เจ้าสมคบกับขุนนาง แล้วจับคู่เจ้ากับองค์ชายคองจู เพราะคิดที่จะแย่งบัลลังก์ไปจากข้า”

“ไม่ใช่เลยเพคะ ไม่จริงเลย”

“เจ้าไม่ควรไปร่วมมือกับองค์ชายคองจูในการทำเรื่องแบบนี้เลยนะ เจ้านี่โง่จริง ๆ ทำไมถึงทำแบบนี้หา”

“หรือเป็นเพราะ การรักคนคนนึง..เป็นความผิดเพคะ ความรักนั้น..จะต้องมีเหตุผลอะไรด้วยหรือเพคะ?”

“แต่ความรักมันต้องคำนึงถึงขนบธรรม เนียมประเพณีข้อห้ามบ้างสิ มเหสีของพระราชาองค์ก่อนไปได้เสียกับชายใหม่ประชาชนจะมองยังไง?”

“หม่อมฉันไม่สนเรื่องพวกนั้นหรอก พี่ชายคะ ถ้าการรักเค้าคือความผิดละก็ ก็ได้โปรดลงโทษหม่อมฉันเถอะ แล้วได้โปรดปล่อยเค้าไปเถอะเพคะ”

“ไม่ต้องพูดแล้ว เจ้าจงกลับไปซะ เพราะข้าไม่อยากเห็นหน้าเจ้าอีก”

“พี่ชายข้าขอร้อง ได้โปรดปล่อยสามีข้าไปเถอะ”

“สามีอะไร ไม่รู้จักละอายรึไง คนที่มาลอบได้เสียกับมเหสีพระราชาองค์ก่อน เจ้ากลับไปเรียกว่าสามี ใครอยู่ข้างนอกบ้าง เอาตัวนาง ออกไปเดี๋ยวนี้”

“พี่ชายคะ พี่ทำกับข้าอย่างนี้ได้ไง พี่ชายคะ”

ทหารเข้ามานำตัวฮอนจองออกไปทันที

---@@@---

กัมชันกับวังอุกปรึกษากันถึงอนาคตของตนเองหลังจากถูกข้อหาร่วมกันวางแผนแย่งชิงบัลลังก์ องค์ชายวังอุกกังวลใจมากเพราะพระนางฮอนจองพระครรภ์แก่ใกล้คลอดเต็มที กัมชันได้แต่ปลอบใจ

ด้านชอยซอม อียัง ซิมอูนและซินยูก็เกรงว่าจะถูกวอนซุงหักหลัง จึงคิดจะเปิดโปงเรื่องที่วอนซุงวางแผนลอบฆ่าองค์ชายวังซง

ซอฮุยกราบทูลพระเจ้าซองจงเรื่องที่ชอนชู วังอุก และกัมชัน ไม่ได้คิดทรยศเป็นกบฏ “ท่านอ๋อง การกบฏคือ คนที่ไม่จงรักภักดีมาร่วมกันวางแผน เพื่อคิดจะทำการแย่งชิงราชบัลลังก์ แต่เหตุการณ์ตอนนี้ ไม่ได้เป็นอย่างที่กระหม่อมกราบทูลเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่เกี่ยวอะไรกับการกบฏเลย ถ้าหากนี่เป็นการคิดก่อการกบฏ กระหม่อมก็คงเป็นกบฏด้วย พระองค์โปรดลงโทษกระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ”

“นี่ท่านอำมาตย์เพ้อเจ้ออะไรของท่านเนี่ย นี่ท่านคิดจะใช้คำพูดเหล่านี้ มาบีบคั้นท่านอ๋องรึไง ไหนท่านลองบอกมาสิ” วอนซุงดักคอ

“คำกล่าวนี้ไม่ใช่การบีบคั้น แต่ท่านอำมาตย์กำลังอธิบายเรื่องเงื่อนไขของการก่อกบฏ เพราะว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น มันไม่เกี่ยวกับการก่อกบฏเลยสักนิด”

“แต่พวกข้าก็ตรวจสอบอย่างชัดเจนแล้วว่าทั้งหมดมันเป็นความจริง โธ่เอ๊ย ทำไมพวกท่าน..ถึงได้เล่นละครตบตาได้เก่งกันขนาด นี้นะ หา? ท่านบอกว่า..ไม่มีหลักฐานอะไรเลย ใช่รึเปล่า แต่องค์ชายคองจูกลับถูกจับได้ที่จวนของเจ้าชอยซอม ท่านจะอธิบายยังไงอีกหา?”

“ถ้าการไปหาท่านชอยซอมที่จวน เป็นการคิดกบฏจริง ท่านล่ะ ตัวเจ้ากรมอากรเอง ตัวท่านเองก็ไปที่จวนของเจ้ากรมราชทัณฑ์ บ่อย ๆ นี่นา” ชอยซอมโพล่งขึ้น

“นี่..ท่านพูดอะไรของท่าน”

“ท่านอ๋อง เรื่องที่องค์ชายคองจู ไปมีสัมพันธ์กับมเหสีพระราชาองค์ก่อนจนมีลูกด้วยกันถือเป็นโทษหนัก แต่เรื่องที่ท่านชอยซอมจะคิดก่อการกบฏนั้น ดูไม่มีความน่าเชื่อถือแม้แต่น้อยพ่ะย่ะค่ะ”

“กระหม่อมเอง ก็มีข้อสงสัยและความไม่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องการก่อกบฏนี้อยู่หลายจุดพ่ะย่ะค่ะ ที่สำคัญก็คือ กลุ่มของท่านชอยซอมเป็นขุนนางภักดีที่สนับสนุนพระองค์ ในการขึ้นครองราชย์ คนแบบนี้จะคิดทรยศพระองค์ได้ยังไงพ่ะย่ะค่ะ ขอทรงตรวจสอบอีกครั้ง”

---@@@---

ชียังไม่เห็นฮยังบีจึงถามคังโจ คังโจ บอกให้ฮยังบีไปหมู่บ้านบัลแฮ ชียังว่าเรื่องคังโจไปบ้านเจ้ากรมราชทัณฑ์กลายเป็นเรื่องใหญ่แล้ว

“ข้ารู้ดี ใคร ๆ ก็คิดกันอย่างนั้น เจ้าจะมาไต่สวนข้าเหรอ?”

“ไม่ใช่อย่างนั้น เหตุผลที่ท่านคังเดินทางไปที่นั่นน่ะ ข้าเองก็รู้ดีอยู่แล้ว ชาวบัลแฮคนนั้นต้องไปตายด้วย อาวุธจักรหมุนที่เหมือนของอิลลา หน้าบ้านเจ้ากรมราชทัณฑ์ การที่ท่านจะสงสัยพวกเราก็ถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา”

“เจ้าหมายความว่าอะไร?”

“ข้าแค่อยากให้ครูฝึกคังยอมเชื่อใจพวกข้าเท่านั้น”

“เหตุผลล่ะ?”

“เหตุผลก็ชัดเจนอยู่แล้วนี่ ข้าอยากจะ ให้พระนางซุงด๊อกทรงช่วยสนับสนุนชนเผ่าของพวกเรา ดังนั้น ข้าไม่อยากให้ครูฝึกคังต้องมารู้สึกไม่ไว้วางใจพวกข้า..เพราะเรื่องเล็กน้อยแค่นี้น่ะ”

“เมื่อวันเวลาผ่านไปทุกอย่างจะกระจ่างเอง”
“ท่านเชื่อพวกข้าเถอะ ครูฝึกคัง ข้าเองก็เป็นคนที่ยอมทุ่มเททำทุกอย่างเพื่อพระนาง ซุงด๊อกเหมือนกับท่านนั่นแหละ ท่านอย่าทำให้เราต้องเปลี่ยนจากมิตรมาเป็นศัตรูต่อกันเลย”

“เจ้ากำลังขู่ข้าเหรอ?”

“ไม่ใช่การขู่ นี่เป็นการขอร้อง”

---@@@---

ยอนฮึงเห็นสีหน้าพระเจ้าซองจงซึ่งเต็มไปด้วยความกังวลก็อดเป็นห่วงไม่ได้ “ท่านอ๋อง ถึงหม่อมฉันจะเป็นหญิงไม่รู้เรื่องการปกครอง แต่เรื่องครั้งนี้ มันก็น่าสงสารเกินไปนะเพคะ”

“เจ้าไม่จำเป็นต้องห่วงหรอก”

“เพคะ หม่อมฉันก็ทราบดี แต่ว่าท่านอ๋อง หม่อมฉันรู้สึกเป็นห่วงองค์ชายแคลองมากน่ะเพคะ ถ้าหากพระมารดาองค์ชายเกี่ยวข้องกับการกบฏจริง ๆ แล้วองค์ชายจะทำยังไงล่ะ เมื่อวานตกใจจนไม่ได้สติ ไม่ได้ยินที่หม่อมฉันพูดไปพักนึงเลย หม่อมฉันกลัวว่าองค์ชายแคลองอาจจะเป็นอะไรไปเพคะ หม่อมฉันจะพยายามสั่งสอนองค์ชายแคลองใหม่ ให้เติบโตยิ่งขึ้น ท่านอ๋อง เรื่องนี้ก็ปล่อยให้แล้วกันไปสักครั้งเถอะนะเพคะ”

“เฮ้อ..” พระเจ้าซองจงถอนหายใจอย่าง เหน็ดเหนื่อย

“ท่านอ๋อง สิ่งนี้ไม่ได้ทำเพื่อพระนาง ซุงด๊อกแต่เพื่ออนาคตของบ้านเมืองนะเพคะ ได้โปรด ทำตามที่หม่อมฉันบอกสักครั้งเถอะ เพคะ”

---@@@---

หลังจากยอนฮึงขอร้อง วันรุ่งขึ้นพระเจ้าซองจงก็ประกาศต่อหน้าขุนนาง

“ทุกท่านจงฟังให้ดี ข้าได้ลองพิจารณา ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมาตลอดทั้งคืนแล้ว ข้าจะจบเรื่องที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ทั้งหมดลงซะ ดังนั้นพวกท่านจงอย่าได้วิพากษ์วิจารณ์เรื่องนี้กันอีก เรื่องการกบฏในครั้งนี้ ไม่มีหลักฐานที่ชัดเจน ให้ถือซะว่าไม่เกิดขึ้น”

“เอ่อ ท่านอ๋อง จะบอกว่า..ไม่มีหลักฐานที่ชัดเจนได้ยังไง พระองค์เองก็ไต่สวนคนผิดแล้วนี่นา” วอนซุงหน้าเสีย

“ใครอนุญาตให้พูดแทรกตอนข้าพูด ดังนั้น ให้ปล่อยตัวชอยซอมและขุนนางคนอื่น ที่ถูกจับกุมตัวกลับไปกันให้หมด แต่ว่าคังกัมชัน มีความผิดฐานละเลยคำสั่งข้า คอยส่งจดหมายให้องค์ชายแคลองและพระนางซุงด๊อกมาหลายครั้ง ดังนั้นให้ลงโทษโดยการขับออกจากการเป็นขุนนาง ส่วนเรื่องสุดท้าย เรื่องข้อหากบฏขององค์ชายคองจูก็ไม่มีหลักฐานอะไร แต่โทษที่มีสัมพันธ์กับอดีตพระมเหสีเว้นไม่ได้ ให้เนรเทศไปอยู่ที่ไกลออกไปพันลี้ที่ชาซูฮอน”

---@@@---

หลังจากวังอุกทราบพระกระแสรับสั่งเนรเทศตนเองก็เศร้าใจยิ่งนัก หันไปบอกกับกัมชัน “ท่านคัง ท่านช่วยไปบอกภรรยาของข้าให้ที บอกว่าข้าสบายดี ให้นางไม่ต้องเป็นห่วงข้า และให้นางช่วยตั้งชื่อลูกของพวกเราว่าซุนมันมีความหมายว่าให้ใฝ่เรียนถามผู้อื่นอยู่เสมอ”

“องค์ชาย องค์ชายจะปล่อยให้เป็นแบบ นี้ไม่ได้นะ”

“ข้าไม่เป็นอะไรหรอก ท่านคัง ท่านรีบไปเถอะนะ”

กัมชันยังเป็นห่วงวังอุก แต่องครักษ์ก็สั่งให้พาตัวกัมชันออกไป “องค์ชาย ๆ ๆ ๆ อดทนไว้นะองค์ชาย ไม่ว่าท่านจะต้องไปอยู่ที่ไหน ข้าก็จะไปหาท่านแน่องค์ชาย องค์ชาย ๆ”

---@@@---

ด้านพระนางชอนชูและฮอนจองทราบข่าวถึงพระกระแสรับสั่งก็ตกใจ ฮอนจองจึงรีบไปหาวังอุกก่อนจะถูกนำตัวไป

“ไม่ทราบว่าท่าน ให้เวลาเราสักเดี๋ยวได้ มั้ย?” ชอนชูบอกกับทหารองครักษ์

“ท่านพี่คะ ๆ” ฮอนจองร้องเรียก

“เจ้ามาทำอะไรที่นี่ รีบกลับไปเถอะนะ”

“ท่านไม่บาดเจ็บตรงไหนใช่มั้ย?”

“ข้าสบายดี แต่เจ้าน่ะเดินทางมาตั้งไกลขนาดนี้ ได้ยังไงกันหา?”

“ไม่ว่าท่านจะอยู่ที่ไหน ข้าก็จะไปอยู่ที่นั่น”

“น้องหญิง ข้าขอโทษ ที่ข้าไม่สามารถรอจนลูกเราคลอดได้ ข้าอยากอยู่กับเจ้าจริง ๆนะ”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พอลูกเราคลอดแล้ว ข้าจะไปหาท่าน”

“นั่นสินะ อีกไม่นานก็ได้อยู่ด้วยกัน ข้าจะไปเตรียมของอร่อย ๆ ไว้ให้เจ้าก่อน พอ ลูกเราคลอดแล้ว เจ้าค่อยมาหาข้านะ เจ้าอย่าร้องไห้เลยนะ จงนึกถึงวันที่พวกเราจะได้กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง จากกันวันนี้แค่ชั่วคราว”

“แต่ข้า คิดถึงท่านนี่นา ท่านพี่”

“อย่าร้องไห้เลยนะ มันจะไม่ดีกับลูกของเรา สวรรค์คงกำลังอิจฉาพวกเราอยู่น่ะ เจ้าน่ะสวยออกขนาดนี้ สวรรค์ก็เลยอิจฉาข้า”

“อีกไม่นานข้าจะไปหา ยังไงข้าก็ต้อง ไปหาท่านอย่างแน่นอน”

“ขอประทานอภัยด้วยพ่ะย่ะค่ะ พวกกระหม่อมต้องไปแล้ว” องครักษ์พูดแทรกขึ้น ฮอนจองเอาแต่ร้องไห้

---@@@---
หลังจากวังอุกถูกนำตัวไป ฮอนจองก็เอาแต่เศร้าสร้อย ไม่นานฮอนจองก็ปวดท้อง ชอนชูตกใจเพราะเหลือเวลาอีก 1 เดือนกว่าจะถึงกำหนดคลอด

“พระนางจะคลอดแล้วเพคะ มีเลือด” อิลลาร้องบอก

“ซอล เจ้าจะคลอดที่นี่ไม่ได้ ลุกขึ้นมา” พระนางชอนชูกังวลมาก

“พี่คะ ข้าเหนื่อยเหลือเกิน ข้าง่วงน่ะ” พูดได้แค่นั้นฮอนจองก็หมดสติไป ชอนชู ได้แต่เรียกน้องสาว “ซอล ๆ ๆ”

---@@@---

จบตอนที่ 20
เครดิต เดลินิวส์

Create Date : 02 พฤศจิกายน 2553		6 comments
Last Update : 2 พฤศจิกายน 2553 16:35:54 น.
Counter : 1157 Pageviews.
Share Tweet