ละคร สวยเริ่ดเชิดโสด ตอนที่ 6
ตอนที่ 6ขณะนั่งรถไปด้วยกัน โดยธนพเป็นคนขับรถของ ขวัญ บรรยากาศเงียบสนิทจนธนพอึดอัด เพราะขวัญเอาแต่นั่งเงียบเหม่อมองออกไปนอกรถ ธนพชำเลืองมองเป็นระยะ ที่สุดเขาก็ตัดสินใจเปิดเพลงทำลายความ เงียบ แต่สาวขวัญกลับหันขวับมามองหน้า ต่อว่าเขาเสียมารยาท จะเปิดเพลงฟังทำไมไม่ขออนุญาตเจ้าของรถก่อน"อ้าว ตกลงไม่ได้หลับเหรอครับเนี่ย เห็นนั่งเงียบๆ""ปิดเพลง" เธอสั่งเสียงเขียว ธนพต่อต้านว่าจะปิดทำไม เพลงนี้เหมาะกับคุณมาก ว่าแล้วเขาตะโกนร้องเพลงตอกย้ำ ทำให้ ขวัญหัวเสียสุดๆ ออกงิ้วจนธนพต้องยอมปิดเพลงมือไม้สั่นอีกพัก รถแล่นไปจอดหน้าคอนโดฯแห่งหนึ่ง ขวัญขอ กุญแจรถคืนจากธนพและไล่เขากลับ ธนพบ่นอุบว่าเธอใจดำจริงๆ ขอบคุณสักคำก็ไม่มี ขวัญย้อนว่า ไม่ได้ขอให้นายขับรถ ให้สักหน่อย...พอดึงกุญแจจากมือเขามาได้ ขวัญลงรถทันที ธนพก้าวตาม ถามว่ามาหาแฟนเหรอ ขวัญสะบัดเสียงใส่ว่า "ยุ่ง" แล้วเดินเข้าไปในคอนโดฯขวัญตั้งใจมาอาศัยพี่กิ่งที่นี่สักคืน แต่พอถึงห้องปรากฏ ว่ากิ่งมีหนุ่มคู่ขามานอนอยู่ก่อนแล้ว และกิ่งก็พิศวาสเขามากจน ไม่อาจต้อนรับขวัญได้ ขวัญเลยหน้าตูมกลับลงมาด้วยความโมโห "พี่กิ่งบ้า เห็นผู้ชายสำคัญกว่าเรา...ถ้าขวัญไม่มีความสุข พี่กิ่งก็อย่าหวังเลยว่าจะได้พบกับความสุข คืนนี้ขอให้ทำอะไร ก็ติดๆขัดๆ ไฟดับ น้ำไม่ไหลด้วยเถอะ โอมเพี้ยง" ขวัญพนมมือหลับตาแช่ง พอลืมตาถึงกับร้องว้ายตกใจ...ธนพยืนอยู่ตรงหน้า "แช่งคนอื่นมันบาป นะคุณ ระวังเถอะจะเข้าตัว""นายนี่มันเป็นโรคจิตชัดๆ ชอบสอดเรื่องของคนอื่น แล้วนี่ยังไม่กลับอีกเหรอ""จะกลับได้ไง ไม่มีแท็กซี่ผ่านมาซักคัน ยืนรอจนขาแข็ง ไปหมดแล้ว ผมขอติดรถคุณไปลงทางที่เข้ามาก็แล้วกัน""ฉันไม่ออกไปทางนั้น ฉันจะไปหาโรงแรมนอน""อะไรกัน เดี๋ยวนี้หัดทำตัวเป็นเด็กใจแตกไม่กลับบ้านกลับช่องเหรอคุณ ไม่เอาน่า โตจนหมาเลียก้นไม่ถึงแล้ว""ไม่ใช่เรื่องของนาย ไอ้กะเพราบ้า" ขวัญเปิดประตูรถขึ้นไปนั่ง ธนพรีบตามประกบเข้ามา บอกว่าคุณไปที่ไหน ผมก็ไปลงตรงนั้นแหละ "หน้าด้าน คนเขาไม่อยากให้ไปด้วย ยังจะตามมาอีก""ผม เป็นห่วงหรอกนะถึงได้ตามด้วย คุณยังใจดำว่าผมอีก หน้าตาก็ดี แต่งตัวก็สวย แต่ปากหยั่งกับกรรไกร เพราะปากแบบนี้ถึงไม่มีใครเขาอยากคุยด้วย ไอ้คนอย่างคุณเขาเรียกว่าเป็นพวกสวยแต่รูป จูบไม่หอม เพราะหนอนมันไชจนหมดแล้ว""พอได้แล้ว...อยากไปกับฉันก็เชิญ แต่ถ้าถึงโรงแรมเมื่อไหร่ นายต้องลงไปจากรถฉันทันที" ขวัญกระชากรถพรืดออกไป...ไม่นานก็ไปถึงโรงแรมหรูมีระดับ ขวัญเข้าไปติดต่อห้องพัก แต่พอจะเอาบัตรเครดิตให้พนักงานรูด เพิ่งรู้ตัวว่าลืมกระเป๋าเอาไว้ที่บ้าน ขวัญหน้าไม่ดี บอกพนักงานว่าเธอมีปัญหานิดหน่อย ช่วยไปตามผู้จัดการมาพบเธอที"จะให้เรียนว่าใครต้องการพบคะ""อะไรกัน นี่เธอไม่รู้จักฉันเหรอ ฉันขวัญอุมา น้องขวัญน่ะ นางแบบชื่อดังไง""น้องขวัญ...อ๋อ ขวัญฤดี ศรีวรนุช นักร้องลูกทุ่งใช่ไหมคะ""บ้า ฉันนางแบบย่ะ ไม่ใช่นักร้องลูกทุ่ง...มาจากดาวไหนยะเนี่ย""ขอโทษค่ะ ดิฉันเพิ่งมาจากต่างจังหวัดค่ะ""เอาเถอะๆ ไม่ต้องเล่า รีบไปตามผู้จัดการมาพบฉันเดี๋ยวนี้" ขวัญสะบัดหน้าเดินไปทางล็อบบี้อย่างหัวเสีย แต่ ไม่ทันจะนั่ง พนักงานก็มาบอกว่าผู้จัดการไม่อยู่ กลับไปตั้งแต่เย็นแล้ว ถ้าคุณขวัญมีปัญหาเรื่องบัตรเครดิตจะจ่ายเงินสดก็ได้ ขวัญหน้าเจื่อนเพราะในตัวไม่มีทั้งบัตรทั้งเงินสด พนักงานสองคนเห็นสีหน้าท่าทีของนางแบบสาวสวยแล้วอดซุบซิบนินทากันไม่ได้"อย่าบอกนะว่าเงินสดก็ไม่มี""นั่นสิ ไหนเขาว่ารวยไม่ใช่เหรอ เอ๊ะ หรือว่าจริงๆแล้วขี้โม้"ขวัญได้ยินหันขวับไปจ้องพนักงานสองคนนั้นก่อนวีนใส่"เนี่ยเหรอโรงแรม 6 ดาว เที่ยวเม้าท์แขกเผาขนแบบนี้ เสียมารยาท เงินฉันมี แต่ฉันไม่อยากใช้ที่นี่ จำไว้ด้วย" ขวัญผละออกมาอย่างหัวเสีย "บ้าๆๆๆ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงที่สวยเริ่ดอย่างฉันเนี่ย แล้วคืนนี้จะไปนอนไหน"ออกมาด้านหน้าโรงแรมเห็นธนพยืนรอเรียกแท็กซี่ ขวัญเดินมาสะกิดขอยืมเงิน ปรากฏว่าธนพมีเงินติดกระเป๋าแค่ ห้าร้อยบาท ขวัญโวยว่าทำไมจนอย่างนี้ ธนพย้อนทันทีว่าคนทำมาหากิน ไม่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง จะได้พกเงินเป็นแสนเมื่อรู้ว่าขวัญลืมกระเป๋าไว้ที่บ้าน ธนพจึงแนะนำให้ ขวัญไปนอนโรงแรมจิ้งหรีด เพราะห้าร้อยที่เขาให้ยืมคงพอ"ไอ้บ้า จะให้ผู้หญิงสวยๆอย่างฉันไปนอนไอ้โรงแรมเฮงซวยนั่นน่ะเหรอ ไม่มีทาง""นี่แสดงว่าคุณคงจะไม่มีใครคบล่ะสิ พอเดือดร้อนขึ้นมาถึงไม่รู้จะไปขอความช่วยเหลือจากใคร เลยต้องมาง้อเอาจากไอ้กะเพราอย่างผม เฮ้อ อายุปูนนี้แล้ว แต่เพื่อนไม่มี แสดงว่านิสัยคุณต้องแย่มาก ถึงไม่มีใครอยากคบด้วย"คำพูดของธนพแทงใจดำจนขวัญโกรธจัดตบหน้าเขาไปทีก่อนหันหลังเดินจากไปทั้ง น้ำตา ธนพรู้สึกผิด เดินตามมานั่งลงข้างๆเธอ ขอโทษที่เขาพูดแรงไปหน่อย ขวัญค่อยรู้สึกดีขึ้นบ้าง และตอบตกลงอย่างไม่มีทางเลือก เมื่อเขาชวนไปนอนค้างที่บ้านของเขาoooooooคืนเดียวกัน ยลดาหลอกวีรเทพให้ไปหาที่ห้องพักจนได้ หลังจากนั้นเธอก็แอบวางยานอนหลับจนวีรเทพกลับบ้านไม่ได้...ส่วนขวัญที่ยอมมานอนค้างบ้านธนพ พอถึงบ้านเขา เธอก็เอาแต่ใจยึดห้องนอนเขาทันที แต่ดันไปเข้าผิดห้องเลยถูกโสภาหรือนุ่นน้องสาวของธนพอาละวาดลั่นบ้าน ทำให้ แม่พรรณีกับต้อยติ่งตกใจลุกฮือออกมาดูต้อยติ่งพอเห็นธนพพาสาวสวยมาค้างก็ทำตุ้งติ้งสะดีด สะดิ้งตัดพ้อต่อว่าราวกับตัวเองเป็นแฟนธนพ จนพรรณีต้องปรามด้วยฝ่ามือไปหนึ่งที...ขวัญนั่งผมเผ้ายุ่งเหยิงหลังถูกนุ่น ขย้ำเพราะคิดว่าเป็นขโมย นุ่นนั้นไม่ชอบขวัญอยู่เป็นทุน จึงขอคุยกับพี่ชายสองต่อสอง...นุ่นต่อว่าพี่ชาย รู้ทั้งรู้ว่าขวัญชอบแกล้งพี่พิมพ์ แล้วทำไมพี่ถึงไปพาเขามานอนที่บ้าน"ก็เขาเดือดร้อน เราก็ต้องช่วย จะให้พี่ใจดำไม่สนใจเขาได้ยังไง""ทำไมจะไม่ได้ คนไม่ดีแบบนั้น ไม่เห็นต้องดีด้วยเลย นี่ถ้าพี่พิมพ์รู้เข้า จะทำยังไง""ก็ไม่เห็นต้องทำยังไง พี่กับคุณขวัญไม่ได้มีอะไรกัน สักหน่อย" ธนพพูดจบเดินกลับเข้าข้างใน นุ่นมองตามหัวเสียหงุดหงิดในห้องธนพ พรรณีเอาชุดนอนของนุ่นมาให้ขวัญ และยังบอกให้ขวัญคิดว่าที่นี่เป็นบ้านตัวเอง อยากได้อะไรก็บอกแม่ ขวัญวางตัวไม่ถูกไม่รู้จะพูดอะไร จนกระทั่งพรรณีกลับออกไป ขวัญเดินมาหยิบรูปถ่ายวัยเด็กของธนพที่ถ่ายกับพ่อแม่ และน้องสาวขึ้นมาดู"ตอนเด็กๆก็ดูเรียบร้อย ทำไมโตขึ้นถึงได้นิสัยเสียแบบนี้นะ""จะนินทาอะไรเกรงใจเจ้าของห้องหน่อยสิคุณ"ขวัญสะดุ้งเฮือก หันมามองธนพที่ยืนอยู่ตรงประตู ถามเขาว่าเข้ามาได้ไง?"ห้องผม ผมจะเข้าจะออกยังไงก็ได้""แต่ตอนนี้มันเป็นห้องของฉันแล้ว เพราะฉะนั้น ออกไป""แสดงว่าหายเศร้าแล้วสิ ถึงได้กลับมาซ่าส์เหมือนเดิม ผมแค่จะมาเอาของใช้ส่วนตัวแล้วก็จะไป ไม่อยากอยู่นานหรอก กลัวถูกคุณปล้ำ""ไอ้กะเพรา!!""แล้วก็อยู่ดีๆ อย่ารื้อข้าวของ...เอาไว้ที่เดิมด้วย"ขวัญชะงัก มองรูปในมือแล้วรีบวางที่เดิม พอธนพหันกลับออกไป ขวัญรีบปิดประตูกดล็อกทันทีoooooooเช้าแล้ว...เสียงร้องไห้กระซิกๆทำให้วีรเทพลืมตาตื่น แล้วต้องตกใจกับร่างกายตัวเองที่ไร้อาภรณ์ สักชิ้น วีรเทพเอาผ้าห่มพันถึงหน้าอกเดินมาที่ห้องน้ำ พอเปิดประตูเข้าไปก็เห็นหญิงสาวผมยาวนั่งก้มหน้าร้องไห้อยู่บนชักโครก...เธอ คือยลดานั่นเอง ยลดาร้องไห้เสียใจอ้างว่าถูกวีรเทพย่ำยีเมื่อคืน วีรเทพตกใจ และงงเป็นไก่ตาแตกส่วนที่บ้านพรรณี ทุกคนกำลังรวมตัวที่โต๊ะอาหาร ขวัญยืนแอบมองความรักใคร่สนิทสนมของทุกคนแล้วสะเทือนใจอดนึกถึงเรื่องตัวเอง ไม่ได้ ในช่วงวัยรุ่นตอนที่ขวัญสูญเสียคุณพ่อ แม่ของเธอเสียใจมากร้องไห้อย่างทำใจไม่ได้ น้าจันทราต้องคอยปลอบประโลมตลอดเวลา ขวัญเองก็ร้องไห้ร่ำร้องอยากได้พ่อคืนมา...ธนพออกมาเห็นขวัญยืนหน้าเศร้า ชวนเธอมากินข้าว เขาทำอาหารเยอะแยะเผื่อให้เธอเลือก ขวัญไม่พูดอะไร เดินมาไหว้ขอบคุณพรรณีที่อนุญาตให้เธอนอนที่นี่ พรรณีบอกไม่เป็นไร ว่างๆก็แวะมาอีกนะ ที่นี่ต้อนรับหนูเสมอ...ขวัญรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาอย่างประหลาด ก่อนจะเดินออกไปธนพตามมาถามขวัญว่าจะไปไหน ขวัญกลับเสียงขุ่นใส่ว่ายุ่งอะไรด้วย?"ผมไม่ได้อยากยุ่ง แต่อยากเตือนด้วยความหวังดี กลับไปหาแม่คุณซะอย่าหนีอีก คุณมีแม่แค่คนเดียว อย่าทำให้ท่านเสียใจ รีบกลับไปปรับความเข้าใจกับท่านซะ""รู้แล้วน่า ไม่ต้องบอก ฉันจะไปหาเพื่อนฉันก่อน""อ้าว ตกลงมีเพื่อนแล้วเหรอ"ขวัญไม่ตอบฉับๆเดินไปที่รถ แต่ดันสะดุดขาตัวเองแทบล้มถ้าธนพเข้ามาประคองไว้ไม่ทัน พิมพ์ที่เพิ่งมาถึงยืนตะลึงมองภาพทั้งคู่ชิดใกล้กัน พอขวัญรู้สึกตัวรีบผละออกห่างธนพ แล้วเดินเชิดไปขึ้นรถขับออกไป พิมพ์ก้าวเข้ามามองธนพด้วยความรู้สึกโกรธและเสียใจ ระหว่างนั้นนุ่นเดินออกมาเห็นพิมพ์ แต่นุ่นไม่แน่ใจว่าพิมพ์เห็นขวัญหรือเปล่า เข้ามาถามพี่พิมพ์ว่ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมไม่โทร.มาบอกนุ่นก่อน"ถ้าพี่โทร.บอกนุ่นว่าพี่จะมา พี่ก็คงไม่เห็นคุณขวัญที่นี่...นพ ทำไมคุณขวัญอุมาถึงอยู่ที่นี่ได้คะ""ผมชวนเขามาค้าง"พิมพ์จ้องหน้าธนพด้วยความเสียใจและคาดไม่ถึง นุ่นเห็นท่าไม่ดีแอบโทร.ไปตามวีรเทพให้รีบกลับบ้าน เมื่อคืนพี่นพพาขวัญอุมามาค้างที่บ้าน ตอนนี้พี่พิมพ์ไม่พอใจใหญ่เลย..."ที่พิมพ์มาหานพเพราะจะอธิบายเรื่องเมื่อวาน แต่เห็นอย่างนี้ คงไม่จำเป็นแล้วล่ะมั้ง" พิมพ์พูดอย่างน้อยใจ"พิมพ์ คุณอย่าเอาสองเรื่องนี้มาปนกันสิ มันไม่เกี่ยวกัน""ทำไมจะไม่เกี่ยว ในเมื่อทั้งสองเรื่องมีคนชื่อขวัญอุมาอยู่ด้วย พิมพ์ไม่เข้าใจนพเลยจริงๆ ทั้งๆที่ผู้หญิงคนนั้นเขาไม่ชอบพิมพ์ หาเรื่องพิมพ์ทุกอย่าง แต่นพก็ยังไปยุ่งกับเขา""ผมไม่ได้ยุ่ง แต่เขาเดือดร้อน ผมก็ต้องช่วย""แล้วทีเมื่อคืนพิมพ์เดือดร้อน โดนเขาว่าเสียๆหายๆ ทำไมนพไม่เข้ามาช่วยบ้าง""ไปกันใหญ่แล้วพิมพ์ มีเหตุผลหน่อยสิ""ใช่สิ พิมพ์มันไม่มีเหตุผล พิมพ์ผิด ผิดคนเดียว นพไม่เคยแคร์พิมพ์เลย นพแคร์แต่ผู้หญิงคนนั้น นพชอบเขาใช่มั้ย""พิมพ์กำลังพาลแล้วนะ ผมว่าเราอย่าพูดเรื่องนี้กัน อีกเลย""คำพูดของพิมพ์คงทำให้นพรำคาญ งั้นพิมพ์กลับก็ได้" พิมพ์ร้องไห้เดินออกไปเจอนุ่นกับวีรเทพ เธอชะงักเล็กน้อยแล้วเดินสวนออกไปเลยเพราะยังโกรธวีรเทพอยู่ นุ่นยิ่งหัวเสีย เข้ามาหาธนพ กระตุ้นให้ตามพี่พิมพ์ไป แต่ธนพก็ตามออกไป ไม่ทัน เพราะพิมพ์ขึ้นรถแท็กซี่ไปแล้ว นุ่นเลยใส่พี่ชายอีกชุด"เห็นมั้ยพี่นพ พี่พิมพ์ไปเลย โกหกซักนิดก็ไม่ได้ ต้องบอกเขาไปหมด พี่พิมพ์โกรธแย่แล้ว""ก็ในเมื่อพี่ไม่มีอะไรกับคุณขวัญทำไมพี่ต้องโกหกด้วย""ก็เพราะพี่เป็นแบบนี้ไง ถึงไม่มีผู้หญิงคนไหนเขาชอบพี่นอกจากพี่พิมพ์ เหลืออยู่คนเดียวยังจะไม่รักษาเอาไว้อีก" นุ่นงอนกระทืบเท้าพี่ชายอย่างแรง "นี่แน่ะ ไม่น่ามีพี่ชายเป็นคนแบบนี้เลย""โอ๊ย ยัยนุ่น" ธนพร้องลั่น นุ่นไม่สนเดินหนีเข้าบ้าน... วีรเทพเข้ามาสับธนพอีกคน"พี่ทำกับพิมพ์แบบนี้ คอยดูนะ ถ้าพิมพ์เขาตัดใจจากพี่ได้เมื่อไหร่ ผมจะจีบพิมพ์""ไอ้วี พิมพ์ไม่ใช่ผู้หญิงที่แกคิดจะเล่นสนุกด้วยนะ""ผมอาจจะเคยคิดเล่นสนุกกับคนอื่น แต่สำหรับพิมพ์ ผมจริงจัง" พูดเสร็จวีรเทพผละเข้าบ้านทันที ธนพยืนอึ้ง ไม่คิดว่าน้องชายจะกล้าพูดแบบนี้ออกมาขวัญแวะมาหาซินดี้ที่โรงพยาบาลสัตว์โดยไม่รู้ว่าธนพตามมาด้วย พอเขาปรากฏตัว ขวัญไม่พอใจ และยิ่งฉุนที่ซินดี้เข้าหาเขามากกว่าเธอ สองคนทุ่มเถียงกันไปมาก่อนขวัญจะส่งซินดี้คืนให้เจ้าหน้าที่และฝากส่งมันเข้าโรงเรียนฝึกสุนัขด้วย มันจะได้เรียนรู้ว่าใครที่ควรจะดีด้วย ธนพได้ยินแล้วไม่ชอบใจเดินตามไปต่อว่าขวัญ พูดแทงใจดำว่าขวัญคิดแต่จะหนีปัญหา บ้านช่องไม่กลับ ขวัญโกรธลมออกหูจะโดดขย้ำคอเขา ธนพเลยจับเธอยัดใส่รถแล้วพาไปส่งถึงบ้าน แต่ขวัญก็ยังพยศไม่เลิก จนกระทั่งจันทราลงมาเห็น บอกว่าแม่เป็นห่วงขวัญมาก ตอนนี้อาการไม่ดีเลย ขวัญจึงหยุดว้ากธนพ วิ่งขึ้นข้างบนทันที พรพรรณกอดรัดลูกด้วยความดีใจ แม่ลูกต่างขอโทษกันและกัน จันทราเห็นแล้วสบายใจ ย้ำกับขวัญว่า แม่เขาเป็นห่วงขวัญมาก กังวลสารพัดกลัวขวัญจะเป็นอะไรไป ขวัญจึงสัญญากับแม่ว่า ต่อไปนี้ขวัญจะไม่ทำให้แม่เป็นห่วงอีกแล้วธนพยังนั่งรออยู่ข้างล่าง อมรกับวรวิทย์เข้ามาเจอ สองพ่อลูกพอรู้ว่าธนพเป็นเพื่อนขวัญก็ดูถูกขวัญว่ามีเพื่อนเป็นกุ๊ย นึกอยากพาใครเข้าบ้านก็พาเข้ามา แบบนี้นี่เองพรพรรณถึงได้ล้มเจ็บ ธนพฉุนขาดลุกขึ้นตอบโต้ ทำให้วรวิทย์โกรธจะเอาเรื่องธนพ แต่ขวัญลงมาขัดจังหวะเสียก่อนขวัญตำหนิวรวิทย์ที่เสียมารยาทกับเพื่อนของเธอ จากนั้นขวัญก็เล่นงานสองพ่อลูก รู้ทันว่าเหตุการณ์เมื่อคืนเป็นฝีมือของพวกเขา อมรร้องหาหลักฐาน ขวัญบอกไม่จำเป็น อย่าคิดว่าเธอไม่รู้ว่าพี่วิทย์มั่วกับนางแบบมากี่คน รวมทั้งวิลาวัลย์ ด้วย จึงไม่แปลกถ้าพี่วิทย์กับวิลาวัลย์จะรวมหัวกันแกล้งเธอ"อย่ากล่าวหาพี่ชุ่ยๆ ไม่อย่างนั้นพี่ฟ้องน้องขวัญได้นะ" "อยากฟ้องก็ฟ้องเลย ขวัญไม่กลัว" ธนพเห็นท่าไม่ดีรีบกระแอมเสียงดัง บอกขวัญว่าตนจะกลับแล้ว ขวัญเลยพูดโพล่งขึ้นว่า เธออยากให้เขาเป็นพยาน เธอจะทำให้อาอมรกับพี่วิทย์เห็นว่าเธอไม่ได้สวยเริ่ดไปวันๆ เธอจะเก่งให้ได้เหมือนกับที่พ่อสร้างซันไชน์แอร์ไลน์ขึ้นมา... พูดจบเธอเดินนำธนพออกไป สองพ่อลูกมองหน้ากันด้วยความแค้นสุดๆ oooooooบ่ายวันเดียวกัน ยลดาน้องสาวของวรวิทย์ควงวีรเทพไปยังโชว์รูมรถ ยลดาลงทุนซื้อรถคันใหม่ให้วีรเทพ ไว้ใช้ให้สมฐานะผู้บริหาร ลูกค้าจะได้เชื่อถือ และที่สำคัญ เวลาไปไหนมาไหนกับเธอ คนจะได้รู้ว่าเราเหมาะสมกัน วีรเทพกระอักกระอ่วนที่จะรับ แต่ถูกเธอตื๊อหนักเขาก็ปฏิเสธไม่ออก พิมพ์มีงานถ่ายแบบที่ห้างสรรพสินค้า เสร็จแล้วมีชายคนหนึ่งอ้างเป็นแฟนคลับตามเจ๊าะแจ๊ะแล้วจะลวนลาม บังเอิญที่วีรเทพมาช่วยทันเวลา แล้วพาเธอไปนั่งในร้านกาแฟใกล้ๆ"พิมพ์ไม่เป็นอะไรแล้ว ขอบใจวีมากนะ" พิมพ์วางตัวห่างเหินจะลุกหนี "ถ้าพิมพ์ยังโกรธผมเรื่องวันนั้น ผมขอโทษ พิมพ์จะไม่ให้อภัยผมไปตลอดชีวิตก็ได้ แต่อย่างน้อยอย่าให้ความเป็นเพื่อนของเราต้องจบไปเลย ผมขอร้อง""นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตพิมพ์ มันถึงมีแต่เรื่องแย่ๆ ไม่มีใครเข้าใจพิมพ์เลยซักคน แม้แต่นพ พิมพ์ทนไม่ไหวแล้ว พิมพ์อยากเลิกกับเขา" พิมพ์อัดอั้นพูดทั้งน้ำตาจนวีรเทพตกใจและสงสาร"ใจเย็นๆก่อนสิพิมพ์ พิมพ์กับพี่นพคบกันมาตั้งนาน ไม่เสียดายเวลาบ้างเหรอ" "จะไปเสียดายทำไมเวลา ในเมื่อนพเปลี่ยนไป เขาไม่รักพิมพ์แล้ว" "พี่นพเป็นคนแสดงออกไม่เป็น วีว่าพิมพ์กับพี่นพน่าจะเปิดใจคุยกันซักครั้ง""เราสองคนคุยกันมามากพอแล้ว ขอโทษนะวี วีไม่ควรมาฟังอะไรที่ไร้สาระอย่างนี้""ไม่เป็นไร เวลามีปัญหา เราก็อยากให้ใครซักคนฟังเราเหมือนกัน""ขอบใจนะวี พิมพ์ว่าพิมพ์กลับดีกว่า"วีรเทพอาสาไปส่ง พิมพ์จะปฏิเสธ แต่เขาชิงดักคอเสียก่อนว่า มีเพื่อนคุยไปด้วยจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน อีกอย่างจะได้ไม่โดนโรคจิตรังควานด้วย...ขณะวีรเทพมาส่งพิมพ์ที่บ้าน เป็นเวลาที่เจ้าหนี้มาทวงเงินสองหมื่นจากตรึงใจแม่ของพิมพ์ ตรึงใจไม่มีเงินให้ เจ้าหนี้จึงจะขนของมีค่าในบ้านไป พิมพ์โวยวายไม่ยอม แต่เธอเองก็ไม่มีเงินสองหมื่น วีรเทพเลยควักให้เจ้าหนี้ไป ตรึงใจถึงกับเป็นปลื้มชื่นชม ยุให้พิมพ์ทิ้งธนพแล้วมาคบกับน้องชายของเขาดีกว่า พิมพ์ถึงกับพูดไม่ออก รู้แต่ว่าเธอสุดแสนจะเอือมระอาแม่ทั้งเรื่องเล่นการพนันและชอบพูดจาไร้สาระoooooooเมื่อขวัญเกิดอยากจะทำธุรกิจขึ้นมาแต่ยังไม่รู้ว่าจะทำอะไรดี พี่กิ่งจึงแนะนำให้เปิดร้านกาแฟ ขวัญท่าทีคล้อยตามและเตรียมจะหาตัวช่วยเอาไว้ด้วยหน้าสตูดิโอที่ขวัญกับพี่กิ่งทำงานอยู่ข้างใน คณิตกับภิรมย์ต่างถือช่อดอกไม้เดินเบียดกันมา แถมพูดจาข่มขย่มกันสุดฤทธิ์ ที่สุดกลายเป็นกระแทกกระทั้นจนคณิตเซถลาไปในกองขยะ ภิรมย์เลยได้ทีวิ่งเอาช่อดอกไม้เข้ามาให้ขวัญที่กำลังจะกลับออกไป ขวัญบอกว่าเขามาได้จังหวะ เธอกำลังอยากเจอพอดี อยากหาทำเลเปิดร้านกาแฟ ภิรมย์ยิ้มแก้มปริ บอกว่าคุณขวัญปรึกษาถูกคนแล้ว ตนรู้จักทำเลดีๆหลายที่ เดี๋ยวเราไปหาร้านสบายๆนั่งคุยกันดีกว่าทั้งคู่ออกได้ครู่เดียว คณิตก็จ้ำเข้ามาทั้งเนื้อตัวที่เหม็นหึ่งจนพี่กิ่งแทบจะอ้วก"ตายแล้วคุณคณิต ไปตกบ่ออึมาเหรอคะ กลิ่นไม่น่าอภิรมย์เลย""อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ พอดีหมามันไล่กัด คุณขวัญอยู่ไหมครับ""ออกไปกับคุณภิรมย์เมื่อตะกี๊ค่ะ" "ไอ้ฉวยโอกาส!" คณิตฉุนกึก หันกลับออกไปอย่างรวดเร็วoooooooเพราะแม่เป็นต้นเหตุ พิมพ์จึงต้องบากหน้ามาเบิกเงินล่วงหน้าจากพี่กบเจ้าของโมเดลลิ่ง วิลาวัลย์นั่งอยู่ด้วย เดาได้ถูกเผงว่าแม่ของพิมพ์ก่อเรื่อง พลางก็แนะนำพิมพ์ให้หารายได้เสริมด้วยการไปนั่งทานข้าวกับผู้ชาย พิมพ์โกรธมาก เน้นย้ำให้วิลาวัลย์รู้ว่าตนเป็นนางแบบ ไม่ได้มาขายตัว"อุ๊ยตายแล้วพิมพ์ ทำไมพูดแบบนี้ ไม่เอาไม่พูด ขายตัวที่ไหน แค่ไปนั่งทานข้าว ไปเที่ยว ไปดูหนังกับผู้ชายหล่อๆรวยๆเท่านั้นเอง""ขอบใจมากนะวิที่แนะนำ แต่เธอทำไปคนเดียวเถอะ" พิมพ์กระแทกเสียงแล้วเดินหนี วิลาวัลย์หมั่นไส้สุดๆลุกตามมาตอแยอีก"พิมพ์...โกรธฉันมากเหรอ ฉันพูดไปเพราะฉันหวังดีกับเธอ มีคนเขาสนใจอยากคุยกับเธอ เขาเป็นคนดีจริงๆ เขาเป็นเจ้าของบริษัทนำเข้ารถยนต์จากนอก หล่อ รวย การศึกษาดี นิสัยก็เลิศ ถ้าเธอเป็นแฟนกับเขา รับรองสบาย""ถ้าดีขนาดนั้น ทำไมเธอไม่สน""ก็เขาสนเธอนี่ ไม่ได้สนฉัน อยากดูรูปไหม ฉันเอาให้ดู จะได้รู้ว่าฉันไม่ได้โกหก" วิลาวัลย์หยิบมือถือออกมากดเปิดรูปให้ดู พิมพ์เห็นปุ๊บจำได้ปั๊บว่าเขาคือสงกรานต์ ได้ข่าวว่าเขาเจ้าชู้มาก "เมื่อก่อนน่ะใช่ แต่ตอนนี้เขาหยุดแล้ว เขาถึงสนใจอยากให้ฉันแนะนำเธอให้เขาไงล่ะ""ไม่ล่ะ ฉันยังไม่อยากคิดเรื่องนี้""ติดที่นพเหรอ ทำไมเธอต้องแคร์นายนั่นนักหนา ทั้งๆที่เขาไม่เคยสนใจเธอเลยด้วยซ้ำ เห็นสนใจแต่ยัยขวัญอุมา ใช่สิ ก็ยัยนั่นมันทั้งสวยทั้งรวย ผู้ชายที่ไหนก็หวังเกาะกันทั้งนั้น""วิ อย่ามาว่านพแบบนั้นนะ""ฉันไม่ได้อยากทำให้ใครร้าวฉานหรอกนะ แค่อยากเตือนเอาไว้ อย่าประมาทยัยขวัญอุมาเด็ดขาด"ทันใดเสียงมือถือพิมพ์ดัง นุ่นโทร.มานั่นเอง หลังจากเฉ่งพี่ชายให้บอกเลิกขวัญ แล้วยังเจ้ากี้เจ้าการโทร.หาพิมพ์เพื่อจะให้พี่ชายง้องอนปรับความเข้าใจ "ฮัลโหล...พี่พิมพ์ว่างไหมคะ มีคนอยากเจอน่ะค่ะ ไม่ใช่นุ่นค่ะ แต่เป็นพี่นพ พี่นพเขาฟอร์มจัดไม่กล้าโทร.มาชวนพี่พิมพ์ เลยให้นุ่นโทร.มา พี่พิมพ์ตกลงมาเจอพี่นพนะคะ""พี่ไม่ว่างน่ะนุ่น พี่ติดงานอยู่ แต่ถ้าเป็นช่วงบ่ายๆพี่คิดว่าพี่ไปได้นะ""บ่ายๆก็ได้ค่ะ พี่นพบอกว่ารอพี่พิมพ์ได้ทั้งวันอยู่แล้ว ใช่ไหมพี่นพ" ธนพพูดไม่ออก ทั้งที่อยากจะโวยน้องสาว "งั้นเจอกันที่ร้านนะคะ บ๊ายบายค่ะ" นุ่นวางสายยิ้มกริ่ม ฝ่ายพิมพ์ก็ยิ้มหน้าบานด้วยความดีใจ วิลาวัลย์ชำเลืองมองแล้วเบ้หน้าหมั่นไส้"เพิ่งรู้นะว่าพี่มีแม่อีกคน เจ้ากี้เจ้าการพูดแทนพี่เสร็จสรรพ ไม่ถามพี่ซักคำว่าพี่ว่างรึเปล่า""ไม่ว่างก็ต้องว่างแล้วล่ะพี่นพ เพราะถ้านุ่นไม่ช่วย พี่เสียพี่พิมพ์ไปแน่ อุ๊ยตาย มัวแต่ยุ่งเรื่องพี่พิมพ์จนเกือบไปเรียนสายแล้วมั้ยล่ะ นุ่นไปก่อนนะคะ ขอให้โชคดีนะคะพี่ชาย" นุ่นคว้ากระเป๋าเดินจ้ำออกไป อีกครู่ต้อยติ่งก็เดินเด้งเข้ามาหาธนพ ส่งเสียงหวานหยด "ที่รักขา...มีลูกค้าวีไอพีมาค่ะ เขารีเควสขอให้พ่อครัวใหญ่ไปทำอาหารให้เขาทาน""ลูกค้าวีไอพี ใคร?" ธนพพึมพำด้วยสีหน้าสุดสงสัยoooooooจบตอนที่ 6เครดิต ไทยรัฐ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
