Bloggang.com : Heavenworth :

มกราคม 2553

					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30
31

8 มกราคม 2553

ละคร เพลิงสีรุ้ง ตอนอวสาน

ละคร เพลิงสีรุ้ง ตอนอวสาน

ตอนอวสาน
ทินรัตน์ในสภาพมึนเมาพยายามประคองตัวขึ้นมาถึงห้องนอน...เขากอดรูปตัวเองที่จอมขวัญวาด และพร่ำรำพันเพรียกหาแต่จอมขวัญซ้ำแล้วซ้ำเล่า โดยไม่รู้ว่าแคทถือมีดตามขึ้นมายืนจ้องด้วยความเจ็บช้ำน้ำใจ
แคทน้ำตาไหลอาบแก้ม เดินเงียบกริบมาถึงเตียงที่ทิน�รัตน์นอนคว่ำหน้า แล้วแอบวางมีดไว้ข้างเตียง ก่อนโถมตัวลงมาโอบกอดเขา และพยายามจะรุกล้ำเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองรอคอยมายี่สิบปี แต่ทินรัตน์ยังมีสติครบถ้วน จึงขัดขืนไม่ปล่อยกายปล่อยใจไปกับแคท ซ้ำยังบอกให้รู้ว่าวันก่อนที่แคททะเลาะกับอัสนี เขาได้ยินทุกอย่างแล้ว นั่นยิ่งทำให้แคทโกรธแค้นแทบกระอัก
"ไหนๆ คุณทินก็ได้ยินหมดแล้ว มาฟังฉันเปิดใจให้ หมดเปลือกในบางสิ่งที่คุณทินไม่เคยรู้"
"มีอะไรที่ผมยังไม่รู้อีก นอกจากเรื่องขวดเป็นเกย์ แต่คุณแคทอับอาย"
"ฉันเลยบีบคั้นจนมันฆ่าตัวตาย เพราะฉันอาย แต่คุณทิน คงไม่ทราบว่ามันตายไปแล้วฉันยังไม่เคยอภัยให้มันโทษฐานที่ทำให้ฉันอาย"
"คุณแคทช่างใจร้ายกับลูกตัวเองได้ลงคอ"
"ยังมีอีกค่ะ เรื่องแต่งงานกับพ่อคุณ ฉันไม่ได้ตกกระไดพลอยโจน ฉันตั้งใจจะเขี่ยคุณทิ้งอยู่แล้ว เพราะระหว่างเงินกับความรัก ฉันเลือกเงินเสมอ"
"แต่โชคร้ายเพราะเงินที่คุณแคทเลือก มันเงินกระเป๋าเดียวกับผม ถ้าคุณเลือกผม คุณก็ต้องได้ทั้งเงินและความรัก เสียใจด้วยจริงๆ"
"สุดท้าย...ก็เรื่องจอมขวัญ สิ่งที่ฉันเสียใจมาก เพราะสิ่งที่ฉันทำพลาดที่สุดในชีวิตคือฆ่าจอมขวัญไม่สำเร็จ"
"คุณมันซาตาน ฆาตกร...ผมเกลียดคุณ"
แคทหัวเราะเหมือนคนบ้า ฉวยมีดมาชูหรา รำพันทั้งน้ำตา
"แต่ฉันยังรักคุณค่ะ รักเสมอ ชีวิตที่สวยงามของฉันมันหมดสิ้นไปแล้ว เพราะจอมขวัญกับคุณมาทำลาย แต่ไม่ว่าใครจะมาทำลายมันยังไง ก็ไม่มีวันพรากเราไปจากกันได้ นับแต่นี้ต่อไป เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป"
แคทเงื้อมีดเข้าหา ทินรัตน์ตกใจพยายามจะดิ้นหนี แคท สะใจหัวเราะเบาๆ แต่น่ากลัว
"คุณต้องไปกับฉัน ไม่มีวันที่ฉันจะยอมให้คุณไปกับจอมขวัญ เราจะไปด้วยกัน"
"อย่า..." เขาร้องห้ามเสียงหลง แคทไม่ฟัง จ้วงแทงเต็มเหนี่ยว เขาเบี่ยงหลบ มีดจึงโดนสีข้างของเขาแหวะ เลือดสดๆแดงฉาน แคทมองความเจ็บปวดทรมานของเขาอย่างสาแก่ใจ
"คิดไม่ถึงใช่ไหมทูนหัวของแคทลียา ว่าฉันจะรักคุณมากมายถึงเพียงนี้ ไม่ได้ลิ้มรสความรักจากคุณ แต่ได้ลิ้มเลือดความเกลียดของคุณ มันสาแก่ใจนัก"
"ไป...ให้...พ้น..." ทินรัตน์กระเสือกกระสนหนีตาย แคท ตามรุกฆาต หมายเอาชีวิตเขาให้ได้
"ไปด้วยกันต่างหาก บอกมาสิคะ ว่าคุณยังรักแคทลียาคนนี้"
"ไม่ ผมจะไม่ทรยศต่อจอมขวัญ ด้วยการบอกรักผู้หญิงอื่น แม้ความตายมารอตรงหน้า"
แคทตาลุกโพลง บ้าหนักถึงขนาดจ้วงแทงเขาอีกหลายครั้ง ทินรัตน์ทั้งดิ้นหนีทั้งใช้มือปัดป้อง ที่สุดเขาก็นิ่งไป แคท เข้าใจว่าเขาตายแน่ จึงใช้มีดเล่มเดียวกันปาดคอตัวเองตายตาม แต่ปรากฏว่าทินรัตน์ยังไม่ตาย เขาพยายามตะกายไปหาแคท เพื่อช่วยเหลือ แคทกำลังจะสิ้นใจ จ้องมองเขาอย่างผิดหวังสุดขีด แล้วสะดุ้งเฮือก ตาเหลือกค้างแน่นิ่ง ทั้งที่มือยังกำมีดแน่น...
สารภีกับคนรถช่วยกันพังประตูเข้ามา ตกใจแทบช็อกตายกับสภาพของเจ้านาย คนรถแนะนำให้เรียกตำรวจ แต่สารภีบอกไม่ได้ เรื่องมันจะฉาวโฉ่ เรียกคุณใหม่กับคุณรสดีกว่า จากนั้นไม่นานเสาวรสก็มารับอัสนีถึงห้องพัก แล้วมุ่งหน้าไปบ้านทินรัตน์
ทั้งทินรัตน์และแคทถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลอย่างรีบด่วน...แคทสิ้นใจก่อนถึงโรงพยาบาล ขณะที่ทินรัตน์อาการสาหัส หมอกำลังยื้อชีวิตเขาอยู่ คณิตกับจอมขวัญรู้ข่าวร้ายจากเสาวรส ทั้งคู่ตกใจมากและคิดไม่ถึงว่าแคทจะโหดเหี้ยมถึงเพียงนี้ อัสนีเองก็เสียใจสุดๆกับการจากไปของพี่สาวคนเดียว เขาร้องไห้ คร่ำครวญอย่างไม่อายใคร
"พี่แคท...พี่แคท โธ่ ทำไมต้องทำอย่างนี้ด้วย ผมไม่เชื่อ มันไม่จริง ไม่จริงใช่ไหมครับ บอกผมสิว่ามันไม่จริง"
"ฉันเสียใจ คุณแคทคงเข้าใจว่าคุณทินไปแล้ว เธอจึงพยายามตามไป เธอต้องการอยู่กับคุณทินตลอดไป" เสาวรสดึงอัสนีมากอดปลอบ
"ผมเป็นน้องที่เลวมาก ผมไม่ได้ไปดูแลพี่แคท พี่แคท รักผมมากกว่าลูก"
"ใหม่ก็รักเธอเหมือนแม่ของใหม่"
"แต่ผมไม่ได้ดูแลพี่แคท ผมไม่เคยใช้น้ำเย็นเข้าลูบเวลาพูดกับพี่แคท ถ้าผมพูดกันดีๆ บางทีพี่แคทอาจไม่เป็นอย่างนี้"
"มันผ่านไปแล้ว คุณแคทสงบไปแล้ว เธอตัดสินใจเลือกเส้นทางนี้เอง ยังเหลือแต่คุณทินที่ยังไม่รู้ว่าจะไปทางไหน"
ooooooo
จอมขวัญกระวนกระวายเป็นห่วงทินรัตน์ แต่พอคณิตเอ่ยชวนไปโรงพยาบาล จอมขวัญกลับปฏิเสธ ขอรอฟังข่าวอยู่ที่บ้าน พร้อมกันนี้จอมขวัญก็กราบไหว้พระ วิงวอนสิ่งศักดิ์สิทธิ์โปรดคุ้มครองทินรัตน์ให้พ้นขีดอันตราย
แต่ทินรัตน์อาการเพียบ หมอพยายามช่วยปั๊มหัวใจก็ไม่เป็นผล จนหัวใจเขาหยุดเต้น เสาวรสรีบส่งข่าวไปยังคณิต ไม่ช้าไม่นานคณิตกับจอมขวัญจึงพรวดพราดมาที่โรงพยาบาล หมออนุญาตให้ญาติเข้าไปดูใจคนเจ็บ เพราะคิดว่าเขาไม่รอดแน่
จอมขวัญเข้ามากอดซบร่างทินรัตน์ ร้องไห้คร่ำครวญสารภาพรักเขา และอยากได้ยินเขาบอกรักเธอเช่นกัน คณิตและคนอื่นๆยืนมองหน้าเศร้าสลด จอมขวัญยังพยายามเรียกทินรัตน์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า รอปาฏิหาริย์จากพลังแห่งรักของเธอ
แล้วปาฏิหาริย์ก็บังเกิด กราฟหัวใจขยับเดินและส่งเสียง ทุกคนดีใจมาก รีบตามหมอเข้ามาดูอาการทินรัตน์อีกครั้ง
ooooooo
หลังจากทินรัตน์พ้นขีดอันตรายแล้ว จอมขวัญจึงกลับที่พัก แล้วไม่ยอมไปเยี่ยมเขาอีกเลย มีเพียงเสาวรสที่ยังดูแลใกล้ชิดด้วยความเป็นห่วง ทินรัตน์พอรู้จากเสาวรสว่าแคทจากไปอย่างไม่มีวันกลับ เขาทำใจไม่ได้ กล่าวโทษเป็นความผิดของเขาเอง
"ผม...ผมเสียใจแทนใหม่เหลือเกิน ผมไม่ได้ต้องการให้มันเกิดเรื่องแบบนี้"
"มันจบไปแล้ว คุณแคทไปแล้ว สงบแล้ว คุณทินยังอยู่ อย่าท้อแท้นะคะ"
"ผมลุกไม่ไหวแล้ว คุณรส"
"ไหวสิคะ ถ้าคุณทินพร้อมที่จะลุก"
"ถ้าผมรู้ว่าคุณแคทรักรุนแรงถึงชีวิตขนาดนี้ ผมจะยอมทำตามใจเธอ แม้ว่าจะโดนประณามผมก็ยอม"
"สิ่งที่คุณแคทต้องการ ไม่ใช่การผูกมัดคุณทินด้วยความสัมพันธ์ แต่เธอต้องการความผูกพันทางจิตใจ เธอต้องการความรัก แต่คุณทินให้เธอไม่ได้"
"ผมเคยให้เธอไปแล้ว และมันจบแล้ว ผมยอมรับผิดในสิ่งที่เกิดขึ้น ผมคือสาเหตุที่ทำให้เธอตาย"
อัสนียืนฟังอยู่หน้าห้องนานแล้ว เขาค่อยๆเดินเข้ามาด้วยสีหน้าขรึมเศร้า
"คุณคือปลายเหตุ พี่แคทต้องการเอาชนะสิ่งที่ยากเย็นที่สุด ผมเข้าใจว่าความรักให้กันไม่ได้ด้วยคำพูด ถ้าไม่ให้หัวใจด้วย"
"ขอบใจที่ใหม่เข้าใจ ขอร้องนะใหม่ เก็บคุณแคทไว้ก่อน อย่าเพิ่งเผา รอให้ฉันหาย ฉันต้องการไปส่งคุณแคทครั้งสุดท้าย"
"คนตายโหง ใครเขาเก็บเอาไว้เกินสามวัน"
"นั่นก็แค่ความเชื่อเก่าๆ มันขึ้นอยู่กับเรา" เสาวรสท้วง
"ได้โปรดนะใหม่ คุณแคทก็จากไปแล้ว เธอคงไม่หวังจะเห็นฉันกับนายต้องมาร้ายใส่กันไม่เลิกราอยู่อย่างนี้"
"ตกลง...ผมจะเก็บพี่แคทไว้สามสิบวัน"
ooooooo
รุ่งขึ้น สีนวลมาส่งข่าวจอมขวัญว่าอัสนีตัดสินใจเก็บศพแคทไว้สามสิบวัน จอมขวัญจึงต้องเลื่อนการเดินทางไปอเมริกา ทั้งที่ตั้งท่าจะไปหลังรู้ว่าทินรัตน์ พ้นขีดอันตรายแล้ว สีนวลอดแซวจอมขวัญไม่ได้ว่า เต็มใจเลื่อนเพราะมีห่วงต่างหาก จอมขวัญกลบเกลื่อนหาว่าสีนวลพูดจาไร้สาระ
"นี่ฟังนะ ตอนนี้อาการทางกายเขาดีขึ้นมาก แต่อาการทางหัวใจทรุดหนักขั้นโคม่า"
"กลับบ้านไปซะสีนวล วิลลี่กำลังจะมารับฉันไปกินข้าว"
"กินข้าวกับหุ่นยนต์ มันอร่อยตรงไหน" สีนวลดักคออย่างรู้ทัน พลันก็ได้ยินเสียงเคาะประตู...วิลลี่โผล่หน้าเข้ามา จอมขวัญทำกระวีกระวาดลุกไปหา แต่สีหน้าเธอบ่งชัดว่าไม่ได้ยินดียินร้าย ขัดแย้งกับท่าทางอย่างสิ้นเชิง...
หลายวันผ่านไป ทินรัตน์หมองเศร้าแต่ก็ยังเฝ้ารอการมาของจอมขวัญ...เสาวรสเองก็ชักจะหนักใจแทน แอบบ่นกับอัสนีว่าจอมขวัญใจแข็งเกินไปหรือเปล่า ตัวไม่โผล่มา ได้แต่ส่งดอกไม้ มาเยี่ยมในนามของฮันนี่
"ก็แค่เจ็บแล้วรู้จักจำ ก็ถูกต้องแล้วนี่ครับ" อัสนีเข้าข้างจอมขวัญ
"แต่คุณทินเหมือนคนตายทั้งเป็น ใหม่ไม่เห็นหรอกหรือ"
"เห็นครับ ผมก็สงสารเขา แล้วก็สงสารขวัญ สงสารขวด สงสารพี่แคท แต่เราจะทำอะไรได้ เพราะเขาก่อเองแท้ๆ"
"เราน่าจะทำได้ มีเวลาเกือบจะเดือนก่อนเผาคุณแคท ก่อนที่ขวัญจะไปอเมริกา"
"คุณรสจะเขียนพลอตละครอะไรอีก"
"คงต้องขอให้ใหม่เป็นที่ปรึกษาแล้วแหละ" เสาวรสพูดยิ้มๆ มุ่งมั่นต้องทำให้ทินรัตน์กับจอมขวัญปรับความเข้าใจและลงเอยกันให้ได้
ooooooo
ไม่ทันที่เสาวรสจะดำเนินการเป็นกาวใจระหว่างทินรัตน์กับจอมขวัญ...ทินรัตน์ซึ่งอาการดีขึ้นมากก็อดรนทนไม่ได้ที่จะจมอยู่กับความทุกข์ความเศร้า เขาหลบออกจากโรงพยาบาลไปทั้งที่หมอยังไม่อนุญาต ตรงไปยังบ้านหลังนั้นที่เคยให้จอมขวัญอยู่
ขณะเดียวกัน จอมขวัญก็เลี่ยงหลบการนัดหมายกับวิลลี่แล้วมุ่งหน้าไปที่บ้านหลังนี้ ทั้งคู่จึงพบกันโดยไม่ได้นัดหมาย แต่ก็มีสัมพันธ์ฉันสามีภรรยากันอีกครั้งด้วยความเต็มใจ
เสาวรสกับอัสนีตั้งใจมาเยี่ยมทินรัตน์ รู้จากพยาบาลว่าเขาหายไปพักใหญ่ สองคนแปลกใจและเป็นห่วง สุดจะคาดเดาว่าทินรัตน์หายไปไหน แต่พอไปพบคณิตที่บ้าน รู้ว่าจอมขวัญก็หายตัวไป เสาวรสกับอัสนีจึงหมดห่วง บอกให้คณิตเลิกกังวล และไม่ต้องตามหาสองคนนั้นแล้ว
รุ่งเช้าวันใหม่ ทินรัตน์ตื่นก่อนจอมขวัญ เขาไม่ปลุกเธอ แต่ใช้ลิปสติกเขียนข้อความไว้บนกระจก ขอบคุณจอมขวัญที่อภัยให้คนเลวคนนี้ เขาจะไปป่าวประกาศให้ทุกคนรู้ว่าเขาจะแต่งงาน ขอให้เธอรอเขากลับมารับกลับบ้านของเรา...
เพียงทินรัตน์ย่างก้าวออกจากห้อง จอมขวัญก็ลืมตาขึ้นทันที เธออ่านข้อความบนกระจกทั้งน้ำตา แล้วตัดสินใจแน่วแน่ออกจากบ้านหลังนั้น หลังจากทินรัตน์คล้อยหลังไปไม่นาน
เสาวรสกับอัสนีตั้งใจมาสืบข่าวที่บ้านทินรัตน์ ขณะทั้งคู่ นั่งคุยกับสารภี ทินรัตน์ก็เดินยิ้มหน้าตาเบิกบานเข้ามาบอกข่าวดีว่าเขากำลังจะแต่งงานกับจอมขวัญ จอมขวัญยังไม่ตาย เธอกลับมาหาเขาแล้ว และให้อภัยเขาแล้ว
"แน่ใจนะคะ ว่าคุณทินไม่ได้ฝันไป" เสาวรสถามย้ำ
"ไม่ได้ฝัน จอมขวัญรอฉันอยู่ที่บ้านหลังนั้น มันคือรังรักของเราสองคน ใหม่ คุณรส ผมจะจัดงานแต่งงานให้เร็วที่สุด ช่วยแนะนำผมด้วย"
เสาวรส อัสนี สารภี ยิ้มแย้มยินดีกับความสุขสมหวังของทินรัตน์ แต่หารู้ไม่ว่า เวลานี้จอมขวัญกลับไปหาคณิตเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แถมยังนัดวิลลี่มารับไปกินข้าวหน้าตาเฉย ทำเอาคณิตทั้งมึนทั้งงง เพราะก่อนหน้านี้เสาวรสเพิ่งจะโทร.มาบอกข่าวดี
จอมขวัญกำลังเล่นเกมวัดใจทินรัตน์ เพื่อเอาคืนในสิ่งเลวร้ายที่เขากระทำกับเธอไว้มากมาย...ทันทีที่ทินรัตน์ย้อนกลับไปบ้านหลังนั้น จึงต้องพบกับความว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของจอมขวัญ ความหวังความฝันของเขาพังทลาย กลายเป็นความเศร้าความทุกข์ถาโถมเข้ามาแทน แล้วเลยเถิดเป็นความโกรธแค้น เขากินเหล้าเมามายจนขาดสติ โวยวายอาละวาดหาว่าจอมขวัญใจร้ายหลอกลวง จะฆ่ากันให้ตายทั้งเป็น เธอต้องการแก้แค้นเขา...
สารภีเห็นสภาพเจ้านายแล้วเวทนาสงสารจับใจ รีบโทร.ไปรายงานให้เสาวรสรับรู้...ไม่นานนัก เสาวรสกับอัสนีจึงกระหืดกระหอบไปที่ห้องพักของจอมขวัญในคอนโดฯ สอบถามเรื่องราวที่เกิดขึ้น ปรากฏว่าจอมขวัญยืนยันว่าเธอไม่ได้แก้แค้นใคร ไม่ได้ทำอะไร เธอไม่เคยไปที่บ้านหลังนั้น ไม่มีเหตุผลที่เธอจะไปที่นั่น เพื่อโดนย่ำยีอีกทำไม
เสาวรสกับอัสนีฟังแล้วมองหน้ากันอย่างงุนงง พลันเสียงโทรศัพท์มือถืออัสนีดัง...สารภีโทร.มาอีก น้ำเสียงไม่ค่อยดี บอกว่าตนกับคนรถกำลังจะพาคุณทินไปโรงพยาบาล คุณทินหมดสติ เงียบเชียบไปเฉยๆ
ooooooo
แม้จะรู้ว่าทินรัตน์ต้องเข้าไปนอนรักษาตัวในโรงพยาบาลอีกครั้ง จอมขวัญก็ยังไม่ใจอ่อน แถมวันนี้ยังจะควงวิลลี่เอาดอกไม้ไปเยี่ยมทินรัตน์ คณิตเองก็รู้ดีว่าจอมขวัญกำลังเอาวิลลี่เป็นหุ่นเชิดเพื่อแก้แค้นทินรัตน์ แต่จอมขวัญก็ทำเมินเฉย ไม่รับฟังเมื่อพ่อเอ่ยปากตักเตือน
ทินรัตน์นอนหมดสภาพ หน้าตาอิดโรยหมดอาลัยตายอยากในชีวิต พูดกับอัสนีและเสาวรสที่มาเยี่ยมว่า
"ผมรู้ซึ้งถึงความเจ็บปวดจากการโดนทอดทิ้ง โดนปฏิเสธความรักแล้วคุณรส"
"คุณทินอาจเมาแล้วเกิดภาพลวงตาว่าจอมขวัญมาหาคุณทิน แต่ความจริงไม่ใช่"
"ผมไม่ได้บ้า ไม่ได้เมาขนาดไม่รู้ว่าคนที่ผมรักที่สุดมาหาจริงๆกับภาพลวงตามันต่างกันยังไง ผมคิดว่าจอมขวัญมาหาผม เพราะยังรักยังอาลัยผมอยู่ แต่ความจริงเธอมาเพื่อแก้แค้น มาสั่งสอนให้ผมรู้จัก และรู้สึกในสิ่งที่ผมทำกับเธอ"
"ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง คุณทินจะยอมแพ้หรือ"
"ฉันแพ้แล้วนะใหม่ แพ้จนหมดท่าแล้ว"
"ทำไมคุณทินไม่ลุกขึ้นมาสู้ เอาความรักสู้กับความรัก"
"พิสูจน์ความรักครั้งสุดท้าย ถ้าพ่ายแพ้ก็จงยอมรับ แต่ถ้าชนะมันจะพลิกชีวิตคุณทินนะครับ"
ทินรัตน์นิ่งคิด เสียงเคาะห้องดังสองสามครั้งก่อนจอมขวัญในคราบของฮันนี่จะปรากฏตัวเข้ามาพร้อมกับวิลลี่ ทั้งสามคนในห้องถึงกับนิ่งอึ้งพูดไม่ออก
"พ่อบอกว่าคุณทินเข้าโรงพยาบาลอีกครั้ง ฉันเลยพาวิลลี่มาเยี่ยมค่ะ"
ทินรัตน์เจ็บปวดร้าวราน ไม่ตอบไม่คุยกับจอมขวัญและวิลลี่ แต่พอจอมขวัญเฉียดมาใกล้เตียง ทินรัตน์จึงเค้นเสียงลอดไรฟันเบาๆ
"สาแก่ใจแล้วใช่ไหม จอมขวัญ"
"คุณป่วยจนเพ้อหรือเปล่าคะ" จอมขวัญตอบเสียงเบาเช่นกัน แล้วหันไปทางอัสนีกับเสาวรส "ฮันนี่กับวิลลี่ก็แค่แวะมาตามคำสั่งพ่อ เรามีธุระต้องไปกันต่อ จะไปเลือกแหวนค่ะ ขอตัวนะคะ หวังว่าจะได้เจอกันอีกครั้ง วันเผาคุณแคท"
ว่าแล้วจอมขวัญก็ยิ้มหวานเดินมาจูงมือวิลลี่ออกไป เสาวรสกับอัสนีหนักใจแต่ไม่รู้จะพูดยังไง ได้แต่ลอบมองทินรัตน์ ด้วยความสงสาร
ส่วนคณิตนับวันก็ลำบากใจกับการกระทำของลูกสาว ที่ดื้อรั้นไม่ยอมฟังคำตักเตือน ทั้งที่ตัวจอมขวัญเองก็บอบช้ำ เวลาอยู่คนเดียวเธอแอบร้องไห้ จะสดชื่นยิ้มแย้มก็ต่อเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่น คณิตหวังดีพยายามเตือนอีกครั้ง แต่จอมขวัญก็ไม่ล้มเลิกเกมวัดหัวใจ
ooooooo
ถึงวันเผาศพแคท มีแต่คนรู้จักใกล้ชิดมาส่งดวงวิญญาณแคท ซึ่งทุกคนต่างก็อโหสิกรรมให้แคท แม้แต่ จอมขวัญที่ถูกแคทรุกรานทำร้ายเสมอมา...
เสร็จพิธี เสาวรสชวนทินรัตน์ไปทานข้าว ทินรัตน์ เหนื่อยล้ากับทุกอย่างจึงตอบปฏิเสธ แล้วเหลือบไปเห็นวิลลี่ กำลังโอบจอมขวัญไปขึ้นรถ ความหึงหวงทำให้ทินรัตน์ สะกดกลั้นอารมณ์ไม่อยู่ พุ่งไปกระชากไหล่วิลลี่ กล่าวหาวิลลี่ทำเซ่อซ่าวุ่นวายกับเมียคนอื่น จอมขวัญทนไม่ไหวกับความหยาบคายของทินรัตน์ สะบัดฝ่ามือตบหน้าเขาไปที
"ฉันไม่เข้าใจว่าคุณพูดอะไร คุณมันอันธพาล" พูดจบจอมขวัญก็ดึงมือวิลลี่ไปขึ้นรถทันที
แต่แล้วสองฝ่ายก็ไปจ๊ะเอ๋กันในร้านอาหารอีกครั้ง ทินรัตน์มากับอัสนีและเสาวรส ส่วนจอมขวัญมากับวิลลี่ วิลลี่ มองออกว่าจอมขวัญรักทินรัตน์ และทินรัตน์ก็รักจอมขวัญมากด้วย ถึงได้ตามหึงหวงตั้งแต่ครั้งที่เขาเล่นมิวสิกวีดิโอกับจอมขวัญ
วิลลี่ตัดสินใจพูดตรงๆกับจอมขวัญ อยากให้จอมขวัญบอกมาว่าจะเลือกใคร ถ้าไม่เลือกตน ตนจะได้ตัดใจและกลับไปทำงานที่สิงคโปร์ จอมขวัญนิ่งอึ้ง มองเลยไปยังโต๊ะของทินรัตน์ ทันใดนั้นเอง ทินรัตน์ก็ลุกพรวดมานั่งแปะแทรกกลางระหว่างจอมขวัญกับวิลลี่ แล้วเริ่มเล่านิยายน้ำเน่าระหว่างเขากับผู้หญิงคนหนึ่งที่มีสัมพันธ์กันลึกซึ้ง วิลลี่รู้ในทันทีว่าผู้หญิงหมายถึงใคร เขาตัดใจบอกลาฮันนี่ แล้วเดินจากไปอย่างชอกช้ำ
เสาวรสลุ้นเหลือเกินว่าจอมขวัญจะออกฤทธิ์เดชอะไรอีก หลังจากวิลลี่ถอดใจไปแล้ว แต่อัสนีไม่อยากลุ้น ชวนเสาวรสกลับ เพราะหมดหน้าที่ของเราแล้ว เราควรจะไปทำธุระสำคัญของเราบ้าง ว่าแล้วอัสนีก็ยิ้มกรุ้มกริ่มจูงมือคู่หมั้นออกจากร้านไป
ทินรัตน์กับจอมขวัญเผชิญหน้ากันพักหนึ่ง ต่างคนต่างดึงดัน โดยเฉพาะจอมขวัญที่ใจแข็งเหลือเกิน จ้องจะเอาชนะเขาให้ได้ ผลสุดท้ายเลยจบไม่สวย ต่างคนต่างบอกลากันตลอดไป...
เมื่อทุกคนที่พยายามลุ้นให้ความรักของคู่นี้สมหวังทราบข่าว และรู้จากคณิตว่าจอมขวัญต้องเดินทางไปอเมริกาพรุ่งนี้ตอนตีห้า ทุกคนจึงระดมสมองวางแผนขั้นเด็ดขาด โดยได้รับความร่วมมือจากคณิตเต็มที่ แต่กับหมออติที่ต้องเข้ามาเกี่ยวข้อง เขาถูกอัสนีกับเสาวรสขอร้องแกมบังคับจนปฏิเสธไม่ออก
คณิตให้ทินรัตน์ปลอมตัวเป็นคนขับรถมารับจอมขวัญไปสนามบิน จากนั้นให้อติสานต่อ อติโทร.มาบอกจอมขวัญว่า ทินรัตน์เป็นมะเร็งตับระยะสุดท้าย อยู่ได้อีกไม่เกินหนึ่งเดือน จอมขวัญตกใจมาก ร่ำไห้น้ำตานองหน้า พลางก็สั่งคนรถมุ่งหน้า ไปคลินิกหมออติ ทินรัตน์จึงเผยตัว แล้วพาจอมขวัญไปยังเกาะที่เขาและเธอมีอดีตร่วมกัน ซึ่งทุกคนล่วงหน้าไปรออยู่ก่อนแล้ว และกำลังเตรียมจัดงานแต่งงานให้ทั้งคู่ด้วย
แต่จอมขวัญยังพยศไม่เลิก โมโหที่ทุกคนรวมหัวกันหลอกเธอคนเดียว จอมขวัญโวยวายอาละวาดเสียจนมึนหัวคลื่นไส้จะเป็นลม อติจึงจับตรวจจนทราบว่าจอมขวัญกำลัง ท้องอ่อนๆ สร้างความดีใจให้กับทุกคน โดยเฉพาะทินรัตน์ถึงกับไชโยโห่ร้อง เล่นเอาจอมขวัญเขินอายจนหน้าแดง
เมื่อคู่รักคู่ลุ้นลงเอยกันได้ด้วยดี งานแต่งแบบสบายๆ สไตล์ชาวเกาะจึงเกิดขึ้นอย่างสนุกสนานกันเอง...พอเสร็จงานปุ๊บ ทุกคนก็โบกมือลาปั๊บ ปล่อยให้จอมขวัญกับทินรัตน์ ดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันตามลำพังอย่างมีความสุข ท่ามกลางบรรยากาศสวยงาม และสงบร่มรื่นเป็นใจสุดๆ
ooooooo
อวสาน
เครดิต ไทยรัฐ