ละคร สวยเริ่ดเชิดโสด ตอนที่ 5
ตอนที่ 5ขณะที่ธนพพาพิมพ์ไปนั่งปลอบใจที่ม้านั่งอีกด้านหนึ่งว่า ที่ขวัญแกล้งพิมพ์นั้น เพราะธนพเอง ก่อนที่จะอธิบายเหตุผล เสียงขวัญก็อ้อยอิ่งมาทันที"นพขา..." ขวัญมาในมาดใหม่ ยิ้มร่าสะอิ้งมานั่งลงข้างๆธนพ แถมคล้องแขนจนธนพถามว่า อะไรกัน?"แหม นพก้อ ถามอะไรไม่รู้ มากกว่านี้ก็เคยมาแล้ว จำไม่ได้เหรอ" แล้วขวัญแกล้งตาโต "อุ๊ย ตายแล้ว ขอโทษ ขวัญไม่ตั้งใจจะพูดต่อหน้าพิมพ์ แล้วมาคุยอะไรตรงเนี้ย เอ๊ะ รึว่าพิมพ์กับนพเป็นกิ๊กกัน ต๊าย ทำไมไม่บอก" ธนพโกรธจนหน้าเขียว ขยับหนีมาทางพิมพ์ บอกพิมพ์ อย่าไปฟังเขาพูดเลอะเทอะ แต่ขวัญขยับตามมาประชิด "อย่าเข้าใจขวัญกับนพผิดนะ คือเราสองคนก็เป็นกิ๊กเหมือนกันนะ แต่ขวัญไม่ถือหรอกนะ ถ้านพจะมีอีกสองสามกิ๊กหรือสี่กิ๊กแปดก๊ก ขวัญแฟร์ๆอยู่แล้ว นี่ถ้ารู้แต่แรกว่าพิมพ์กับธนพรู้จักกัน เราสองคนคงทำงานเข้าขากันได้มากกว่านี้ เอาละไม่กวนแล้ว ขวัญไปทำงานก่อนนะที่รัก..." ธนพอึ้งกิมกี่ นั่งซี้แหงอึดใจ ก่อนจะมองหน้าพิมพ์...แล้วก็เห็นพิมพ์ลุกขึ้นเดินหนี ธนพงานเข้าแน่นปึ๋ง รีบตาม"เดี๋ยวก่อน พิมพ์อย่าไปเชื่อผู้หญิงคนนั้นนะ มันไม่ใช่อย่างที่พิมพ์เข้าใจ""นพไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว พิมพ์เข้าใจแล้วว่าทำไมพิมพ์ถึงถูกรังแก แล้วก็เข้าใจอีกว่า ทำไมนพถึงปฏิเสธพิมพ์" พิมพ์เดินก้มหน้าจากไป ธนพมองตาม อยากจะพูดอยากจะอธิบายแต่พูดไม่ออกเสียแล้วoooooooหลังการซ้อมครั้งสำคัญเสร็จสิ้น นักข่าวช่างภาพมาช่วยโหมโรงทำข่าวเป็นการโปรโมตงานอย่างเต็มที่ หลังจากเสร็จงานกำลังจะแยกย้ายกันกลับ...กิ่งก็สะกิดบอกขวัญให้รู้สึกเซ็งขึ้นมาทันที เมื่อสองหนุ่มจอมยุ่ง คณิตกับภิรมย์เดินอ้าวเบียดแซงกันมาเอาหน้ากับขวัญ...เริ่มต้นก็แย่งกันเอาหน้าจะซื้อบัตรงานแฟชั่น คนละสิบใบยี่สิบใบ เรียกว่าประมูลกันอย่างไม่มีใครยอมใคร เพื่อจะได้ชวนขวัญไปดินเนอร์เสริมบรรยากาศให้โรแมนติกท่วมหัวใจตายไปข้าง..."ขวัญจ๋า..." ธนพมาพร้อมเสียง นั่งแหมะข้างขวัญ แล้วยกมือโอบเธออย่างไม่มีใครคาดคิด"เฮ้ย...แกเป็นใคร" คณิตร้องลั่นเหมือนหมูถูกน้ำร้อน... ขณะที่คนอื่นอ้าปากค้าง รวมทั้งขวัญด้วย"คุณสองคนคงเป็นกิ๊กเบอร์สองเบอร์สามของขวัญสินะ ผมกิ๊กเบอร์หนึ่ง เป็นคนเดียวที่ขวัญให้ความสำคัญ...ใช่ไหมจ๊ะขวัญจ๋า""ทำอะไร?" ขวัญกัดฟันกรอด พยายามผลัก แต่แรงไม่พอ...ธนพกระซิบข้างหูขวัญ"คุณทำผมได้ ผมก็ทำคุณได้เหมือนกัน" ธนพหันไปยิ้มเผล่กับเจ้าสองหนุ่มนักทุ่มนั้น"ปล่อยมือออกจากตัวคุณขวัญเดี๋ยวนี้เว้ย...ไม่งั้นจะหาว่าฉันไม่เตือน" หนึ่งนักทุ่มจังก้าใส่"แล้วเจ้าสองคุณผีนี่จะทำอะไรผมมิทราบ" ธนพยื่นหน้ามายั่วกิเลสคณิตกับภิรมย์ช่วยกันคว้าคอธนพดึงออกมาจากขวัญ แล้วเงื้อหมัด พร้อมต่อยอัดพร้อมกัน...พอจังหวะเปรี้ยงเท่านั้น ธนพหลบมุดลง กำปั้นของทั้งสองจึงสวนตูมเข้ากระโดงคางของกันและกันอย่างสมใจนึกบางลำพู...ทั้งสองร้องแข่งกันอย่างเจ็บปวด...ทุกคนหัวเราะกันรอบวง ทั้งสองพอตั้งหลักได้พุ่งใส่ธนพ กลับถูกธนพจับหัวทั้งสองพุ่งเข้าใส่กันแบบรถไฟสวนกันในรางเดียว เสียงดังสนั่น ร่างของเจ้าบุญทุ่มทั้งสองหล่นเป็นลูกฟักกลิ้งลงไปนอนที่พื้น"ไอ้ป่าเถื่อน...นายคิดจะทำอะไรของนาย" ขวัญด่าพลางเต้นเหย็งๆ"ถ้าด่าผมอีก ผมจะจูบจริงๆนะ จูบอย่างที่เคยติดใจน่ะ" ธนพขู่ เธอชะงัก พอช่างภาพรุมถ่ายรูปวูบวาบ...ธนพได้ทีรวบตัวเธอมากอด ยิ้มร่า ขวัญตาเหลือกลาน...วิลาวัณย์เห็นภาพทั้งสองกอดกัน รีบวิ่งหน้าตาตื่นออกไปทันที...วิลาวัณย์ไม่ไปไหน วิ่งมาบอกพิมพ์ที่ด้านหลังเวที...ว่าเกิดเรื่องใหญ่แล้วระหว่างธนพกับขวัญ พิมพ์สั่นหัวไม่สน เพราะเธอรู้ทุกอย่างหมดแล้ว ว่าธนพกับขวัญเป็นกิ๊กกัน แต่วิลาวัณย์ติงว่า พิมพ์อย่าไปเชื่อ เป็นแผนแม่คนนั้นจะให้ แกล้งให้เข้าใจผิด พิมพ์ยืนยันว่า แม่นั่นสวยรวยปานนั้น ผู้ชายที่ไหนจะไม่ชอบ"เชื่อฉันสิ พิมพ์ ไม่มีอะไร" งึมงำเอาเรื่อง "เห็นที จะปล่อยให้มันลอยนวลไม่ได้แล้ว นังตัวร้าย"พอแดดร่มลมตก นกฮูกเริ่มออกหากิน...ขณะที่วรวิทย์ มานั่งดับอารมณ์แค้นที่ถูกขวัญเบียดเสียแทบตกเก้าอี้ในห้องคาราโอเกะ...รินเหล้าไม่ถูกใจ ไล่นักร้องดีเจสำรองทั้งหลายออกไปให้หมด แล้วตกใจ เมื่อวิลาวัณย์เข้ามานั่งจับเข่าหมับเข้าให้ วิทย์ต่อว่าเธอที่มาหาเขาเพราะนักร้องมันเขี่ยทิ้งแล้วใช่ไหม วิลาวัณย์ยิ้มแล้วชมว่าเขาฉลาด แล้วบอกว่า พวกนั้นแค่ของเล่น เขายังเป็นหนึ่งเดียวของวิเสมอ แล้วจี้ใจดำ"ได้ข่าวว่า คุณกำลังถูกนังขวัญอุมา มันแย่งเก้าอี้" วิทย์ย้อนเบาๆว่ารู้ได้ไง? "ใครไม่รู้ก็โง่เต็มประตู วิอยากมาเสนอ เพราะเรามีศัตรูคนเดียวกัน ถ้าเราร่วมมือกัน แม่นั่นตกกระป๋องดองเค็มแน่""ผมชอบคุณก็ตรงนี้แหละ" ดึงคางเธอมาเชยชมสมอุรา "คุณสุดยอด ชัดเจน เจ้าเล่ห์เต็มเล่มเกวียน เอ้า...ไหนลองว่าแผนของคุณมาซิ" ทั้งสองสบตากัน...เข้ากันได้ดี เหมือนคุณผีกับน้องโลง... oooooooวีรเทพมานั่งอ่านเอกสารในห้องประชุม ก่อนเวลานัด อ่านไปวิตกไป กลัวจะเสนอต่อที่ประชุมแล้วไม่ผ่าน ขณะวีรเทพกำลังเครียด ยลดาเข้ามาปลอบใจด้วยการถอดเสื้อของเธอออก โชว์หน้าอกหน้าใจขาวผ่อง แล้วนั่งตักเขาทันที วีรเทพตกใจตาเหลือก...แล้วกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นยิ่ง เพราะถูกบุกเบียดยัดเยียดให้ไม่อั้น จนเขาถอยกรูดไม่เป็นขบวนท่า...ขณะถูกปล้ำหน้าดำคร่ำเครียด วีรเทพขอร้องว่า นี่มันห้องประชุม ใครมาเห็นเข้าพอดี แต่เธอกลับบอกว่านี่ห้องประชุมบริษัทของดา จะทำอะไรยังไงก็ได้...ว่าพลางดึงเสื้อเขาออกจนขาด ไล่ล่าไปถึงเก้าอี้ตัวหนึ่ง จนเก้าอี้ล้มกระเด็น ยลดาลงไปคร่อม ยังต้องทำให้เขาคลายเครียดให้ได้...ลูบไล้ ตั้งแต่หน้า ลงมาคอและบ่า เธอทำท่าสยิว วีรเทพพลอยสยอง ลุกพรวด ทั้งสองหกคะเมน ตีลังกาลงไปนอนทับกันที่พื้น... ยามนั้น...คุณอมรเดินนำคนอื่นๆมาห้องประชุม แปลกใจที่เลขาฯบอกผู้ที่เข้าร่วมประชุม มีคนที่ไม่รู้จักอยู่คนเดียวคือ นายวีรเทพ เลขาฯจึงรายงานว่า เป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาดคนใหม่ที่คุณยลดาแนะนำมา...พอถึงหน้าประตู ห้องปิดล็อก เสียงตึงตังโครมครามดังออกมา ไม่มีใครรู้ว่า มีอะไรในห้องอมรสั่งให้เอากุญแจห้องมาเปิด...พอประตูเปิดผาง...อมรกับทุกคน เห็นภาพวีรเทพคร่อมร่างยลดา เสื้อผ้าชะเวิบอยู่รุ่ยร่าย"คุณพ่อ..." ยลดาอุทาน...ก่อนหยุดการต่อสู้ลง....วีรเทพแทบจำอะไรไม่ได้....แต่ไม่รู้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน แต่รู้ว่าเขากำลังมาเดินวนเป็นหนูถีบจักรในห้องทำงานใหม่ของเขา...หวั่นว่าอนาคตที่ห้อยต่องแต่งบนเส้นด้าย จะขาดผึงไปแล้วหรือยัง ยลดาเข้ามาปลอบว่า อย่าห่วงเธอพูดกับคุณพ่อแล้ว มันเป็นอุบัติเหตุ ไม่มีอะไรเกินเลย...แต่วีรเทพยังปอดแหกอยู่ดี ยลดายืนยันว่า พ่อเข้าใจ ได้เห็นโปรเจกต์ของวีแล้วท่านยังชมว่าไอเดียเยี่ยม...วีรเทพค่อยใจชื้น ปล่อยให้ยลดาอิงแอบซบไซ้ตาม อำเภอใจ แล้วกระซิบและส่งกุญแจห้องให้ "เราไปหาที่เงียบๆสองคน ไม่มีใครรบกวน เอาห้องสลัวๆมัวตา...วีเข้าไปได้ทุกเมื่อ ยิ่งดึกยิ่งดีที่นั่นมีอุปกรณ์ ครบครัน เอาไว้นวดผ่อนคลาย มีเตียงสปานุ่มๆ ดาจะทำให้วีลืมไม่ลงเลย...ฮิๆๆ"ยลดาตะโบมจูบเขาอย่างรุนแรง...วีรเทพเริ่มสยอง ขนลุกซู่ เมื่อนึกถึงท่าอำมหิตในบทรักของยลดา เหงื่อกาฬพานจะผุดเต็มหน้า...ยลดาเดินออกจากห้องของวีรเทพ...ในใจฮึ่มๆ...ตั้งใจว่า จะถอดเขี้ยวเล็บวีรเทพให้เชื่องในกำมือเธอให้ได้ พอเงยหน้า ก็เห็นพ่ออมรมายืนถมึงทึง...แล้วยังถามว่า ไล่มันออกไปหรือยัง ยลดาสั่นหัวดิกว่า เรื่องเมื่อกี้ เป็นการเข้าใจผิด วีไม่ได้ทำอะไร เขาเป็นสุภาพบุรุษโดยแท้"สุภาพบุรุษ หรือแมงดา เอาให้แน่" อมรตายังขวาง"พ่ออ๊ะ...ทำไมว่าวีแบบนั้น ยังไงดาจะให้เขาทำงานที่นี่ เขามีความสามารถ พ่อควรให้โอกาสเขา""แกไม่รู้เรอะ ไอ้หมอนี่ถูกไล่ออกเพราะเป็นชู้เมียชาวบ้าน แล้วคนแบบนี้เรอะจะเป็นผู้บริหาร""ดารู้ทุกอย่าง แต่ดาไม่เปลี่ยนใจ พ่อให้อำนาจดาแล้ว... ที่สำคัญ แผนของพ่อกับพี่วิทย์ดารู้หมด ถ้าพ่อขัดใจดา คงรู้ นะคะว่าจะเกิดอะไรขึ้น""ยายดา ฉันเป็นพ่อแกนะ" อมรตะคอก ถูกโต้กลับทันควัน"นั่นก็เป็นผู้ชายที่ดารัก" "งั้นก็ตามใจ อยากทำอะไรก็ทำ เฝ้าไอ้นั่นให้ดีแล้วกัน อย่าให้มันมาวุ่นวาย" พ่อเดินหนี ยลดายิ้มoooooooวันนี้ขวัญโทรศัพท์ไปว้ากใส่กิ่งอย่างหัวเสีย เพราะข่าวของเธอลงหน้าหนึ่ง... "กิ๊กไฮโซสาว เปิดศึกชิงนางกลางโรงแรม"...แต่ละฉบับลงข่าวสุดมัน ขวัญจึงดังระเบิดไปทั้งเมือง...ขวัญสั่งให้กิ่งไปกวาดซื้อหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ อย่าให้เล็ดลอดไปสู่คนอ่านได้ขวัญสะดุ้งแปดกลับ เมื่อพรพรรณ คุณแม่เดินมา โยนหนังสือพิมพ์ลงตรงหน้า...ขวัญรีบแก้ว่า มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด แม่บอกว่า อยากให้เป็นเรื่องเข้าใจผิด แต่ภาพมันฟ้องทนโท่"ขวัญถูกแกล้งค่ะ ผู้ชายในรูปนี้พยายามแกล้งขวัญมาตลอด แม่ต้องเชื่อขวัญนะคะแม่" ขวัญเข้ากอดแม่เอาใจ แม่ใจอ่อนบอกว่าจะเชื่อลูก ไม่อยากให้มีข่าวเสียหาย "ขวัญรับรองว่า งานในวันนี้จะมีแต่คนพูดถึงขวัญ พูดถึงสายการบินซันไชน์ที่หรูเริ่ดที่สุดในไทย ขวัญจะไม่ทำให้แม่ผิดหวังเด็ดขาด"ขวัญกอดแม่ หอมแม่อย่างเอาใจ...น้าจันทรามาบอก ให้รีบไปดูซินดี้...ขวัญวิ่งไปเห็นซินดี้อาละวาดกัดทำลายต้นไม้กระจุย กระจาย ขวัญดุด่าซินดี้ ทำไมทำลายของ แม่ไม่เคยสั่งสอน ซินดี้เห่าเถียง ขวัญสั่งให้หยุดเห่าไม่งั้นจะตีนะ ซินดี้หยุด เหมือนรู้ภาษาคน แล้วพอรู้ว่ามันยังไม่ได้กินอะไรเลยคงหิว ขวัญรีบเอาแซนด์วิชให้กิน...น้าจันทราติงว่าแซนด์วิชนั่นหมดอายุหรือเปล่า ขวัญบอกไม่ได้ดู แต่คงไม่เป็นไร...ขวัญกำชับให้น้าพาคุณแม่ไปหาหมอ แล้วพาไปดูว่างานที่เธอจัดจะยิ่งใหญ่ขนาดไหน...ขวัญฟัดซินดี้ด้วยความรักอีกครั้ง...ขวัญกลับขึ้นไปข้างบน แต่งตัวไปงานอย่างสวยเช้ง พอลงมาก็ได้ยินเสียงมือถือดัง...เดินหาไปมา ได้กลิ่นอะไรไม่เข้าท่า เห็นมือถือจะหยิบ แน่ใจว่าซินดี้มันเกิดอะไรขึ้นถึงมาอึใส่มือถือ...รีบไปเอาทิชชูมาพันมือ หยิบมือถือมากด คนโทร.มาคือกิ่ง...พอดีคนใช้วิ่งมาบอกว่าซินดี้ท้องเสีย เที่ยวทำเรี่ยราดไปหมดแล้ว...ขวัญรีบบอกพี่กิ่งช่วยจัดการทุกอย่างแทนไปก่อน เธอจะพาซินดี้ไปหาหมอ...ในช่วงเวลาเดียวกัน ธนพถูกโสภาผู้น้องสาวเล่นงานหนัก แทนที่ธนพจะดูแลพี่พิมพ์ กลับไปมีเรื่องฉาวโฉ่กับสาวไฮโซ พี่พิมพ์ของเธอคงเสียใจมาก"ทุกอย่างเป็นเรื่องเข้าใจผิด พี่จะแกล้งยายตัวแสบเฉยๆ ไม่นึกจะเป็นเรื่องใหญ่โตขนาดนี้"โสภาสำทับว่าใหญ่โตมโหฬารแน่ พี่ต้องไปอธิบายให้พี่พิมพ์เข้าใจเดี๋ยวนี้"ธนพฟังแล้วบ่นอู้อี้ในคอ...เริ่มจะท้อแท้...บ่นเสียใจไม่น่าเลย...oooooooขณะขวัญพาซินดี้ที่เนื้อตัวให้คนใช้เช็ดล้างแค่ไหนก็ยังมีกลิ่นเล็ดลอดออกมาจนได้นั่งรถไปหาหมอนั้น ทั้งกลิ่นทั้งจะเอาทิชชูเช็ดอึให้ การขับรถจึงขาดสมาธิ....ขณะรถคันงามของเธอรีบวิ่งไปให้ถึงโรงพยาบาลโดยเร็ว มัวแต่หันมาดึงทิชชู... มอเตอร์ไซค์ ที่ธนพขับมาตัดหน้ากระชั้นชิด หักหลบไม่ทันจึงเฉี่ยวดีดเอารถของธนพลงคลองไป...ขวัญจอดรถลงมาต่อว่า ธนพจูงรถขึ้นมา ถอดกันน็อก ยกรถตั้งขาหยั่ง ทั้งสองคู่แค้นจึงประจันหน้ากัน...คนหนึ่งทัก "ยายตัวแสบ"...อีกคนทัก "ไอ้กะเพรา" การทักทายมีด่าแถมเป็นกิมจิ ทั้งไอ้บ้า ทั้งยายตัวซวย"รถคุณแค่แมวข่วน รถผมสิ สตาร์ตไม่ติดแล้ว เห็นไหม" ว่าแล้วสตาร์ตให้ดู"แล้วไง จะเอาเงินเท่าไหร่ ฉันจะรีบพาหมาไปหาหมอ""อ๋อ เจ้าแซนด์วิชมันเป็นอะไร""มันเป็นหมาน่ะสิ แต่ชื่อซินดี้...มันท้องเสีย" ธนพฟังแล้วรีบไปดูในรถ หันมาดุขวัญ"คุณปล่อยให้มันเป็นขนาดนี้ได้ไง...อาการมันหนักมากนะ""ฉันไม่ตั้งใจจะเอาของหมดอายุให้มันกิน" "ขนาดหมายังไม่เว้นถูกจองเวร" ขวัญกำลังอ้าปากด่า เขารีบตัดบท "เอาละๆ...ผมจะสงบศึกคุณชั่วคราว รีบพาหมาไปก่อนที่มันจะเด๊ดสะมอเร่ซะก่อน" ขวัญรีบขึ้นนั่งที่คนขับ เขาขึ้นรถไปด้วย จะให้อู่ที่ใกล้ที่สุดมาเอามอไซค์เขาไปซ่อม...oooooooในห้องจัดงานเดินแฟชั่นของซันไชน์แอร์ไลน์ ตามกำหนดการกำลังจะเริ่มขึ้นในไม่กี่นาทีนี้แล้ว วรวิทย์ เที่ยวเดินตามหาขวัญรอบๆงาน เพราะตอนนี้ แขกมานั่งกันพรึบ เดินกันให้ไขว่ พอกิ่งบอกว่าขวัญกำลังเดินทางมา เธอต้องพาหมาไปหาหมอ วิทย์ร้องโวยทันทีว่าจะเปิดงานอยู่แล้วยังพาหมาไปหาหมอวิทย์เดินหนีไปพบวิลาวัลย์อีกมุมของงาน สองคนซุบซิบกันว่าทุกอย่างเรียบร้อย รอแต่ขวัญมาถึงงานเท่านั้น ทั้งสองยิ้มให้กันเพื่อรอทำอะไรสักอย่าง...ยลดาเอาน้ำไปให้คุณพรพรรณกับจันทรา คุณแม่ตกใจ เมื่อรู้ว่าขวัญยังไม่มา พาหมาไปหาหมอ...ตอนนี้โทร.ตาม แต่ติดต่อไม่ได้ แม่กับน้าพลอยร้อนใจไปด้วย ขวัญไม่น่าทำแบบนี้...คุณแม่กับคุณน้าหารู้ไม่ว่าขวัญที่รอหมอรักษาซินดี้ในห้อง เธอรอถึงร้องไห้ คิดว่ามันไม่รอด ธนพพยายามปลอบใจก็ไม่ฟัง พอหมอบอกว่าซินดี้ปลอดภัยแล้วเท่านั้น ขวัญจึงได้เฮ หมอให้มันนอนรับน้ำเกลือสักคืนก่อน ขวัญรีบขอบคุณหมอ...พอดูนาฬิกา ร้องขึ้นว่าเลยเวลางานแล้ว สั่งให้ธนพขับรถเธอจะเปลี่ยนเสื้อผ้าด่วนที่สุด ให้เขาขับในฐานะทำให้เธอเสียเวลา ธนพงึมงำ ยายตัวแสบเอ๊ย... เกาหัวแกรกๆ...แต่ไม่มีทางเลือก...oooooooเวลาผ่านไปนานพอที่จะทำให้แขกที่มาในงานต่างกระสับกระส่าย เวลาเป็นเงินเป็นทอง...อมรกับวิทย์พากันมาพาพรพรรณกับจันทรา บอกว่าแขกบ่น คงรอให้ขวัญมาไม่ได้แล้ว วิทย์หนุนว่ารอไม่ได้แล้ว คุณพรพรรณจึงพยักหน้าให้อมรจัดการได้...คุณพรพรรณ ยืนบ่นหาลูกสาวจนแน่นหน้าอก จันทรารีบพาออกมาหาที่โล่งๆพักขณะที่ธนพขับรถไป ขวัญเปลี่ยนเสื้อผ้าที่เบาะหลัง...เขาชำเลืองมองเธอทางกระจกส่องหลัง เธอโยนกล่องทิชชูใส่ สำทับว่า..."มองอะไร ขับรถไปสิ""แค่นี้ทำเป็นหวง...ขอกันกินมากกว่านี้อีก" ธนพจิกเล่นๆ"อย่าลามกนะ ยังไงนายไม่มีวันเห็นขาอ่อนฉันแน่ ไอ้บ้า" ธนพจ้อง ขวัญถลึงตาใส่"ตั้งใจแน่วแน่ มีสมาธินะโยม" เขาพึมพำสอนตัวเองเบาๆ"โอ๊ย ว้าย...อุ๊ย ทำไมมันใส่ยากเย็นนัก..." ขวัญใส่ไปบ่นไป ธนพแอบมอง อดขำไม่ได้....ธนพพยายามห้อตะบึงรถอย่างแรง กระทั่งมาถึงหน้าโรงแรมที่จัดงาน ขวัญลงรถได้วิ่งขึ้นโรงแรม ธนพลงรถมามองแล้วยืนเซ่อ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับรถของเธอดี...ขวัญวิ่งอ้าวเข้าไปในห้องจัดงาน...เห็นกิ่งถลามาจึงตั้งคำถามพรืดเดียว กิ่งตอบไม่ทันว่างานเริ่มยังไง ทำไมไม่รอเธอ ใครเป็นคนสั่ง?"พี่เป็นคนสั่งเอง" วิทย์เดินมาตอบแทน ขวัญจึงแหวใส่ทันที"พี่วิทย์มีสิทธิ์อะไรมาเจ้ากี้เจ้าการงานของขวัญ""ก็น้องขวัญมัวแต่พาหมาไปหาหมอ ปล่อยให้แขกรอนานมันไม่ดีต่อชื่อเสียงบริษัทนะครับ""พี่จะไปรู้อะไร ยุ่งไม่เข้าเรื่อง...ออกไปได้แล้ว...ไปสิคะ" สำทับอีกเมื่อวิทย์ยังยืนลังเล...แล้วต้องหันหลังเดินหนีอย่างฝากไว้ก่อน...กิ่งติงว่าขวัญแรงไป ขวัญยันทันทีว่าน้อยไปด้วยซ้ำ...สอบถามว่าเดินหน้าไปถึงไหนแล้ว กิ่งบอกว่าจะถึงชุดฟินาเล่แล้ว ขวัญตกใจถามว่า แล้วชุดฟินาเล่ของเธออยู่ไหน กิ่งก็มาถึงอาการมันจุกคอหอยเพราะตอบไม่ได้...ขวัญโกรธปึงปังไปหลังเวที เจอหน้าวิลาวัลย์ถามหาพิมพ์ ผลักวิลาวัลย์หลีกทาง เดินปังๆเข้าไปในห้อง วิลาวัลย์เดินมาพยักหน้าอย่างรู้กันกับวิทย์ และขวัญไม่รู้หรอกว่าวิทย์ไปรายงานอมรที่ห้องจัดงานให้รู้ว่าทุกอย่างกำลังดำเนินไปตามแผน...วิลาวัลย์ตามขวัญเข้าไปในห้องแต่งตัว พิมพ์ในชุดฟินาเล่ออกมาจากห้องน้ำพอดี ขวัญสั่ง"ถอดชุดฟินาเล่ของฉันออกมาเดี๋ยวนี้""นี่มันอะไรกันคะคุณขวัญ คุณวิทย์ให้พิมพ์ใส่ชุดนี้เองนะคะ""แต่ตอนนี้ฉันมาแล้ว เพราะฉะนั้นเธอก็ไม่ต้องใส่""ขวัญ...มีเหตุผลหน่อยได้ไหม" วิลาวัลย์รีบมาขวาง "ที่พิมพ์ใส่ชุดนี้เพราะขวัญมาไม่ทัน ขวัญน่าจะขอบใจพิมพ์ มากกว่า""ขอบใจอะไรกัน อยากเด่นละสิถึงไม่ปฏิเสธ ถอดชุดออกมาได้แล้ว"วิลาวัลย์พยายามอธิบาย ขวัญไม่สนใจ ผลักออกไป สำทับด้วยความเป็นนายจ้าง สั่งให้หุบปาก วิลาวัลย์ไม่ยอมลดละ เถียงขวัญฉอดๆจนขวัญต้องตะโกนใส่อย่างเหลืออด...ภาพการต่อปากต่อคำของขวัญกับวิลาวัลย์โดยมีพิมพ์เป็นคนกลางในชุดฟินาเล่ไปปรากฏบนจอโปรเจกเตอร์์ขนาดใหญ่ที่ห้องจัดเลี้ยงและเดินแฟชั่น นอกจากแขกที่มาต่างหันไปมองเป็นตาเดียวแล้ว ธนพ วิทย์ อมร ยลดา พวกทีมงาน...ทุกคนในห้องต่างตะลึงลานเสียงวิลาวัลย์ พร้อมการโต้เถียงดังอย่างชัดเจนเหมือนอย่างจงใจ"แล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกนะขวัญ แต่เป็นอีกหนึ่งในหลายๆครั้งที่เธอไม่เคยเห็นค่าของคนอื่น เธอคิดถึงแต่ปัญหาของตัวเอง แล้วก็คิดว่าเงินของเธอสั่งให้ใครทำอะไรก็ได้" ขวัญฟังแล้วกำมือแน่นจนพูดไม่ออกขณะที่พรพรรณนั่งอยู่กับจันทรา ยลดาวิ่งมาขอให้รีบเข้าไป เพราะน้องขวัญก่อเรื่องอีกแล้ว...ภาพเหตุการณ์บนจอยังเดินหน้าคืบต่อ ขวัญตั้งสติได้ตอบโต้วิลาวัลย์ที่ใส่ไม่ยอมเลิก "หยุดพล่ามได้แล้ววิ ฉันเป็นเจ้าของสายการบินซันไชน์แอร์ไลน์ เงินที่จ่ายค่าตัวพวกเธอคือเงินของฉัน เพราะฉะนั้น ฉันมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้ ฉันไล่เธอสองคน...ไม่ต้องเดิน และค่าตัวก็ไม่ต้องเอา""ทำอย่างนี้ไม่ได้นะขวัญ งานนี้คนที่ผิดคือเธอ เธอจะมาปัดความรับผิดชอบแบบนี้ไม่ได้""ทำไมจะไม่ได้ ฉันทำให้เธอสองคนหมดอนาคตยังได้เลย" วิลาวัลย์ตอบโต้ความใจดำของขวัญอีกหนึ่งยก ขวัญตอกกลับ "ฉันใจดำเป็นบางคนเท่านั้น...ถอดชุด แล้วก็ออกจากห้องนี้ได้แล้ว"วิ ลาวัลย์ดึงพิมพ์พากันออกไป ขวัญโกรธจัดผลักวิลาวัลย์ หลีกทาง จับแขนพิมพ์ สั่งให้ถอดชุด เมื่อยังชักช้า ขวัญใช้ กำลังถอดชุดฟินาเล่ออกจากตัวพิมพ์ซึ่งร้องลั่นตกใจ วิลาวัลย์ ด่าขวัญ หาว่าขวัญบ้าไปแล้ว เข้ามาดึงขวัญไว้ จึงถูกผลักกระเด็น ไปโดนแจกันใหญ่ล้มลงแตกดังสนั่น พิมพ์ทนไม่ไหว ร้องบอก ขวัญพอแล้ว เธอจะถอดให้เดี๋ยวนี้...พิมพ์ถอดไปร้องไห้ไป ขวัญเบ้หน้าให้ไม่สนเสียง แจกันล้มดังมาถึงห้องจัดงานเลี้ยง ทำให้ทุกคน ในงานตกใจ ถามกันให้วุ่นวาย...คุณพรพรรณที่จันทรากับยลดา พาเข้ามาในห้อง พบความโกลาหลแทบช็อกตาย เมื่อทนต่อไป ไม่ไหว สั่งวิทย์ทันที"ตา วิทย์...ไปปิดเดี๋ยวนี้" สิ้นเสียงสั่ง วิทย์หันไปส่ง สัญญาณให้คนของเขา ไม่นานภาพและเสียงบนจอวูบหายทันที เหลือแต่เสียงวิพากษ์วิจารณ์กันให้มันปากกันไป แล้วหลายคน ก็สงบเสียงลง...ขวัญ แต่งชุดฟินาเล่หลังพิมพ์ถอดให้แล้ว ขวัญนวยนาดมาเพื่อจะออกสู่เวที นางแบบทั้งหลายพากันซุบซิบ ขวัญไม่สนใจ ลอยหน้าหวานฉ่ำ กิ่งวิ่งมาห้ามว่ามีเรื่องจะบอก อย่าเพิ่งออกไป ตอนนี้ ขวัญไม่สนใจให้เอาไว้ก่อน ขวัญหันไปเอะใจกับพวกเดินแบบ จึงสั่งให้รีบไปแต่งตัวได้แล้ว ขวัญเดินไปสู่เวที กิ่ง มองแล้วอยากร้องไห้ บ่นคนเดียวว่า น้องขวัญถึงคราวทั้งหนาว ทั้งซวยแน่นอนครานี้...ขวัญ ในชุดฟินาเล่เดินมาโพสท่าหน้าเวที ไม่มีเสียงเพลง ไร้เสียงปรบมือ ทุกคนเงียบกริบจนขวัญเอะใจ มีเสียงงึมงำและดังขึ้นเป็นเสียงฮือโหมโห่ฮาระงมขึ้น...ขวัญกวาดตาไปรอบๆ เห็นดวงตาของแม่ น้ำตาแม่ไหล แล้วถึงอาการลมจับ น้าจันทรารีบประคองไว้...กิ่งย่องมากระซิบที่หูขวัญ"นี่แหละ ที่พี่จะบอกน้องขวัญ โชว์เมื่อกี้ ด่ากันในห้องแต่งตัว ขึ้นจอคนเห็นทั้งงาน มันงามหน้าไปแล้วละค่ะ" ขวัญฟังแล้วตาค้าง เหมือนถูกสาปให้เป็นหิน วิทย์มองขวัญ อย่างสมน้ำหน้าและสะใจ...oooooooพิมพ์เดิน หน้าหมองออกมาเจอธนพมายืนรออยู่แล้ว นพบอกเธอว่ามานานแล้วและได้เห็นทุกอย่าง เป็นห่วงพิมพ์มาก เมื่อพิมพ์ไม่เป็นไร เขาจะพาเธอไปส่งบ้าน พิมพ์ขอตัวเข้าไปเอากระเป๋าวิทย์ กับวิลาวัลย์เมื่อมาพบกันในอีกทางหนึ่ง จึงต่างดีใจที่แผนของทั้งสองประสบความสำเร็จเกินคาด วิทย์มองเธอชื่นชมเป็นพิเศษ"ด้วยแผนของคุณแท้ๆ ทำให้นังขวัญหน้าแหก สมน้ำหน้า""แต่ถ้าไม่ได้คุณช่วยขยำขยี้อีกแรง มันคงไม่สำเร็จเกินคาดอย่างนี้""เราสองคนนี้ เกิดมาเพื่อคู่กันจริงๆนะจ๊ะ" วิทย์คว้ามือเธอมาหนึ่งหมับ ลูบไล้ไปมา "คุณนี่รู้ใจผมทุกอย่าง...เรามาเริ่มสางงานกันใหม่ดีไหม" "ถ้าอย่าง นั้น...อย่ากระนั้นเลย...คืนนี้วิจะรอคุณ ที่วิมานคอนโดของเรานะจ๊ะ" วิทย์ตัวสั่น ดึงมือเธอมาหอมสองฟอดแล้วเดินผละไป...วิลาวัลย์มองตามยิ้มซ่านสว้านใน พอเงยหน้าหันมา ทักพิมพ์ยิ้มชื่น"ทำไมเธอทำแบบนี้" พิมพ์ไม่ยิ้มด้วย ตั้งคำถามเอาเรื่อง วิลาวัลย์หน้าเหลอไม่รู้เรื่อง "ทุกอย่างเป็นแผนของเธอที่จะแกล้ง ทำลายคุณขวัญใช่ไหม""อุ๊บ...ได้ยิน แล้วเหรอ แย่จัง อย่าซีเรียส แม่นั่นทำคนอื่นมามากแล้ว โดนเอาคืนซะบ้าง ไม่ดีรึ" วิลาวัลย์ทำเป็นตลก พิมพ์บอกว่ามันไม่สนุกแล้วนะ... แล้วย้ำ"เธอไม่น่าดึงฉันเข้ามาในเกมนี้ด้วย"วิลาวัลย์รีบ ให้เหตุผลว่า ขวัญมันคอยเล่นงานพิมพ์เช่นกัน ตอนนี้เรารุกฆาตจนชนะ ฝ่ายแพ้คือนังขวัญ มันไม่ผิดที่ไหนเลย...พิมพ์ฟังแล้วอึ้ง แต่ธนพที่ตามมาแอบฟังนานแล้ว เดินหนี เขาทนไม่ได้ที่พิมพ์จะร่วมแผนทำลายขวัญได้ถึงเพียงนี้...เมื่อ พิมพ์ไปเอากระเป๋าออกมา ธนพยืนรออยู่แล้ว เขา ตั้งคำถามกับพิมพ์"ทำไม คุณทำแบบนี้ ผมได้ยินคุณกับวิคุยกันแล้ว คุณกล้าทำเรื่องสกปรกแบบนั้นได้ไงพิมพ์" พิมพ์ปฏิเสธไม่ได้ร่วมแผนการนั้น "แต่คุณก็ไม่ปฏิเสธว่า ไม่สะใจที่ได้แกล้งผู้หญิงคนนั้น...ผมผิดหวังในตัวคุณมากนะ พิมพ์" ธนพเดินหนีไปต่อหน้า พิมพ์ยืนมึนคาที่...oooooooในห้องจัด เลี้ยง...บัดนี้ทุกอย่างเลิกรากันไปแล้ว ขวัญไปนั่งซึมอยู่คนเดียว เมื่อน้าจันทราพาแม่พรพรรณ เดินมา ขวัญรีบวิ่งไปหาแม่ ระบายความทุกข์ร้อนออกมา"แม่ขา แม่ต้องช่วยขวัญนะคะ ยายวิมันไม่ชอบหน้าขวัญ มันรวมหัวกับเพื่อนแกล้งให้ขวัญอับอาย""แล้ว ทำไมเขาถึงไม่ชอบขวัญล่ะ" คำถามนี้ ขวัญตัดพ้อ ว่า ทำไมแม่พูดอย่างนี้ "ทุกครั้งที่เกิดเรื่อง ขวัญคอยแต่ว่าคนอื่นไม่ดี ขวัญคิดบ้างไหม ทำไมขวัญถึงเข้ากับคนอื่นไม่ได้" ขวัญตัดพ้อแม่เข้าข้างคนอื่น...น้าจันทราให้ขวัญใจเย็นๆ กลับไปคุยกันที่บ้านดีกว่า"ไม่...ขวัญไม่กลับ จะให้ขวัญกลับไปคุยกับใคร แค่นี้ก็รู้ว่าไม่มีใครเข้าใจขวัญ แม้แต่แม่ ขวัญไม่อยากเห็นหน้าแม่ แล้ว" ขวัญร้องไห้โฮวิ่งหนี จันทราร้องเรียกเสียงหลง แม่พรพรรณ ทำท่าเซ จันทราหันมาเห็นรีบรับไว้ ปากร้องเรียกพี่สาวแทบไม่หายใจ...พรพรรณกุมหน้าอก เจ็บจี๊ดที่หัวใจ...ขวัญ วิ่งร้องไห้มายังลานจอดรถ บ่นว่าอย่างน้อยใจแม่ ที่ไม่เข้าใจเธอ ยืนข้างรถคันงาม ขัดใจนักเตะมันซะเลย เสียงดังโป๊กเดียว ขวัญกุมเท้าร้องโอดโอยอย่างเจ็บปวด เต้นเหยงๆ เซไปจะหงายหลัง ธนพมารับประคองไว้ พอหันมาเห็นธนพ รีบผละหนีอย่างขุ่นเคืองมนุษย์มันทั้งโลก"ยัง อยู่อีกเหรอ""กุญแจรถคุณอยู่ที่ผม" เขายื่นมาให้ดู ขวัญคว้าขอมาคืน เขากลับไม่ให้ "สภาพแบบนี้ ผมไม่ให้คุณขับรถเองเด็ดขาด... อ๊ะๆๆ อย่าคิดว่าผมห่วงคุณนะครับ ผมห่วงคนอื่นกลัวเขาถูกชนตาย""ไอ้ กะเพรา...""จะเอายังไง ถ้าไม่ให้ผมขับให้ ก็ออกไปเรียกแท็กซี่ก็แล้วกัน"ธนพเดินไปที่รถของขวัญ กดรีโมตเปิดรถ หันมายิ้ม เหมือนจะถามว่าจะไปหรือไม่...ขวัญหันรีหันขวาง ปากขมุบขมิบด่า "ไอ้กะเพรา ผัดเน่าเต็มกระทะ" แม้จะไม่มีทางเลือก ก็ยักท่าไว้ก่อน...oooooooจบตอนที่ 5เครดิต ไทยรัฐ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
