ก็เพราะว่า คิดน้อยไป...
ผมเองไม่ได้มาเขียนบล๊อกนานโข เป็นเดือนเห็นจะได้ หรืออาจจะมากกว่า จริงๆแล้วก็ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ ก็อาจจะมีแวะเวียนไปตามบล๊อกนั้นบล๊อกนี้บ้าง อ่านบ้าง แต่ไม่ได้เม้นท์ (ขออภัยจริงๆ ) หรือบางทีคันมือขึ้นมามากๆ ก็เม้นท์ซะหน่อย แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ล๊อกอินสิงห์นครพิงค์ให้ได้เห็น(หัว) ว่าไปเม้นท์มา อาศัยแอบๆ หลบๆซ่อนๆ (เอ๊ะ ยังไง อย่างกะไปปล้นจี้หนีตำรวจ หรือหลบเจ้าหนี้อย่างงั้นแหล่ะ ฮ่าๆๆๆ ).... จริงๆแล้วช่วงที่ผ่านมาหลายอาทิตย์ก่อน ผมยุ่งมากๆๆๆๆครับ งานเยอะ มากจริงๆ พองานเริ่มเบาบาง ก็เกิดอาหารเครื่องแองค์ เลยต้องหนีไปพักผ่อนจิตใจ สามอาทิตย์ ก่อนกลับมาสู้ชีวิตใหม่อีกครั้งหนึ่ง....แล้วก็กลับมาแล้วหล่ะ...
จริงๆผมว่าการเขียนบล๊อกเล่าเรื่องราวของผม ก็มีช่วงขาขึ้นขาลง ขานิ่งขาคึกเหมือนชิวิตเลยหล่ะ..เพราะช่วงที่งานท่วมหัวจนเอาตัวมุดออกมาจากแลปไม่ไหว ก็ไม่ได้เขียนอะไรเลย ...หรือแม้แต่หลังจากช่วงชีวิตเริ่มนิ่ง มันก็นิ่งเสียจนไม่รู้สึกอยากทำอะไร ไม่อยากเขียนอะไร ไม่อยากกระดิกไปไหนเลย....แต่ไอ้ที่ว่านิ่งเนี่ยแหล่ะที่น่ากลัว หือๆๆ 
จริงๆก็มีหลายเรื่องอยากเขียนในช่วงที่ผ่านมาครับ แต่พอเวลานึกจะเขียนทีไรมันก็หมดแรงไปตามแรงกายที่มันเหนื่อยล้า เพราะทำงาน ..ฮ่าๆๆๆ พูดอย่างกะว่าไปแบกถุงปูนมาซะงั้น...วันนี้ที่อยากเขียนก็เพราะเหมือนมีแรงข้างในกระตุ้นๆนิดๆว่าอยากจะบันทึกเรื่องราวที่เกิดขึ้นมาในช่วงนี้เอาไว้ อย่างน้อยที่สุด วันหนึ่งข้างหน้า ถ้าได้กลับมาอ่าน มันอาจจะเป็นหลักฐานชั้นดี หรือไม่ก็อาจจะเป็นเหมือนสิ่งช่วยเตือนสติ และทำให้นึกถึงเหตุการณ์ หรือเรื่องราวในวันเก่าก่อน... 
ช่วงนี้ชีวิตก็เหมือนมีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นกับชีวิตอีกครั้ง ไม่ว่าจะเรื่องงาน เรื่องคน เรื่องความรู้สึก และสำหรับบางเรื่อง เป็นเรื่องของการเรียนรู้...
ไม่นานมานี้ ผมเองทำให้คนที่ผมรู้สึกดีด้วย และแคร์ความรู้สึกมากๆ เสียความรู้สึกไป เพราะคำพูดที่ไม่ทันได้คิดของตัวเอง...ผมเองเป็นคนไม่คิดหลายชั้น...ผมคิดแบบง่ายๆตรงไปตรงมา แล้วก็พูด...เลยทำให้ขาดความรอบคอบ ว่าสำหรับเรื่องบางเรื่องที่มันละเอียดอ่อน และเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับความรู้สึก ...ผมต้องใช้เวลามากกว่านี้ ในการคิดและกรองความคิดก่อนที่จะพูดออกมา....หากเพื่อนผมคนนั้นไม่ได้เป็นคนที่จะพยายามเข้าใจ และให้อภัย ผมอาจจะต้องเสียใจกับเรื่องนี้ไปตลอด และหากแย่ไปกว่านั้น...จุดที่เรายืนอยู่ อาจจะไม่มีวันได้กลับมายืนที่จุดเดิม...เรื่องนี้เองก็สอนผมมากเช่นกัน....การเอาใจเค้ามาใส่ใจเรา...เป็นเรื่องสำคัญ และคิดให้รอบคอบก่อนพูด ก็เป็นเรื่องที่ควรระลึกไว้เสมอ...ผมอาจจะต้องฟังคนอื่นมากขึ้น แล้วคิดก่อนที่จะพูดอะไรออกไป...ผมจะพยายาม..เพราะสำหรับเพื่อนบางคน...มันเป็นเรื่องดีที่เกิดขึ้นกับผม..ที่ได้รู้จักกัน..ได้เป็นเพื่อนกัน...มีความรู้สึกดีๆต่อกัน...มันดีจนผมไม่อยากสูญเสียไป...  
เพื่อนๆเอง ก็อาจจะเคยเจอเรื่องแบบนี้เหมือนกันผม..ก็คงรู้สึกไม่แตกต่างกัน..ใช่ป่ะครับ...
เอาหล่ะครับ ผมแวะมาเขียน....แวะมาเล่า..อย่างน้อย ก็อย่างที่บอกว่า เผื่อวันหนึ่งข้างหน้าจะได้กลับมาอ่าน...ยังไงก็รักษาสุขภาพกันถ้วนหน้า
บอกลาด้วยประโยคเดิมๆ...รักและคิดถึง
สิงห์นครพิงค์
แอบเอาเพลงนี้มาให้ประกอบลงไป...ผมก็ว่ามันเพราะดี..ชอบ แต่ไม่อินเท่าเฮียมิตร...อิอิ
| Create Date : 08 ธันวาคม 2550 |
| Last Update : 19 มกราคม 2551 6:48:55 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 712 Pageviews. |
 |
|
|
จริงๆแล้วก็ไม่ได้หายไปไหนหรอกครับ ก็อาจจะมีแวะเวียนไปตามบล๊อกนั้นบล๊อกนี้บ้าง อ่านบ้าง แต่ไม่ได้เม้นท์ (ขออภัยจริงๆ
) หรือบางทีคันมือขึ้นมามากๆ ก็เม้นท์ซะหน่อย แต่ส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ล๊อกอินสิงห์นครพิงค์ให้ได้เห็น(หัว) ว่าไปเม้นท์มา อาศัยแอบๆ หลบๆซ่อนๆ (เอ๊ะ ยังไง อย่างกะไปปล้นจี้หนีตำรวจ หรือหลบเจ้าหนี้อย่างงั้นแหล่ะ ฮ่าๆๆๆ
).... จริงๆแล้วช่วงที่ผ่านมาหลายอาทิตย์ก่อน ผมยุ่งมากๆๆๆๆครับ งานเยอะ มากจริงๆ พองานเริ่มเบาบาง ก็เกิดอาหารเครื่องแองค์ เลยต้องหนีไปพักผ่อนจิตใจ สามอาทิตย์ ก่อนกลับมาสู้ชีวิตใหม่อีกครั้งหนึ่ง....แล้วก็กลับมาแล้วหล่ะ...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
ไปทั้งอังกฤษและสก็อตแลนด์มาแล้วค่ะ (แยกทริป)ขอบคุณมากๆ สำหรับคำแนะนำนะคะ
ขอให้เพื่อนคนนั้นเข้าใจคุณสิงห์และไม่ถือโทษในสิ่งที่คุณสิงห์พูดไปนะคะ