เขียนถึงอีกที....คนนั้น....เมื่อวันนั้น.....
สวัสดีวันอาทิตย์ครับ
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่สุดแสนจะขี้เกียจของผม...อาทิตย์นี้งานค่อนข้างยุ่งครับ เมื่อวานนี้ผมยังจะต้องไปทำแลปอยู่เลย (แถมได้ผลไม่ค่อยดีด้วย เซ็งจริงๆ)...วันนี้ได้พักวันหนึ่งครับ อ่อ!!! พรุ่งนี้เป็นวันหยุดของที่นี่ด้วยครับ เป็น Bank Holiday
ที่นี่ ไม่เหมือนบ้านเรานะครับ เค้าไม่ค่อยมีวันหยุดตามเทศกาลและนักขัตฤกษ์มากมายเหมือนบ้านเราครับ ที่นี่เค้าก็มีวันหยุดราชการ เรียกว่า Bank Holiday นั่นเอง...พรุ่งนี้ก็เป็น Bank holiday แต่ผมเองก็ต้องไปทำแลปอยู่ดี เพราะเตรียมของไว้แล้ว
วันนี้ช่างเป็นวันหยุดที่ดีอะไรแบบนี้ ทั้งๆที่ผมเองก็รู้ตัวว่ามีงานเอกสารรอให้จัดการในวันนี้ แต่วันนี้ผมตื่นสาย...แถมมีเจ้าควมขี้เกียจนอนอยู่ข้างๆ เหมือนจะมาค้างคืนกับผมตั้งแต่เมื่อวานเย็นแหน่ะ อิอิ...ไล่ก็ไม่ไป(อะไรจะด้านขนาดนี้ อิอิ.....)
ผมเข้ามาอ่าน Blog ของเพื่อนๆตามเคยครับ....แล้วก็เข้ามาที่ Blog ของตัวเอง อืมดีใจจังมีเพื่อนๆมาแวะเยี่ยมเยือนมากมาย..ขอบคุณด้วยครับ...หลายคนบอกตอนที่แล้วเขียนได้อารมณ์มากเลย...ด้วยความสัตย์จริง ผมเอง ไม่คิดว่าจะเขียนอะไร แบบนั้นได้ เพียงแต่คิดอะไรก็ร่ายออกมาเป็นตัวหนังสือ ก็เท่านั้นเอง
วันนี้วันอาทิตย์ ว่าจะทำแกงแดง (แกงเผ็ด) ดีไหมครับ หลังจากอาทิตย์ที่แล้วทำแกงเขียวสะท้านปฐพี....วันนี้ถ้าทำแกงแดงก็น่ากลัวจะเป็นแกงแดงฆาตกร หรือเปล่านะ.....
มีเพื่อนๆหลายคนอีเมลล์มาอยากให้ผมเขียนถึง คนที่เป็นเจ้าของคำตอบ ของคำถามสุดฮิตของผม ไมเอ็งไม่มีแฟน.....
ก็กรู ไม่หล่อ ไม่รวย หุ่นไม่ดี หน้าไม่เท่ห์ ขี้เหร่ สายตาสั้น ใครเค้าจะมาชอบ.....พอจายยยป่ะ ฮ่าๆๆๆ นั่นอาจจะไม่ใช่คำตอบ....หรือจะใช่จริงๆหว่า (ส่วนหนึ่งก็ได้)
ผมเอง...ถึงแม้ว่ามันจะนานหลายปีแล้วก็ตาม แต่ก็ยังจำทุกเรื่องได้ดี....แต่มันเก็บไว้ลึกๆในความรู้สึกครับ....อาจจะยากที่จะดึงมันออกมาทั้งหมดแล้วบรรยายเป็นตัวหนังสือ....ผมเลยขออณุญาติเก็บไว้คนเดียวนะครับ....อย่าหาว่าผมงกเลยครับ.....มันเป็นความสุขในความทรงจำที่ไม่อยากแบ่งให้ใคร...ขอเก็บไว้คนเดียว (เห็นแก่ตัวป่ะ) แต่อาจจะเล่าได้เพียง..เงาของภาพในอดีต...(นิยายอีกแล้ว)
ผมนึกถึงเค้าคนนั้นทุกครั้งที่ได้ยินเพลงที่เคยฟังด้วยกัน......เค้าทำให้ผมรู้จักเพลง What a wonderful world ของ Louise Armstrong, ทำให้เพลง Owner of my heart ติดหูผมไปตลอดกาล แล้วก็ทำให้ผมชอบฟังเพลงบรรเลงจากเครื่องสาย...(เป็นเพลงที่เล่นในโบสถ์ที่เบลเยี่ยม ซึ่งผมยังมีม้วนเทปนั้นและก็ฟังมันอยู่ตลอด)
ตลอดเวลาที่รู้จักกัน ดูหนังด้วยกันแค่ 2 เรื่องเอง เรือ่งน่ากลัวเรื่องหนึ่ง แล้วก็หนังรักอีกเรื่องหนึ่ง.....ผมยังจำทั้ง 2 เรื่องได้ดี
สวนหลวง ร.9......ที่ทำให้ผมเกลียดเข็มนาฬิกาที่กำลังเดินไปตามจังหวะของวินาที
กระเพราไข่เยี่ยวม้า.....ไม่เคยคิดว่าจะกินมาก่อน....แต่วันนี้คิดถึง..อยากกินจังเลย
ผมหยิบการ์ดวันเกิดของผม....การ์ดใบเดียวที่เค้าคนนั้นเขียนให้...ใบเดียวจริงๆ เป็นการ์ดหนาๆมีอยู่หลายหน้า มีกลอนเพราะเขียนอยู่ในนั้น....แต่ที่น่าแปลก...คำอวยพร สั้นนิดเดียว
Happy Birthday
.
ไม่รู้ว่าจะส่ง card ไปทันเวลาหรือเปล่า
กระดาษแผ่นเดียว...ที่ส่งให้หน่ะ
ไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรให่...แต่ไม่ได้หมายความแค่กระดาษ 1 แผ่น
ยังไงขอให้เรียนจบไวๆ....สมหวังในทุกสิ่งที่อยากทำ
เขียนแค่ 1 แผ่น ที่เหลือ...เขียนเอาเองแล้วกันว่าอยากได้อะไร
ตลกไหมครับ...อิอิ ผมอ่านแล้วก็ขำดี...การ์ดใบนี้อยู่กับผมตลอด 5 ปีที่ผ่านมา...และอยู่กับผมทุกที่ที่ผมอยู่ กรุงเทพฯ - พิษณุโลก เชียงใหม่ - ลอนดอน
ผมเอง ส่งการ์ดไปให้ทุกปีในวันเกิด ไม่รู้ว่าจะถึงหรือไม่ถึงนะ....ส่งไปทุกครั้งที่มีโอกาสพิเศษ...นั่นก็ 5 ปีมาแล้ว.....แต่มันเหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เอง
ผมเองถึงจะไม่ได้เจอกันอีก....ก็ไม่เคยเสียใจ....ผมกลับคิดว่าผมได้เจอเค้าทุกครั้งที่คิดถึง....เจอกันในใจ..ก็เพียงพอแล้ว
ผมเองก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะไม่คิดถึง...เมื่อไหร่ จะไม่นึกถึง...ไม่รู้สิ..อาจจะสิบปี...ยี่สิบปี...แต่ผมก็ยังเขียนการ์ดวันเกิด และก็ส่งไปทุกปี
ไม่รู้ว่าเวอร์ไปป่าว.....ผมชอบประโยคจากหนังเรื่อง เพื่อนสนิท หน่ะครับ บางครั้งความสุขจากการได้เขียนจดหมายถึงใครสักคน อาจจะไม่ใช่อยู่ตอนที่เค้าได้อ่านมัน แต่อยู่ตอนที่เราเขียน จำได้ประมาณนี้ครับ อาจจะไม่ถูกต้องตรงกับที่เค้าพูดในหนัง แต่ผมรู้สึกได้แบบนี้จริงๆ
เอาหล่ะ.....วันนี้คงเขียนได้แค่นี้ครับ.....แต่ว่าจะจบยังไงดีหล่ะ
รักและคิดถึงดีไหม............. ดากานดา
| Create Date : 27 สิงหาคม 2549 |
| Last Update : 19 มกราคม 2551 7:20:21 น. |
|
28 comments
|
| Counter : 1095 Pageviews. |
 |
|
|
หาเกะไม่ได้ ไม่งั้นเสร็จผมไปแล้ววว 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
รู้สึกช่วงนี้อารมณ์อ่อนไหวน่ะ มีไรรึป่าวเอ่ย