จิปาถะ แต๊ๆ...
สวัสดีครับเพื่อนๆ
ชื่อบล๊อกวันนี้ดูแป่งๆ แต่ก็นั่นหล่ะ เพราะไม่รู้ว่าจะตั้งชื่ออะไร ก็เพราะมีหลายเรื่องที่อยากเขียน อยากเล่า..จะว่าไปมันก็ จิปาถะสมชื่อสมตัวมันซะจริงๆเชียว
วันนี้วันเกิดคุณแม่ครับ...22 มิถุนายน...ขอให้แม่สุขภาพแข็งแรง และอยู่กับผมนานๆ...ขอให้แม่มีความสุขมากๆ และมากขึ้น มากขึ้นทุกวัน...คิดถึงแม่นะครับ
แล้วก็ที่นึกออกอีกคนก็วันเกิดพี่โอ๋ ผีคิว ..หวานใจเฮียผีเหม่งของชาวบล๊อกแก๊งค์นั่นเอง...รู้เมื่อปีที่แล้วว่าผีคิวเกิดวันเดียวกับคุณแม่ของผม..ก็ขอให้ผีคิวมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง และก็ขอให้มีความสุข สดชื่นและสมหวังยิ่งๆขึ้นไปครับ..
วันเสาร์ อาทิตย์นี้ผมก็ยังป้วนเปี้ยนแถวๆห้องแลป ก็เพราะว่ายังมีงานคั่งค้างสะสม รอให้สะสางกันอยู่พอสมควร...แต่ก็ดีครับ เพราะเสาร์ อาทิตย์นี้ อากาศไม่เป็นใจให้อยากไปไหนเลย..ก็ดีเหมือนกัน ทำงาน ทำงานจะได้เรียนจบไวๆ.
ข่าวจากทางเมืองไทย ก็มีให้ได้รับรู้รับเห็นกัน..เห็นแล้วก็อดเป็นห่วงและสงสารชะตากรรมของประเทศเสียจริงๆ...ไม่รู้จะอะไรกันนักหนา... เมื่อวาน ผมอ่านบล๊อกของพี่ก๋า...กะว่าก๋า.. เจอประโยคโดนใจ จนต้องแอบเก็บเอามาคิด...ก็ตอนที่อ้ายก๋าเปิ้นสอนลูกบ่าว เปิ้นบอกว่า (ขออนุญาติเอามาโพสต์เน้ออ้ายก๋า)
"ทุกข์กับสิ่งที่ตัวเองอยากเปลี่ยนแปลง กับทุกข์ในสิ่งที่ตัวเองเปลี่ยนแปลงไม่ได้ ล้วนแต่ฉาบทาไปด้วยความโง่งมในใจไม่ต่างกัน "
เนี่ย โดนใจผมจริงๆ.. ผมสงสารในหลวงครับ...ทุกคนต่างพูดว่ารักท่าน..แต่ก็ไม่เห็นจะเคยทำให้ท่านได้สบายใจ สร้างแต่ปัญหาให้บ้านเมืองวุ่นวาย...เซ็ง
สองสามวันก่อน แอบเกเร ไม่เข้าห้องแลป ไม่ทำงานแหล่ะครับ..ก็เพราะว่ามีเพื่อนมาเยี่ยม..พอดีเพื่อมาประชุมที่เคมบริดจ์ แล้วก็แวะมาหา (แวะเอาของที่ฝากซื้อมาให้).. ก็เลยพาเพื่อนตระเวณรอบๆลอนดอนซะหน่อย...จริงๆแล้วเป็นโอกาสอันดีมาก ว่าไอ้คนที่ไม่ถูกโรคกับการเข้าพิพิธภัณฑ์อย่างผม จะได้มีโอกาสได้เข้าพิพิธภัณฑ์ กับเค้าบ้าง...พูดไปก็อายปาก อยู่ลอนดอนมาสองปีกว่าๆ เกือบสามปี พิพิธภัณฑ์ของลอนดอน ก็มีอยู่มากมาย ก็ไม่เคยได้ไปแวะ ไปชมกะเค้าเร้ยยยย อย่าง British Museum, National History Museum, Science Mesuem เนี่ย มีของดีๆมีความรู้เยอะแยะไปหมด..แถมไม่เสียตังค์ค่าเข้าชม..ไอ้ผมก็ไม่เคยคิดอยากจะไป....นี่ก็ถือเป็นโอกาสดีที่อย่างน้อยก็พูดกับคนอื่นเค้าได้แล้วหล่ะว่า ...ไปมาแว้ววววว...อิอิ
จากความที่ว่า เพื่อนมาหา ฝากซื้อของ...ผมก็ได้หนังสือ 824 งานเขียนดีๆของคุณงามพรรณ เวชชาชีวะ มาครอบครอง...ฮ่าๆๆๆ ๆสมใจผมจริงๆ อยากอ่านมานานมากแล้ว.. ผมได้ยินเพื่อนเล่ามา และก็ได้อ่านรีวิวมหนังสือเล่มนี้จากหลายเวปไซด์...กิเลสเลยขึ้นครับ..ปกติก็เป็นคนชอบอ่านหนังสือครับ..การได้หนังสือเล่มนี้มาอ่าน ก็ถือเป็นความสุขที่พอจะหาได้อีกอย่างหนึ่งในช่วงนี้ของผม..แต่เสียดาย อ่านแป๊ปๆ ก็จะจบเล่มซะแล้ว...ต้องขอบอกว่า คุณงามพรรณ เก่งมากๆ..เก่งจริงๆ..หนังสือเล่มนี้ประทัยใจผมมาก..อิ่มพอดี สุขพอดี เศร้าพอดี..มันพอดีไปหมดอะ..(เวอร์ไปป่าวฟ่ะ ) แต่จริงๆนะ..ผมอ่านแล้วทึ่ง อมยิ้ม และหดหู่เล็กน้อย ตามตัวอักษร ตามประโยคที่คุณงามพรรณใช้ตัวหนังสือจูงผมไป....อ่านแล้วรู้สึกว่ามิเสียแรงที่รอคอย แลัขู่บังคับให้เพื่อนเอามาฝากให้ได้...สำคัญกว่าของอื่นๆที่ฝากซื้อซะอีก.. ใครยังไม่ได้อ่าน ลองไปหามาอ่านนะครับ.. Recommended!
เห้อ...พล่ามมาเยอะ...เอาไว้แค่นี้ก่อนแล้วกันครับ..เพราะว่าขี้เกียจพิมพ์ละ..แล้วก็หนังเรื่องโปรดกำลังจะมา..ต้องไปปฎิบัติภาระกิจดูหนังก่อน...
ขอให้เพื่อนๆมีความสุขทุกๆวันนะครับ..รักษาสุขภาพกันด้วย..สุขภาพเป็นเรื่องสำคัญ. ก่อนนอนคืนนี้..ขอสิ่งดีๆเกิดขึ้นกับเมืองไทย..ขอให้บ้านเมืองและคนไทยปลอดภัย รักและสมานสามัคคีกันครับ
รักและคิดถึง
สิงห์นครพิงค์
เพลงนี้..เหมือนเดิม ฟังแล้วคิดถึงแม่..
Create Date : 22 มิถุนายน 2551 |
Last Update : 22 มิถุนายน 2551 3:06:47 น. |
|
22 comments
|
Counter : 740 Pageviews. |
|
|
|
ขออนุญาตอวยพรคุณแม่อ้ายอ๊อดตวยคนครับ
ขอหื้อคุณแม่มีสุขภาพแข็งแรง
มีความสุขนั๊กๆครับ
ลูกคุณแม่เก่งมากครับ
ไปร่ำเรียนถึงเมืองนอกเมืองนา
คุณแม่คงจะภูมิใจ๋ในตัวอ้ายอ๊อดขนาดเลยเน้อครับ