งมงาย...(ความเซ็งส่วนตัว)
นานละนะ ที่ไม่ได้เขียนบล๊อก จริงๆก็อาจจะยังไม่ถึงเดือน แต่ความรู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองจมกับวิทยานิพนธ์ เครียดเหลือเกิน เครียดนิดๆ แต่เมื่อคิดว่าถ้าผ่านตรงนี้ไปได้ ก็จะได้กลับบ้านจริงๆซะที..
นอกจากงานการที่มันกองอยู่จนล้นหัวตอนนี้..มันก็ดันมีอารมณ์อื่นมาแทรกด้วยเหมือนกันนะ....เอ๊ะ หรือว่าเรายังเครียดไม่จริง งานมันยุ่งไม่พอ หรือเปล่าฟ่ะ  .... อารมณ์แบบนี้มันน่าเซ็งอยู่พอสมควร...แต่ก็นั่นหล่ะครับ นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่อารมณ์แบบนี้มันย้อนกลับมาเล่นงานเรา.. จริงๆแล้วทางพุทธศาสนา มองสิ่งนี้ว่าเป็นธรรมะที่เราต้องพยายามเข้าใจ เข้าให้ถึง...ไอ้เจ้าธรรมะตัวนี้จะว่าไป มันก็คือ สัญญาขันธ์ ที่ผุดมาเรื่อยๆ และยิ่งบวกกับ สังขารขันธ์ที่ปรุงที่แต่ง ก็ผนวกกำลังรวมตัวกันเล่นงาน....ถึงจะเซ็งอยู่บ้าง แต่ก็รู้สึกพอใจที่มันเกิดขึ้น เพราะจะได้ฝึกให้ตัวเองเห็นอารมณ์ตัวเอง เป็นการฝึกจิตนั่นเอง แต่ถ้าให้เลือกหล่ะก็...อย่าให้มันเกิดมาเร้ย...เล่นเอาเซ็งๆ จมๆ ไปเหมือนกันครับ
แต่เรื่องที่ว่ามาข้างบนเกี่ยวกับหลักธรรมะนี่ไม่ใช่เรื่องที่เกี่ยวกับหัวข้อบล๊อกของผม "งมงาย" นะ... เรื่องของธรรมะ เป็นปรัชญา ที่ไม่ใช่เรื่องงมงาย และพิสูจน์ได้... แต่ไอ้เรืองที่ผมว่า งมงาย มันคือความรู้สึกของผมมากกว่า ที่ยังคงงมงาย วนไปเวียนมา...นึกถึงประโยคเด็ดในเพลง Way Back into Love Ost. Music&Lyrics ที่ว่า
I've been lonely for so long
Trapped in the past, I just can't seem to move on
แต่ไม่ได้แปลว่าผมเปลี่ยวมาซะนานนะ อิอิ.... แต่เหมือนกับเรื่องบางเรื่องมันในอดีตยังติดอยู่ในใจนี่ ไม่หลุดไปไหนซะที...มันเป็นกรรมหน่ะครับ... ในช่วงอารมณ์แบบนี้ เจอเพลง งมงาย ของ Bodyslam พอดีเลย..เข้าตากรรมการ...เอามาฮัมมาหอนกันซะหน่อย...แก้เซ็งครับ
ผมแวะมาเขียนเตือนใจตัวเอง เก็บไว้เผื่อคราวหน้าเป็นแบบนี้อีก จะได้มาอ่านซ้ำ....ใครแวะมาอ่าน ก็ต้องขอประทานโทษหากจะเผลอรับเอาความเซ็งส่วนตัวของผมไปด้วยนะครับ..สัญญาว่าคราวหน้าถ้าคุณเข้ามาอ่าน จะได้เจอตอนหน้าที่มีความบันเทิงใจมากกว่านี้.....
ขอวันดีๆจงอยู่กับเพื่อนๆนานๆ...วันเศร้าให้มันผ่านไปเร็วๆ รักษาสุขภาพพลานมัยกันให้ดีครับ...อย่าเจ๊บอย่าไข้....
ผมไปทำงานต่อหล่ะคร๊าบบบ
รักและคิดถึง
สิงห์นครพิงค์
NgomNgay.wma - OZ
| Create Date : 30 มกราคม 2552 |
| Last Update : 30 มกราคม 2552 7:02:52 น. |
|
18 comments
|
| Counter : 937 Pageviews. |
 |
|
|
เครียดนิดๆ แต่เมื่อคิดว่าถ้าผ่านตรงนี้ไปได้ ก็จะได้กลับบ้านจริงๆซะที..
.... อารมณ์แบบนี้มันน่าเซ็งอยู่พอสมควร...แต่ก็นั่นหล่ะครับ นี่มันไม่ใช่ครั้งแรกที่อารมณ์แบบนี้มันย้อนกลับมาเล่นงานเรา..
แต่ถ้าให้เลือกหล่ะก็...อย่าให้มันเกิดมาเร้ย...เล่นเอาเซ็งๆ จมๆ ไปเหมือนกันครับ
แต่เหมือนกับเรื่องบางเรื่องมันในอดีตยังติดอยู่ในใจนี่ ไม่หลุดไปไหนซะที...มันเป็นกรรมหน่ะครับ... ในช่วงอารมณ์แบบนี้ เจอเพลง งมงาย ของ Bodyslam พอดีเลย..เข้าตากรรมการ...เอามาฮัมมาหอนกันซะหน่อย...แก้เซ็งครับ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
แต่ก็พิจารณาแบบนั้นก็ดีแล้วหละ..
การที่เราต้องทำอะไรที่ดูยาก...เพื่อที่จะได้สิ่งที่สวยข้างหน้า
สิ่งที่เราต้องทำนั้นมันก็ดูยากมากๆอย่างนี้แหละ..
เพราะการได้กลับมาอยู่บ้านมันช่างสวยงามอะไรเช่นนี้..
สู้ๆๆต่อไป..เพื่อวาเลนไทน์ในฝรั่งเศษ..เฮ้อย...วิทยานิพนธ์ เนอะ