อ๊อด อ๊อด....ยอดมานุสสส
วันนี้แวะมาเขียน....



สวัสดีครับเพื่อนๆ






ช่วงนี้ผมไม่ได้เขียนบันทึกอะไรเท่าไหร่เลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งการมาเขียนเรื่องราว (ไร้สาระ)ให้เพื่อนๆ ได้อ่าน ได้เมนท์ ในบล๊อกแห่งนี้....จริงๆแล้วก็เข้ามาบ้าง มาอัพอะไรเล็กๆน้อยๆ ไม่ได้เป็นาระเรื่องราวอะไรเท่าไหร่...ช่วงนี้ผมเอง ยุ่งวุ่นวายมากกับเรื่องเรียน เรื่องงานวิจัย และก็หวังว่าอยากให้งานออกมาดี แล้วจะได้รีบๆเรียนจบเร็วๆ....หลายต่อหลายคนอาจจะคิดว่าดีเสียอีกที่ได้ใช้ชีวิตอยู่ต่างประเทศ ควรจะใช้เวลาอยู่ที่นี่นานๆ เพื่อเก็บเกี่ยงประสบการณ์ และได้ไปเที่ยวหลายต่อหลายที่ อย่างที่ใจอยากไป...





อิสระก็เป็นข้อดีอีกประการหนึ่งของการใช้ชีวิตอยู่ต่างแดน ไม่ว่าจะเป็นอิสระทางความคิด และภาระผูกพันทั้งหลายแหล่...แต่อย่างน้อยที่สุด ภาระอันหนักหน่วงที่ไม่สามารถละเลยได้ก็คือ การตั้งใจมุ่งมั่นศึกษาให้สำเร็จตามเวลา เพื่อจะไม่เป็นการใช้งบประมาณและเงินภาษีของคนทั้งประเทศอย่างสิ้นเปลือง และคุ้มค่าที่สุด...ผมเองก็พยายามเต็มสุดกำลัง





จริงๆแล้วก็เกิดอาการปลงตก และเบื่อสิ่งแวดล้อมรอบตัวขึ้นมา ไม่อยากไปไหนมาไหน ไม่อยากเที่ยว ไม่อยากมีกิจกรรมอะไรมากมาย..จริงๆแล้วอาการปลงตกก็เกิดสืบเนื่องมาตลอด ตั้งแต่หลังจากกลับจากไปวิปัสสนามานั่นแหล่ะครับ...หลังจากกลับมาก็คิดว่าใจเราเริ่มนิ่งเริ่มดีขึ้น และคงสามารถจัดการกับปัญหาหลายต่อหลายปัญหาที่ประเดประดังเข้ามาได้อย่างมีสติ...แต่พอมากๆเข้า และเวลาล่วงเลยนานวัน ก็เหมือนกับว่าใจมันถูกข่วนมากยิ่งขึ้น...พักนี้ก็เริ่มถูกข่วนจากอารมณ์มากขึ้น...แต่ก็ยังดีที่เห็นใจตัวเองทัน (ถึงจะไม่ทันก่อนอารมณ์ขุ่นมัวมันเกิดขึ้น แต่ก็พอทันที่จะไม่ให้มันกระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้)...




เมื่อเสาร์ ที่ผ่านมา....สิงห์ทำเรื่องยุ่งเกิดขึ้นอีกครับ...แบบว่าตามปกติผมก็มาทำแลปวันเสาร์ อาทิตย์เป็นประจำอยู่แล้ว...แต่เสาร์นี้ ต้องมาลงเชื้อแบคทีเรีย เพื่อสะกัดเอา ดีเอ็นเอของแบคทีเรียมาทำการทดลองต่อไป....ขั้นตอนหนึ่งของการต้องเอาเชื้อแบคทีเรียลงไปเลี้ยงในอาหารเลี้ยงเชื้อก็ ต้องทำอย่างปลอดเชื้ออื่นๆ ที่อยู่ในสิ่งแวดล้อม หรือปนเปื้อนจากมือของเรา หรือจากอุปกรณ์ของเรา....อุปกรณ์ที่สำคัญอย่างหนึ่ง เรียกว่าลูป...ลูป นี่ก็คือ ลวดที่ตรงปลายขดเป็นวง อุปกรณ์ชนิดนี้ก็มีหน้าที่เขี่อเอาเชื้อแบคทีเรีย แล้วเอาไปจุ่มลงในอาหารเลี้ยงเชื้อในขวดใหม่ ....



หน้าตาลูป เป็นแบบนี้ครับ




ก่อนอื่นก็ต้องมีขั้นตอนการทำความสะอาด ให้ปลอดเชื้อปนเปื้อน โดยการเผาลูป ให้แดงครับ แล้วพักไว้ให้เย็น พอเย็นตัวลงถึงจะใช้งานได้....ผมก็เผาปกติด้วยตะเกียง กรรมเวรอะไรก็ไม่รู้...พอเผาลูปเสร็จ สัญญาณที่จับควัน หรือ อุณหภูมิที่สูงขึ้นก็เกิดทำงาน อัตโนมัติ...ดังลั่นเลย...ไม่เกิน 1 นาทีจากนั้น เจ้าหน้าที่ ยาม ผู้จัดการโณงพยาบาลขึ้นมาถึงห้องแลปของผม...ผมก็ตกใจหน้าเอ๋อสิครับ....ยังไม่พอ อีกไม่ถึง สองนาทีจากนั้น ตำราจดับเพลิง 10 กว่านาย ก็เดินเข้ามาในห้องแลป....จึ๋ยยยยยยย นี่ผมทำเรื่องอีกแล้วเหรอ...ผมก็บอกไปว่า ไม่ได้เกิดเพลิงไหม้อะไรทั้งนั้นหล่ะ..เพียงแต่ว่า ผมเผาอุปกรณ์ แต่บังเอิญ เครื่องตรวจจับสัญญาณไฟไหม้มันทำงาน sensitive เกินไปหน่อย มันเลยดัง.....ดีนะเนี่ย เค้าไม่ว่าอะไรผมมาก เค้าบอกแค่ว่า เห็นผมปลอดภัยและไม่เกิดเรื่องร้ายแรงอะไรก็ดีแล้ว....เห้อ...กรรมของตูจริงๆ




ช่วงนี้เป็นช่วงที่เพื่อนๆ พี่ๆ ที่รู้จักกัน กำลังจะกลับไปเยี่ยมบ้าน บางคนก็เรียนจบแล้วก็กลับประเทศไทย บางคนก็ได้รับคำสั่งให้ย้ายกลับไปทำงานที่ประเทศไทย...บางคนเรียนจบโท กำลังจะเข้าป.เอก...น้องๆบางคนก็เพิ่งมาเรียน ช่วงนี้เป็นช่วงเปิดเทอมของที่นี่ครับ...บรรยากาศก็คึกคัก..ได้รู้จักน้องๆหน้าใหม่ และทำให้สังคมเด็กไทยอันที่ผมรู้จักอยู่เพียงน้อยนิด ขยายวงกว้างขึ้น แต่เหนือสิ่งอื่นใด มันก็มาพร้อมกับความอบอุ่น และมิตรภาพที่เกิดขึ้น...




ผมเองอดอิจฉาเพื่อนๆที่กำลังจะกลับไปเยี่ยมบ้านไม่ได้เลย...จนตัวเองคิดว่าอยากจะกลับไปเยี่ยมบ้านบ้าง...จะว่าไปนี่ก็เกือบหนึ่งปีแล้ว ที่ได้กลับไปเยี่ยมบ้านเมื่อปีที่แล้ว..คุณๆว่ากันไหมหล่ะว่าเวลาหนึ่งปี มันผ่านไปเร็วจริงๆ....เหมือนเพิ่งมาเรียนเมื่อวานนี้เอง..นี่ก็ปาเข้าไปเกือบสองปีแล้ว วันที่ 1 ธันวาที่จะถึงนี้ ก็จะขึ้นเป็นนักเรียนปีสามแล้วหล่ะครับ...และก็เป็นปีสุดท้ายที่จะใช้เวลาอยู่ที่นี่..หวังว่าจะใช้เวลาอีกหนึ่งปีสำหรับเก็บข้อมูล และคงใช้เวลาสอง ถึง สามเดือนในการเขียนวิทยานิพนธ์....ไม่อยากนึกถึงตอนนี้ครับ...ปวดหมอง...





เอาหล่ะครับ แวะมาหย่อนเรื่องบ่นไว้ จริงๆแล้วเขียนๆ บ่นๆแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน เพราะอย่างช่วงที่ผ่านมาที่ไม่ได้มาเขียนอะไรไว้เลย..ก็แวะมาอ่านเรื่องเก่าๆที่ตัวเองเขียนไว้ บางเรื่องก็เกือบลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าตอนนั้นคิดอะไรยังไง....บางเรื่องกลับไปอ่านแล้วก็ขำ ฮาแตก ออกมาได้เหมือนกัน...





เอาหล่ะครับ ถนอมกายรักษาสุขภาพกันถ้วนหน้า...


รักและคิดถึงเสมอ


สิงห์นครพิงค์







Create Date : 01 ตุลาคม 2550
Last Update : 19 มกราคม 2551 6:54:13 น. 5 comments
Counter : 835 Pageviews.

 


แวะมาเขียนเราก็เลยแวะมาเม้นท์
ฝันดีค่ะ


โดย: อุ้มสี วันที่: 1 ตุลาคม 2550 เวลา:22:09:16 น.  

 
แวะเข้ามาทักทายค่ะ ทราบแล้วเปลี่ยน อิอิ


โดย: mam (mamminnie ) วันที่: 1 ตุลาคม 2550 เวลา:22:38:35 น.  

 
มาเยี่ยมจ้า หลังจากหายไปนาน (อ้อ....จัดการกับ Taq เรียบร้อยแล้วนะ) พอได้อ่านเรื่อง "loop" นึกถึงตอนที่สอบ streak plate กับ อ.ฉัตรชัย เราเครียดจนคิ้วชนกันเลย (กลัวจะทะลุ agar) อาจารย์เลยบอกว่า "แค่ streak plate แค่เนี่ย ทำไมต้องโกรธด้วย" (จำได้ทกคำพูดเลยอ่ะ) ฮาดีอ่ะ ขำตัวเองง่ะ ดูเหมือนตัวเองแก่จัง เวลาคิดถึงอดีต....

Take care นะ ไว้จะมาเยี่ยมใหม่จ้า


โดย: tweety girl วันที่: 5 ตุลาคม 2550 เวลา:0:17:32 น.  

 
หวัดดีครับ

ไม่ได้แวะมานาน ใกล้จะจบแล้วสินะ มาได้เกินครึ่งทางแล้วนะครับ สู้ต่อไป อิจฉาคนเรียนหนังสือจัง มีปิดเทอมด้วย ไม่ได้อยู่ในอารมณ์นั้นมานานแสนนาน


โดย: ป้อจาย วันที่: 7 ตุลาคม 2550 เวลา:15:36:40 น.  

 
//thaniyo.brinkster.net/

i think, u will like this site ka.takecare naka p'oz


โดย: n'tor IP: 91.104.134.226 วันที่: 9 ตุลาคม 2550 เวลา:2:23:28 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

อ๊อดอ๊อดยอดมานุส
Location :
พิษณุโลก Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]









Srawut Kumphune's Facebook Profile
Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
1 ตุลาคม 2550
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add อ๊อดอ๊อดยอดมานุส's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.