แพนด้าแจกขนมน้องๆที่บ้านครูหยุย :: 26Nov07
[0711301632]
สวัสดีครับ ตอบแทนสังคม ฉบับนี้
ขอพาไปเที่ยวบ้านครูหยุยพร้อมกับคำถามสำหรับทุกคนว่า...
... 1% ของชีวิตคุณ... ถ้าจะแบ่งให้กับสังคมบ้าง.... ไม่ยากใช่มั้ยคับ...
ถ้าวันนี้คุณหลงเข้ามาอ่านบรรทัดข้างบนแล้วคงจะคิดว่า...
เอ๊ะบล็อกนี้ ทิดผีเหม่ง มาแปลกๆแฮะ....
ถามอะไร ไม่เคยได้ยิน...
1% ของชีวิตมันคืออะไร จะแบ่งให้กันได้ง่ายๆเลยเหรอ...
จะตอบว่างัยดีหล่ะ ???
ผมจะบอกให้ว่า...
คำตอบนั้นง่ายนิดเดียว...
ไม่ต้องคำนวณอะไรมากเลย...
แค่ถามตัวคุณเองว่า....
คุณเห็นคุณค่าของการให้มากแค่ไหนเท่านั้นเอง....
ไอ้ 1% อะไรนั่นหน่ะ พอดีว่ามันเป็นแค่ ทฤษฏีส่วนตัว ที่ผมใช้มานานน้านนานแล้วหละ...
ว่า...
ถ้ายังไม่ตายก็จะอุทิศตัว อย่างน้อย 1% ของชีวิต ให้กับสังคมไปเรื่อยๆ...
ประมาณว่า...
เป็น 1% ของรายได้...
ได้เงินเดือนๆละสองหมื่น ผมก็ทำบุญทำทานเดือนละสองร้อย...
เป็น 1% ของเวลาที่มี...
เดือนหนึ่งมีวันหยุดสิบวัน ก็หาเวลาทำงานเพื่อสังคมสักสามชั่วโมง...
ก็อารายทำนองนี้อะนะ...
ไม่ยากเกินความสามารถของเราใช่มั้ยคับ???
พอลองได้ "ให้" แล้วคุณก็จะได้รับความสุขกลับมาแบบทันตาเห็นกันเลยทีเดียว...
ความสุขแบบนี้นะ พูดให้ฟังมันก็งั้นๆ มันต้องลองเจอด้วยตัวเองแหละ...
อย่างวันจันทร์ที่ผ่านมา ผมไปนั่งทบทวนความรู้เกี่ยวกับการรับมือกับเหตุการณ์ฉุกเฉินต่างๆในเที่ยวบิน ที่ศูนย์ลูกเรือ หลักสี่
พอเรียนเสร็จ แพนด้า (แอร์สาวสวย, ขอบตาคล้ำ, โสด, ไม่กินเหล้า, ไม่สูบบุหรี่, บ้านอยู่แถวดอนเมือง) ก็โทรมาถามว่า "ที่บ้านมีเสื้อผ้าเด็กของใหม่เอี่ยมอยู่เพียบเลยจะเอาไปบริจาคที่ไหนดีอะพี่?"
ผมเลยบอกว่า "เอาไปให้บ้านเด็กสิ มีให้เลือกเพียบ" แล้วก็นึกขึ้นมาได้ว่าแถวนี้ก็มี มูลนิธิสร้างสรรค์เด็ก หรือ บ้านครูหยุย อยู่ใกล้ๆนี่เอง
พอบอกไป แพนด้า ก็เลยขับรถขนเสื้อผ้าเด็กออกมาทันที...
จำได้ว่าวันเด็กที่ผ่านมา ผมกับสมาคมนักบินไทย ขนของเล่นไปแจกที่บ้านครูหยุย เห็นเด็กอยู่ประมาณ 30 กว่าคน ผมเลยบอกว่าแวะซื้อขนมเข้าไปแจกเด็กๆด้วยดีมะ
ร้านขนมใส่ใส้ 5 ชิ้น 20 บาท ข้างศูนย์ลูกเรือนี้ ขายมาหลายสิบปีแล้วครับ...
อร่อยแค่ไหน... อาแอ๊ด สมบัติ รับประกัน... มาขายเองเลย... อิอิ...
ก็ซื้อขนมไป 40 ชิ้นแล้วก็ขับรถเข้าไปในซอยแจ้งวัฒนะ 10 กันเลย...
ขับรถไปถึงก็เจอน้องๆชั้นอนุบาลที่พึ่งเรียนเสร็จกับ คุณครูหน่อย ที่มารอต้อนรับอยู่แล้ว (ผมโทรไปถามทางก่อนขับรถเข้าไป)
ครูหน่อย บอกว่า เด๋วเด็กๆชั้นประถมก็จะเรียนเสร็จ กำลังเดินกลับมาที่บ้านกัน ถ้าจะแจกขนมก็อยู่รอแปร๊บนะคะ
แล้วก็เล่าเรื่องราวของบ้านครูหยุยให้ฟังคร่าวๆ...
ที่นี่มีเด็กประมาณ 60 คน ได้ยินอย่างงั้นปุ๊บ แพนด้า หันมาจ้องผมปั๊บ...
ตะโกนถามเสียงดังในใจว่า "อ้าว... ไหนพี่เหม่งบอก 30 คนงัย? แล้วขนมจะแจกพอเหรอเนี่ย?"
ผมก็ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ตอบไปในใจว่า "ก็คราวก่อนเห็นเด็กแค่นั้นจริงๆนี่นา แหม.. ทีเสื้อเด็กเธอยังเอามาแค่สิบกว่าตัวเอง "
ด้วยความตั้งใจของกลุ่มคนที่ต้องการ "แก้ปัญหาเด็กและสตรี" ให้กับสังคม มูลนิธิสร้างสรรค์เด็กจึงได้ถือกำเนิดขึ้นมา
พวกเค้าออกไปคุยและให้คำปรึกษากับเด็กเร่ร่อนในที่ต่างๆ เช่น พัฒน์พงษ์, หัวลำโพง ค่อยๆเข้าไปหา และไปบ่อยๆ
ไปให้ความรู้กับพวกเด็กๆที่ไม่มีโอกาสเหมือนอย่างเราๆ และรับกลับมาดูแลที่มูลนิธิในที่สุด...
เด็กที่นี่มีตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงมหาวิทยาลัย
ที่เรียนจบปริญญาตรีแล้วกลับมาช่วยงานที่มูลนิธิแบบสำนึกรักบ้านเกิดก็มีหลายคน
เพราะมูลนิธินี้ตั้งมาได้ 19 ปีแล้วครับ...
เด็กๆจะมีหน้าที่รับผิดชอบของตัวเอง ทั้งต่อส่วนตัวและส่วนรวม
นอกจากทำการบ้านแต่ละวันแล้วก็จะช่วยกันทำงานบ้าน ทำความสะอาด ทำอาหาร โดยมีคุณครูคอยดูแลอีกที
ก็ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้ที่ทำงานเพื่อสังคมแบบนี้ให้มีแรงและพลังในการช่วยเหลือเด็กๆต่อไปนะครับ...
ว่าแล้วเด็กๆชั้นประถมก็กลับมาพอดี...
แพนด้า ก็แจกขนมซะ...
ปรากฏว่า...
ขนมที่เตรียมมาแจกน้องๆได้หมดลงที่คนสุดท้ายของแถวพอดีเด๊ะ...
เฮ้อ... รอดตัวไปเรา...
ถ้ามีใครอยากไปทำบุญที่มูลนิธิสร้างสรรค์เด็กหรือบ้านครูหยุย
ไม่ว่าจะไปเลี้ยงอาหารกลางวัน, ไปแจกขนม, ไปแจกของเล่น
ก็ลองติดต่อเบอร์โทรศัพท์นี้ได้นะครับ
0-2574-1381, 0-2574-3753
น้องๆรอคุณอยู่ อย่างเป็นมิตรที่สุด...
แล้วคุณจะพบว่า...
... 1% ของชีวิตที่ผมบอก... มันไม่มากไม่มายอะไรเลยจริงๆ...
Create Date : 01 ธันวาคม 2550 |
Last Update : 1 ธันวาคม 2550 1:52:27 น. |
|
22 comments
|
Counter : 1893 Pageviews. |
|
|
|