โค้ดนี้เป็นภาพพื้นหลังนำไปวางที่ช่อง Script Area ค่ะ
https://youtu.be/K2vg5yDgVX4
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ตอนที่ ๑๗ จุดจบที่ไม่ต้องการ
|
|
อลันรู้สึกหนักชาราวกับถูกสายฟ้าฟาดลงบนร่างกาย เมื่อไม่กี่นาทีเขาเหมือนกำลังกางปีกโต้ลมอยู่บนเวหาและลอยละล่องอยู่บนฝืนฟ้าอย่างอิสระ ทุกวินาทีที่เขากำลังปลุกเร้าเรือนกายนุ่มละมุนมันให้ความรู้สึกร้อนรุ่มจนความต้องการเต้นเร่า
ว่าไงคะ
รสิตาถามซ้ำจนคนที่กำลังดื่มด่ำอยู่ในความสุขแสนหวานจนอยากแทรกความปวดร้าวลงลึกเพื่อดับความเครียดที่สุมอยู่ในความรู้สึกถึงกับสะดุ้ง
...จะมาถามอะไรตอนนี้...
แม้ทุกอย่างจะถูกขัดขวางเพราะความพ่ายแพ้แต่อลันยังทำเฉไฉ
ฉันได้ข้อพิสูจน์แล้วทำไมจะถามไม่ได้
พิสูจน์อะไร...พิสูจน์ว่าความร่านยังใช้ได้ดีอยู่น่ะเหรอ...อยากให้ฉันช่วยตอบให้ไหมล่ะว่ามันอยู่ในระดับไหน
สมองคุณคิดได้แค่นี้เองเหรอ
รสิตาถึงกับหน้าแดงหน้าเขียวเมื่อถูกตอบกลับจนรู้สึกเจ็บจี๊ดไปถึงทรวง
ก็คิดได้แค่นี้น่ะสิ...เธอเป็นคนเชิญชวนให้ฉันเข้าไปเต้นระริกอยู่ในร่างกาย พอฉันตอบสนองเธอกลับกระชากอารมณ์ของตัวเองกลับมาแล้วเหวี่ยงอารมณ์หวามไหวของฉันออกไปไกลๆ แล้วมองฉันเหมือนตัวอะไรสักอย่างที่น่ารังเกียจเนี่ยนะ
ชายหนุ่มกัดฟันแน่น เมื่อแม่แอ๊ปเปิ้ลพิษยังสะกิดต่อพ่ายแพ้ไม่หยุด ก่อนจะก้มลงมองเรือนร่างเกือบล่อนจ้อนของหญิงสาว เขาจ้องทรวงอกอวบอิ่มที่กำลังสะท้อนขึ้นลงก่อนจะวกกลับไปจ้องใบหน้านวลงามที่กำลังเผือดซีดสลับแดงด้วยประกายตาฉงน
หึ...ผู้ชาย...ก็แค่นี้
รสิตาเอียงหน้าเลิกคิ้วอย่างยียวนพร้อมกับแค่นเสียงเยาะเมื่ออีกฝ่ายยังใช้วาจาเชือดเฉือดกลบเกลื่อนความพ่ายแพ้
เธอหมายความว่ายังไง...
อลันใช้มือบีบไหล่กลมกลึงแล้วตะคอกถาม...ให้ตายเถอะไม่กี่นาทีที่ผ่านมาผู้หญิงใต้ร่างทำท่าร้อนรักจนเขาแทบคุ้มคลั่งเพราะปรารถนาอยากโลดแล่นไปกับบทรักอันเร่าร้อน...แต่มาตอนนี้ผู้หญิงคนเดียวกันกลับทำให้เขารู้สึกอยากคลั่งตายเพราะความอดสู...เธอช่างเป็นผู้หญิงที่น่ากลัว...เพราะสามารถยั่วคนอย่างเขาให้เคลิบเคลิ้มไปกับอารมณ์วาบหวามและยั่วให้เขาแทบเป็นบ้าเป็นหลังเพราะอารมณ์โกรธ...
ก็หมายความว่าคุณแพ้แล้วพาลน่ะสิ...ถอยออกไปเดี๋ยวนี้...
รสิตาพยายามข่มความหวาดหวั่นและบังคับเสียงไม่ให้สั่นเทาเมื่อตัดสินใจแจ้งผลของเกมที่เธอทุ่มเดิมพันด้วยร่างกาย หญิงสาวจ้องใบหน้าซีดสลดของผู้ชายปากอย่างการกระทำอีกอย่างด้วยความสะใจ
เธอยั่วฉันเอง...และฉันก็ไม่ใช่อนุสาวรีย์ที่จะอดทนกับท่าทางร่านสวาทของผู้หญิงเสียด้วย
อลันโยนความผิดให้กับหญิงสาวหน้าตาเฉย
คุณบอกเองว่าไม่มีวันกระเดือกผู้หญิงอย่างฉันที่สำคัญคุณท้าทายเอง...เมื่อคุณท้าฉันก็ต้องพิสูจน์ และตอนนี้มันก็แสดงให้เห็นแล้วว่าสันดานผู้ชายมันก็แค่นี้...
คำว่าแค่นี้พร้อมท่าทางดูแคลนของหญิงสาวยามเชิดหน้าขึ้นแล้วเบะปากเยาะหยันเมื่อเห็นความกลัดมันของมนุษย์ผู้ชาย...ทำเอาคนที่ถูกกล่าวหาถึงกับหน้าชา
ผู้หญิงอย่างเธอคงจะเจนจัดกับเรื่องอย่างว่ามากสินะถึงได้กล้าเอาตัวเข้าแลกกับคำท้าทายที่ฉันไม่ได้ให้ความสำคัญนั่น
รอยยิ้มเยาะหยันผุดออกจากมุมปากได้รูปของชายหนุ่ม แม้จะนึกฉุนที่ถูกอีกฝ่ายฟาดฟันด้วยสายตาหยามหยันอย่างผู้ชนะแต่พยัคฆ์อย่างเขาก็ไม่มีวันล่าถอยให้เสียเชิงชาย
...ฉันคิดไว้แล้วว่าผู้ชายอย่างคุณคงไม่มีสัจจะ...เอาเถอะถือว่าฉันโง่เองที่หลงงมงายว่าคนอย่างคุณมีความเป็นลูกผู้ชายพอ...ลืมมันเสียเถอะฉันไม่ถือสาหรอกกับหากโจรอย่างคุณจะไม่มีสัจจะ...เรื่องแบบนี้สำหรับฉันมันก็แค่เกม...ลุกสิฉันจะกลับห้อง
แม้จะรู้สึกสั่นสะท้านและหวาดกลัวกับเหตุการณ์ที่เพิ่งยุติลง...แต่เวลานี้เธอต้องการกำชัยชนะที่มันทำท่าจะหลุดลอยไว้ให้มั่นเพื่อรักษาชีวิตของทุกคนที่กำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย...และมีอีตาวายร้ายหน้าหล่อเป็นคนถือกรรไกรเตรียมตัดฉับได้ทุกเวลา
อลันมองใบหน้าเชิดทะนงที่ตั้งตรงอยู่บนบ่าด้วยประกายตาไม่เข้าใจ ผู้หญิงทำไมถึงอ่านยากอ่านเย็นแบบนี้...อะไรกันทั้งๆ ที่เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาเขารู้สึกตื่นเต้นแทบตายเมื่อเห็นความตื่นตระหนกตกใจและประกายหวาดหวั่นฉายชัดออกจากดวงตากลมโตคู่สวยนั่น
เธอกำลังด่าฉันเหรอ
อลันจ้องดวงตากลมโตเขม็ง...และจ้องอยู่นานจนเห็นว่าบนความถือดีที่เห็นมันมีความกลัวปะปนมาด้วยก่อนจะนึกเลยไปถึงบทหวามไหวเพิ่งผ่านไป ชั่วขณะหนึ่งเมื่อเขาแสดงชัดว่าพร้อมพาเธอท่องไปในทุกๆ ที่ดวงตาคู่งามก็เบิกขึ้นพร้อมกับอาการสั่นเทาที่เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงได้ทำท่าสะท้านเยือกได้น่าปลอบขนาดนั้น
ปะ...เปล่า...ปล่อยฉันนะ...
ขณะเขากำลังจมอยู่กับความสงสัยอยู่ๆ ใบหน้าเรียวละมุนก็เริ่มแดงและเข้มขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับทำท่าลนลานเมื่อเขาจงใจบดกลึงความแข็งแกร่งหยอกเย้ากายสาวอย่างท้าทาย...
เป็นอะไรไป...เธอต้องการมันไม่ใช่เหรอ
อลันนิ่วหน้าอย่างงุนงง...เมื่อเห็นคนกล้าได้กล้าเสียทำท่าราวกับไม่คุ้นเคยกับสิ่งที่มันกำลังท้าทายแรงอารมณ์อันเร่าร้อน
ไม่...นะ...หยุดทำบ้าๆ สักที
เลิกทำท่าไร้เดียวสาสักทีมารยาแบบนี้มันไม่ได้ทำให้เธอดูมีราคาขึ้นหรอก
มันเป็นแค่มารยา! เมื่อหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ชายหนุ่มจึงบอกตัวเองว่าสิ่งที่หญิงสาวกำลังแสดงออกมามันคือการเสแสร้ง
ฉันชนะ...คือจบเข้าใจมั๊ยไอ้บ้า...ฉันบอกให้หยุด
รสิตาแผดเสียงขึ้นพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพราะพยายามกลบเกลื่อนความรัญจวนใจ เมื่อชายหนุ่มยังรุกรานจุดอ่อนไหวด้วยอะไรบางอย่างที่เธอไม่กล้าก้มลงมอง
เราเดินหน้ามาไกลถึงขนาดนี้...เธอคิดว่าฉันจะถอยง่ายๆ เรอะไม่มีวันเสียล่ะไหนๆ ฉันก็แพ้แล้วฉันก็จะใช้สิทธิ์ของคนแพ้ให้คุ้มค่า...เผื่อลีลาของฉันมันอาจจะลึกล้ำจนทำให้เธอเผลอคร่ำครวญจนลืมผู้ชายทุกคนที่เคยผ่านมา
อลันยังใช้วาจาเชือดเฉือนทำร้ายความรู้สึกของหญิงสาวได้อย่างคงเส้นคงวา
ไม่ล่ะ...ฉันหมดอารมณ์แล้ว
และใบหน้าแดงก่ำเพราะความอายก็เปลี่ยนเป็นสีม่วงเพราะความโกรธ เมื่อความโกรธเข้าแทนที่รสิตาจึงตอบพร้อมกับเชิดหน้าและทำท่าไม่แยแสกับอะไร
แน่ใจเหรอว่าเป็นแบบนั้น...อย่างหลอกตัวเองดีกว่า...
อลันเลิกคิ้วขึ้นอย่างยียวนเพราะรู้ดีว่าเธอกำลังมีความต้องการที่ไม่น้อยไปกว่าเขา
ฉันพูดจริง...
รสิตาพยายามสะกดความต้องการที่กำลังทวีขึ้นทุกขณะไว้ภายในแล้วเบนหน้าไปอีกทาง
แต่อารมณ์ของฉันกลับโซติช่วงเชียวล่ะ...เอาเถอะเดี๋ยวจะสงเคราะห์ปลุกมันขึ้นมาให้เผื่อเธอจะอิ่มในรสสวาทจนไม่คิดไปลากใครมาดับให้เป็นขี้ปากของใครๆ
รสิตาถึงกับสะอึกเมื่อถูกอีกฝ่ายหยามเกียรติจนไม่เหลือชิ้นดี
คุณมันเลวได้ชนิดที่หาอะไรมาเปรียบเทียบไม่ได้เลยจริงๆ
หึ...งั้นฉันก็เหมาะกับเธอแล้ว...ผู้หญิงร่านสวาทมันต้องคู่กับคนเลวๆ ว่าไหม
ริมฝีปากอิ่มถึงกับเผยอค้างเมื่ออลันยังตอกกลับเธอมาด้วยคำพูดคำจาที่น่าเอาระเบิดยัดปากให้รู้แล้วรู้รอด
ไหนๆ ก็เลวแล้วขอเลวต่ออีกนิดจะเป็นไรไป...แยกขาออก!
คำสั่งของอลันที่ทั้งห้วนและหยาบคายทำเอารสิตาที่กำลังกรุ่นไปด้วยอารมณ์โกรธถึงกับสะดุ้ง
จะบ้าเรอะ...ไอ้บ้า!...
หญิงสาวหวีดเสียงใส่หน้าของชายหนุ่มพร้อมกับระดมกำปั้นลงบนอกแกร่งจนนับจำนวนไม่ได้เมื่ออีกฝ่ายออกคำสั่งที่ทำเอากระแสเลือดที่วิ่งพล่านอยู่ทั่วร่างกายพุ่งขึ้นมาอยู่บนใบหน้าในเวลาเพียงเสี้ยววินาที
หยุดใช้กำลังเหมือนคนบ้าสักทีฉันบอกให้แยกขาออก..หรือจะให้ฉันจับมันแยกเอง
ฉาด!
คำถามของอลันถูกแทนที่ด้วยฝ่ามือที่ตวัดลงบนใบหน้า
คืนนี้เธอตบหน้าฉันถึงสองครั้งมันจะมากไปแล้วรสิตา...มากไปแล้ว
อลันกัดกรามแน่นเพราะความโกรธ...
ได้ในเมื่อชอบใช้กำลังนักฉันก็จะใช้กำลังบ้าง...
ใบหน้าคมคายเริ่มบูดบึ้งเมื่อความต้องการที่ยังไม่ถูกปลดปล่อยกำลังเรียกร้องให้เขาทำอะไรสักอย่าง และมันยิ่งเพิ่มระดับขึ้นทุกขณะ เมื่อถูกท้าทายด้วยโทสะของหญิงสาวเขาจึงคิดปราบพยศโดยการสั่งสอนให้เธอรู้จักอ่อนข้อลงบ้างไม่ใช่มาท้าทายเขาเหย็งๆ อลันใช้มือทั้งสองข้างดึงข้อมือเรียวเล็กขึ้นมาแล้วกดตรึงลงบนพนักโซฟา พร้อมกับฉกริมฝีปากลงบดคลึงเรียวปากอิ่มกระชับอย่างบ้าคลั่งก่อนจะเปลี่ยนเป็นดูดดื่มเมื่ออารมณ์ขุ่นเคืองถูกแทนที่ด้วยอารมณ์ชนิดใหม่...
รสิตาพยายามสะบัดใบหน้าหนีแล้วแต่อีกฝ่ายไม่ยอมให้เธอทำได้ง่ายๆ ชายหนุ่มกดร่างเบียดความพร้อมของตัวเองลงแนบชิดกับจุดฝันที่มันกำลังทำให้ทุกอย่างบนร่างกายของเขาเต้นตุบจนน่าตกใจ...อลันแทบไม่อยากเชื่อว่าเขาจะคลั่งกับเธอได้มากขนาดนี้...แม้เขาจะบอกตัวเองอย่างมาดมั่นว่า สามารถควบคุมตัวเองได้...แต่แล้วก็แทบช็อกเมื่อความเป็นจริงเขากลับไม่สามารถระงับยับยั้งความรู้สึกของตัวเองได้เมื่อใกล้ชิดเธอ...
เขาต้องการเธอเดี๋ยวนี้...เสียงจากภายในตะโกนบอก...เมื่ออารมณ์ปรารถนากำลังพุ่งขึ้นอย่างรุนแรง...จนทำให้เขาหน้ามืดตามัวลืมตัวลืมใจและมันกำลังสั่งให้เขาเดินหน้า...จนไม่คิดสนใจกับอะไรอีกแล้ว
หยุดสักที...ปล่อยฉัน
รสิตาเบิกตาขึ้นอย่างลนลานแล้วพยายามเบียดร่างกับพนักโซฟาหวังให้ร่างกายทะลุผ่านออกไป
เดี๋ยวเธอจะเปลี่ยนเป็นร้องว่าอย่าหยุดเชื่อฉันสิ
ชายหนุ่มกระซิบพร้อมกับเล้าโลมหยอกเย้าและยั่วยวน เพื่อกระตุ้นอารมณ์ปรารถนาของเธอให้ลุกโชนขึ้นมาบ้าง...วันนี้เขาสาบานว่าจะทำให้เธอคร่ำครวญและอ้อนวอนขอความกรุณาด้วยชั้นเชิงที่มี...จนเธอจะต้องถวิลหาเขาไปอีกนานแสนนาน...ไม่ว่าจะเป็นยามหลับหรือตื่น
เมื่อถูกรุกเร้าด้วยความชำนาญผู้อ่อนประสบการณ์ที่ทำท่าเก่งกล้ามาตลอดก็แทบมอดม้วย รสิตาเม้มปากแน่นเมื่อแรงเร้าบางอย่างกำลังบีบอัดเธอให้จมอยู่ในอารมณ์แปลกใหม่ที่ไม่เคยพบเคยเจอ แม้สติที่เหลืออยู่เพียงน้อยนิดจะตักเตือนไม่ให้โอนอ่อนผ่อนตาม แต่อารมณ์ปรารถนาที่หมุนวนอยู่ทั่วร่างก็รุนแรงและเร่าร้อนจนเธอไม่อาจต้านทานและควบคุมสัมปชัญญะให้ทนฝืนได้อีกต่อไป
เมื่อเห็นอารมณ์ของรสิตากำลังล่องลอยจนมือไม้ที่เกร็งฝืนเริ่มอ่อนแรง ชายหนุ่มจึงไล้ปลายนิ้วไปตามลำคอระหงก่อนจะหยุดที่หัวไหล่และไล่ต่ำลงเรื่อยๆ อย่างใจเย็นด้วยสัมผัสที่กายสาวเริ่มวูบวาบจนรู้สึกเกร็งหนึบอย่างประหลาด
อลันพยายามระงับความตื่นเต้นเมื่อเห็นทรวงงามตระการตาชูช่ออวดเกสรสวย ชายหนุ่มกัดกรามจนเจ็บหนึบเมื่อรู้สึกเบ่งบานสราญใจไปกับความงดงามที่เขาบอกได้เต็มปากเต็มคำว่ามันงามกว่าของผู้หญิงที่เขาเคยเห็น
ปลายนิ้วร้อนผ่าวเริ่มสั่นระริกเมื่อไต่ลงมาหยุดที่ทรวงอก...ชายหนุ่มเผลอแลบลิ้นเลียริมฝีปากอันแห้งผากเมื่อเห็นความงดงามจนเขาไม่อยากหยุดอยู่แค่จูบอีกต่อไป
ไม่!...
หญิงสาวอุทานจนกล้ามเนื้อเต้นกระตุกขึ้น เธอรู้สึกอึดอัดเมื่ออลันกำลังแนบริมฝีปากลงคลุกเคล้าทรวงอกอวบอิ่มอย่างดูดดื่ม...ก่อนจะแอ่นร่างขึ้นสลับกับถอยร่นจนสับสนไปหมดว่าควรทำอย่างไรกับความรัญจวนใจที่เพิ่มขึ้นทุกขณะ
ริมฝีปากอิ่มกระชับเม้มแน่นเพื่อสะกดกลั้นเสียงครวญครางที่กำลังตีตื้ออยู่ในลำคอเมื่อลิ้นอุ่นชื้นตวัดรัดเกี่ยวยอดอกเล็กๆ ที่กำลังชูชันพร้อมกับดูดดึงอย่างหิวกระหาย...จนร่างกายของหญิงสาวดิ้นเร่าด้วยความรัญจวน
มันดีใช่ไหม
เขากระซิบถามขณะไล้ริมฝีปากไปตามลำคอระหง...เมื่อรับรู้ว่าร่างเปรียวบางกำลังสั่นระริกจนลมหายใจหอบกระชั้น
ไม่...
รสิตาฝืนร่างตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงแผ่วโหยขณะดวงตาทั้งสองยังปิดสนิท
เธอกำลังหลอกตัวเองว่าไม่ต้องการฉัน
ไม่...ฉันไม่ต้องการ...
แม้ร่างกายจะสะท้านไหวจนทรงตัวแทบไม่อยู่แต่เธอก็ยังยืนกรานที่จะปฏิเสธ
หึ...เธอกำลังปฏิเสธว่าไม่ต้องการให้ฉันเดินหน้างั้นเหรอ
ฉันไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น
โกหก! ผู้หญิงอย่างเธอมันก็เท่านี้...ทั้งๆ ที่หิวกระหายใจแทบขาดแต่ยังกล้าปฏิเสธ...มารยาสาไถ
หยุดทำบ้าๆ สักที
รสิตาแอ่นร่างขึ้นพร้อมกับส่ายหน้าไปมาเมื่อชายหนุ่มเคลื่อนฝ่ามือลูบคลำและกอบกุมอกอวบเต็มฝ่ามือและบีบเคล้นเบาๆ จนหญิงสาวบิดเร่าเหมือนใกล้ขาดใจตายเต็มที
อีกประเดี๋ยวเธอจะร่ำร้องหามัน...และร้องขอให้ฉันเดินหน้าเต็มกำลัง
พูดจบปากได้รูปอุ่นจัดของชายหนุ่มก็ทาบประกบกระจับปากอิ่มนุ่มแล้วไซ้คลึงริมฝีปากหวานอย่างปลุกเร้า ไม่ว่าใบหน้าเรียวละมุนจะเบี่ยงหนีแต่ผู้นำทางก็ยังตามประกบไม่ห่าง
หญิงสาวที่ทำท่ากล้ามาตลอดเริ่มเผยประสบการณ์อันอ่อนหัดออกมาเรื่อยๆ เมื่อเริ่มอ่อนระทวยเพราะแพ้ทางคนที่กำลังกระหวัดรัดลิ้นนุ่มจนร่างที่เบียดชิดเริ่มแอ่นหยัดขณะมือหนาโลมไล้แผ่นหลังลาดละมุน แล้วนวดคลึงไปมา
อลันผุดรอยยิ้มออกมาเมื่อร่างงามเบียดชิดเข้าหา และเรียกร้องอ้อนวอนผ่านท่าทางตามธรรมชาติ เขารู้ว่าเธอกำลังต้องการและกระหายให้เขาสัมผัสและหลอมรวมเธอให้เป็นหนึ่งเดียว...มากขนาดไหน...
...ไม่!...ไม่ได้...มันไม่ถูกต้อง...พ่อจ๋าแม่จ๋า...หนูทำไม่ได้...แม้ว่าร่างกายจะพร้อมจนเกินพร้อมแต่ใจที่เตรียมรับมือกับเหตุการณ์ครั้งนี้มาตลอดกลับไม่กล้าเดินหน้า...รสิตาหลับตาลงจนมโนสำนึกส่งใบหน้าของบุพการีเข้ามาช่วยยับยั้ง
รติญากำลังต่อสู้กับกับความรัญจวนที่เพิ่มขึ้นทุกขณะจนจะขาดใจตายเพราะร่างกายกำลังถูกบีบเคล้นด้วยแรงอารมณ์ชนิดหนึ่งซึ่งเธอยังไม่เคยพานพบ...มาก่อนจนความต้องการเดินข้ามเลยขีดการยับยั้งชั่งใจ
ร่างเปรียวระหงสะดุ้งเฮือกพร้อมกับสติที่ล่องลอยวกกลับคืนสู่ร่าง เมื่อรับรู้ถึงความแข็งขึงที่เสียดสีอยู่ตรงหน้าท้อง... หญิงสาวก้มลงมองมือที่สามกำลังรุกรานร่างกายก่อนจะเบิกตาขึ้นอย่างตื่นตระหนก....เมื่อเห็นขนาดของมันชัดถนัดตา...คุณพระช่วย!...
กรี๊ด!!!...
เสียงหวีดร้องพร้อมกับท่าทางตื่นกลัวของหญิงสาวที่เกิดขึ้นโดยฉับพลันหยุดคนที่กำลังเมามันอยู่กับแรงปรารถนาของตัวเองให้หลุดออกจากภวังค์...ในทันใด
ไม่นะ...ปล่อยฉัน...ไม่เอาแล้ว...
รสิตาอาศัยจังหวะที่ชายหนุ่มกำลังงุนงง..ทั้งผลักทั้งถีบจนคนที่ทาบทับอยู่บนร่างกายผงะหงายออกจากตัว...
พอหลุดออกจากพันธนาการหญิงสาวก็วิ่งป่าราบเข้าไปยังห้องนอนของตัวเอง...โดยไม่คิดหันกลับไปมองคนที่กำลังนั่งหน้าเหวออยู่บนพื้นแม้แวบเพียงเดียว
อลันทั้งมึนทั้งจุกที่อยู่ๆ สวรรค์ก็สะดุดเป็นรอบที่สาม...อะไรกันวะนั่น...ทั้งๆ ที่มันได้ที่แล้วเชียว...ชายหนุ่มก้มลงมองความพร้อมของตัวเองแล้วส่ายหน้าไปมา...
ยัยบ้า...เธอทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง...ให้ตายเถอะแล้วจะดับมันยังไงวะเนี่ย...โอ๊ย!!!ฉันจะฆ่าเธอ
อลันเริ่มโวยวายเมื่อสุดท้ายเขาก็ต้องมานั่งจมอยู่กับอารมณ์ปรารถนาที่ยังค้างคาโดยไม่รู้ว่าคนที่วิ่งหายเข้าไปในห้องเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมา...
ร่างสูงผึ่งผายลุกขึ้นยืนเท้าสะเอวมองโซฟาที่เพิ่งกรุ่นไปด้วยอารมณ์อันเร่าร้อนด้วยประกายตาสุดเซ็ง...ดวงตาคมกริบไล่มองเสื้อผ้าอาภรณ์ทั้งของเขาและเธอที่เกลื่อนกระจายอยู่บนพื้นแล้วส่ายหน้าไปมา...ก่อนจะหยุดอยู่ตรงมือที่สามและถอนใจออกมายาวๆ เมื่อเห็นว่ามันยังทรงอานุภาพได้อย่างน่าทึ่ง
...เธอทำให้ฉันแทบคลั่ง...แล้วมาทิ้งกันดื้อๆ แบบนี้เนี่ยนะ...ยัยบ้า!!... อลันจ้องชุดนอนของหญิงสาวบนพื้นตาปรอย...ให้ตายเถอะวันนี้เขาถูกยัยแอ๊ปเปิ้ลพิษนั่นเล่นซะสาหัส...โดยปล่อยให้ลอยค้างอยู่กับอารมณ์ปรารถนาถึงสามครั้งในคืนเดียว... รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น...และยิ่งถ้าเจ้าลูกน้องบังเกิดเกล้ารู้...เขาจะถูกเยาะเย้นขนาดไหน...ที่ไม่มีปัญญาพาเธอขึ้นสวรรค์...ไม่...เขาไม่ต้องการจุดจบแบบนี้...
สาบานว่าคราวหน้า...ฉันจะไม่ยอมเสียเวลาแม้เพียงเสี้ยววินาที...ไม่ว่าเธอจะพร้อมหรือไม่พร้อมฉันก็จะไม่สนใจอะไรทั้งนั้น...แล้วเราจะได้เห็นดีกัน...
ชายหนุ่มลั่นวาจาพร้อมกับหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้นเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงกลับห้องนอนของตัวเอง
Create Date : 03 พฤศจิกายน 2553 |
|
4 comments |
Last Update : 3 พฤศจิกายน 2553 16:40:27 น. |
Counter : 1462 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: sansook 3 พฤศจิกายน 2553 16:41:19 น. |
|
|
|
| |
โดย: แมวเหมียวก้อย IP: 118.172.164.116 3 พฤศจิกายน 2553 19:47:31 น. |
|
|
|
| |
โดย: เอิงเอย IP: 12.184.166.218 4 พฤศจิกายน 2553 1:34:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: googie IP: 203.146.71.70 4 พฤศจิกายน 2553 8:06:02 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
อ่านให้สนุกค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ