คำจำกัดความภาคปฏิบัติที่กระชับ  ก็คือ  กำหนดรู้ตามที่มันเป็น   มันเป็นยังไงก็ยังงั้น  ไม่เลี่ยงหนี แต่ไม่จมไม่แช่กับมัน  กำหนดรู้แล้วปล่อยๆๆ ไปจับกรรมฐานเดิม เช่น ลมเข้า-ออก  พอง-ยุบ ว่าไปใหม่ 

ดูตัวอย่างประกอบความเข้าใจ  


- ผมไปบวชได้แปดเดือน บวชวันแรกเกิดกำหนัดแอบสองอาทิตย์ผ่านไป เอาวินัยมาอ่าน อ่าวนี่มันผิดศีลนี่หว่าอายไม่กล้าใคร
ก็เดินจงกรมนั่งสมาธิ ตอนนั่งสมาธิ ก็หลับตา ไม่คิดอะไรท่องพุท-โธ ตามลมหายใจเข้าออก   เดือนที่สี่ออกพรรษาคิดว่าจะสึก   แต่เห็นแสงเทียนในกระจกหน้าต่าง  ก็วิ่งไปบอกเจ้าอาวาสๆ ก็ได้แต่ยิ้ม  เข้าเดือนที่แปดนั่งสมาธิแบบเดิม  ตอนนั้นเครียดเรื่องท่องหนังสือไม่ได้ ในขณะที่นั่งมีเสียงผู้ชายมาถามว่าบรรลุรึยัง ผมเลยบอกว่ายังพูดในใจ   อยู่ดีๆก็มีเสียงสวดมนต์เพราะมาก ตามด้วยบทธรรมจักร อยู่ดีๆก็มีภาพผมมีน้ำอสุจิไหลออกมา  เห็นภาพที่เคยมีอะไรกับแฟน และมีเรื่องไม่ดีมากมาย ก็เลยพิจารณาการเกิดดับแก้  เรื่องหนึ่งมันก็มาอีก เรื่องหนึ่งเสียงก็ด่าว่าไอ้เลวตลอด  อวัยวะเพศแข็งอยากมีเซ็กตลอดเวลา เลยตัดสินใจสึก  คิดอะไรเหมือนมีคนรู้ เสียงด่าก็ด่าตลอด

 เขาไม่กำหนดรู้ ตามที่มันเป็น  วงจรก็ไม่ขาดคิดนั่นนี่โน่นหมุนวนไป