เมื่อไรกัน..
เมื่อไรกันนะ ที่ฉันจะทำใจ ออกห่างเค้าได้ บางเวลาฉันก็ทำเข้มแข็ง ไม่รู้สึกอะไรต่อเค้า บางเวลาก็อ่อนแอซะเหลือเกิน ที่โหยหาและคิดถึงเค้า ฉันไม่เข้มแข็งเอาซะเลย ไม่สมกับที่ใครๆ มองว่า ฉันไม่ใช่คนที่จะมาใส่ใจหรืออ่อนโยน เสียใจอะไรง่ายๆตอนเย็นเลิกงาน เค้าโทรมาหาฉันหลังจากฉันเข้าไปคอมเม้นเค้า เค้าถามฉันว่า สบายดีหรือเปล่า เป็นยังไงบ้าง ฉันตอบเค้าไปว่า งานเครียดนิดหน่อย พี่สบายดีไหม เค้าก็พูดเรื่องปัญหาของเค้ามาให้ฟัง ฉันเงียบฟังแล้วบอกเค้าไปว่า คิดถึงนะคะ เค้าเงียบไป...เค้าถามฉันว่า เป็นไงไปเที่ยวไหนบ้าง ดูจากรูปแล้ว คงไม่เหงาใช่ไหม? จริงหรอ..ที่ฉันไม่เหงา... เค้าบอกกับฉันว่าไปไหนกับใครมา มีหนุ่มๆ เยอะหล่ะสิ ฉันบอกกับเค้าไปว่า ไม่ต้องการใคร แต่คนที่ต้องการเค้าไม่ต้องการเรา เค้าถามฉันกลับมาว่า ใคร ฉันหัวเราะแล้วไม่ตอบ ฉันพูดต่อว่า คนที่คิดถึงคงไม่คิดถึงและไม่ต้องการเรา เค้าคงไม่คิดถึงเราแล้ว เค้าได้แต่หัวเราะ คุยกันสักพักก็วางไป ตอนที่คุยฉันเข้าไป ส่งแมสเสจใน Hi5 เค้าว่า พี่คะ...คิดถึงค่ะ เมื่อไรจะได้เจอพี่อีกคะ.. น้ำตาฉันอยากจะไหลให้ได้ ให้ตายสิ... เมื่อวาน นั่งรถไปกับเพื่อน ฉันรู้ว่าเพื่อนมีปัญหากับแฟนของเค้าอยู่ แต่ฉันไม่เคยเล่าเรื่องของฉันให้เค้าฟัง และเพื่อนก็ไม่เคยรับรู้ด้วยว่าฉันเป็นยังไง อย่างไร รักใครอยู่ มีใครอยู่ เพราะเพื่อนชิน..กับการที่ไม่เห็นใครข้างฉันนานแล้ว และอาจรู้สึกว่า เพื่อนคนนี้ไม่สนใจใครแล้วกับการเลิกราในครั้งก่อนที่มันคงเจ็บมาก...แต่แล้ว วันนี้เพื่อนคนนี้มีใจให้ใครอยู่ ฉันไม่เคยปริปากหรือปรึกษาอะไรกับใคร ทั้งนั้น ได้แต่แค่บ่นๆ ว่า คิดถึงใครบางคนเนอะ ไม่รู้เค้าจะคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า เพื่อนสนิทฉันยังไม่รู้เลย ว่าฉันรู้สึกอะไรกับใคร ไม่มีเพื่อนคนไหนเห็นหน้าคาดตาเค้าสักคน แต่มีเพื่อนคนหนึ่งที่แอบสังเกตุพฤติกรรมของฉันใน Hi5 แล้วถามว่า คนนี้ใช่ไหม?? ฉันได้แต่บอกเพื่อนไปว่า รู้ดีอีกแล้วนะ แต่ก็ไม่ได้บอกอะไรไป แต่ก็มีครั้งหนึ่งโทรไปร้องไห้กับเพื่อนคนนี้ จนมันถามว่า เฮ้ยย เป็นมากขนาดนี้เลยหรอ ตอนนั่งรถไปกับเพื่อน เพื่อนก็พูดถึงปัญหาของเค้าไป ฉันก็นั่งฟังไป พอตอนกลับฉันบอกกับเพื่อนว่า ฟังเรื่องของกู บ้างไหม ฉันเล่าให้เพื่อนฟังว่า ฉันกำลังรู้สึกแอบรักใครสักคน เพื่อนหันมามองหน้า แล้วถามว่า เฮ้ยย ขนาดนั้นเลยหรอฉัน พยักหน้า แล้วบอกว่า ฉันไม่แน่ใจ ว่ามันรู้สึกแบบนั้นได้ยังไง เพราะฉันกับเค้ามันเจอกันยังน้อยไป เสียงฉันเริ่มเปลี่ยนไป บรรยากาศเมื่อวาน ฝนตกตอนเย็นด้วย ชั่งเข้ากับบรรยากาศในการเล่าจริงๆ ให้ตายสิเพื่อนถามฉันกลับมาว่า เค้าทำให้เพื่อนกู เป็นได้ขนาดนี้เลยหรอ?? อะไรที่ทำให้เพื่อนเปลี่ยนไป ทำไมถึงต้องเป็นคนๆ นี้ฉันบอกว่า เค้าไม่เหมือนแฟนคนเก่า เค้ามีอะไรที่แฟนเก่าให้ฉันไม่ได้ เค้าใส่ใจ ห่วงใย ดูแลเหมือนพี่ชาย เค้าไม่หวงฉัน เค้าผลักไสฉันให้กับคนอื่นนี่หล่ะ ที่ทำให้ฉันเจ็บ ฉันร้องไห้ เพื่อนมองหน้าและถามฉันว่า เค้ามีอิทธิพลทำให้เพื่อนของฉันเป็นแบบนี้ไปได้เลยหรอ เเพื่อนถามฉันต่อไปว่า ที่ทำอยู่มีความสุขหรอ?? ต้องการเป็นแบบนี้หรอ ฉันตอบเพื่อนไปว่า รู้ใช่ไหม ว่าฉันเป็นยังไง ฉันเคยเข้มแข็งยังไง ฉันเคยเป็นแบบนี้หรอ?? ฉันเคยยอมที่จะทำแบบนี้หรอ? อะไรที่ทำให้ฉันเป็น แล้วทำไมต้องเป็นเค้าที่ทำให้ฉันเป็น เค้าทำให้ฉันนอนไม่หลับ กินไม่ได้ ทรมานเพื่อนเงียบ ปล่อยฉันร้องไห้ต่อไป ฉันพูดกับเพื่อนต่อว่า เรื่องของฉันไม่สามารถเล่าหรือบอกใครได้ ฉันเก็บเรื่องของฉันไว้ในใจคนเดียว พูดไม่ได้แม้กระทั่งเพื่อนสนิท ฉันร้องไห้ไปเรื่อย จนใกล้จะถึงบ้าน ฉันบอกกับเพื่อนว่า การคิดถึงใครบางคนทรมานนะ ทรมานขนาดไหนคิดดูสิ ว่าขนาดคิดถึง ฉันยังบอกเค้าไม่ได้ แค่คิดถึงฉันยังทำอะไรไม่ได้ แสดงออกไม่ได้มันทรมานขนาดไหนฉันหาทางออกกับตัวเองไม่ได้เลย ว่าฉันจะให้คำตอบกับตัวเองยังไง เป็นยังไงต่อไป เมื่อวาน มีผู้หญิงใน Hi5 เค้ามาขอเป็นเพื่อนฉันด้วย แต่เข้าไปดูแล้ว เค้าคุยกันแบบไม่มีอะไรพิเศษ แต่ฉันยังไม่ได้รับแอดจากผู้หญิงคนนั้น...พี่คะ...คิดถึงเมื่อไร ที่จะได้เจอเมื่อไรจะได้มองหน้าเมื่อไรจะได้จับมือเมื่อไรจะได้กอด...พี่อีกครั้งมันจะมีโอกาสนั้นอีกหรือเปล่า...อยากรู้
เพราะเหตุผลในความรักของแต่ละคน เราไม่สามารถเอาตัวเองไปกำหนด
พี่บอกเหมือนทุกครั้ง อะไรสุขก็ทำนะ ถ้าไม่ได้ทำให้ใครเขาเดือนร้อน จงหาความสุขและรักตัวเอง
วันนี้ยิ้มบ้างรึยัง