มิถุนายน 2551
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
2930 
 
18 มิถุนายน 2551
 

ความคิดถึง....ที่ทรมาณ

ฉันไม่รู้ว่า ฉันทำร้ายตัวฉันเองทำไม เวลาที่ฉันคิดถึง ก็ได้แต่คุยกัน ส่งแมสเสจหากัน แต่มากกว่านั้น ฉันทำอะไรไม่ได้เลย

มันดูน่าเศร้ามากเลยนะ ที่ฉันไม่สามารถแสดงออกอะไรได้มากกว่านี้เลย ทุกคืน ที่คิดถึง แม้แต่แมสเสจฉันยังไม่กล้า แม้จะส่งไป เพราะไม่อยากมีปัญหา ทั้งๆ ที่เค้าก็บอกว่า " ส่งได้ ส่งมานะ " แต่ฉันไม่อยากรบกวน ไม่อยากให้เค้าเดือดร้อน ไม่อยากให้เรื่องของเรา มันจบลงแค่วันนี้

เพราะฉะนั้น ฉันควรอยู่นิ่งๆ อย่าดิ้นรนมาก เพราะไม่งั้น ทุกอย่างมันจะจบก่อนเวลา ที่คิดไว้ ทั้งๆ ที่รู้อยู่แล้ว ว่ามันต้องมีวันจบ แต่ฉันขอยืดเวลาไปก่อนได้ไม๊?? ขอให้มันยังไม่ใช่เวลาตอนนี้ ฉันยังทำใจ ไม่ได้


ฉันจะรู้สึกแย่ทุกครั้งที่เค้ามีปัญหาของเค้า เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกว่า วันนี้เราคงได้คุยกันน้อยลง แต่ถ้าเค้ามีอะไรสบายใจ วันนั้นจะทำให้รู้สึกว่า เค้าคงโทรหาฉันบ่อยขึ้น

ฉันอาจเห็นแก่ตัวไปหน่อยที่จะคิดว่า เค้าคงต้องโทรหาฉันในทุกๆวัน วันละ 5-6 ครั้ง ต่อวัน ซึ่งถ้าการทำแบบนี้ เป็นประจำบ่อยๆ มันคงทำให้เค้ารู้สึกเบื่อฉันขึ้นมาได้สักวัน และเค้าคงต้องคิดว่า " ทำไมเค้าต้องโทรมาหาฉันด้วย "


นี่ก็เกือบเดือนแล้วนะ ที่เราเจอกัน ฉันจำได้ดีว่าในอาทิตย์แรกๆ ฉันแทบทำใจไม่ได้ โหยหาที่อยากจะเจอเค้า อยากมองหน้า อยากพูดคุยด้วย ฉันยังไม่รู้เลยว่าฉันจะมีโอกาสได้เจอกับเค้าอีกหรือเปล่า

เค้าจะบอกฉันเสมอว่า " มาเที่ยวสิ มาเจอสิ " ฉันอยากไปแต่ฉันกลัวว่า ถ้าฉันไปแล้ว ฉันไม่ได้เจอ ฉันจะเจ็บปวดมากกว่าที่ฉันอยู่ตรงนี้หรือเปล่า

เค้าจะคิดไม๊นะ ว่าฉัน บ้าไปแล้วกับความคิดตัวเอง ฉันยังไม่รู้เลยว่า เค้าคิดอะไรกับฉันหรือเปล่า คิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า

หรือฉันบ้า ไปคนเดียว เมื่อวานที่ไม่ได้คุยกัน ฉันก็ไม่กล้าถามหรือต่อว่าอะไรเค้า ว่าเพราะอะไรถึงไม่โทรหา ได้แต่พูดไปว่า " งอลแร้ว ไม่โทรหา " ฉันก็ทำได้แค่นั้นเอง ซึ่งทำไปแล้ว เค้าคงคิดว่า จะงอลทำไม เหอออ

ฉันไม่อยากให้เค้าเครียด ไม่อยากให้มีปัญหาอะไรที่ทำให้เค้ารกสมอง หรือมีอะไรต้องคิดมากเลย ให้ตายสิ เพราะมันทำให้ฉันรู้สึกว่า เวลาของเราเริ่มน้อยลง เริ่มห่างกันมากขึ้น


ฉันอาจคิดมากไป ในทุกครั้งที่เงียบไป ฉันจะถามเค้าว่า " ยังดีอยู่ ยังเหมือนเดิม ใช่ไม๊คะ "

ฉันจะบอกกับเค้าเสมอว่า ถ้าเบื่อฉันเมื่อไร ช่วยบอกฉันด้วย ฉันยังไม่รู้เลย ว่าถ้าเค้าบอกฉันเมื่อไร ชีวิตฉันตอนนั้นจะเป็นยังไง เพื่อนๆ เตือนฉันเสมอว่า " ถอยซะ อย่าฝืน " ฉันอยากจะบอกว่า ฉันถอยไม่ได้ในตอนนี้ ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ฉันทำใจให้ออกห่างจากเค้าไม่ได้ แม้รู้ว่ามันจะต้องเจ็บ แต่ฉันยังจะดื้อที่จะทำมันต่อไป

บางที ฉันไม่สามารถ พูดหรือปรึกษาใครได้เลย เพราะไม่มีใครสนับสนุนฉันอยู่แล้ว เรื่องทุกอย่างมันเลย ต้องอยู่กับฉัน อยู่ในใจฉัน เพื่อนบอกว่า ถ้าวันไหนเจ็บมา ไม่ต้องมาชวนไปกินเหล้านะ เหอออ ฉันยังไม่รู้เลย ถึงเวลานั้น ฉันจะต้องการเพื่อนหรือฉันต้องการอยู่กับตัวเอง ร้องไห้เป็นบ้า เหมือนตอนเลิกกับแฟนคนก่อนหรือเปล่า

ฉันตอบตัวเอง ไม่ได้เลยว่าทำไม ฉันต้องมาเป็นแบบนี้ด้วยนะ ฉันไม่เห็นทางออกของฉันกับเค้าเลยว่า มันจะเป็นยังไงต่อไป ตอนจบที่ฉันมองเห็น มีแต่เจ็บกับเจ็บ แค่นั้นเอง แต่ฉันก็ยังจะเลือกที่จะทำมันอยู่

ทำไม?? ฉันถึงไม่เจ็บตอนนี้ ฉันตอบตัวเองไม่ได้ เหมือนที่ฉันเคยบอกไปว่า ให้เลือกระหว่าง " รักแล้วเจ็บ กับเจ็บที่ไม่ได้รัก " คุณจะเลือกอะไร??

ฉันคงเลือกอยู่ในกลุ่มแรกมากกว่า ฉันรู้เลยว่า ความคิดถึงมันเป็นยังไง ฉันเคยทำใครไว้ยังไง ตอนนี้ ฉันรับรู้ถึงความรู้สึกนั้นแล้ว ตอนที่ฉันอยู่ห่างกับแฟนเก่า แล้วเค้าจะโทรมาหาฉันบ่อยๆ ว่า " คิดถึงนะ คิดถึงมากนะ " มันเป็นยังไง ซึ่งตอนนั้น ฉันไม่เคยรับรู้เลยว่า ความรู้สึกซึ้งกับคำนี้เป็นยังไง เมื่อมาเจอกับตัวเองนี่แร่ะ ฉันถึงได้รู้เลย ว่ามันทรมาณมาก

เค้าอาจไม่เชื่อว่าฉันพูดออกมาว่า ฉันคิดถึงเค้ามากนะ มันเป็นยังไง มันอธิบายไม่ถูกว่าฉันจะบอกเค้าว่า ฉันคิดถึงเค้ายังไง ฉันบอกเค้าจนอาจมันดูไม่น่าเชื่อไปแล้ว แต่ฉันไม่รู้จะบอกยังไง ว่าฉันคิดยังไงอยู่

วันนี้ เค้าไม่สบายแต่ฉันทำอะไรไม่ได้เลย แค่ส่งแมสเสจไปว่า "พักผ่อนเยอะๆ นะคะ นอนเยอะๆ คิดถึงนะคะ " ฉันทำได้แค่นี้หล่ะ ฉันไม่รู้เลยว่า เค้าจะซึ้งกับคำที่ฉันบอกหรือเปล่า แต่ฉันรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ ฉันเป็นห่วงเค้าจริงๆ เพราะเค้าดูบอบบางในสายตาฉันมาก

นี่ถ้าเค้าเป็นอะไรไปมากกว่านี้ ถึงขั้นต้องนอน รพ. ฉันจะมีปัญญาทำไรได้มากกว่า ที่รอเค้าหายแล้วโทรมาหา เพราะฉันไม่สามารถทำอะไรได้มากกว่านี้เลย ให้ตายสิ....


ใครที่ได้เข้ามาอ่านช่วยตอบหน่อยสิ ว่าฉันบ้า หรือ ฉันดี???


Create Date : 18 มิถุนายน 2551
Last Update : 18 มิถุนายน 2551 20:38:53 น. 1 comments
Counter : 510 Pageviews.  
 
 
 
 
ไม่บ้าหรอก...เราก็เป็นแบบเจ้าของบล็อก และไม่เข้าใจเหมือนกันว่า ทำไมผู้ชายถึงชอบทำอะไรแบบนี้

เจ้าของบล็อกกับเรารู้สึกเหมือนกันเลย เป็นความรักที่มีระยะทางเป็นตัวคั่นกลาง ใจเราคอยคิดวิตกกังวลตลอดเวลา ไม่ว่าเรื่องอะไรก็ตาม โดยเฉพาะกลัว กลัวว่าเค้าจะหมดรักเพราะความห่าง กลัวว่าเค้าจะมีคนอื่นที่อยู่ใกล้ๆเค้าและดูแลเค้าด้มากกว่าเราที่อยู่ไกลๆ อต่เราก็พยายามที่จะไปอยู่ใกล้ๆให้ได้มากที่สุดนะ ถ้ายังรักกัน ก็ต้องพยายามกันทั้งสองคน แต่ถ้าวันนึง เมื่อมีคนนึงจะไป ก็ต้องถึงเวลาที่จะต้องไป

ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เป็นกำลังใจให้นะ
 
 

โดย: iamppoom IP: 58.137.117.226 วันที่: 19 มิถุนายน 2551 เวลา:4:39:13 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

 ซายูริ
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add  ซายูริ's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com