<<
กรกฏาคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
24 กรกฏาคม 2551
 

ความจริง

ฉันหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ ฉันไม่ได้ คิดไรมากไปกว่ารู้สึกดีดีใช่ไม๊?? เพื่อนๆ และคนรอบข้าง ลงความเห็นว่า “ฉันรักเค้า” ไม่ ฉันยืนยันและตอบว่า “ไม่” ฉันไม่ได้รักเค้า ฉันเชื่อในหัวใจตัวเอง ว่าฉันไม่ได้รักเค้าแน่นอน เวลาของฉันกับเค้ามันน้อยเกินไปที่จะทำให้ฉันรักเค้า ฉันแค่รู้สึกว่า เค้าเข้ามาทำให้ฉันรู้สึก สุขใจ ยิ้มได้ พรุ่งนี้ของฉันที่ตื่นมาแล้ว จะมีเค้าโทรมา ได้คุยกันและฉันได้บอกว่า “คิดถึงนะ” กับเค้า

แค่นั้นหรอ?? ที่ฉันต้องการ มันดูไร้สาระน่าดู ที่ฉันจะรู้สึกแค่นี้ แรกๆ ฉันอาจเล่าให้เพื่อนฟังว่าฉันมีความสุขกับเรื่องบ้าๆ นี้แค่ไหน แค่มีเค้าโทรมา โทรคุยแค่นั้นหรอที่ฉันต้องการ เพื่อนเคยถามฉันว่า ฉันต้องการแค่นี้จริงหรอ?? สักวันฉันจะไม่อยากได้เค้ามาเป็นของตัวเอง ไม่อยากได้การเป็นเจ้าข้าวเจ้าของบ้างหรอ...ฉันก็ตอบเพื่อนว่า “ไม่นะ ฉันมีความสุขแค่นี้” ฉันพยายามไม่เรียกร้องอะไรจากเค้า นอกจากเวลาจากเค้าแค่นั้นเอง และที่ฉันเรียกร้อง เค้าก็ไม่สามารถให้ฉันได้อีกเหมือนกัน...

วันนี้ ฉันได้ คุยกับเค้า ฉันได้รับรู้อะไรๆ หลายๆ อย่างในคำพูดของเค้า ที่เค้าอาจไม่คิดอะไรที่พูดออกมา แต่ฉันคิดและฉันก็คิดมากด้วย ฉันคิดคำพูดในมุมมองของเค้า สิ่งที่มันจับต้องได้ ที่มันเป็นจริงมันคือความจริง “ใช่มันคือความจริง ฉันตอบตัวเองหลังจากวางสายเค้าไป” ตอนเช้าที่เค้าโทรมา เค้าทำให้ฉันฟุ้งซ่านกับอาการคิดถึงเค้าแบบมากๆ โดยที่ฉันไม่รู้จะบรรยายออกมายังไง ได้แต่โทรหาคนโน้นคนนี้ ว่าคิดถึงเค้า ทั้งที่จริงฉันน่าจะบอกเจ้าตัวเค้าเองว่า ฉันคิดถึงเค้า ฉันก็ได้แต่ส่งเมล์ไปบอกว่า “ฉันคิดถึงนะ” แค่นั้นหล่ะ ที่ฉันทำได้ อาการที่ฉันคิดถึงเค้าแบบนี้ มันเกิดกับฉันเมื่อครั้งที่ฉันเจอเค้าแล้ว หลังจากนั้น 2 อาทิตย์อาการนี้ก็เกิดขึ้นกับฉัน ฉันคิดถึงเค้าถึงขนาดว่า เค้าโทรมาแล้วฉันน้ำตาร่วง จนเค้าคุยกับฉันไปแล้วรู้สึกว่าฉันเงียบๆ แล้วเค้าถามว่าเป็นอะไรเท่านั้นหล่ะ ฉันถึงกับร้องไห้ออกมาเลย เค้าก็คง งง?? กับอาการที่ฉันเป็น ว่าฉันเป็นไร คิดถึงเค้าถึงขนาดว่าต้องร้องไห้เลยหรอ นั่นสิ ฉันก็คิดอยู่ว่า ฉันถึงขนาดต้องร้องไห้เลยหรอ???

ฉันกำลังต้องตอบตัวเองว่า ทุกวันที่ฉันเป็นอยู่ ฉันมีความสุขแค่ไหน ถามว่าสุขไม๊ ก็สุขนะ ที่มีคนให้ได้คิดถึง เพราะตลอดเวลา 3 ปีที่ฉันเลิกกับแฟนเก่ามา อาจมีคนมาแวะเวียนให้ฉันได้รู้สึกบ้าง แต่มันไม่ได้ทำให้ฉันรู้สึกได้ขนาดนี้ ทุกๆคน ไม่ได้ทำให้ฉันคิดถึงได้แบบนี้ ทุกคนแค่ทำให้ฉันรู้สึกว่า นี่คือการมาจีบ นี่คือการล่าของผู้ชาย ซึ่งฉันก็เบื่อกับพฤติกรรมบ้าๆ ของคนพวกนั้น และมันก็ไม่ได้ทำให้ฉันใส่ใจด้วย

เค้าทำให้ฉันลืมแฟนเก่าเสียได้สนิทใจไปเลย จริงๆ มันก็ไม่ใช่เพราะเค้าซะทีเดียว เพราะฉันก็ตัดใจจากแฟนเก่าของฉันมาตั้งแต่งานแต่งเพื่อนของฉันเมื่อปีที่แล้ว ไปได้แล้วหล่ะ แต่แค่พอเวลาแฟนเก่าโทรมา ชวนฉันไปไหน ฉันก็จะปฏิเสธไปได้แบบไม่ต้องคิดอะไร ใครโทรมาชวนฉันไปไหน ฉันก็ไม่ไป ซึ่งก่อนที่เค้าจะรู้จักฉัน ฉันออกจะบริหารเสน่ห์ ( ที่มีอยู่น้อยนิด ) ไปไหนมาไหนกับใคร โดยไม่คิดอะไรได้ เพราะฉันแค่อยากรู้นิสัยของผู้ชายทุกคนที่เข้ามา ทุกคนสถานะเท่ากันหมดคือ กินข้าว ไปเที่ยว โทรหา มากกว่านั้น ไม่มีเลย เพราะฉันเห็นพวกผู้ชายพวกนี้แล้ว รู้สึกคลื่นไส้ยังไงบอกไม่ถูก ทุกคน เห็นผู้หญิง เป็นวัตถุกันหมด แต่สำหรับฉันมันไม่ใช่ พวกคนพวกนี้ ต้องการมีแค่ผู้หญิงไปไหนมาไหนด้วย ควงไปไหนมาไหน แค่ให้ทุกคนมองว่า ตัวเองเก่งตัวเองแน่ มีสาวๆ มาด้วย แต่เค้าคิดผิดซะหล่ะ ที่มาพาฉันไปไหนมาไหนด้วย แล้วหวังจะเคลมฉัน คนพวกนั้นคิดผิดจริงๆ จบเรื่องคนพวกนั้นดีกว่า เพราะฉันไม่ได้ใส่ใจในคนพวกนั้น

ฉันจำได้ตั้งแต่วันที่ฉันรู้จักเค้าตั้งแต่วันแรก ว่าเค้าบอกกับฉันเสมอว่า “เราเป็นเพื่อนกันสิ จะได้รู้จักกันนานๆ” นั่นสิ ฉันลืมอะไรไปหรือเปล่า แล้วภาพที่เค้ารู้จักฉันตั้งแต่ครั้งแรกก็คือ ศุกร์เมา เสาร์เมา อาทิตย์นอน จันทร์ทำงาน ความเป็นอยู่ของฉันมีอยู่แค่นี้เอง จนฉันและเค้าได้รู้จักกัน ได้เจอกัน เค้าก็พูดกับฉันว่า “ อาทิตย์นี้ไปเมาไหน ไปเที่ยวไหน ชีวิตมีความสุขจริงเนอะ” และก็บอกกับฉันว่า “ หาแฟนได้แล้ว อย่าเลือกมาก อย่าเรื่องเยอะ” ฉันมักจะตอบเค้ากลับไปเสมอว่า “ไอ้แฟนเนี่ย มันมีขายตามท้องตลาดไม๊ จะไปซื้อ” ฉันไม่ได้คุยกับเค้าทุกวัน แต่ฉันจำได้ว่า หลังจากเค้าได้เบอร์โทรศัพท์ไป เค้าจะโทรมาหาบ้าง แต่ไม่ได้บ่อยและโทรมาแต่ละครั้งก็จะเป็นเรื่องงาน ที่เครียดๆ ของเค้า ซึ่งฉันก็เป็นผู้รับฟังและฉันคงเป็นผู้รับฟังที่ดีด้วยมั๊ง เลยได้รับการรับฟังบ่อยๆ จนฉันมีโอกาสได้เจอเค้า เค้าทำให้ฉันรู้สึกว่า “นี่ฉันกำลังฝันไปหรือว่ายังไงกัน” ตลอดเวลา 2 เดือนที่ผ่านมา เค้าทำให้ฉันเปลี่ยนเป็นอีกคนไปได้ จนเพื่อนฉันสงสัย ฉันเลิกเที่ยวและแทบจะไม่แตะเหล้าเลยก็ว่าได้ ฉันนอนเร็วขึ้น โดยมีเหตุผลว่า เค้าจะไม่นอนดึกและจะบอกกับฉันเหมือนกันว่า “ นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ทำงาน” ฉันก็มักจะนอนไม่ดึกไปด้วย ฉันจำได้ว่าหลังจากที่ฉันได้เจอเค้า ในทุกๆ เช้าของวันเค้าจะต้องโทรมาหาฉันเป็นสายแรกของทุกวัน และฉันมักจะบอกเค้าเสมอว่า “ คิดถึงนะ” และเค้าก็จะตอบฉันกลับมาว่า “ เหมือนกันคับ” เฮ้ออออ เล่นเอาฉันเคลิ้มไปได้เลย แต่หลังจากที่ฉันนัดจะเจอกับเค้าเป็นครั้งที่ 2 แล้วไม่รู้ว่า อะไรเข้าสิงฉันเมื่อฉันไปถึงที่นัดแล้วฉันไม่โทรหาเค้าและเค้าก็ไม่โทรหาฉัน ทั้งๆ ที่ฉันตั้งใจว่าจะไปหาเค้า สรุปฉันกับเค้าก็ไม่ได้เจอกัน แล้วจุดเล็กๆ มันก็เกิดขึ้นในใจ เค้าไม่โทรหาฉันเหมือนเดิม ฉันไม่กล้าบอกคิดถึงเค้าเหมือนทุกวันที่ฉันเคยพูดเคยทำ ฉันรู้สึกได้ว่าตอนนี้เราไม่เหมือนเดิมกันแล้ว


ฉันเริ่มคิดกับตัวเองว่า เค้าคงมีคนรับฟังปัญหาของเค้า คนใหม่แทนฉันแล้ว ฉันตอบกับตัวเองแบบนั้น ฉันกินไม่ได้ นอนไม่หลับ ฉันไม่ได้เสียดายหรือเสียใจอะไร แต่ฉันแค่เสียความรู้สึก ฉันไม่รู้จะบอกกับตัวเองยังไงดี ว่าฉันคิดยังไง ฉันรู้สึกว่า ฉันกำลังจะเสียเพื่อนเสียพี่ ไปแล้ว ต่อไปนี้ ใครจะโทรหาฉัน ต่อไปนี้ใครจะคิดถึงฉันแบบนี้อีก พรุ่งนี้ฉันจะคิดถึงใคร พรุ่งนี้ฉันจะส่งข้อความว่า “คิดถึงนะ” ไปให้ใครอีก


2 วันที่เค้าไม่โทรหาฉัน ฉันได้แต่ฟุ้งซ่าน ว่าเค้าคงไม่โทรหาฉันแล้ว เราคงห่างกันไปแล้ว ฉันคิดถึงแต่ฉันไม่โทร ฉันไม่กล้ารบกวน และฉันก็ไม่ส่งเมล์ จนวันที่ 3 เค้าโทรมาหาฉันตอนเช้าและพูดกับฉันว่า “ไม่คิดที่จะโทรหาเลยนะ” ฉันได้แต่พูดไปว่า “ไม่กล้าโทรหา เพราะไม่รู้อารมณ์ไหน” ทั้งๆ ที่ฉันคิดถึงเค้าขนาดไหน



ฉันแค่อยากให้ทุกอย่างมันยังอยู่ พรุ่งนี้จะเปลี่ยนไปยังไง แต่ฉันยังอยากเป็นคนที่รู้จักเค้าอยู่ ฉันไม่อยากให้เราเกลียดกันไปเลย ไม่พูดกันเลย ฉันยังอยากเป็นน้องที่แสนดี เป็นคนที่รู้จักของเค้าอยู่ เป็นกำลังใจ เป็นคนรับฟังเวลาที่เค้าเครียดหรือมีปัญหา

แค่นั้นเอง ที่ฉันต้องการ เพราะฉันรู้อยู่แล้วว่า ฉันเป็นได้แค่ไหน......


Create Date : 24 กรกฎาคม 2551
Last Update : 24 กรกฎาคม 2551 8:29:18 น. 4 comments
Counter : 545 Pageviews.  
Share
 
 
 
 
ถามใจตัวเอง...นะคะ

ตอบด้วยหัวใจ

หวังว่าคุณคงได้รับคำตอบที่แท้จริง

เอากำลังใจมาฝากค่ะ
 
 

โดย: นางสาวใบไม้ วันที่: 24 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:31:59 น.  

 
 
 
รักออกแบบไม่ได้..............เป็นกะลังใจให้นะจ๊ะ
 
 

โดย: KoNSaRaLeW (tanongsak312 ) วันที่: 25 กรกฎาคม 2551 เวลา:10:36:10 น.  

 
 
 
รัก ทำให้คิดมาก

เท่านี้เองแหละ

 
 

โดย: ลูกตาลบูด IP: 58.10.234.123 วันที่: 25 กรกฎาคม 2551 เวลา:12:02:51 น.  

 
 
 
be strong just only onething you can do now?
 
 

โดย: ttt IP: 125.164.241.155 วันที่: 2 สิงหาคม 2551 เวลา:18:32:24 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

 ซายูริ
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

[Add  ซายูริ's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com