จะประมูลโรงงานเหล้าแม่น้ำของแล้ว
จะลงทุนเท่าไรในการนี้
หรือพวกเราจะทำเอง "

โอวมักกุ้ย  นำเสนอในที่ประชุม

" อาป้า  ว่าไงครับ ในเรื่องนี้ "

เริญถามพ่อตาเกี่ยวกับเรื่องนี้

" ป้าว่า เราน่าจะทำเองดีกว่า
เงินทองไม่รั่วไหล กำไรของกำไร

ให้ไอ้แต้เสี่ยวป้อทำทุกวันนี้
อ้ายฮ่า  มีแต่ชิกหาย ๆ
กำไรหายไปไหนไม่รู้
รู้แต่ลูกเมียพวกมัน
เข้ามาแทะกินกันเป็นฝูง 

ไอ้แก่นี่  เจียะเหลาเปี๊ยงไพ่

(แก่แหล้วเหลวไหล
หรือจากดีกลายเป็นเลว) "

พ่อตาเริญสรุปความเห็น

" ป้าว่าไง  ผมก็เห็นด้วยครับ
แต่เงื่อนไขทางการเราจะทำอย่างไร
โอวมักกุ้ย  พอมีหนทางเรื่องนี้ไหมครับ "

เริญถามในที่ประชุม

" ผมเห็นว่าหัวหน้าที่มาติดต่อกับเฮีย
ดำเนินการจนเอียได้โรงเหล้าใหม่
รายนี้น่าสนใจนา  เสียดายเกษียณไปแล้ว
ตอนนี้นั่งตบยุงอยู่ในที่ทำงานเฮีย

เฮียลองปรึกษาแกดู
เผื่อจะมีช่องทาง
เพราะผมพูดคุยกับแก
รู้สึกว่าแกมีอะไรดี ๆ มากเหมือนกัน "

โอวมักกุ้ยบอกกับเริญ

" เออ ใช่สิ  ผมให้จ่ายเงินเดือนเป็นค่าที่ปรึกษาแก
เดือนหนึ่งไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนไพทุก ๆ เดือน
จะมาทำงานหรือไม่มาทำงานก็ไม่เป็นไร
ผมไม่ถือว่าเป็นเรื่องสาระสำคัญแต่อย่างใด
ถือว่าเป็นการตอบแทนบุญคุณน้ำใจของแก
ที่ช่วยเหลือพวกเราให้ได้โรงงานเหล้าครับ

ผมเห็นแกมาที่ทำงานทุกวัน  ไม่นั่งอ่านหนังสือ
ก็ช่วยโทรศัพท์คุยกับเพื่อนร่วมงานเก่า
หลายเรื่องแกก็ช่วยประสานงานปัดเป่าให้ครับ

โอวมักกุ้ย  ช่วยติดต่อแกมาร่วมงานนี้ด้วยครับ
แต่ให้เป็นการลับด้วยครับ

เราจะตั้ง War Room ขึ้นมาครับ
ก่อนระยะเเวลาอีกสามเดือนก่อนการประมูล
ต้องประสานงานกับหลายฝ่ายหลายคนครับ

อธิบดีโรงงานเหล้าต้องเอามาเป็นพวกให้ได้
โชคดีที่แกยังไม่เกษียณอายุก่อนวันเริ่มประมูล

ส่วนสายทหารกับรัฐมนตรี
ผมขอแรงอาป้ากับโอวมักกุ้ย
ช่วยประสานงานกับอุดรูช่องว่างให้ผมด้วยครับ "

เริญสรุปหัวข้อประชุม

ย่างเดือนสิบสอง น้ำก็เริ่มไหลนอง
งบธนาคารใกล้ประกาศอย่างเป็นทางการ
ธนาคารกรุงเทพฯการค้ากิจการ
มีกำไรสุทธิเกือบติดลบได้เพียง 2 ล้านไพ

ชาวบ้านร้านช่องต่างพากันกร่นด่า
ใหญ่แต่หยวก ใหญ่ซะเปล่า แต่ไร้ค่า ไร้ราคา
ตึกรามบ้านข่องอาคารมากมาย
เหมือนทำธูรกิจโรงแรมชั้นหนึ่ง
แต่บริหารงานแย่กว่าโรงแรมม่านรูด
หรือเอารถเฟอร์รารี่ไปไถนา
คนทำงานเป็นพัน เงินฝากหลายล้าน เงินกู้หลายล้าน
ได้กำไรแค่นี่เอง  แม่ค้ากล้วยแขกยังกำไรดีกว่า
คิดจากต้นทุนรถรุนรถเข็นหนึ่งคัน
กับความสามารถในการทำกำไรต่อกิจการ

ฮ่า ๆ  ๆ หัวเราะขำมาก ๆ  ๆ  กับเรื่องนี้

พร้อม ๆ กับ การมีข่าวฉาวโฉ่ในเรื่องการปั่นหุ้น
จ้างแขกเข้ามาทำงานในธนาคาร
ร่วมมือกับกรรมการผู้จัดการใหญ่
อดีตพนักงานธนาคารชาติด้อยพัฒนา
ทั้งยังเป็นหลานนักปราชญ์ศยมกุก
เพิ่งจะตายไปเพราะโรคมาเร็งมาเส็ง
ก่อนพรรคพวกบริวารติดคุก
เรียกว่าโชคดีเสวยสุข  ไม่ต้องติดคุก
ประกันตัวออกมาตีกอล์ฟทุกวันก่อนตาย
แต่พนักงานคนรอบข้างวอดวายไปหลายคน

แขกรายนี้เคยทำงานที่ทิดพาไน
ทำได้ไม่นานมากนักก็ถูกถีบออกมา
ไปทำงานกับธนาคารสีเขียว
ก็ลวดลายจนถูกซื้อหุ้นคืน
คือ มาทางไหนไปทางนั้น ไปไกล ๆ เลย
เลยไปร่วมมือกับธนาคารแห่งนี้
ร่วมกับกรรมการผู้จัดการธนาคาร
ดำเนินการยักย้ายถ่ายเท/ไซฟ่อนกันวุ่นวาย

พร้อมกับต้องรับมือกับเสี่ยสอง
ที่เห็นช่องทางทำกำไรรีบไล่ซื้อหุ้น
ออกข่าวว่าเตรียมเข้าครอบงำกิจการธนาคาร
เป็นคดีความโด่งดังฟ้องร้องทะเลาะกันวุ่นวาย
แบบร้องหาแม่ ๆ  ๆ  ทุกเวลาที่เริ่มจะพ่ายแพ้
ตอนแย่งซื้อหุ้นธนาคารคืนจากกลุ่มเสี่ยสอง
เพราะขายไปแบบราคาขายหมูหรือตกควาย
แต่ตอนซื้อคืนแบบราคาต้องติดดอย
คอย ๆ ๆ  ราคาก็ไม่ถึงที่ซื้อสักที

สุดท้ายธนาคารชาติด้อยพัฒนา
ต้องเข้ามาไกล่เกลี่ยเจรจาว่า
จะเอากันอย่างไร จะทำกันอย่างไร
สรุปเฉดหัวผู้บริหารทั้งชุดออกไปก่อน
แล้วหาทีมงานชุดใหม่เข้าบริหารงานแทน
หาคนซื้อหุ้นกิจการแบบประกันราคาด้วยปาก
ไม่ได้ประกันราคาด้วยลายลักษณ์อักษร

ภาษิตนักกฎหมายมักจะพูดกันว่า
ลิ้นคนเราพลิกไปพลิกมาได้
แต่ตัวหนังสือพลิกไม่ได้

งานนี้แขกฉลาดชิ่งตัวหนีไปแคนนาดา
พร้อมออกปากว่าถูกตามล่าถูกไล่ล่า
กฎหมายเมืองศยมกุกไม่เป็นธรรม
ตนเป็นผู้ต้องหาคดีการเมืองไม่ใช่ผู้ต้องหาคนโกง
หนีไปกว่าสิบปีกว่าจะลากตัวมารอการลงโทษ
ฝากขังไว้ในเรือนจำกลางของศยมกุก
คนแบบนี้เรียกว่าฉลาดแบบแกมโกง
ตามที่ชาวบ้านที่ยังแค้นยังเคืองด่าไว้

ต้นเดือนมกราคมต่อกุมภาพันธ์
เริญกับพรรคพวกได้รับการทาบทามจาก
กระทรวงเงินทอง และธนาคารชาติด้อยพัฒนา
ให้เข้ามาซื้อหุ้นก้อนใหญ่ของธนาคารแห่งนี้
หลังจากถูกบังคับให้เพิ่มทุน
กับทำให้กรรมการชุดเก่าเดี้ยงหมด
แถมยังหมดเค้าหมดเงินซื้อหุ้นชุดใหม่
พร้อมกับมีเงื่อนไขระบุว่า
พวกเบร่อชุดเก่าห้ามซื้อหุ้นด็ดขาด
ห้ามเข้ามายุ่มย่ามบริหารธนาคาร

พร้อมกับรับประกันกับปากว่า
หุ้นดีมีชัย  ราคามีแต่วิ่ง ๆ ไม่ลดแน่นอน
ในราคาหุ้นละ 20 ไพเอง 
หรือราคานี้ได้โอเลี้ยง 2 แก้ว
พร้อมให้สิทธิ์เข้ามาบริหารธนาคารเลย

แต่บทสุดท้ายมีการลดทุนหุ้นบริษัทนี้ลง
ทำใหกลุ่มเริญเงินขาดหายไปมาก
จาก 20  ไพเหลือเพียง 1 เฟื่อง
ราคาต่ำติดดินที่หุ้นจะบอกขาย

แต่กลุ่มเริญก็ทำกำไรจากธุรกิจไปแล้ว
ของแบบนี้เรียกว่า ชิว ๆ
แค่ขนอูฐหลุดร่วงไปหนึ่งเส้น
จากอูฐเก้าตัวที่มีอยู๋ 

แต่ก็เป็บบทเรียนนักธุรกิจศยมกุก
นักการเมืองกับนักการธนาคาร
เวลาพูดรับปากเชื่อถือไม่ค่อยได้
แต่เวลาคนพวกนี้พูดปฏิเสธ
รับรองของแท้แน่นอน

ลิ้นคนเราพลิกไปพลิกมาได้
แต่ตัวหนังสือพลิกไม่ได้

ที่ประชุมกรรมการที่บ้านเริญ

" ป้า กับ โอวมักกุ้ย เห็นว่าไง
ถ้าเข้าถือหุ้นธนาคารใกล้เจ๊งนี้ครับ "

เริญเปิดประเด็นการประชุม

" ป้าว่าดีเหมือนกัน
ถ้าเรามีธนาคารหนุนหลัง
ตอนนี้ใกล้จะประมูลโรงเหล้าใหม่แล้ว
ประคอง ๆ ธนาคารนี้ไปก่อน
ยังไงรัฐบาลต้องอุ้มอยู่แล้ว

ยังไม่มีธนาคารไหนเจ๊งไปแล้ว
รัฐไม่เข้าไปอุ้มไว้  ดูอย่าง
ธนาคารเอเซียทรัสท์  ธนาคารมณฑล "

พ่อตาเริญบอกในที่ประชุม

" ผมว่าก็ดีเหมือนกัน
เพราะพวกไอ้แต้เสี่ยวป้อ
ชักจะตุกติก  เริ่มกระแนะกระแหนพวกเรา
หลังจากเราจับได้ว่าพวกมันไซฟอนเงิน
แล้วเราตามเงินคืนได้จำนวนมาก

กับธนาคารของพวกมันเริ่มง่อนแง่น
น้องมันไอ้โกโรโกโส
ก็หนีไปอยู่ที่ฮ่องกงแล้ว
มีการเปลี่ยนผู้บริหารชุดใหม่
แม้ว่ารับปากว่าจะร่วมมือกับเราด้วยดี
แต่พี่ชายมันสั่งลูกน้องเก่าให้มีนตึงกับเรา

ปลายปีนี้ถ้าธนาคารพวกมัน
ไม่ค้ำประกันวงเงินยื่นซองประมูลให้พวกเรา
เข้าประมูลโรงเหล้าก็ลำบากเหมือนกัน

ไปติดต่อธนาคารแห่งใหม่
ต้องใช้เวลาเจรจากันอีกนาน
เรื่องมากชิกหาย  จะกินตามน้ำ
กินบนน้ำ กินใต้น้ำ พาไปกินที่ต่าง ๆ
กินค่าวิเคราะห์สินเชื่อ ค่าพ่องมัน

จริง ๆ พวกมันยังไม่รู้หรือยังไม่มั่นใจว่า
พวกเราจะกินรวบเลยหรือไม่
พวกมันยังค่อนข้างไว้วางใจพวกเรา
ว่าน่าจะยังเป็นพันธมิตรพวกมันอยู่ "

โอวมักกุ้ยสรุปข้อมูลให้ฟัง

เริญนิ่งเงียบสักครู่ใหญ่
แล้วตัดสินใจว่า

" ลุยเลยครับ งานนี้
ส่งหัวหน้ากรมโรงเหล้าที่ทำงาน
ที่เป็นที่ปรึกษาที่โรงงานเหล้าพวกเรา
เข้าไปเป็นกรรมการผู้จัดการใหญ่
แล้ววางแผนเรื่องค้ำประกันซองของพวกเรา

กับหาทางทำให้โรงเหล้าแม่ของ
ที่พวกเราถือหุ้นอยู่จำนวนหนึ่ง
มีค่าการตลาดด้อยลงกว่าเดิม
ราคาประมูลอนาคตจะได้ไม่สูงมาก

รวมทั้งพวกแต้เสี่ยวป้อ
กับโรงเบียร์เก่าจะต้องคิดหนัก
จะได้ไม่กล้าเข้ามาแข่งขัน

ฝากโอวมักกุ้ยจัดการเรื่องทั้งหมดนี้
ขอบคุณอาป้า กับ โอวมักกุ้ย
ในการชี้แนะเรื่องนี้ครับ "

เริญสรุปแล้วปิดการประชุมทันที

ตรุษจีนปีนี้ตกประมาณเดือนมีนาคม
ซึ่งนาน ๆ จะเนิ่นนานถึงเดือนนี้
เรียกว่าหลายปีจึงจะเป็นเช่นนี้
ยี่ปั้ว ซาปั้ว ขายสุรา เริ่มบ่นกันว่า
เหล้าแม่น้ำของขาดตลาด  ราคาแพงมาก
ขายไปก็ขาดทุน  ของตุนก็ไม่มี
ต้องหันไปสั่งซื้อเหล้า
แสงจันทร์ กับ เป็ดฟ้า แทน

แบบคนยิวชอบพูดกันว่า
กินเหล้าดีให้เมา  
แล้วเหล้าเลวก็กินได้
อะไรทำนองนั้นในงานเลี้ยงพวกยิว
ที่จะให้เหล้าดีดีกินก่อน  
พอแขกเริ่มเมากันได้ที่แล้ว
ก็เอาเหล้าเกรดรองลงมาให้กิน
ก็กินกันได้กินกันดี  เมากันได้เมากันดี

ที่ประชุมโรงงานเหล้าแม่น้ำของ
มีการประชุมวาระพิเศษ

" แต้เสี่ยวป้อ  ทำไมเหล้าแม่ของขาดตลาด
ทั้งที่ช่วงนี้พอจะทำกำไรได้ดีกว่าทุกไตรมาส "

เริญถามในที่ประชุมใหญ่

" เห็นอ้ายเผ่ง  ผู้จัดการโรงงานบอก
ขวดเหล้าแม่น้ำของขาดตลาด ไม่มีขวดให้ใส่
เพราะสั่งมาตุนไม่พอกับกำลังการผลิต
เจอแจ๊คพ็อต  เครื่องจักรโรงงานผลิตขวดเกิดเสียอีก
เลยส่งของออกไม่ได้เลย "

ประธานบริษัทสรุปในที่ประชุม

" เออ  แล้วเห็นได้ข่าวโรงงานพ่อตาลื้อ
พอมีขวดเหลือบ้างไหมละ
ช่วยส่งขวดมาให้ด้วยจะได้บรรจุขาย "

เผ่ง  ผู้จัดการโรงงานสอบถามเริญ

" ได้เลยครับ ไปเอาพรุ่งนี้ คืนนี้ก็ได้
ธุรกิจของพวกเรา  ดีที่ตุนขวดไว้มากครับ
แต่ช่วยราคาขวดด้วยตามสมควร
เพราะของผมก็ขายดีเหมือนกัน
ยอมขาดทุนกำไรกับธุรกิจของพวกเราครับ "

เริญบอกในที่ประชุม

แล้วยอดขายของเหล้าแม่น้ำของ
ก็เริ่มกระเตื้องขึ้นกว่าเดิมมาก
เพราะมีเหล้าออกขายในท้องตลาด
แต่เทศกาลตรุษจีนผ่านพ้นไปแล้ว
ทำไห้ตัวเลขกำไรของเหล้าแม่น้ำของเริ่มดิ่งลง
แต่ตัวเลขกำไรเหล้ากลุ่มเริญกลับดีตัวขึ้น

วันสงกรานต์เป็นวันวัดยอดขายเหล้าอีกนัด
เป็นนัดล้างตากับน่าจะทำรายได้กันมหาศาล
ในยุคที่ยังไม่มีการห้ามขายเหล้าหน้าเทศกาล

โรงงานผลิตเหล้าต่างคึกคักผลิตกันตุนไว้มากมาย
โรงงานเริญก็ผลิตไว้จำนวนมากเช่นกัน
เตรียมขายรับทรัพย์ในช่วงเทศกาลนี้เช่นกัน

เพราะหลังจากนั้นจะเป็นช่วงเปิดเทอม
กำลังซื้อจะลดลงทันทีเหลือบ้างพอเล็กน้อย
ยิ่งเข้าเทศกาลเข้าพรรษาก็ลดลงไปอีก

ที่ประชุมที่บ้านเริญมีการปรเะชุมกลุ่มย่อย

" โอวมักกุ้ย  จะวางแผนสะกัดกั้น
ตลาดเหล้าแม่น้ำของอย่างไรครับ
ถ้ามูลค่าการตลาดลดลงในเดือนหน้า
รับรองราคามูลค่าการตลาด
กับราคาประมูลตอนสิ้นปีนี้
ไม่มีใครอยากสนใจมากครับ
กับไม่มีใครจะคิดว่าเราจะแย่งมาครองครับ "

เริญเริ่มกล่าวนำในที่ประชุม

" ป้าว่า เราน่าจะมีการสะกัดกั้น
เหล้าแม่น้ำของลงในร้านค้า
ให้มีแต่ของพวกเราขายมากกว่า
ยอดขายกับกำไรมันลดลงแน่นอน "

พ่อตาเริญเริ่มให้ความคิดเห็น

" ผมว่าเราน่าจะมีลดแลกแจกแถม
แบบพวกขายสีขายรถยนต์  ขายประกันชีวิต  
เพราะธุรกิจพวกเราขายเหล้ากันมานาน
แบบไม่เคยง้อยี่ปั้ว ซาปั้ว เลย

ถ้าเราชิงลงมือก่อน
รับรองได้ใจกับได้ยอดขาย "

โอวมักกุ้ยเสนอแนะในที่ประชุม

" ผมเห็นด้วยครับ ลงมือเลยครับ โอวมักกุ้ย "

เริญตอบในที่ประชุม
ขณะเดียวกันพ่อตาก็ยิ้ม
พร้อมกับพยักหน้าเห็นด้วยกับแผนนี้

ก่อนวันสงกรานต์เพียงหนึ่งสัปดาห์
เหล้าแม่น้ำของ 
ยอดขายกับยอดสั่งซื้อหายฮวบไป
เหล้าแสงจันทร์ เหล็าเป็ดฟ้าเงิน เหล้าเป็ดฟ้าทอง
มียอดสั่งซื้อถล่มทะลาย
ยี่ปั่ว ซาป้ว  เชียร์แต่สองยี่ห้อนี้

คนซื้อมาขอซื้อเหล้าแม่น้ำของ
ก็ต้องซื้อพ่วงเหล้าโรงงานพ่อตาเริญ
ไม่อย่างนั้นพวกยี่ปั้ว ซาปั้ว
ไม่ยอมขายเหล้าให้เด็ดขาด
บอกแต่ว่าขาดทุน ๆ ๆ
ถ้าไม่ซื้อเหล้าพ่วงไป

สิ้นสุดเดือนเมษายนของปีนั้น
พวกยีปั้วได้มาเยี่ยมชมโรงงานพ่อตาเริญ
พร้อมกับรับประทานอาหารโต๊ะจีนร่วมกัน

นับเป็นครั้งแรกของธุรกิจนี้ที่ได้รับเกียรติ
จากแต่เดิมเป็นลูกไล่โรงงานเหล้าตลอดมา
ยังไม่นับเงินแจกกับรางวัลใหญ่
ที่แจกกันทุกเม็ด แจกกันทุกคน
แบบไม่อั้น ใครขนได้ขนไปเลย

เหล้ายาปาปิ้ง สาวงาม สาวเชียร์เหล้าเต็มงาน
เรียกว่ากินกันเพียบ  กินกันจนเมาคาโตีะ
อ้วกแล้ว กลับมากินใหม่ อ้วกใหม่ กลับมากินใหม่
หลับแล้วตื่นขึ้นมากิน กินแล้วหลับต่อไป ค่อยกลับมากินใหม่

ฉลองกันสามวันสองคืน
เป็นงาน Talk of the town
แบบเพลงลุกทุ่ง
ยังจำไม่เคยลืมเลือน

ส่วนพวกซาปั้วที่ขอตัวเลขจากยี่ปั้วได้
ทางโรงงานพ่อตาเริญก็ส่งของขวัญไปให้
ตามยอดเงินที่ขายได้มากขายได้น้อย
พร้อมกับตั๋วเดินทางไปเที่ยวฮ่องกง
แบบกินฟรีอยู่ฟรีไม่อั้นภายในสามวัน
เป็นตั๋วแบบปลายเปิดใช้ได้ตลอดปีนั้น
มอบให้ร้านซาปั้วอย่างต่ำร้านละสองที่นั่ง
รายไหนที่ขายได้มากก็ได้รางวัลเพิ่มขึ้น

Create Date : 07 มกราคม 2559
Last Update : 1 มีนาคม 2559 21:57:44 น.		0 comments
Counter : 692 Pageviews.
Share Tweet