Bloggang.com : rainoflove : อุ่นรัก ละลายใจ...ยาใจ : ขั้วที่ต่างมักจะดึงดูดเข้าหากันเสมอ

อุ่นรัก ละลายใจ...ยาใจ : ขั้วที่ต่างมักจะดึงดูดเข้าหากันเสมอ

อุ่นรัก ละลายใจ...ยาใจ

เพราะดันเกิดวันเดียว เดือนเดียว ปีเดียวกันทำให้นางเอกขี้หนาวและหมอสาวขี้ร้อน – พชรมน และพัทธะหทัย จำต้องโคจรมาพบและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ตามคำบัญชาของสองแม่ที่บ้าดวงขึ้นสมอง จนใครต่อใครพร้อมใจกันยกตำแหน่ง “แฝดคนละฝา” ให้กับคนทั้งคู่...

ทั้งสองสาวไม่เคยคิดเลยว่าชาตินี้จะมีวันที่ต้องแยกจากกัน ก็ในเมื่อ พัทธะหทัย คือฮีตเตอร์ส่วนตัวให้กับแม่สาวขี้หนาวอย่าง พชรมน ในขณะที่เธอเองก็รับหน้าที่เป็นตู้เย็นเคลื่อนที่ให้กับเพื่อนสาวขี้ร้อน ขี้หงุดหงิดคนนี้มาเนิ่นนาน หากไม่มีสองหนุ่มสองสไตล์ก้าวเข้ามาวนเวียนในชีวิตของพวกเธอ...

หนึ่งนั้นคือ...ธนกฤต แฮริสัน ผู้บริหารบริษัทยายักษ์ใหญ่และเจ้าของฟิตเนสเซ็นเตอร์ชื่อดัง สถานที่ซึ่งพัทธะหทัยไม่เคยแม้แต่จะคิดเข้าไปย่างเหยียบ ด้วยรู้ดีว่าสถานที่แห่งนั้นจะทำให้ปรอทความร้อนในตัวพุ่งถึงจุดเดือดได้โดยง่าย ยิ่งกับเจ้าของฟิตเนสตาคม มาดขรึมที่เคยมีคดีกันในอดีต หญิงสาวก็ยิ่งไม่อยากเฉียดกรายไปใกล้ หากคำกล่าวที่ว่า “ยิ่งเกลียดกลับยิ่งเจอ” จะเป็นจริง พัทธะหทัยก็พร้อมจะเชื่อและสุดจะซึ้งในคำกล่าวนี้เมื่อรู้ตัวดีว่าไม่สามารถจะฝืนพรหมลิขิตได้อีกต่อไป...

อีกหนึ่งนั้นคือ...วัชรพล นายแบบหนุ่มสุดกะล่อน คาสโนว่าแห่งวงการบันเทิงไทย เขาไม่เคยใส่ใจผู้หญิงคนไหนมากเกินคำว่า “คู่นอน” ต่อเมื่อบังเอิญได้เจอกับ “แม่เนื้อเย็น - พัชรมน” คนที่เขาเคยทั้งหลบทั้งเลี่ยง ไม่อยากเจอ ก็ทำเอาออกอาการหนัก ถึงกับไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว ความรักที่เกิดขึ้นง่าย~ง่ายเพียงแค่สัมผัสแรกกลับกลายเป็นความรักที่ตรึงติดสนิทใจไม่ลบเลือน และเขาก็ยอมทำทุกหนทางที่จะได้ “แม่เนื้อเย็น” มาอยู่แนบกายแนบหัวใจ...

เย้! อ่านจบซะที

เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ 2 ของ “ยาใจ” ที่อิชั้นได้อ่านแต่บอกได้เลยว่าชอบมากกว่าเรื่องแรกที่อ่านไปคือ “สื่อรัก..มัดหัวใจ” เพราะเนื้อเรื่องสนุกน่าติดตามมากกว่า ที่สำคัญ...นางเอกไม่ยอมคนดีค่ะ

เท่าที่อ่านมา 2 เรื่อง มีข้อสังเกตที่เด่นชัดเกี่ยวกับงานของ “ยาใจ” คือ ตัวเอกของเรื่องจะต้องเป็นหมอและเรื่องราวก็วนเวียนอยู่ในสายวิชาชีพนี้ ส่วนอีกข้อสังเกตหนึ่งก็คือ ชื่อของนิยาย แต่ละเรื่องต้องมีคำว่า “ใจ” อยู่ด้วย ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวกับชื่อนามปากการึป่าว...อิอิ

อย่างที่อิชั้นบอกไว้ตอนต้นว่า ชอบเรื่องนี้มากกว่า “สื่อรัก..มัดหัวใจ” เพราะชอบความสู้คน ไม่ยอมใครของนางเอก..พัทธะหทัย (แอบสารภาพว่า อิชั้นอ่านผ่าน~ผ่านครั้งแรกเป็น พันธะหทัย ก็ยังคิดว่า อืม...เข้าใจตั้งชื่อนะ ความหมายดีเชียว พันธะของหัวใจ ที่ไหนได้...มะช่ายอ่ะค่ะ) แม้ว่าจะแอบรำคาญเพื่อนนางเอก..พชรมน ซึ่งเป็นตัวเอกอีกคู่อยู่บ้างก็เหอะ คนอะไรจะนุ่มนิ่มปานนั้น มีอะไรก็ไม่พูด อมพะนำเก็บไว้ในใจคนเดียวจนเป็นสาเหตุของเรื่องราวร้ายแรงตามมาทีหลัง ไม่อึดอัดใจบ้างหรือไงนะ แต่ถึงจะรำคาญ เรื่องราวของพชรมนกลับทำให้อิชั้นถึงกับเสียน้ำตาทีเดียวค่ะ เพราะอ่านแล้วคิดถึง “พ่อ” ขึ้นมาจับใจ อิชั้นเคยผ่านช่วงเวลาเดียวกับพชรมนมาแล้วและอยู่กับช่วงเวลานั้นนานกว่า 10 ปี อ่านแล้วเลยอิน...

พระเอก 2 คน 2 สไตล์ แต่ทำไมอิชั้นไม่รู้สึกว่าถึงความโดดเด่นของพระเอกเท่าไหร่เลย สู้พ่อเลี้ยงนาคินทร์ เจ้าของไร่องุ่นสองอนงค์ใน “สื่อรัก..มัดหัวใจ”ไม่ได้เลยหล่ะ กลายเป็นว่าอิชั้นชอบนางเอกเรื่องนี้แต่กลับไปชอบพระเอกของอีกเรื่องซะงั้น…

สำนวนภาษาไม่ต้องพูดถึงค่ะ ผ่านฉลุย รู้สึกอ่านลื่นกว่าเรื่องที่แล้วด้วยซ้ำ อาจเป็นเพราะชินแล้ว และไม่ค่อยมีคำผิดให้สะดุด ส่วนพล็อตเรื่องเกี่ยวข้องกับวงการหมอ วงการสาธารณสุขมากกว่าแต่กลับไม่มีเงื่อนงำอะไรให้ค้นหาเท่า “สื่อรัก..มัดหัวใจ”…

อ๊ะ..อ๊ะ ในเรื่องนี้ “พี่หมีพูห์” ของหมอพายโผล่มาเป็นแขกรับเชิญให้กับพระเอกด้วยหล่ะ ยังน่ารัก น่าหยิกเหมือนเดิมเลย เพราะงั้นเรื่องหน้าหวังว่าจะเป็นเรื่องเต็ม~เต็มของ “พี่หมีพูห์” ขอทีเทิ้ดดดดด เพี้ยง!...

ให้คะแนนค่าน้ำตา...เจ็ดดาวครึ่งค่ะ

Create Date : 26 กันยายน 2554

Last Update : 26 กันยายน 2554 13:44:25 น.

10 comments

Counter : 876 Pageviews.

อ่านจบหมดแล้วเหมือนกันค่ะ
สนับสนุนรุ่นน้องอย่างเต็มที่..ไม่รู้ว่าตอนนี้จะมีแรงเขียนหนังสือต่อหรือเปล่า เพราะเข้ามากเรียนต่อแล้ว...
อย่างที่บอก เรื่องนี้อ่านไปอ่านมา คุ้นๆกะชื่อต้วร้ายในเรื่อง มันใกล้ตัวอีกแร้วค่ะ

โดย: แพรไหม.. IP: 172.16.3.152, 113.53.249.67 วันที่: 26 กันยายน 2554 เวลา:15:29:43 น.