เมาท์มอยด์กัน(นะ)

องค์ชายสุสาน ตอนที่ซื้อมาบอกเลยซื้อเพราะผู้ชายที่หน้าปก .... องค์ชายรองหล่อได้ใจ #แม้ว่าปกต้นฉบับไต้หวันจะหล่อกว่าฉบับไทยก็เถอะเพราะฉะนั้นจึงไม่ค่อยคาดหวังกับเนื้อหาข้างในเท่าไหร่ แต่ด้วยการอิมเมจตัวเอกของเรื่องเป็นถึงโจรสาววัยใส แสนซน ที่ไม่ใช่แค่โจรธรรมดาไก่กาอาราเล่ แต่เป็นถึง โจรปล้นผี!

‘หนิงจื่อเยี่ยน’ นางเป็นโจรปล้นสุสานฝีมือเยี่ยมยุทธ์ แต่ในระหว่างที่นางกำลังประกอบสัมมาอาชีพอยู่นั่นเองสมบัติที่นางควรจะขุดได้กลับไม่มี แต่กลับขุดเจอชายหนุ่มหน้าตาดีมานอนหลับตาพริ้มอยู่ในโลงผู้หนึ่งไปเสียได้ชายคนนั้นไม่ใช่ศพและยังไม่ตาย หากแต่ลมหายใจก็ช่างรวยรินแผ่วเบาเสียเหลือเกินหนิงจื่อเยี่ยนจึงหิ้วเขาออกมาจากสุสานโบราณแห่งนั้นด้วยหวังจะช่วยชีวิตเขา

หลังจากหนิงจือเยี่ยนพาเขาออกมาจึงได้รู้ว่าชายผู้นั้นถูกวางยาพิษร้ายแรงจนความจำเสื่อม และเกือบจะถูกฝังให้ตายทั้งเป็นไปแล้วหากนางไม่ได้พบเขาเสียก่อนนางเรียกเขาว่า ‘อากู่’ด้วยความทรงจำของเขาหายไปจากผลข้างเคียงของยาพิษที่เขาได้รับทั้งยังช่วยเยียวยารักษาเขาภายใต้การช่วยเหลือของ ผู้เฒ่าซวี ชายชราที่นางเคารพนับถือปรณนิบัติดูแลไม่ต่างจากภรรยาดูแลผู้เป็นสามี หนิงจือเยี่ยนยอมรับ ว่านางหลงรักชายหนุ่มผู้นี้ตั้งแต่แรกพบหากแต่ไม่เคยคิดเรียกร้องให้เขามารับผิดชอบดูแลหรือรักนางตอบ แค่นางรักนางจึงอยากดูแลเขา นางภูมิใจในความรักอันซื่อตรงของตัวนางเองหรือหากแม้นเขาจะต้องการสานสัมพันธ์ด้วยคำว่าบุญคุณที่ค้ำคอนางล้วนไม่ต้องการ

‘อากู่’ นางเรียกเขาเช่นนั้น หญิงสาวในดากลมโตสดใส นางช่วยชีวิตเขาไว้จากเงื้อมมือมัจจุราชภายใต้สุสานโบราณที่เขาเกือบจะโดนฝังทั้งเป็นชีวิตราชนิกูลเช่นเขา หลี่ซี องค์ชายรองในจักรพรรดิองค์ปัจจุบันการแก่งแย่งชิงดีในราชสำนักทำให้เขากลายเป็นคนเย็นชาและไม่เคยไว้ใจผู้ใดหากแต่น้ำใจของเยี่ยนเอ๋อกลับเปิดหัวใจที่ผิดตายของเขาให้ได้สัมผัสกับแสงสว่างอีกครั้งเปรียบได้กับนางได้ขุดเขาขึ้นมาจากสุสานอันมืดมิดหากแต่ความแค้นที่ถูกปองร้ายเขาก็ไม่อาจปล่อยวางได้เช่นกัน คงมีแต่การเหนี่ยวรั้งงนางไว้ใกล้ตาใกล้ใจแม้ว่าการนั้นอาจจะเป็นการดึงเจ้านางแอ่นน้อยเยี่ยนเอ๋อให้อยู่ในกรงทองที่เรียกว่าหัวใจของเขาเองก็ตาม

ต้าย....รู้สึกเล่าเรื่องย่อซะเป็นนิยายรักหวานจ๋อยเลยทีเดียวแต่ถ้าจะถามว่ามันหวานไหม แหววไหม ก็หวานนะ แต่ไม่ถึงกับฟินเวอร์วังอะไร ความรักระหว่างพระนางเกิดจากอารมณ์เลยตามเลยขององค์ชายรองหลี่ซี ซะมากกว่า แบบว่าเออวะ...รักก็ได้ ประมาณนั้น นี่ก็เลยเปลี่ยนเป้าใหม่มาพ้อยท์ที่เรื่องการเมืองชิงไหวพริบในราชสำนักอะไรกันงี้งั้นโง้นนนน แต่อ่านไปซักพัก ก็ไม่น่าจะใช่ละคือยังคงเบาอยู่ ไม่แน่นพอ แต่เรื่องความกวนตีนของ องค์ชายใหญ่หลี่จุน ก็คือชัดเจนอยู่ แต่ pdชอบเฮียแกนะ

Pd ดูว่านักเขียนไม่ได้คิดจะจริงจังกับเกมกมารเมืองในเรื่องนี่เท่าไหร่เรื่องรักก็ไม่ค่อยฟิน เรื่องดราม่าก็ไม่ค่อยโดน โดยรวมก็คืออ่านได้เรื่อยๆขำๆไม่ต้องคิดมาก pd ก็อ่านตั้งแต่3 ทุ่ม จบราวๆเที่ยงคืน อ่านจบยังไปลอยกระทงต่อเลย55+ ง่ายๆชิวๆ....

แต่จุดที่เด่นและชอบก็ยังมีอยู่นะ หนิงจื่อเยี่ยน นางเอกเรื่องนี้น่ารักนางคือแบบฉบับของชะนีจริงใจ วัยใส แสนซื่อ และซุกซน ที่ใช้ชีวิตอย่างเต็มที่ตรงไปตรงมา และคำพูดของนางบางคำก็ช่วยเตือนสติคนคิดมากอย่าง องค์ชายรองลี่จื่อ อยู่บ่อยๆความอบอุ่นของเยี่ยนเอ๋อจึงช่วยละลายหัวใจน้ำแข็งของลี่จื่อได้ในที่สุดละลายไปละลายมาจนเหมือนกับจะร้อนเกินไปด้วยมั้ง เพราะดูเหมือนว่าถ้าเป็นเรื่องของ หนิงจื่อเยี่ยนองค์ชายรองแกก็ดูจะระเบิดได้อยู่ตลอดเวลาจนเกิดเป็นเหตุการเฮฮาบ้าบอประปรายในชวงท้ายๆเรื่อง ตรงนี้ต้องยกความดีความชอบให้องค์ชายใหญ่นะ.... เพราะเฮียแกนี่ตัวจุดชนวนระเบิดเลยล่ะ

ภารกิจที่ 6 #ชื่อเรื่องมีชว 

จำนวน (446+439 = 885)+575+656+226(475+456+480=1,411)+215=3,968 หน้า 9 เล่ม