รีวิวนิยายในหัวใหม่ของแจ่มใสกลับมาอีกแล้วค่ะครั้งนี้เป็นงานของนักเขียนที่เคยมีงานเขียนหนึ่งเรื่องที่ฟีน่าชอบมาก นั่นก็คือห้วงวิวาห์รักร้อยค่ะ แต่เล่มนั้นเป็นผลงานที่ออกกับสนพ.ชูการ์บีท แต่ตอนนี้มาออกงานกับสนพ.แจ่มใสแทนแล้วค่ะแต่สองนี้ไม่ได้ความเกี่ยวข้องอะไรกันนะคะ แค่พูดถึงเฉยๆค่ะ


เรื่องก็เป็นพล็อตแสนจะธรรมดาเมื่อพินัยกรรมของพ่อพระเอกระบุไว้ว่าต้องการให้พระเอกแต่งงานกับคนที่จัดหาไว้แน่นอนว่าพระเอกต้องต่อต้านเป็นของธรรมดา และคิดว่าเขาสามารถจะดูแลแบบอื่นให้กับว่าที่เจ้าสาวได้ดีกว่าการต้องมาแต่งงานทั้งๆที่ไม่ได้รักกันแต่เพียงได้พบหน้าเธอ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเมื่อสาวเจ้าคือผู้หญิงที่เขามีใจให้เงียบๆมาก่อนแล้วแต่ไม่คิดว่าพรหมลิขิตจะเล่นตลกแบบนี้ จากที่ยืนกรานว่าจะไม่แต่งเขาก็กลายเป็นคนที่ยอมทำตามพินัยกรรมได้อย่างหน้าชื่นตาบานติดอยู่ที่แค่เจ้าสาวดูจะไม่ยินดีไปกับเขาด้วยแต่เมื่อเธอมีความจำเป็นบางอย่างที่เขาไม่รู้จนเธอยอมรับการแต่งงานครั้งนี้ที่แม้ว่ามันจะมาพร้อมกับเงื่อนไขแปลกๆที่เธอเสียเปรียบเขาทุกประการจนเขารู้เลยว่าสิ่งที่เธอคิดคืออะไร หน้าที่ของสามีที่ดีก็คือทำให้ภรรยาตัวเองหลงรักให้ได้และเปลี่ยนข้อเสนอแปลกๆให้มันเป็นความจริงที่ผูกมัดเธอแต่ความรักมันก็เต็มไปด้วยอุปสรรค จากหัวใจของเธออาจจะมีใครจับจองโดยที่เขาไม่รู้และความลับที่ทำให้นางเอกรู้สึกผิดทุกครั้งที่คิดจะรักสามีของตัวเองเพราะเธอหลอกลวงเขาให้แต่งงานกับเจ้าสาวผิดคน


อย่างที่บอกว่ามันเป็นพล็อตอมตะนิรันดร์กาลอีกพล็อตหนึ่งเลยค่ะซึ่งมันก็จะมาพร้อมด้วยมุกที่ส่วนใหญ่พระเอกจะต้องรังเกียจนางเอกแบบสุดขั้วอาจจะเข้าขั้นมีควงสาวอื่นเย้ยหรือทำให้รู้ว่าฉันรู้นะว่าเธอแต่งงานกับฉันเพราะอยากได้เงินอะไรแบบนั้นแต่เรื่องนี้ไม่ใช่เลยค่ะ เพราะพระเอกน่ะดันหลงรักนางเอกก่อนจนยอมแต่งงานด้วยแบบไม่มีอาการขัดขืน แบบนี้นะคะ เดาทางกันได้เลยว่าใครที่ชอบพระเอกแสนจะรู้หัวใจตัวเองดีสุดๆมุ่งมั่นกับการเอาความดีมาแลกความรักนะคะ เป็นนิยายที่ถูกสไตล์อย่างแน่นอนค่ะพระเอกเป็นผู้ใหญ่กว่านางเอกมากๆ เข้าข่ายโคแก่นิดๆเมื่ออายุสองคนนี้ต่างกันถึงสิบสามปี พระเอกผ่านร้อน ผ่านหนาวมาเยอะเลยไม่ยากที่จะเข้าใจว่าความรู้สึกที่มีให้นางเอกคืออะไรมันคือความรักที่เขามั่นใจว่า ต่อให้วันนี้ไม่รัก วันหน้าก็ต้องรักจีบเมียตัวเองมันจะผิดอะไร น้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยังกร่อน แล้วหัวใจอ่อนๆของสาวน้อยจะทานทนความใกล้ชิดของผู้ชายแสนดีของเขาไปได้หรือคือถ้านางเอกไม่หลงรักพระเอกในตอนท้ายเนี่ยฟีน่าคาดว่าเธอคงเป็นผู้หญิงที่บ้าบอที่สุด พระเอกแสนดีเว่อร์ๆค่ะ ทั้งรักทั้งดูแลนางเอกและครอบครัวดีสุดขั้วนางเอกจะพยายามหาเหตุที่ทำให้พระเอกไม่ชอบขี้หน้าตัวเอง จะได้ขอเลิกกับเธอ เขาก็ไม่เคยทำตัวงี่เง่าใส่เลยดีจนนางเอกไม่กล้าทำตัวไม่ดีใส่ไปเลยเพราะละอายแก่ใจเรียกว่าพระเอกนี้หาข้อติไม่ได้เลยสักอย่างในสายตาประธานชมรมเรารักคนแก่อย่างฟีน่าค่ะประเสริฐศรีมณีเด้งมากๆ ถ้าผู้ชายคนนี้มีตัวตนจริงๆ เขาอยู่ที่ไหนบนโลกใบนี้โปรดส่งมาให้ฉันทีจะได้ไหมค่ะ อยากได้ผู้ชายแบบนี้มากกกกกกกกกกกกอายุปูนนี้แล้วต้องการชายแสนดีมากกว่าชายแสนเลวแล้วค่ะทานทนกับการบาดเจ็บทางใจไม่ไหวจริงๆ


แต่ในทางตรงกันข้ามกับพระเอกฟีน่าพูดเลยว่าอึดอัดขัดใจกับนางเอกนะคะ แม้เราจะพยายามแก้ต่างให้นางเพราะเข้าใจว่าทำไมเธอถึงต้องทำแบบนั้น ไม่อยากรักเขา ไม่อยากผูกพันไม่อยากให้เขามาแต่งงานด้วย ไม่กล้าบอกใครว่าเขาว่าเธอคือใครต้องซ่อนเร้นภาวะการแต่งงานระหว่างกัน จนบางทีเหมือนนางเอกไม่แฟร์กับพระเอกเลยพระเอกเหมือนแฟนเก็บ แฟนกั๊ก แฟนกิ๊กยังไงไม่รู้นะคะ ถ้านางเอกไม่ได้มีใจนิดๆให้เจ้านายตัวเองก็ยังไม่ขัดใจ แต่เธอแอบชอบเจ้านายตัวเอง ในช่วงแรกๆแอบหมั่นไส้หล่อน ได้แก้วแสนดี มณีมีค่าไว้ หล่อนไม่อยากได้หรือเดี๋ยวแม่ฉกมาเองหรอกนะ แต่ก็อีกนั่นล่ะ แม้จะขัดใจเราก็เข้าใจ (ขนาดเข้าใจนะเนี่ย)ว่าคนอย่างนางเอกเจียมตัวมาก เพราะเธอไม่เหมาะกับพระเอกเลยแม้แต่นิดเดียวและในบางทีเราไม่รู้หรอกว่ารักกับชอบมันต่างกัน มันอาจจะคล้ายกันจนแยกไม่ออกแต่เมื่อพิจารณาให้ดี ไม่มีสิ่งใดเหมือนกัน เราจะอึดอัดกับอาการเธอคิดแทนและแสนดีของเธออยู่พักใหญ่เลยค่ะจนแทบจะจัดนางเอกไปอยู่ในข่ายที่ว่ารักพระเอกน้อยไปไม่เท่าเทียมกับที่เขาทุ่มเทให้เธอเลยจริงๆไม่ควรได้ผู้ชายคนนี้ไปนะ แต่ดีที่เธอเหมือนจะมีพรายกระซิบบอกว่าปรับปรุงตัวด่วนก่อนจะกินแห้ว ภาวะคนดีเกินความจำเป็นเริ่มลดลงไปบ้างเริ่มรู้จักหึงหวงพระเอกใส่ใจพระเอกมากขึ้นและเห็นแก่ตัวที่จะรักเขาและต่อสู้กับอุปสรรคและความจริงเพื่อรักษาสถานะความเป็นสามีภรรยากัน มากกว่าบอกว่าคุณดีเกินไปสำหรับฉัน ฉันไม่เหมาะ ขอเป็นฝ่ายไปอะไรทำนองนั้น


ความที่ฟีน่ามาอ่านงานของณวลีจริงจังสองเล่มก็คือเรื่องนี้กับห้วงวิวาห์รักร้อยแต่ก็เคยผ่านๆ บางเล่มมาในนามปากกาอื่นของเขานะคะจะรู้สึกอย่างหนึ่งว่าธีมนิยายจะมีปมสำคัญคือ การแอบรักใครบางคนอาจจะรักคนอื่นที่ไม่ใช่พระเอกหรือนางเอก หรือแอบรักแต่บอกไม่ได้อะไรทำนองนี้ตลอดเลยค่ะ ไอ้เรามันพวกคนขี้หวงจริงๆ ไม่ค่อยชอบสไตล์มีใครแอบซ่อนไว้ในใจ นางเอกเรื่องนี้ก็เลยได้ข้อหานี้จากฟีน่าไปเต็มๆค่ะมันต่างจากตอนอ่าน ห้วงวิวาห์รักร้อย เล่มนั้นพระเอกเป็นฝ่ายอกหักยับเยินมาก่อนส่วนนางเอกเป็นคนที่แอบรักพระเอก คิดว่าจะไม่แนวดันแนวมากๆ ขึ้นมาเพราะความเป็นผู้ใหญ่ของพระเอก มันก็เหมือนกับเล่มนี้ค่ะ คนที่ทำให้ฟีน่ารู้สึกดีกับตอนอ่านก็คือพระเอกล้วนๆเลยค่ะนางเอกนี้โดนพระเอกทิ้งห่างไปเยอะมากเลยค่ะ ความที่ทำให้เราขัดใจค่อนข้างยาวนาน


แต่โดยรวมของนิยายเรื่องนี้นะคะเป็นนิยายแนวที่เรียกว่าค่อนข้างน่ารักเลยค่ะ พระเอกความที่แก่กว่าเป็นผู้ใหญ่มากๆ มีความเจ้าเล่ห์ที่เนียนมากจนนางเอกจับไม่ได้ และประการสำคัญพระเอกให้ความพิเศษกับนางเอกแบบที่ไม่ให้ใครก็คือ พูดคะขากับนางเอกแค่คนเดียวแถมแทนตัวเองว่าอาอีก เพราะตามศักดิ์เขานับพ่อนางเอกเป็นพี่นางเอกเองก็เรียกพระเอกว่าอาตลอดเช่นกัน ฟีน่าแพ้ทาง ชายแก่ พูดคะขาและคุณอาค่ะ เรื่องนี้รวมมิตรของที่ฟีน่าแพ้ไว้หมดคุณพระเอกจึงเรียกว่าสเปคมากจนไม่ต้องหาเหตุผลที่จะไม่รักพระเอกแบบสุดๆนะคะชายดีๆที่มีแค่ในนิยาย


หนทางรักในเรื่องก็บอกเลยว่าถ้าไม่มีปมในใจนางเอก ความรู้สึกว่าเธอมาหลอกพระเอก มันจะไม่มีอุปสรรคเลยค่ะเมื่อครอบครัวพระเอกเอ็นดูนางเอก เปิดรับนางเอกมากๆไร้ปัญหาครอบครัวที่รังเกียจสะใภ้ฐานะยากจน หน้าตาน่ารักๆ แต่ไม่ได้สวยเด่นเป็นผู้หญิงธรรมดามาก ยิ่งตอกย้ำว่ามันเป็นนิยายโทนฟีลกูดแบบที่สุดค่ะอ่านแล้วไม่มีมุกระทมตรมน้ำตาไม่มีนางอิจฉาผู้ทำให้พระเอกหวั่นไหวและเอานางเอกไปเปรียบเทียบว่าเธอไม่คู่ควรกับเขาก็เพราะคนที่เขารักจะมีเพียงแค่หนึ่ง ไม่มีสอง เลือกที่จะรักผู้หญิงคนนี้แล้วเขาก็จะรักเธอไปตลอด


เมื่อมันเป็นนิยายแนวน่ารักๆไม่ต้องการดรามาในชีวิตมากนัก เหล่าอุปสรรคของเรื่องมันจึงคลี่คลายเร็วมากพอๆกับเหล่าตัวร้าย ก็รามือไปอย่างง่ายดายหรือไม่ก็สำนึกตัวได้อย่างว่องไวมากเกินไปนิดแต่สิ่งหนึ่งที่ฟีน่ารู้สึกก็คือว่าปัญหาที่มันใหญ่กว่าคนอื่นคือคนในครอบครัวของนางเอกเองที่เราจะเห็นได้ทั่วไปก็คือ เธอรวยนี้ ถ้าฉันจะขอโน่นขอนี้กับเธอจะเป็นอะไรไป แค่นี้ไม่เดือดร้อนหรอก ความคิดเอาแต่ได้ฝ่ายเดียวแบบนี้มันทำลายครอบครัวพังมาเยอะแล้วดีที่พระเอก(อีกนั่นล่ะ) เป็นผู้ใหญ่ที่ควบคุมทุกอย่างได้ เขาไม่ขี้เหนียวจนเกินไปแต่ก็ไม่ได้ให้ทุกอย่างจนสร้างนิสัยขี้ขอให้กับครอบครัวนางเอก และความที่นิยายในช่วงแรกเปิดตัวการดำเนินความสัมพันธ์ที่ก้าวกระโดดของคนไม่เคยรู้จักกันให้ต้องมาแต่งงานกันเปิดตัวมาได้อืดไปหน่อยนะคะ อึดอัดด้วยกับความรู้สึกของนางเอกที่บอกเสมอว่าเธอจะไม่รักพระเอก นอกจากเขาดีเกินไป เธอก็มีคนที่แอบชอบอยู่แล้วช่วงแรกของเรื่องฟีน่าอ่านข้ามๆไปเลยค่ะ เพราะไม่ดึงดูดใจมากจะมารู้สึกว่ามันถูกจริตตัวเองก็ช่วงที่นางเอกเริ่มเอาใจใส่พระเอกแบบไม่รู้ต้วตอนนั้นเริ่มสนุกขึ้น พระเอกไม่ต้องทุ่มเทเพื่อนางเอกคนเดียวอีกต่อไป


อย่างที่บอกว่ามันคือนิยายแนวน่ารักหวานๆนะคะ เหมาะกับคนที่อยากอ่านพระเอกแสนดีที่หาไม่ได้แบบที่มีตัวจริงโคตรจะรักนางเอก แสนทุ่มเทเพื่อเธอ ต้องสเปคหล่อ รวย แก่ สปอร์ต ใจเย็น ใจดีคือไม่ต้องหาติให้พระเอกค่ะ จับไปอยู่โหมดพระเอกแสนดีได้อีกคนอย่างไม่ยากเย็นค่ะส่วนนางเอกเนี่ยถ้าไม่ได้พระเอกนะคะ ฟีน่าจะไม่ค่อยชอบเธอสักเท่าไรรอดมาได้เพราะคะแนนจากพระเอกล้วนๆ ที่เผื่อแผ่มาให้เธอ ก็หวานๆ น่ารัก ฟินในตอนท้ายที่นางเอกสารภาพรักกับพระเอกแล้วค่ะแต่ถ้าถามฟีน่าว่าเรื่องนี้กับห้วงวิวาห์รักร้อย ฟีน่าชอบเล่มไหนมากกว่ากันห้วงวิวาห์รักร้อยสนุกกว่าสำหรับฟีน่านะคะ แม้พระเอกจะมีบาดแผลทางใจแต่เขาตัดขาดสนิทไปเลย ไม่มีแทงกั๊ก นางเอกมุ่งมั่นจะเอาชนะใจพระเอก แม้จะเนื้อเรื่องน่ารักพอกันแต่มันมีอะไรที่โดนใจฟีน่าน้อยกว่าค่ะแต่เรื่องนี้ก็ไม่ได้ขี้เหร่หรือทำให้ฟีน่าเลิกอ่านก่อนจบนะคะ อ่านได้จนจบค่ะแต่มันยังไม่สุดใจฟีน่าทั้งๆที่พระเอกน่ะได้คะแนนพิเศษไปเยอะขนาดนั้นเอาเป็นว่าอ่านเล่น น่ารักๆได้อยู่นะคะ ไม่เสียดายเงินที่ซื้อมาค่ะ