เพรงพรางใจ พราวพิรุณ เพรงพรางใจ พราวพิรุณ อดีตที่เคยรุ่งเรืองอาจจะไม่หวนคืนมาอีกครั้งและธารินก็พร้อมจะทิ้งมันไว้เป็นเพียงภาพความทรงจำที่งดงามและเจ็บปวดนับจากนี้เขาจะเริ่มต้นใหม่บนแผ่นดินซึ่งไม่มีใครรู้จักเขากับอาชีพเกษตรกรที่แม้ว่ามันจะเริ่มต้นจากศูนย์หากมันอาจเยียวยาทุกอย่างและทำให้ธารินเริ่มต้นชีวิตใหม่ได้อย่างสุขสงบแบบที่เขาควรเป็นจนกระทั่งผู้หญิงที่ธารินรู้ดีว่าเธอโกหกเขาด้วยเหตุผลบ้างอย่างก้าวเข้ามาในชีวิต ถ้ากันย์ทิวาเคยคิดว่าเธอมีอิสระอย่างที่เธอปรารถนาแล้ววันนี้ได้พิสูจน์แล้วว่าเธอคิดผิด ทุกอย่างที่เธอยอมเสียมันไปดูเปล่าประโยชน์แต่เมื่อเธอไม่ต้องการถูกผูกมัดด้วยการคลุมถุงชน เธอก็ต้องหนีไปให้ไกลจากสังคมและธารินก็บังเอิญเป็นตัวเลือกที่กันย์ทิวาต้องการชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยหนวดเครารุงรังไม่สุงสิงกับคนภายนอกและดูเหมือนเขาจะปฏิเสธสังคมทั้งปวง คุณสมบัติเช่นนี้กันย์ทิวาจะไปหาจากที่ไหนได้อีกกันเล่า เมื่อความจำเป็นบังคับและธารินก็ไม่ใจร้ายพอจะให้ผู้หญิงตัวคนเดียวออกไปเผชิญกับหนทางที่มืดมนกันย์ทิวาจึงกลายเป็นผู้ช่วยของเขาแบบไม่ตั้งใจและธารินเองก็ไม่คิดว่ากันย์ทิวากลับทำทุกอย่างที่เขาไม่อาจทำได้ให้ดีขึ้นจนกว่าจะรู้ตัวอีกทีธารินก็นึกไม่ออกเลยว่าหากเขาไม่มีกันย์ทิวาอยู่เคียงข้างจะเป็นเช่นไรหากเขาเองก็รู้ดีอีกเช่นกันว่ามันจะไม่มีวันเป็นไปได้เพราะเมื่อทุกอย่างจบลงก็ถึงคราวที่เธอจะต้องเดินออกจากชีวิตของคนขี้แพ้เช่นเขา ภายใต้ภาพลักษณ์อันไม่เจริญหูเจริญตาแต่ธารินก็ทำให้ผู้หญิงอย่างเธอหวั่นไหวไปกับมาดสุภาพบุรุษในคราบโจรของธารินได้ง่ายดายและยิ่งได้รับรู้ถึงเบื้องหลังของการเนรเทศตัวเองมาสู่โลกเล็กๆ ใบนี้กันย์ทิวาก็จะไม่ยอมปล่อยให้ธารินจมอยู่กับความรู้สึกผิดเช่นนี้เขาอาจจะเคยผิดพลาดแต่ใช่ว่าธารินต้องก้มหน้าทุกข์ทนอยู่กับมันไปตลอด หมดเวลาที่ธารินต้องแบกรับความขมขื่นนั้นไว้เพียงลำพังและเธอคนนี้จะใช้ความรักปลดเปลื้องมันจากตัวเขา ในเรื่องร้ายๆที่ถาโถมเข้ามาในชีวิตธารินอาจยอมแพ้มันอีกครั้งถ้าไม่เพราะตอนนี้เขาไม่ได้โดดเดี่ยวอีกต่อไปหากยังมีกันย์ทิวาเป็นแรงใจให้กับเขา รวมทั้งความกดดันที่ทำให้ธารินจะไม่หนีอุปสรรคที่เป็นกำแพงที่สูงใหญ่อีกต่อไปเพื่อกันย์ทิวาแม้ว่ามันจะลำบากยากแค้นแค่ไหนเขาก็ต้องทำให้ทุกคนยอมรับในความรักระหว่างเขาและกันย์ทิวาให้ได้ จากคนที่ไม่เคยยอมอ่อนข้อให้ใครแต่เพื่อธาริน เธอทำได้ทุกอย่าง แม้จะต้องฝืนใจตัวเอง แต่มันก็คุ้มค่าไม่ใช่หรือและเมื่อธารินกำลังพิสูจน์ให้เห็นว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายคนเดิม เขามีความฝันมีไฟและมีพลังที่จะใช้พรสวรรค์รังสรรค์ในสิ่งที่เขารักอีกครั้งหนึ่งแม้หนทางระหว่างเธอและเขาอาจจะไม่ราบรื่นนักแต่กันย์ทิวาก็มั่นใจว่าการรอคอยของเธอคุ้มค่า เมื่อคนนั้นคือธาริน   Create Date : 16 สิงหาคม 2557 2 comments Last Update : 18 สิงหาคม 2557 9:52:18 น. Counter : 4665 Pageviews. Share Tweet

ตอนที่ซื้อเล่มนี้ด้วยเหตุผลว่าฟีน่าติดใจงานเล่มก่อนของคุณพราวพิรุณเรื่องบ่วงรักปาฏิหาริย์ความที่อ่านเล่มแรกผ่าน เล่มสองจึงตัดสินใจซื้อไม่ยาก พอเปิดอ่านคร่าวๆก่อนลงมือจริง ก็ถึงได้รู้ว่าเล่มนี้น่ะเป็นภาคต่อของบ่วงรักปาฏิหาริย์ค่ะตามประสาคนไม่อ่านนิยายออนไลน์ก็เลยไม่รู้เรื่องอะไรกับใครเขาสักเท่าไร มารู้ก็ตอนซื้อนี้ล่ะ เมื่อมันเป็นเล่มต่อกันหลายคนก็คิดว่าจะเป็นแนวคล้ายๆ กัน ซึ่งไม่ใช่เลยค่ะ เพราะว่าคนละทางกันเลยบ่วงรักฯจะเป็นแนวพารานอร์มอล แต่เพรงพรางใจจะเป็นแนวดรามาเล็กๆค่ะเพราะพระเอกเป็นหนึ่งในสมาชิกวงดนตรีคลาสสิคที่แตกสลายของสามหนุ่ม และเล่มนี้จะเฉลยว่าทำไมวงที่โด่งดังถึงกาลแตกดับเขาผู้เคยมีชื่อเรียกขานว่าเจ้าชาย กลับหันหลังให้กับทุกอย่างความรุ่งเรืองและความพ่ายแพ้ มาเป็นเกษตรกรมือใหม่ที่ไม่ต้องการสุงสิงกับใครแต่วันหนึ่งกลับได้ช่วยเหลือผู้หญิงที่เขารู้ว่าเธอโกหกเต็มเปาแต่มนุษยธรรมไม่อาจดูดายเธอได้จนผู้หญิงที่เขามองว่าเธอเป็นแค่ผู้ช่วยและเพื่อนร่วมบ้านทำให้เขารู้สึกว่ามีคุณค่าในสายตาใครสักคนโดยที่เขาไม่ต้องทำอะไรมากกว่าการเป็นตัวเองช่วยคลายปมในใจตลอดมา หากความรักมันก็ไม่เพียงพอสำหรับคนสองคนเมื่อยังมีปัจจัยอื่นๆ เข้ามาเกี่ยวข้องโดยเฉพาะพ่อของนางเอกที่ไม่ต้องการได้คนแบบเขามาเป็นว่าที่ลูกเขยของตัวเองเลยแม้แต่น้อยดังนั้นพระเอกจึงต้องพิสูจน์คุณค่าในตัวเองให้ทุกคนได้เห็น หรือเพราะมันคือความคาดหวังก็ไม่รู้นะคะทำให้ตอนที่ฟีน่าซื้อเล่มนี้คิดว่ามันต้องตื่นเต้น เร้าใจหรือคล้ายๆกับบ่วงรักฯแต่พอได้อ่านจริงแล้วเหมือนหนังคนละม้วนเลยค่ะพระเอกเรื่องนี้เป็นผู้ชายที่เรียกว่าซื่อจนเซ่อในบางทีเรื่อยเปื่อยและเฉื่อยมากสำหรับฟีน่า คือเขามีอดีตที่เหมือนว่าถูกมองข้ามเสมอๆแต่เขาเองมักคิดว่าไม่เป็นไร หากแต่ความจริงไม่ใช่เลย เขาก็อยากมีตัวตนอยากเป็นคนที่มีค่ามากกว่าการมีเสียงดีหน้าตาดีหรือมารยาทงามเป็นสุภาพบุรุษแบบที่ถูกเรียกขานว่าเป็นเจ้าชาย และความเก็บกดทั้งหลายก็กลายเป็นการตัดสินใจที่ผิดพลาดมหันต์จนเขาเลือกจะลงโทษตัวเอง หนีสังคมมาเป็นชาวไร่ชาวนา คือการเปลี่ยนอาชีพจากนักดนตรีมาเป็นเกษตรกรมันก็ไม่ได้ผิดอะไรแต่พระเอกเป็นตัวละครที่เอื่อยๆมากค่ะ ทำให้เนื้อหานิยายตอนแรกอืดมาก ถึงมากที่สุดเนื้อเรื่องที่ค่อยๆ เล่าถึงการมาอยู่ในสังคมที่พระเอกไม่คุ้นเคย มันน่าเบื่อมากค่ะแม้ขนาดที่มีนางเอกเข้ามาในชีวิตเขาแล้วก็ตามทีแต่เนื้อเรื่องที่พูดถึงการไม่เอาสังคมของพระเอก การปล่อยชีวิตไปเรื่อยๆเพราะต้องการลงโทษตัวเอง มันทำให้เนื้อเรื่องออกไปในทางจืดๆไม่ตื่นเต้นเร้าใจเลยค่ะ จะมารู้สึกว่าชักมีจุดสนใจก็ตอนที่พระเอกยอมเปิดปากพูดว่าทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี้ เขาเคยแต่งงานและหย่าร้างจากภรรยาเก่ามาแล้วนั่นล่ะถึงจะเริ่มมีประเด็นแต่กว่าไปถึงประเด็นนี้ มันก็เข้าไปครึ่งเรื่องกันแล้วค่ะแม้จะเริ่มพูดถึงความมีเสน่ห์ เซ็กซี่ของพระเอกบ้างเป็นระยะๆแต่มันไม่ได้น่าสนใจสักเท่าไร เพราะนางเอกพูดเสมอๆว่าถึงแม้ว่าเขาจะดูเหมือนมหาโจรแต่ทำเอาใจเธอแกว่งได้ตลอด ดังนั้นช่วงแรกจะเป็นอะไรที่ไม่มีเนื้อหาตรงไหนแบบว่าดึงดูดใจมากหรือพีคเลยค่ะ เรียกว่าอ่านข้ามๆก็ยังได้ เพราะเนื้อหามันวนๆ เวียนๆอยู่ทิศทางเดิมตลอด และที่บอกว่าพระเอกมีเสน่ห์ เซ็กซี่ บังเอิญว่าคุณสมบัติเหล่านั้นโดนกลบด้วยความเฉื่อยของพระเอกดาวมันเลยไม่จรัสแสงเจิดจ้าให้คนอ่านแบบฟีน่ารู้สึกเลยสักนิดค่ะ ยังดีว่าเรื่องนี้นางเอกไม่ใช่สาวน้อยแสนซื่อ เป็นกุลสตรีไทยผู้เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้ด้วยนะคะ ไม่งั้นล่ะงานนี้นิยายมันจะจืดยิ่งกว่าน้ำเปล่าอีกค่ะเธอจึงเป็นสีสันของความเอื่อยๆของพระเอกขึ้นมาอีกนิดหนึ่งเธอไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบพระเอก ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะบอกว่าเชิญลวนลามหรือตีตราจองพระเอกตามสบายเพราะเธอคือหญิงไทยใจงามที่ไม่แสดงออกเธอป่าวประกาศทางอ้อมๆ ที่ไม่ได้น่าเกลียดหรือว่าเหมือนผู้หญิงนิสัยไม่ดีนะคะแต่เธอใช้การกระทำของพระเอกที่ค่อนข้างมีให้เธอมากกว่าหญิงอื่นบอกเป็นนัยๆว่าคนนี้เธอจอง และถ้าพระเอกเป็นพวกไม่เป็นไร ความผิดทุกอย่างเขาทำเองนางเอกจะไม่ใช่เลย เธอไม่ยอมให้ใครมายัดเยียดความผิดหรือก้มหน้ารับโทษทัณฑ์จนวันตายเธอสู้เพื่อพระเอกมากกว่าตัวพระเอกจะสู้เพื่อตัวเองเสียอีกค่ะนางเอกมีความกระตือรือร้นในการทำงานและไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบพระเอกมากกว่าตัวเขาเองเสียอีกจะบอกว่าเพราะบางคนมีบุญคุณกับเขาหรือก็ไม่ถึงขนาดนั้นหรือว่าเราเป็นพวกไม่ยอมให้ใครมาเอาเปรียบเลยรู้สึกว่าการยอมคนอื่นร่ำไปมันไม่ใช่สำหรับฟีน่าก็ไม่รู้นะคะ คือฟีน่าก็ชอบพระเอกสุภาพบุรุษนะคะแต่บางทีสุภาพบุรุษเกินไปจนกลายเป็นว่ารับเอาความผิดมาไว้ในชีวิตตัวเองคนเดียวมันก็น่าเบื่อได้ถึงขีดสุดเช่นกันพระเอกเป็นคนเก่งแต่เหมือนจะขาดความมั่นใจในตัวเองแบบสุดขั้วและยิ่งไปอยู่กับคนที่เหมือนคนเผด็จการอีกเขาก็เลยไม่กล้าที่จะแสดงความรู้สึกภายในออกมาความเก็บกดทุกอย่างจึงระเบิดมาในรูปแบบของความผิดพลาดที่เมื่อทำลงไปเขาก็ต้องมาก้มหน้ารับผิดอีก ขัดใจมากมายค่ะฟีน่าเข้าใจอารมณ์ของพ่อนางเอกเลยล่ะ ที่ว่าทำไมถึงไม่เชื่อพระเอกไม่ใช่ในด้านความรัก แต่ด้านการเป็นผู้นำเขามักจะวิ่งหนีปัญหาอยู่เสมอจนเหมือนเป็นนิสัย แบบนี้พ่อที่ไหนจะกล้ายกลูกสาวให้การกระทำของพ่อนางเอกในตอนท้ายๆเรื่องฟีน่าก็เลยมองว่ามันใช่อยู่นะคะยกเว้นการบีบบังคับนางเอกหลายๆ อย่างของพ่อที่ฟีน่าไม่มีวันเห็นด้วยและรู้สึกว่าโหดร้ายและโหดเหี้ยมไปนิดหนึ่งขนาดเราเองโตมากับภาษิตที่ว่า รักวัวให้ผูก รักลูกให้ตีแล้วนะคะยังรู้สึกว่ามันเกินไปนิดหนึ่งเลยค่ะจะมาเห็นด้วยกับเหตุผลที่ต้องการให้พระเอกพิสูจน์ตัว นอกนั้นอ่านจนจบฟีน่าก็ยังไม่เห็นด้วยกับการกระทำของพ่อของนางเอกหลายๆกรณีอยู่เลยนะคะ รวมทั้งเรื่องพี่ๆ ของนางเอก ถ้าใครชอบพระเอกแนวที่ว่าผู้นำสูงๆหรือแบดบอยนิดๆ เล่มนี้ขอบอกเลยว่าไม่ใช่นะคะพระเอกมีปมในใจเรื่องความมั่นใจในตัวเองจนมีอากัปกิริยาหนึ่งที่ฟีน่าว่ามันเสียบุคลิกความเป็นพระเอกมากๆก็คือพระเอกมักจะเลียริมฝีปากตัวเองเวลาขาดความมั่นใจหรือครุ่นคิดอะไรรวมทั้งการเกาท้ายทอยเหล่านี้มันทำให้พระเอกดูไม่เท่สุดๆ แม้ว่าเขาจะหน้าตาดีเป็นหมีเท่ หมีเซ็กซี่อะไรก็ตามทีนะคะ รวมถึงความเป็นคนค่อนข้างเฉื่อยๆของพระเอกแม้ว่าเหตุผลที่เขาจะเป็นแบบนี้มันใช่ก็ตามที ทั้งการเลี้ยงดู สังคมที่เติบโตหรือแม้แต่การรู้สึกว่าไม่เก่งพอในสายตาเพื่อนจนเขาเหมือนจะยอมรับว่ามีดีแค่นี้จริงๆทำให้พระเอกดูน่าเบื่อไปนิดสำหรับฟีน่านะคะพอมาประกบคู่กับฮันเตอร์(พระเอกจากบ่วงรักฯ) ที่มีสีสันจัดจ้านแบบผมสีชมพูของเขาพระเอกยิ่งจืดเป็นน้ำเปล่าเข้าไปใหญ่ค่ะ เหมือนคนไม่ยินดียินร้ายต่อโลกทั้งปวงจะมารู้สึกว่าควรขยับตัวบ้างก็เพราะนางเอกเจ็บใจแทนตัวเขาเองทั้งๆที่คนที่ควรจะรู้สึกอะไรกลับเนือยๆ ขนาดนั้นทำให้จุดพีคนิยายหายากมากหรือมีก็บอกเลยว่าฟีน่ารู้สึกว่าไปอยู่ตอนจะจบแล้วช่วงที่เจออุปสรรคใหญ่จนนางเอกต้องยอมฝืนใจตัวเอง และการเผชิญหน้ากับพ่อของนางเอกเพื่อพิสูจน์ตัวเอง และอีกอย่างนะคะเป็นอะไรที่ฟีน่ารู้สึกเองเลยล่ะว่าพระเอกเรื่องนี้มันทำให้ฟีน่าจิ้นไปในทางวายแปลกๆเพราะการทำบางอย่างที่ผิดพลาดใหญ่ที่สุดในชีวิตเขาคือการแย่งชิงของรักจากเพื่อนร่วมวงมาครอบครองเป็นการเรียกร้องความสนใจจากเขา และทดแทนความน้อยอกน้อยใจที่ไม่มีค่าในสายตาเพื่อนคนนี้เหอๆๆๆ บอกตรงๆว่า พระเอกทำเหมือนแอบรักเพื่อนคนนี้เวลาเขาไม่เห็นตัวเขาในสายตามันต้องประชด มันต้องทำให้รู้สึกว่ามีเขาอยู่ตรงนี้นี้ถ้าเป็นเล่มอื่น สนพ.อื่นๆ ฟีน่าคงคิดไปไกลกันเลยทีเดียวค่ะอารมณ์ผู้หญิงประชดประชันยังไงยังงั้นเลยทีเดียว ฟีน่าค่อนข้างเสียดายนะคะเพราะพล็อตเรื่องก็ดูน่าสนใจดี แต่พระเอกดูซื่อจนไม่เร้าใจ เฉื่อยมากๆเนื้อเรื่องตอนแรกก็ย้วยและยืดมากไปค่ะ ถ้าทำให้ตอนแรกเดินเรื่องกระชับไวและน่าสนใจกว่านี้ก็คงจะดีนะคะ ตัวเทียบก็ดันมาปรากฏในเรื่องจนเห็นได้ชัดพระเอกเรียกว่าสู้ไม่ได้เลยค่ะ ในด้านของตัวละครอื่นๆ ก็ดูน่าสนใจในหลายตัวละครแต่อาจจะมีบทสรุปที่ชัดเจนบ้าง ไม่ชัดเจนบ้าง แต่ก็พอเดาได้ว่าจะเป็นไงซึ่งมันก็ไม่ได้ดึงความสนใจให้มากนัก เรื่องนี้ก็เลยยังไม่ค่อยน่าสนใจสำหรับฟีน่าเท่าไรนะคะ อ่านพอได้ แต่ไม่กรี๊ดพระเอกเลยค่ะฟีน่าชอบผู้ชายมีรังสีความเป็นพระเอกโดดเด้งกว่านี้ค่ะตัวเพื่อนพระเอกทั้งสองตัวละครยังน่าสนใจมากกว่านะคะเพราะฟีน่ารอจะลองอ่านแองเจิ้ลอยู่ค่ะ คาดหวังไว้ว่าจะมีปม มีประเด็นให้เร้าใจกว่าขออย่าให้เหมือนพระเอกเล่มนี้เลยนะคะ เพราะเขายังไม่ถึงขนาดออกปากว่าผู้ชายคนนี้ฉันจองนะ   โดย: ฟิลิเซียน่า 18 สิงหาคม 2557 9:53:04 น.

ขอบคุณคุณฟีน่ามากค่ะที่รีวิวนิยายของพราวพิรุณ ^/\\^ ขอน้อมรับคำติชมไว้ปรับปรุงแก้ไขในงานต่อไปค่ะ เรื่องนี้พราวพิรุณต้องขอโทษจริงๆ ที่เขียนออกมาในแนวที่ไม่เคยทำมาก่อน ส่วนตัวก็ตั้งใจไว้แล้วว่าคงเขียนแนวแบบนี้เป็นเรื่องแรกและเรื่องสุดท้ายค่ะ (จริงๆ ชอบอ่านดราม่านะคะ แต่ไม่รู้ทำไมถึงเขียนไม่ได้เลย T^T) เรื่องต่อไปก็คงจะกระชับกว่านี้และมีเหตุการณ์น่าสนใจมากกว่านี้ค่ะ เล่มหน้าซึ่งเป็นเล่มจบของชุดนี้ ก็ขอฝากตัวอีกสักครั้งนะคะ ขอบคุณมากๆ สำหรับรีวิวค่ะ ^/\\^   โดย: พราวพิรุณ IP: 125.24.23.223 19 สิงหาคม 2557 14:04:05 น.