มันผิดด้วยหรือที่ธาวันจะรักและอยากเป็นคนรักของพี่ชายของภารวี และเมื่อเธอรู้ตัวว่าไม่มีวันสมหวังในรักข้างเดียวเช่นนี้ ทำไมภารวีจึงยังไม่เลิกที่จะจงเกลียด จงชังเธอด้วยนะ แค่นี้เธอก็เจ็บปวดมากพอแล้ว และความเกลียดชังของเขาก็ยิ่งทวีขึ้น เพราะแม้แต่งานที่เธอรัก เขาก็คิดจะทำลายมันลงได้ ทั้งๆที่มันสร้างขึ้นมาจากแรงกายแรงใจของแม่เขาแท้ๆ
ความเกลียดในหัวใจของภารวีอยู่ใกล้กับคำว่ารัก อย่างไม่อาจแยกออกจากกันได้ เขาเกลียดธาวันเพราะเธอไม่เคยสนใจในตัวเขา ทำไมเธอจึงไม่เคยเห็นเขาในสายตาแม้แต่นิดเดียว เมื่อรักไม่ได้ สิ่งที่จะทำก็คือ ธาวันจะต้องเสียใจกับสิ่งที่เขาจะยื้อแย่งไปจากเธอให้ได้
มันน่าขำปนสมเพชสิ้นดี ที่จะคิดว่าทุกอย่างที่ภารวีทำเพราะรักเธอ จนต้องกลั่นแกล้งเธอ นี้เป็นความรักประสาอะไร แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ หัวใจของเธอก็หวั่นไหวไปกับผู้ชายร้ายกาจของภารวีได้ เธอตอบตัวเองไม่ได้ว่าเพราะอะไรถึงได้รักภารวีได้ทั้งๆที่เขาไม่เคยดีกับเธอแม้แต่ครั้งเดียว
เมื่อรักที่คิดว่าจะไม่มีวันได้ครอบครองกลับได้มันมาอย่างไม่คาดฝัน ทุกอย่างก็น่าจะหวานชื่น หากแต่อุปสรรคของความรักระหว่างเขาและธาวันมันยังไม่เจ็บสิ้น ภารวีต้องฝ่าฝันมันให้ไปถึงฝั่งฝันให้ได้ เพื่อจะได้ครอบครองความสุขที่เขาใฝ่ฝันจะมีร่วมกับธาวัน
ปัญหาใหญ่ของการอ่านคือพระเอกค่ะ ฟีน่าก็อ่านพระเอกร้ายๆมาเยอะ ก็มักจะมีกฏในใจเลยว่าพระเอกที่ฟีน่าจะตัดสินใจเลยว่าไม่ใช่ทางฉันแน่นอนคือ รู้ตัวว่ารักนางเอกแล้วนอนกับหญิงอื่นได้ คือถ้ายังไม่รู้ว่ารัก แกจะไปนอนกับใคร เสเพลแค่ไหน ฟีน่ารับได้ค่ะ แต่ถ้ารักแล้วคุณหมดสิทธิ์ แต่พระเอกเรื่องนี้ทำค่ะ นอกจากจะนอนกับสาวอื่นได้ แม้จะรักนางเอกแล้ว เอาเป็นว่าช่วงที่แกอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ทำใจรับพอไหว เพราะมันไปพร้อมกับคำว่านางเอกไม่ได้รักเขา อันนี้รักเขาข้างเดียว อ่ะให้อภัย
แต่ทำไมกัน เมื่อกลับมาเมืองไทยแล้ว พี่ชายพระเอกก็ไม่ได้รักเธอ ก็เท่ากับนางเอกไม่มีใครทำไม ถึงไม่จีบนางเอกไปล่ะ กลับว่านางเอกแรงๆ เหมือนไม่รักเขา เออ แล้วแบบนี้นางเอกจะไปรักแกลงได้ไงฟะ ไม่พอ หิ้วผู้หญิงไปนอนในห้องนอนของนางเอกในที่ทำงานด้วย สารภาพนะคะว่าตอนท้าย ไม่รู้ล่ะว่าพระเอกจะบอกว่าอาจจะไม่ได้นอนกันหรือเปล่า ฟีน่าก็ไม่รู้ แต่การแสดงออกแบบนี้ ฟีน่าไม่เอาค่ะ ถ้ายังไม่พอ การเอาของใช้ส่วนตัวนางเอกไปให้ผู้หญิงพวกนั้นใช้อีก เกินไปแล้วค่ะ ของพวกนี้ มันส่วนตัวไปไหมค่ะ ขนาดคนในครอบครัวยังไม่ใช้ของคนอื่นเลยค่ะ
มันควรไหมที่จะให้นางเอกเกลียดพระเอก เป็นฟีน่านะคะบอกตรงๆว่าผู้ชายแบบนี้ ไม่ไหวค่ะ เหมือนไม่ให้เกียรติกันเลย ไม่ต้องพูดถึงความรักเลยค่ะ รักไม่ลงค่ะ ฟีน่าจะไม่ทนให้พระเอกมาโขกสับด้วย อยากได้บริษัทนักหรือ เอาไปเลย ฉันมีทางเลือก ไม่ได้สิ้นไร้ไม้ตอกให้มาทำร้ายจิตใจทุกวันแบบนี้ แต่ละอย่างที่ทำมันเด็กมากค่ะ เด็กจนไม่น่าเชื่อว่านี้คือคนประสบความสำเร็จในการทำงาน ผ่านการอยู่เมืองนอกเมืองนา เฮ้อ คอแห้ง ยังค่า ยังไม่หมด
พระเอกนี้ทำให้ฟีน่าปวดหัวกับความรักของแกมาก ในตอนท้ายๆที่แฟนเก่าพระเอกกลับมาพร้อมกับท้องโย้แล้วบอกว่าพระเอกเป็นพ่อของเด็ก แล้วพระเอกต้องรับผิดชอบ อันนี้โอเคค่ะ แม้จะไม่มั่นใจว่าใช่หรือไม่ก็ต้องยืดอกรับไว้ก่อน เพราะความเป็นสุภาพบุรุษ ซึ่งทำไมแกไม่ทำแบบนั้นกับนางเอกบ้างเนี่ย เหมือนคนจิตนิดๆเลยค่ะ ก็น่าจะดี แต่ดูแกเห็นแก่ตัวมาก ทั้งที่จะต้องแต่งงานรับผิดชอบแฟนเก่า แต่ขอให้นางเอกรอ แต่งแล้ว คลอดลูกแล้วจะหย่ากันมาแต่งกับนางเอก ส่วนลูกก็มาเป็นลูกของเธอและเขา โอ๊ยๆๆๆ อะไรกันเนี่ย มันดูไม่ดีเลยในสายตาฟีน่า ถ้าแกประมาณว่า ต้องปล่อยนางเอกไป เราจะสงสารพระเอกมาก เพราะคิดว่าไงลูกในท้องต้องไม่ใช่ลูกพระเอกชัวร์ เพราะแกเป็นพระเอก
แต่ก็น่ะ นางเอกก็รักเขาแล้วนิ รักแล้วรอได้ สรุปแล้วพระเอกเรื่องนี้กับฟีน่าศาลากันถาวรค่ะ เป็นประเภทประสบความสำเร็จเรื่องการงาน แต่อีคิวตกค่ะ ไม่ต้องสอบซ่อมด้วย ไม่ผ่านแน่นอน เธอรักฉันประสาอะไร
ส่วนนางเอก จริงๆน่าสงสารมากนะคะ รักคนพี่ แต่เขาไม่รัก คนน้องรัก แต่เธอไม่รักเขา ก็เลยเปลี่ยนจากรักเป็นเกลียด แล้วเธอผิดตรงไหน ถ้าแกดีกับฉัน ฉันก็จะมองเห็นบ้าง เล่นมาว่า มาค่อนแคะตลอด ฉันจะไปรักแกลงได้ไง แต่นางเอกก็รักพระเอกได้ค่ะ ฟีน่าล่ะงงกินค่ะ รักพระเอกตรงไหน ฟีน่าหาความดีแกไม่เจอเลยแม้แต่นิดเดียวค่ะ เอาผู้หญิงมานอนเย้ย ทำร้ายจิตใจต่างๆนาๆ แล้วรักเขา
พระเจ้าช่วยกล้วยทอดมันงงมาก เอาเถอะ ความรักกับความเกลียดอยู่ใกล้กัน แต่จะอินกว่านี้ ถ้ามีอะไรให้ฟีน่าเข้าใจว่ารักกันตรงไหน ก็คงเหมือนกันนิยายประเภทตบจูบที่พระเอกมันเล๊ว เลว แต่นางเอกรักลงค่ะ หาไม่เจอว่าความรักของระหว่างพระเอก นางเอกในนิยายประเภทนั้นรักกันเพราะอะไร ฟีน่าจะชอบให้คนรักกันทำดีต่อกัน เมื่อคนเรามีความประทับใจที่ดีต่อกัน ความรักมันก็เกิดขึ้นได้ หรือแม้แต่ความสงสารก็ยังเข้าใจได้ว่าความเห็นอกเห็นใจกันคือบ่อเกิดของความรัก
ในส่วนของนางเอกในตอนท้ายๆ ที่เหมือนใจร้ายบังคับพระเอกให้เลือกเธอกับแฟนเก่าและลูก จริงๆมันก็ถูกต้องนะคะ พระเอกจะมาเอาสองอย่างได้อย่างไร คุณต้องเลือกซิ
คนที่ทำให้ฟีน่าปวดหัวต่อไปยังไม่หยุดค่ะ พี่ชายพระเอก อารายจะโลเลได้ขนาดนั้น ไม่เคยคิดจะรักนางเอกเลย แต่พอมีปัญหากับแฟน ก็แบบว่า ไม่ล่ะ โง่จังที่ไม่รักนางเอก ต้องกลับมารักนางเอกซิ ดีขนาดนี้ พอมาเจอว่าพระเอกกำลังคิดพิชิตใจนางเอก ก็ไม่ยอม จะต้องแย่งชิงกัน จนเอางานแต่งตัวเองมาเป็นของเดิมพัน
เฮ้อ เหมือนเด็กเล็กๆเลยนะคะ ของเล่นที่เห็นจนชินตา ไม่เร้าใจ ไม่ตื่นเต้น ถ้าฉันจะไม่เอา จะทิ้งขว้างก็ไม่สนใจ แต่ถ้าใครจะคว้าไป ก็หวงแหนจะแย่งชิงมันกลับมา จะรักหรือเปล่าไม่รู้ แต่มันเคยเป็นของฉันมาตลอด แบบนี้สมควรแล้วค่ะ ที่พระเอกจะรู้สึกริษยาพี่ชายมาตลอดว่าอะไรๆก็เป็นของพี่ชาย พี่ชายของพระเอกเขารักพระเอกจริงหรือค่ะ ทำไมแทนที่จะสนับสนุนน้องชายกลับมาทำแบบนี้ สงสัยล่ะว่าไม่ใช่แค่พระเอกอีคิวมีปัญหา
หรือแค่อยากประชดแฟน ช่างเป็นผู้ชายที่แสนดีม๊ากมาก สุดท้ายก็หันกลับไปหาแฟนเก่า เพราะยังไงก็รักเขา แล้วตกลงไอ้อาการมาแย่งนางเอกคืออะไรค่ะ ไม่เข้าใจเลยค่ะ ทำไปเพื่ออะไร หรือจะทำให้นางเอกดูมีค่า ที่สุดท้ายแล้วก็มีคนเห็นค่าเสียที แต่ฟีน่าว่ามันไม่ดูดีเลยสักฝ่ายหนึ่ง
ไม่ต่างจากแฟนของพี่ชายพระเอก ฟีน่าแทบไม่รู้สึกเลยว่าเธอรักเขา เพราะเธอมุ่งมั่งกับการหักหน้าแฟนเก่าสุดๆ และถึงขนาดไปราวีเจ้าสาวของแฟนเก่า เป็นฟีน่าน่ะ เจอแบบนี้ก็คิดล่ะว่าเธอไม่ได้รักฉันจริงแน่นอน สมควรที่จะต้องเลิกกัน แต่พอจริงๆแล้วก็มาบอกว่ารักพี่ชายพระเอก แต่ที่ทำแค่ชั่ววูบที่ไม่เข้าใจว่าเจ้าสาวคนนี้มีดีอะไรที่ทำให้แฟนเก่าขอแต่งงานได้ แบบนี้แสดงว่าคุณก็ยังรักแฟนเก่าน่ะซิ เป็นอีกคนที่มีตรรกะความรักไม่น่าเข้าใจ สรุปแล้วฟีน่าเข้าใจความรักใครบ้างไหม ไม่เลยค่ะ ไม่เข้าใจแม้แต่คู่เดียวค่ะ
และอีกตัวละครที่ฟีน่าขอลาๆพอกันคือณิชา ญาติผู้น้องนางเอก ที่เป็นเด็กที่ฟีน่าขอลาค่ะ ไม่มีมารยาทอย่างรุนแรงค่ะ แค่เจอฉากที่อะไรจะเปิดทางขนาดนั้น ให้พระเอกไปนอนห้องนอนนางเอก ทั้งๆที่นางเอกขอไปนอนด้วยแต่ไม่ยอม แล้วตอนเช้ามาพูดว่า ตกลงพระเอกกับนางเอกนอนด้วยกันแล้วใช่ไหม หรือพูดในทำนองว่าทำไมใจง่ายจัง ถ้าเป็นนางเอกสมัยก่อนจะไม่ยอมนอนห้องเดียวกับผู้ชายแน่นอนแท้ๆ อยู่กรุงเทพนอนด้วยกันหรือเปล่า แถมยังพูดให้ญาติอีกคนได้ยิน แม้จะเป็นการพูดเล่นๆ แต่มันไม่เหมาะเลยค่ะ นางเอกปรามยังไงก็ไม่สนใจ ยังพูดเล่น แถมพูดทำนองว่าจะเอาไปพูดต่อ จนพระเอกต้องให้เงินปิดปาก ถ้าฟีน่าญาตินิสัยแย่ขนาดนี้ ต่อให้พูดเล่นก็รับไม่ได้ค่ะ มันไร้มารยาทเกินไปค่ะ แทนที่ญาติผู้ชายจะห้ามปรามกลับเห็นดีเห็นงาม ต่อให้รู้ว่านางเอกรักพระเอก และพระเอกก็มีใจ แต่มันไม่ได้ทำให้นางเอกมีค่าขึ้นสักนิดค่ะ รังแต่จะทำให้ค่าของนางเอกลดลง ฟีน่าเป็นคนหัวเก่าค่ะ โดนปลูกฝังให้ไม่เอาเรื่องแย่ๆในครอบครัวมาพูดเล่นเป็นของสนุกคะนองปากค่ะ เรื่องพวกนี้มันดีหรือน่าเอามาป่าวประกาศตรงไหนกันค่ะ ไม่มีเลยแม้แต่น้อยค่ะ
แต่ที่ตลกไม่น้อยไปกว่าการพูดเล่นของญาตินางเอก คือนางเอกค่ะ เธอน้อยใจที่เขาเสนอเงินเป็นค่าปิดปาก ที่เธอน้อยใจเพราะว่า ถ้าเรื่องได้ยินไปถึงหูแม่พระเอก เขาและเธออาจจะโดนจับแต่งงานกัน แสดงว่าเขาไม่รักเธอจริงจังจนแต่งงานกันใช่ไหม แม่เจ้าเป็นความคิดที่ประหลาดมากๆๆๆๆๆ พอกันค่ะ มันน่าปลื้มตรงไหนค่ะ ถ้าจะมีคนพูดให้ผู้ใหญ่ได้ยินว่า สองคนนี้มานอนร่วมห้องกันแล้ว ค่าสตรีที่มีหรือแม้แต่ศักดิ์ศรีที่นางเอกมีความหมายในสายตาแม่พระเอกมันคงไม่เหลือแม้แต่นิดเดียว ฟีน่าหัวโบราณไปใช่ไหมค่ะ
แต่นั่นยังไม่พอกับญาตินางเอกคนนี้ กับตอนที่แฟนเก่าพระเอกกลับมาให้รับผิดชอบเรื่องท้อง เธอไร้มารยาทมากไปค่ะ ขนาดเดินไปถามคนท้องว่า แน่ใจหรือว่าเธอท้องกับพระเอก ตรวจดีเอ็นเอก่อนไหม โอ้แม่เจ้า(รอบที่เท่าไรไม่รู้แล้ว) ช็อกค่ะ แม้จะเป็นเรื่องจริง แต่เรื่องนี้มันเป็นเรื่องของนางเอกกับพระเอกเท่านั้นเธอเป็นใคร รู้ล่ะว่าทำเพื่อความถูกต้องและความสุขของนางเอก แต่มันไม่เหมาะเลยแม้แต่น้อยค่ะ การโดนพระเอกว่าแรงๆขนาดนั้น เป็นฟีน่าก็ทำค่ะ ถ้าแฟนเก่าพระเอกร้ายกาจจนต้องใช้คำพูดแรงๆจะไม่เท่าไรค่ะ เธอมีท่าทางเป็นมิตรมาก และสภาพจิตใจคนท้องมันอ่อนไหวจะตายไป พูดแบบนั้น ถ้ามันเกิดอะไรร้ายแรงกว่าที่คิดไว้ เธอจะรับผิดชอบได้ไหม เธอคงจะคิดถึงแต่ความสุขของนางเอกเกินไปจนลืมความรู้สึกของคนอื่น
ณิชาเนี่ยถึงเป็นผู้หญิงที่สวยแค่ไหน แต่ฟีน่าคงจะไม่แนวเธอเป็นแน่ค่ะ เพราะฟีน่าเป็นแม่แก่ที่ มีข้อแม้ในหัวใจมากค่ะ ฟีน่าจะไม่ชอบผู้หญิงกระด้างหรือเกเรจนเกินไปค่ะ ความงามของผู้หญิงในสายตาฟีน่าคือความอ่อนหวาน น่าทนุถนอมค่ะ แต่แข็งและร้ายในยามที่ควรค่ะ
เม้นท์ต่อไปคือคือการเล่าเรื่องนี้ มันผสมปนเปกันไปหมด ซึ่งฟีน่าไม่ใช่แฟนนิยายของอัญชรีย์ ก็คงไม่คุ้นมั๊งค่ะ จะเล่าด้วยสรรพนามอะไรก็เอาสักอย่าง ในบทหนึ่ง เริ่มต้นอาจจะเริ่มจาก ฉันคือผู้เล่า ช่วงที่สองกลับมาเล่าแบบ เธอและเขาอีกรอบ อีกสักพักกลับมาเป็นฉันอีกแล้ว ตบท้ายเล่มด้วยผมอีก คือฟีน่าไม่เข้าใจค่ะ จะเล่าสรรพนามอะไรกันแน่ ปะปนกันไปหมดค่ะ
ไม่ต้องถามหรอกค่ะว่าชอบหรือเปล่าบ่นมายาวยิ่งกว่านิยายที่ชอบอีกค่ะ แต่ฟีน่าไม่คุ้นเคยหรือเข้าใจในการเขียนนิยายของอัญชรีย์ค่ะ คงผิดหรือเปล่าที่ไปอ่านเข้า แต่ทุกอย่างเป็นความคิดในฐานะคนอ่านที่หัวเก่ามีขนบในหัวมากมายอย่างฟีน่าค่ะ บางคนอาจจะชอบก็ได้ ส่วนฟีน่าขอบายค่ะ เพราะไม่แนวจริงๆค่ะ