ความจริงฟีน่าอ่านเล่มนี้จบมาสักระยะหนึ่งแล้วค่ะ แต่ว่าติดธุระมากมายเลยทำให้รีวิวไม่มาเสียทีค่ะ พอเริ่มมีเวลาก็เลยต้องรีบจัดการก่อนที่จะมีคิวมาแทรกร่ำไป หลังจากมาตามอ่านงานของปริญญ์ในช่วงหนึ่ง ตอนนี้ก็เลยจะมีรีวิวของปริญ์มากันเป็นประจำอีกคนหนึ่งแล้วค่ะ

สำหรับสะกิดรัก เล่ห์อสูร เป็นหนึ่งในเซ็ท ever after หัวใจในกาลครั้งหนึ่ง เป็นนิยายที่อิงธีมมาจากเทพนิยายนะคะ เห็นชื่อก็คงพอเดาออกมาว่าจาก โฉมงามกับเจ้าชายอสูร บอกเลยว่าในบรรดาเทพนิยาย ฟีน่าโปรดปรานเรืองนี้ที่สุดคือ แบบว่ามันน้ำเน่าดีจริงๆ แม้ใครจะบอกว่ามันเป็นอาการสต็อกโฮล์มซินโดรมแบบสุดๆ ก็ตามที แต่นะ มันก็ออกจะโรแมนติดนี่ เอาละ มาเข้าเรื่องนิยายกันดีกว่าค่ะ เรื่องนี้ใช้ธีมโฉมงามกับอสูรก็จริง แต่เป็นการสลับขั้วกันนะคะ เพราะว่าโฉมงามในเล่มนี้พระเอกค่ะ อสูรร้ายกลับกลายเป็นนางเอก แต่ไม่ใช่ว่านางเอกเป็นหญิงขี้เหร่แต่อย่างใด แต่เพราะเธอเป็นขาลุย และค่อนข้างดุ จริงจัง และถ้าเทียบกับพระเอกเธออาจจะเป็นผู้หญิงหน้าตาธรรมดา พระเอกกลับมีหน้าตาหล่อกว่าอีก ซ้ำร้ายเขายังอายุน้อยกว่าเธอ ถูกเลี้ยงดูมาด้วยกันจนมองดูเหมือนเป็นน้องชายเธอ แต่หัวใจไม่รักดีของนางเอกกลับมาหลงรักผู้ชายอายุน้อยกว่าคนนี้ แต่เธอเองก็รู้ดีว่าไม่มีวันเป็นไปได้ และในวันที่ต้องจากกัน เธอก็พร้อมจะตัดใจ แต่เวลาและระยะทางกลับไม่ช่วย รักก็คือรัก ยากจะตัดใจ และดูเหมือนอีกฝ่ายก็ไม่ช่วยเธอเลย ทำให้ทุกอย่างมันก็น่าจะดีที่ใจตรงกัน แต่ความจริงแล้วไม่ใช่ เพราะอุปสรรคในรักมันมากมายนัก เมื่อโฉมงามผู้หล่อเหลากลับมารักหญิงสาวแสนธรรมดาคนหนึ่ง

คือธีมนี้ ถ้าให้พระเอกเป็นอสูรนี้จะง่ายมากค่ะ ตบจูบไปเลย รับรองอสูรสวาทซาตานทมิฬสมใจกันเลยล่ะ แต่มันก็คงง่ายไป เลยจับสลับกันเสียเลย จริงๆแล้วนางเอกก็ไม่ถึงเป็นอสูรตรงไหนนะคะ เธอเองนั้นล่ะพยายามบอกว่าเธอเป็นแบบนั้น ในสายตาคนทำงานแบบฟีน่า นางเอกก็ผู้หญิงทำงานจริงจังคนหนึ่งเอง กัดไม่ปล่อย เป็นคนมีประสิทธิภาพในการทำงานแบบที่ว่าตายคางานได้ถ้าเธอรักงานนั้นๆ พยายามมองภาพว่านางเอกจะเป็นอสูรยังไงก็ยังไม่ออก เป็นการบอกว่าจริงๆ แล้วนางเอกเป็นคนที่กลัวที่จะรักใครสักคน เพราะมองตัวเองว่าไม่คู่ควร ไม่ดีพอ ซึ่งในภาวะที่นางเอกเป็นมันก็ให้ความรู้สึกเช่นนั้นนะคะ หน้าตาก็ธรรมดา หากเปรียบกับพระเอก อายุหรือก็มากกว่า เป็นเราเองก็คงได้แต่เพ้อในความฝันไป ในความจริงก็คงไม่กล้าจะเชื่อว่าจะเป็นจริงได้ ไม่เชิงว่านางเอกดูถูกตัวเองหรอกนะคะ แค่นางเอกมองโลกจริงและโหดร้ายมากๆ แต่คนที่อยู่ในโลกสีเทาแบบนี้คงจะให้เชื่อโลกสีชมพูคงลำบากเกินไป

แล้วก็คงจะมีคำถามว่าพระเอกล่ะ ทำอะไรหรือ นางเอกจึงขาดความเชื่อใจในรักและตัวเองขนาดนั้น พระเอกไม่ได้อ่อน หรือเป็นเด็กให้นางเอกต้องคอยปกป้องนะคะ เขาก็พยายามทำทุกอย่างเพื่อรักนี้ การที่เขากลับมาในชีวิตนางเอกตอนนี้ เพราะเขาพร้อมจะรับมือกับทุกอย่างแล้ว และวางแผนมาเป็นอย่างดีว่าต้องได้นางเอก เพียงแต่เขาอาจจะเป็นน้องชายในสายตานางเอกหรือรักที่มากจนต้องการป้องกันพระเอกจนลืมไปว่า พระเอกไม่ได้ต้องการจากนางเอกเลย เขาต่างหากที่กำลังทำทุกอย่างเพื่อขจัดปัญหาทั้งหมดให้จบไป ความรักที่แสดงออกอย่างเปิดเผย จริงใจและพร้อมจะดูแลนางเอกมันก็มากพอจะรู้ว่าพระเอกเขารักนางเอกแค่ไหน ติดอยู่ตรงนางเอกนี้ล่ะคะ ที่เพราะรักอีกเช่นกัน เธอจึงเลือกจะมองว่ามันเป็นความรักที่ไม่ควรบังเกิด ควรให้จบไปเพื่อพระเอก โดยที่ลืมนึกไปว่าพระเอกเองก็พร้อมจะทำเพื่อเธอสักเพียงใด

แม้จะเพิ่งมาอ่านงานของปริญญ์แต่ก็พอรู้ทางนิยายกันแล้วล่ะ จะไม่ถึงขนาดเจ็บปวดรวดร้าวอะไรหรอกนะคะ มีจี๊ดใจเล็กน้อยมากค่ะ เล่มนี้ก็พอกันค่ะ แต่บอกเลยว่าค่อนข้างอึดอัดกับความเจียมตัว เจียมใจของนางเอก จนอยากจะบอกว่าขิงจ๊ะ มั่นใจหน่อยได้ไหมจ๊ะ ซึ่งมันก็น่าเห็นใจอยู่หรอก เป็นเราก็คงไม่ต่างอะไรจากนางเอก เพราะความรักมันอาจทำลายคนที่เรารักได้

เรื่องนี้ให้บทบาทพระเอกเป็นซุปตาร์บอยแบนด์ที่แสนโด่งดัง และแน่นอนว่าปัญหาที่มาพร้อมกับการเป็นไอดอลหนุ่มรูปงามขวัญใจสาวๆ ก็คงไม่พ้นหากใครเป็นแฟนของเขา ก็ต้องมีกระแสกันบ้าง เป็นสิ่งที่เราเห็นได้บ่อยเลยนะคะช่วงนี้ เลยเข้าใจไม่ยากว่าอะไรคือต้นเหตุแห่งเรื่องราวน่าปวดหัวทั้งปวง แต่ดีตรงที่พระเอกแสดงบทบาทได้แมนมากนะคะ แม้ว่าจะบอกใครไม่ได้เพราะเหตุผลหลายประการ ทั้งที่ใจเขาอยากบอก แต่พระเอกก็มาปล่อยหมัดเด็ด(หลังจากปล่อยคนอื่นแย่งซีนไปเยอะ) หนึ่งหมัดสะกดใจจนแก้ไขปัญหาได้ พระเอกก็เลยไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไรสำหรับประเด็นความรักของเรื่องนี้

แต่ว่าเรื่องนี้ฟีน่าพูดกันตรงๆ ตามประสาของตัวเองเลยนะคะ เรื่องนี้จัดว่าพลาดไปประการหนึ่ง ซึ่งตอนแรกฟีน่าอ่านช้ากว่าคนอื่นเนื่องจากรอหนังสือส่งมาให้ ก็ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมมีกระแสการพูดถึงชายคนหนึ่งที่ชื่อว่าเมเนเจอร์ลี ตอนแรกก็คิดว่าเป็นพระรองแสนดีตามสไตล์นิยายเกาหลี เพราะอุตส่าห์ให้พระเอกเป็นบอยแบนด์เกาหลีไปแล้ว สรุปว่าใช่ไหม ก็ใช่นั่นล่ะคะ แต่พระรองคนนี้มีดีกว่านั้น

อีกประการที่ไม่รู้ว่านิยายอยากจะให้มีบทสรุปแค่นั้นหรือเราต้องการมากไปเองก็คือ การจัดการกับแอนตี้แฟนคลับตัวร้ายคนนั้น ในเรื่องพูดเกริ่นๆว่าจะจัดการอย่างไร แต่สรุปแล้วทำแบบนั้นจริงไหม ทำแล้วเป็นอย่างไร ปฏิกิริยาของคนทำเป็นเช่นไร คือเราก็พยายามเดา แล้วก็ไม่แน่ใจคำตอบ

แม้ว่าเรื่องจะให้พระเอกมีความเด่นและรักนางเอกแบบไม่ปิดบัง ซ่อนเร้น หรือหมกเม็ด แบบว่ารักของซุปตาร์ เขาต้องการป่าวประกาศ ติดที่ว่ามันยังออกสื่อไม่ได้เท่านั้น เพราะปัญหาจากพวกแอนตี้แฟนคลับตัวร้ายทั้งหลาย แต่ว่าความที่ให้บทบาทเมเนเจอร์ลีไว้มากว่าเขาคือพ่อมด คือผู้จัดการวงที่ทำได้ทุกอย่าง ผู้ชายสไตล์นิ่งขรึม เย็นชา แต่ว่าทรงประสิทธิภาพแบบนี้จึงแย่งซีนความเป็นเพอร์เฟคในสายตาของฟีน่าไปจนหมดค่ะ แม้ว่าพระเอกจะร้ายแค่ไหน แต่ก็ยังสู้ชายคนนี้ไม่ได้เลย ทุกแผนการมาจากการกลั่นกรองจากหัวสมองของเขาแล้วว่าทำแล้วทุกคนได้ประโยชน์สูงสุด

ฟีน่ารู้สึกเองเลยนะคะว่ากลางจนท้ายเรื่อง เจอเมเนเจอร์ลีมากกว่าพระเอกเสียอีก เพราะเขาต้องคอยดูแลนางเอกตอนที่พระเอกยังออกหน้าไม่ได้ มีบทบาทปะทะคารมกับนางเอก หรือเพราะเราชอบเมเนเจอร์ลีเนี่ย เลยรู้สึกว่าเจอเขาบ่อยกว่าพระเอกเสียอีก การปล่อยให้ผู้ชายคนนี้มีบทบาทเยอะมากขนาดนี้ ฟีน่าเองยังคิดเลยว่า สลับให้พี่ท่านมาเป็นพระเอกเลยก็ได้นะคะ บุคลิกโดนใจฟีน่ามากกว่า ยิ่งเราเป็นพวกไม่ค่อยนิยมแนวพระเอกอายุน้อยกว่าด้วย ก็เลยเฉยๆ กับพระเอก สู้เมเนเจอร์ลีเลยไม่ได้ เป็นสิ่งที่มักจะเจอบ่อยในนิยายหลายเล่มที่ตัวรองกลับมีบทบาทที่คนจดจำหรือกรี๊ดได้เท่ากับพระเอก หรือบางรายเป็นพวกน้อยนิดมหาศาล มาแค่ท้ายเล่มดันแย่งซีนไปหมด เมเนเจอร์ลีก็เป็นแบบนั้นเลยค่ะ

และยิ่งคนนิยมพล็อตกินหญ้าอ่อนด้วยแล้ว ตอนพิเศษเลยค่ะ โดนสุดๆ คือเข้าใจเลยทีเดียวว่าทำไมมีคนบอกว่าฟีน่าต้องบ้าตอนพิเศษ มันใช่ค่ะ เมเนเจอร์ลีของเรา(อีกแล้ว) ก็ยังคงเป็นคนทรงอิทธิพลต่อชะตากรรมของผู้คนหลากหลาย ด้วยมือของผู้ชายเย็นชาแต่มีอำนาจคนนี้ เป็นคนที่จะรักคนหนึ่งได้สุดหัวใจและมีความสามารถพอปกป้องคนที่ตนรักได้ด้วยตัวเอง ผู้หญิงแบบฟีน่าพ่ายแพ้ผู้ชายสุขุมเช่นนี้ ตอนพิเศษนี้ละลายใจไปเลยค่ะ เปลี่ยนจากตอนพิเศษเป็นตอนหลักเลยจะดีมากๆ

สรุปแล้วเป็นเช่นไร เนื้อเรื่องหวานไหม ถ้าเทียบกับเล่มอื่นๆ ที่ผ่านมา ฟีน่าชอบรักภักดิ์ใจมากกว่าค่ะ เพราะเล่มนี้ตัวพระเอกและนางเอกไม่เด่นและดึงใจให้เคลิ้มฝัน จิกหมอนได้ ถ้าพระเอกสามารถแก้ไขปัญหาเองได้แบบไม่ต้องพึ่งพาพระรอง ซึ่งแน่นอนว่าความจริงทำไม่ได้ เนื่องจากเขาเป็นนักร้อง ทุกอย่างต้องให้ผู้จัดการวงจัดการ มันจะส่งเสริมความเท่พระเอกมากกว่า ลบภาพที่นางเอกคอยวิ่งวุ่นปกป้องพระเอกไปได้ ปรากฏว่าพระรองอย่างเมเนเจอร์แย่งชิงความน้อยนิดมหาศาลไปครอง จนทำให้ฟีน่าฟินและอินมากกว่าค่ะ

สะกิดรักเล่ห์อสูรก็เลยจัดอยู่ในแนวที่ว่าอ่านได้นะคะ อ่านจนจบรวดเดียว แต่ไม่ได้กรี๊ดพระเอกเท่าไร รู้ว่าเขารักนางเอกมากนั้นล่ะ ติดอยู่ตรงนางเอกกดตัวเองไปนิดหนึ่ง แถมไม่ทำให้พระเอกเจ๋งสุดในเรื่อง แต่คนอื่นกลับแย่งบทซูเปอร์ฮีโร่นั้นไปหน้าตาเฉยค่ะ ความเด่นของเรื่องหลักจึงอ่อนไปสำหรับฟีน่า ชอบน้ำเน่าแบบเลี่ยนๆในตอนพิเศษแทน เลยจะบอกว่าถ้าจะให้ความรัก ความชอบเป็นพิเศษ ตอนหลักได้คะแนนน้อยกว่าตอนพิเศษอย่างเห็นได้ชัดนะคะ แต่ของแบบนี้ขึ้นอยู่กับว่ารสนิยมคนอ่านเป็นเช่นไร บางคนอาจจะบอกว่าตอนหลักมันเป็นรักเสียสละไง นางเอกที่แทนว่าเป็นอสูร ไม่กล้ารักเพราะกลัวว่าจะทำลายพระเอกเป็นความรักที่เป็นการปกป้องคนที่รักมากกว่าเห็นแก่ตัว แต่ฟีน่ามีตัวเปรียบเทียบในเล่มเดียวกัน ผลเลยออกมาแบบนี้ค่ะ อ่านได้สนุก เพลินจนจบ และถ้าได้อ่าน คุณอาจจะหลงรักตอนพิเศษและพระรองที่แย่งซีนจนไปนั่งในใจคุณก็ได้ค่ะ