ช่วงขยันส่งรีวิวมาให้อ่านค่ะถ้าไม่ติดว่าเรื่องนี้ไปติดขัดที่พี่ไปรฯเสียหลายวัน ก็คงได้ลงรีวิวไปนานแล้วค่ะแต่ก็ยังไม่ช้าเกินไปที่จะเอารีวิวมาให้อ่านกันนะคะเล่มนี้เป็นนิยายหัวใหม่ของแจ่มใสค่ะ ในหัวที่ชื่อว่า LOVE ปกหนังสืออาจจะแปลกตาไปสักนิดแต่ฟีน่าว่าเนื้อในมันก็เหมือนเดิมเลยค่ะ คงคอนเซปต์แจ่มใสจริงๆ


ชุดนี้ต้องเรียกว่าชุดหล่อไปถึงหัวใจอะไรทำนองนั้นนะคะในเซ็ทนี้มีด้วยกันสี่เล่ม แต่ไม่มีเล่มไหนมีเนื้อหาเกี่ยวพันกันนะคะแค่มีการพูดถึงตัวละครอื่นเล็กน้อยค่ะ ไม่จำเป็นต้องอ่านต่อกันก็ได้นะคะ ส่วนรักภักดิ์ใจจะเป็นเรื่องของนักธุรกิจหนุ่มที่มีจิตใจดีงาม เป็นบัวเหนือน้ำแบบที่สุดแต่พรหมลิขิตก็คงกลัวว่าชีวิตเขาจะราบรื่นจืดชืด น่าเบื่อหน่ายจนเกินไปจึงประทานเหตุการณ์ที่ส่งให้สาวเจ้ารายนั้นเกิดอาการน้อตหลุดกันให้เห็นจะๆเมื่อเกิดโชคร้ายสุดๆ ที่รถสุดหวงของเธอถูกกรีดเสียยับ แต่หลังจากการอาการปรี๊ดแตกแบบไม่มีเบรกไปแล้วก็ทิ้งความประทับใจแบบหนึ่งไว้ให้เขา และไม่คิดเลยว่าจะมาบังเอิญพบกันในสถานที่ที่ดูไม่ค่อยเหมาะกับคนที่ของขึ้นง่ายแบบนางเอก สถานที่ปฏิบัติธรรมที่เป็นของครอบครัวเขาเองแต่เพราะอะไรสาวขาลุยแบบเธอจึงมาอยู่แถวนี้กันได้เล่า


และเมื่อความบังเอิญที่ฟ้าลิขิตบวกกับความอยากรู้จักเจ้าหล่อน แต่ยิ่งได้ใกล้ชิดไม่ทันคิดว่าจะตกหลุมรักเธอเสียนี้ แม้ว่าความต่างจะมีแบบสุดขั้ว ทั้งฐานะทางสังคมวุฒิภาวะหรือสิ่งอื่นใด แต่มันก็ไม่ได้สำคัญเท่ากับว่าเปลือกนอกเธออาจจะเป็นแม่ตัวแสบ แสนดื้อและชอบเอาชนะสักแค่ไหนแต่เนื้อในของเธอเป็นคนดีและน่ารักจนเขาไม่คิดจะถอนตัวถอนใจเสียแล้วยอมตกอยู่ในกำมือผู้หญิงธรรมดาๆคนนี้ คนที่ไม่ได้ดีพร้อม แต่ดีพอสำหรับเขา


อ่านจบแล้วคำเดียวที่พูดได้คือนางเอกโคตะระทำบุญมาดีมากค่ะ ชาติก่อนคงทำบุญได้ถึงพร้อมสมกับคำว่าผู้ชายดีๆมีแต่ในนิยายกันหรือเช่นไร พระเอกดีจนหาที่ติไม่ได้ ทองแท้ผ่องแผ้วนพคุณกันสุดๆอะไรจะคุณสมบัติครบถ้วนสมบูรณ์แบบจนควรจับไปโคลนนิ่งเสียจริงๆนะคะโลกนี้จะได้สงบสุขและมีแต่คนที่จิตใจงดงาม ทั้งหน้าตา ฐานะ การงานเพียบพร้อมแต่ที่เรียกว่าเป็นสิ่งที่เขาคู่ควรกับการเป็นพระเอกก็คือจิตใจที่ดีงามเข้าใจลึกไปถึงแก่นของพระธรรม โดยไม่จำเป็นต้องใช้ชีวิตอยู่ภายใต้ร่มกาสาวพัสตร์


แต่ผู้ชายที่น่าจะจืดชาสำหรับในแง่ความรักกลับไม่เป็นเช่นนั้นเลยเขาคือผู้ชายที่อบอุ่น อ่อนโยน ตรงประเด็นมากถ้าคิดจะจีบก็ลงมือทำโดยไม่คิดแอบซ่อนวาระอะไรไว้ คิดเช่นไรก็พูดเช่นนั้นน่ารักมากจนรู้สึกริษยานางเอกเลยนะคะ แสนดีขนาดนี้ ถ้าไม่รับรักก็คงพูดได้คำเดียวว่าโง่มากกกก คนดีๆแบบนี้ งมเข็มในมหาสมุทรอาจจะยังง่ายกว่า



แต่สำหรับนางเอกเธอคือขั้วต่างจากพระเอกกันเลย เขาเหมือนน้ำ เธอก็เกือบๆเหมือนไฟพะแนง ที่โกรธง่ายปรี๊ดไว แต่ก็ลงไวเช่นกัน นางเอกไม่ใช่สาวน้อยบอบบาง หัวอ่อน แสนดี เจ้าน้ำตา เป็นแม่ศรีเรือน คือเธอเป็นได้แค่แม่ผีเรือนที่ไม่น่าจะคู่ควรกับพระเอกแบบเขา แต่เธอคือสีสันในชีวิตขี้อ้อนและเป็นกำลังใจชั้นเยี่ยมที่หาไม่ได้จากที่อื่นเธออาจจะเป็นผู้หญิงที่เหมือนจะหัวดื้อ แต่ความจริงเข้าใจอะไรได้ง่ายเพราะพื้นฐานเป็นคนนิสัยดีจากที่ไม่เข้าใจในสิ่งที่หลายครั้งเธอคิดว่านี้คือการยอมแพ้ แต่พอเข้าใจถึงสิ่งต่างๆที่พระเอกอธิบายเธอก็เข้าใจเป็นเหมือนบัวปริ่มน้ำที่รอวันเป็นบัวพ้นน้ำ


เป็นหนังสือที่เรียกว่าท่ามกลางภาวะเครียดๆที่ตัวเองผจญอยู่แต่ผ่านมาได้แบบเรียกว่า ถูกใจมากค่ะ ประเด็นสำคัญคือพระเอกน่ากรี๊ดมากที่สุดเขาคือผู้ชายที่เริดเลอเพอร์เฟคส์แมนแบบที่อยากให้เขามีตัวตนมากๆค่ะอยากจะกรี๊ดกันเลย แค่ประเด็นที่เรียกว่า แสดงออกแบบไม่มีกั๊กกับนางเอก แค่นี้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว น่ารักจนไม่มีที่ติอบอุ่นแบบว่านี้ล่ะพ่อของลูก เจ้าเผด็จการแบบเล็กๆ แต่ก็ถูกใจหาใดเปรียบ พระเอกเรื่องนี้ต้องบอกว่าเป็นสุดยอดพระเอกในฝันเลยค่ะ ไม่จำเป็นต้องใจร้าย ใจดำ ก็ทำให้ฟินจิ้นกระเจิงได้ ใครว่าผู้ชายแบบมีใจใฝ่ธรรมจะน่าเบื่อ ขอค้านเลยค่ะว่าไม่ใช่เขาทำตนแบบที่เรียกว่าคฤหัสถ์ที่ดีงาม ต่อให้ดีขนาดไหนก็ต้องมีมุมเจ้าเล่ห์หน้ามึนที่ชวนให้คนอ่านเขินอายแทนนางเอกได้จริงๆค่ะ พูดได้ว่าเรื่องนี้พระเอกเด่นที่สุดล่ะ เขาคือเสน่ห์ที่ทำให้เรื่องนี้กรี๊ดสลบกันเลยทีเดียว


แต่ใจความใหญ่ของเรื่องไม่ได้ต้องการจะนำเสนอแค่เพียงพระเอกแสนดีน่ารักอะไรแบบนั้นนะคะ พระเอกเป็นคนที่จัดว่าได้รับการอบรมมาจนเป็นคนดีถึงเนื้อในแต่เขาไม่ใช่คนโง่หรือประเภทว่ายอมให้คนผิดลอยนวลหรือยอมพ่ายแพ้จะเหมือนถึงการเป็นคนดีที่ปล่อยให้คนชั่วลอยนวล โดยที่เขาไม่เคยสำนึกได้แต่เขามีวิธีการสอนคนเล่านั้นต่างหาก นั่นก็คือการยอมแพ้ที่เป็นผู้ชนะเนื้อแท้คนพวกนั้นไม่ได้เลวร้ายโดยกมลสันดาน แต่ความหลงผิดเพียงชั่ววูบและเมื่อพระเอกได้ยอมที่จะทำตัวเหมือนคนแพ้แต่คือการเปิดทางให้มีทางเดินเป็นการลงโทษชนิดหนึ่งไปแล้ว มันก็ไม่ต่างจากสิ่งที่นางเอกเคยทำแต่เธออาจจะไม่รู้ว่ามันก็เหมือนหลักที่พระเอกได้บอกเธอ การจดจำความแค้นไว้ในใจไม่ได้ทำให้เราดีขึ้น แต่มันจะกลับมาเผาใจเรา เมื่อยามที่เราต่อกรกับคนเลวเราพึงชนะคนเลวด้วยความดี ไม่ใช่แข่งกันเลวกว่าเช่นนั้นแล้วจะเรียกว่าชนะได้เช่นไร เมื่อเราเองกลายเป็นคนที่เลวไม่ต่างกัน


นอกจากได้เราได้ความสนุกแล้วนะคะถ้าเราตั้งใจอ่านกันดีๆ เราจะได้หลักคำสอนง่ายๆหลายอย่างที่เอาไปใช้ในชีวิตประจำวันได้ เพราะเราเองก็ต้องประสบพบเจอกับสถานการณ์แบบที่นางเอกได้พบตลอดเพื่อนร่วมงานที่หน้าไหว้หลังหลอก ปากปราศัยน้ำใจเชือดคอ ช่างนินทาว่าร้ายความดีใส่ตัว ความชั่วใส่คนอื่น นางเอกเองหรือแม้แต่เราเองเจอแบบนี้เข้าไปใครบ้างจะไม่ปรี๊ดแตก เป็นฟีน่าคงได้ลุยกันไปข้างหนึ่งแน่นอนค่ะตามประสาคนไม่ยอมคน แต่ใจเราจะเย็นลงหากได้ไตร่ตรองให้ดีว่าถ้าเรามัวแต่จะจ้องเอาชนะเขาให้ได้ สรุปว่าเราก็คือผู้แพ้ ในความจริงเราไม่อาจจะเปลี่ยนตัวให้ดำกลับขาวได้ทันที เพราะแบบนั้นมีแต่ในละครหลังข่าวนะคะแต่เราค่อยๆ ปรับความคิดให้ค่อยๆเย็นลง สักวันหนึ่งเราก็จะทำมันได้เหมือนที่นางเอกพยายามระงับความโกรธของตัวเองลงตามที่พระเอกแนะนำมา


และส่วนตัวนะคะฟีน่าคิดเอาเองว่ามันมีนัยที่แฝงอยู่ในนิยายจากชื่อและหลักความเชื่อที่เราคุ้นเคยกันเมื่อโน่ย ที่คือชื่อเล่นของนางเอก เป็นภาษาจีนที่แปลว่า ดอกบัว หลักทางศาสนาพุทธจะใช้ดอกบัวแทนความหมายต่างๆแต่ที่เราคุ้นเคยก็คือ บัวสี่เหล่า หากเปรียบไปแล้ว พระเอกก็คือบัวพ้นน้ำผู้เข้าใจในหลักธรรมแบบที่คฤหัสถ์ควรเป็น นางเอกคือบัวปริ่มน้ำผู้พร้อมจะเป็นบัวพ้นน้ำ เมื่อได้รับการชักจูงและชี้นำจากพระเอก ตัวร้ายฝ่ายชาย(ที่บอกไม่ได้ว่าคือใคร)คือบัวใต้น้ำ เขาไม่ได้เลวจนเกินเยียวยา แต่ว่าถูกเต่า ปู ปลากัดกินถ้าผ่านไปได้เขาก็จะเป็นบัวปริ่มน้ำ แต่ถ้าผ่านไม่ได้เขาก็คงไม่อาจเบ่งบานได้ และตัวร้ายฝ่ายหญิง เธอเปรียบเสมือนบัวใต้ตม ที่ไม่ว่าจะมีโอกาสหรือสิ่งดีๆที่ผ่านเข้ามาสักเพียงใดก็ไม่อาจกล่อมเกลาจิตใจเธอได้เลย ฟีน่าไม่รู้ว่าคนเขียนตั้งใจใช้สัญลักษณ์นี้หรือเปล่าแต่ฟีน่าเข้าใจแบบนี้จริงๆนะคะ


และนอกจากเรื่องของพระเอก นางเอกนะคะก็ยังมีคู่แถม ที่บอกได้ว่าก็น่ารักไม่แพ้กันเลยล่ะไม่คิดว่าจากคนที่ไม่น่าจะคู่กันหรือรู้จักกันมาก่อนกลับกลายเป็นว่าเป็นคู่ที่มีอดีตรักฝังใจจำจนแทบจะแยกไปเขียนเป็นเล่มเดี่ยวได้เลยนะคะ แต่อีกเช่นกันฟีน่าเป็นคนไม่ชอบแนวฝังใจแบบนั้นมาก มาประมาณนี้เรียกว่ากำลังดีเลยค่ะ ก็ตงิดๆใจอยู่เล็กน้อย เพียงแค่ไม่คิดว่าสรุปจะกลายเป็นมุกเพื่อนรักรักเพื่อนกันเลยทีเดียว


รีวิวอาจจะไม่มาในแนวที่บอกว่าเรื่องนี้หวานเลี่ยนกรี๊ดสลบ แต่ขอบอกว่าเนื้อในสมกับปกนิยายค่ะ สีชมพู หวานน่ารักเป็นที่สุดรอคอยนิยายแนว fell goods fell sweet แบบนี้เลยค่ะผู้ชายอะไรจะโพรไฟล์เยี่ยมไร้เทียมทานขนาดนั้น อย่าถามหาจุดด้อยของพระเอกเลยนะคะไม่มี แสนดี รักนางเอกคนเดียว ตรงไปตรงมา รักนะแล้วแสดงออกเป็นผู้ใหญ่ที่ปราบนางเอกแสนดื้อได้แบบที่นางเอกก็ต้องแพ้ทางแต่โรแมนติคเป็นที่สุด ไหนจะคำพูดที่พูดได้เลยว่าเลี่ยนนะคะ ไม่มาก แต่เปี่ยมคุณภาพ ที่ฟีน่าชอบสุดคือ “ที่เฮียแพ้ตลอดคือแพ้รัก” ฆ่าฉันเลยดีกว่าไหมค่ะ ปรานีคนไร้คู่แบบคนอ่านบ้างเหอะ และสิ่งที่เรียกว่าเป็นพ่อเนื้อทองก็คือความเป็นชายหนุ่มที่เปี่ยมด้วยธรรมของผู้ครองเรือน แต่การเป็นคนดีของพระเอกไม่ใช่ยอมเสมอไปในยามที่ต้องลุกขึ้นมาปกป้องนางเอก ก็ทำได้แบบที่เรียกว่าแฟ้มบุคคลขอปรบมือให้กับความแมนของพระเอกค่ะ นิ่งสงบสยบทุกคำครหาของเหล่าตัวร้ายให้สิ้นซากแบบไม่ต้องลงมือทำเรื่องเลวร้าย เขาคือผู้ชายที่อยู่แล้วจะไม่รู้สึกว่าจืดชืดไร้รสชาติหน้าดำขรึมเคร่งที่ต้องคอยเสแสร้งว่าต้องเป็นคนดี แต่เพราะเขาดีจากจิตวิญญาณและความเย็นในใจก็ส่งผลให้รอบข้างของเขาสงบไปด้วย


เล่มนี้บอกได้เลยว่าแนะนำให้ลองซื้อมาอ่านค่ะคนอ่านคงจะอมยิ้ม บิดหมอน และอยากจะตู่ให้ตัวเองเป็นนางเอกกันไปเลยนะคะที่ในชีวิตได้ผู้ชายดีๆแบบนี้มาครอบครอง แต่นิยายเรื่องนี้ไม่ได้ให้แต่เพียงแค่ความสนุกน่ารัก อ่านแล้วมีความสุขที่ได้เรื่องราวสีชมพูหวานๆไร้นางมารปากแดงที่จ้องจับพระเอกทำสามีอย่างเดียวก็คือการให้ค่ะ ไม่ใช่แค่ความสุขในการจิ้นนิยายแต่การให้สติรู้คิดในเรื่องที่เราคิดว่าเล็กน้อย เหมือนที่พระเอกให้กับนางเอกเรื่องนี้พูดว่าประสบความสำเร็จมากกว่านั้น เพราะการให้ที่ประเสริฐที่สุดคือการให้ปัญญาค่ะซึ่งทำได้ดีเลยนะคะ