การเดินทางของความรัก 5

...จะบอกได้รึเปล่านะว่าวันนี้เป็นวันที่ผมแฮปปี้มากๆวันหนึ่งในช่วงหลายวันมานี้...ไม่ใช่เพราะอะไรเลย..นอกจาก คุณ นั่นแหละ...ผมยิ้มอย่างมีความสุขทั้งวัน จนถูกเพื่อนร่วมงานลงความเห็นว่าผมสติไม่ดีไปแล้ว...งานก็มีให้ทำมาก แต่ผมก็ทำได้อย่างสบายอารมณ์..ทำงานไป ยิ้มไป..มีความสุขเสียนี่กระไร...

เช้านี้ผมพบคุณ...คาดไม่ถึงเลย พบตั้งแต่ในห้องน้ำ...แต่ผมยังไม่สามารถรวบรวมความกล้าเข้าไปคุยกับคุณได้...ผมยังไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจเลย แต่แค่พบคุณเช้านี้..ผมก็สมหวังไปแล้วหนึ่งขั้น..ไม่รอช้า..ผมจึงเตรียมตัวคิดจะเข้าไปคุยกับคุณ แม้จะเป็นแค่การเข้าไปขอบคุณความมีน้ำใจของคุณในวันนั้น ซึ่งคุณอาจคิดว่าเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่กับผม มันไม่ใช่..มันมากมายยิ่งกว่านั้น เพราะมันคือการเริ่มต้นมิตรภาพของคุณกับผม แม้ในเช้านี้เราจะเริ่มพูดคุยกันด้วยบทสนทนาไม่กี่ประโยค แต่ผมก็อิ่มใจ มีความสุขและยิ้มร่าคนเดียวตลอดช่วงเช้า..คนที่เห็นก็คงจะงงไม่น้อยและสงสัยว่าผมเป็นอะไรไป...ใครจะรู้เล่าว่าผมสุขใจขนาดไหน...ไม่ต้องบอกให้ใครรู้หรอก..ผมเก็บความสุขนี้ไว้คนเดียว ไม่คิดแบ่งใครดีกว่า...

กลางวัน...คุณก็มานั่งที่เดิม..ตำแหน่งเดิม เหมือนทุกๆวัน...ผมก็อยู่ในมุมของผมเหมือนเช่นเคย หันขวาไปแอบมองคุณเป็นระยะๆ ไม่อยากให้คุณรู้ตัว...บางครั้งผมก็แกล้งทำเป็นเดินไปใกล้ๆที่คุณนั่ง..ไปแอบดูว่าคุณทำอะไรอยู่..นี่ล่ะนะความสุขของการได้แอบมองใครบางคนอยู่ห่างๆ...มีสุข มีลุ้น มีทุกข์บ้างบางคราว...สลับสับเปลี่ยนกันไป...และที่คาดไม่ถึงอีกแล้ว....ก่อนคุณจะเดินออกไป...ผมก็มองคุณเช่นเดิม...เหมือนคุณจะรู้แล้วว่าผมมองคุณ...คุณยิ้มให้ผม...ผมยิ้มตอบ...เหมือนมีพลังวิเศษใดๆ มันทำให้ผมยิ้มได้ทั้งวัน...ทำงานไม่เหน็ดเหนื่อย จิตใจเป็นสุขมากๆ...ภาพที่คุณเดินมา แล้วยิ้มให้ผม ผมยังจำได้ดี ผมไม่ได้คิดเองนะ...ก็ที่ตรงนั้น มีแค่ผม ที่ยืนอยู่ แล้วคุณก็เดินสวนมาทางผม...คุณยิ้ม..ผมยิ้ม...อยากจะหยุดเวลาไว้แค่นี้จริงๆ...จะทำเช่นไรนะผมจึงสามารถบรรยายความรู้สึกออกมาให้เป็นตัวอักษรที่อ่านแล้วเห็นภาพและรู้สึกได้อย่างชัดเจน...ผมทำไม่ได้หรอก...แต่ผมรู้สึกได้...รู้สึกได้อยู่ลึกๆภายในว่าผมมีความสุขมากมายเพียงใด...เหมือนกับว่าโลกนี้มีแค่คุณกับผม...มองสิ่งใดก็สวยงามไปหมด...มีความสุขทุกครั้งที่ได้นึกถึงรอยยิ้มของคุณ..นึกถึงเหตุการณ์วันนี้...แต่ทว่าอีกใจหนึ่งของผม ก็ยังย้ำเตือนเสมอว่า มีสุขก็ต้องมีทุกข์ ต้องเตรียมใจรับความทุกข์ไว้ด้วย อย่าดื่มด่ำกับความสุขจนลืมนึกถึงความทุกข์ไป ผมรู้และทราบดี...เพียงแต่ว่าในตอนนี้ ผมอยากอยู่กับความสุขนี้ให้มากที่สุด..ยังไม่อยากคิดไปถึงความทุกข์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต...เพราะตอนนี้ผมรู้แค่ว่า ผมมีความสุขที่ได้รู้จักคุณ...และจะมากไปไหมหนอหากผมอยากจะรู้จักคุณให้มากกว่านี้...ผมจะพยายามนะ...และไม่ว่านิยายเรื่องนี้จะจบลงแบบใด..ผมจะเตรียมใจยอมรับมัน...ให้ได้...แม้จะต้องเจ็บปวด ผมก็ยอม...

ความสุขในวันนี้ทำให้ผมไร้ซึ่งความเหงาและมัวหมองเหมือนเช่นหลายวันก่อน...มันถูกแทนที่ด้วยเหตุการณ์ที่ใครก็คงไม่รู้สึกได้เท่าผมอีกแล้ว...หลายสิ่งรอบตัวดูเปลี่ยนไปทันที..หมอกควันจางหายไป..และกลายเป็นอาทิตย์แสงใหม่ในยามเช้า ที่สาดทอเข้ามาในใจ ให้ต้นไม้ต้นเล็กๆต้นนี้ ได้มีแรงเติบโตต่อไป..และพร้อมที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า...คุณคงไม่รู้หรอกนะ..ว่าผมรู้สึกเช่นไรในตอนนี้..ผมยังไม่อยากบอกคุณตอนนี้หรอก เมื่อถึงเวลา..สักวัน..ผมจะบอกคุณทุกอย่างนะ ทั้งความรู้สึกสุข ทุกข์ เหงาหรือแม้แต่ความเจ็บปวด ความฝัน...ผมจะบอกคุณเมื่อถึงวันนั้น..วันที่ผมต้องไปจากที่นี่..อย่างไม่มีวันกลับ...แล้วคุณจะได้รับรู้ความรู้สึกทุกอย่างของคนๆหนึ่งที่มีต่ออีกคนหนึ่ง...ว่าในวันที่ฝนตกและแดดจ้านั้น มันต่างกันเช่นไร...

วันนี้เป็นอีกวันดีๆที่ผมต้องจดจำไปนานแสนนาน...อย่างน้อยผมก็ดีใจแล้ว ที่ผมได้พบกับคุณ จากหนึ่งในร้อย หนึ่งจากในล้าน...กว่าคนเราจะได้มาพบเจออีกคน มันไม่ใช่เรื่องง่าย...ผมดีใจที่ได้พบและรู้จักคุณเสมอ...วันพรุ่งนี้จะเป็นเช่นไร...ผมไม่รู้ แต่ขอภาวนาให้เป็นเรื่องดีๆตลอดไป...
.......
........
.........
..........
ความรู้สึกล้นใจ..มันอยู่ในนี้
บอกอีกสักที..ยังคงหวั่นไหว
ได้แต่ซ่อนใจ..เก็บไว้ภายใน
เผื่อวันนึงไซร์..เธอจะเข้ามา...

Create Date : 24 มกราคม 2550 Last Update : 24 มกราคม 2550 20:40:18 น. Counter : 430 Pageviews.		1 comments
Share Tweet