อยากจะบินหนีไปให้ไกลแสนไกล..
กลับเข้ามาบล็อกนี้อีกครั้ง หลังจากหายไปนานพอสมควร
เพราะมัวไปแต่ง่วนอยู่กับ Hi5 ซะเป็นส่วนใหญ่
ก็ไม่ได้อะไรมาก ตอบเม้นท์ไปมาขำๆแก้เซ็งไปวันๆ
แต่ก็ไม่รู้จะอยู่ที่นี่อีกนานสักเท่าไร
วันนี้..
รู้สึกกับตัวเองบ่อยมากๆ
ว่า "อยากจะบินหนีไปให้ไกลแสนไกล" ...
จากตรงจุดที่ยืนอยู่ ณ ปัจจุบันนี้
หลายเหตุผลทำให้คิดเช่นนั้น
มันเป็นเพราะอะไรกัน?
...
เพราะตัดสินใจไม่ได้?
เพราะไม่กล้าตัดสินใจ?
เพราะกลัว?
หรือเพราะอะไร???
...
หรือแท้จริงแล้ว
แค่ไม่อยากพบเจอกับเรื่องที่ทำให้หัวใจอ่อนล้า
ท้อแท้ สิ้นหวัง หมดเรี่ยวแรงจะเดินต่อไปในวันพรุ่งนี้
คงเพราะใจเรามันบางและอ่อนแอเกินไป
พอเวลามันเจอกับเรื่องเหล่านั้น
มันก็เสียใจ หมดแรง ไม่อยากจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกเลย
อยากจะบินหนีไปให้ไกลแสนไกล ไกลจนไม่มีใครตามเจอ
อยากไปอยู่ในที่ๆไม่มีใครรู้จัก
อยู่คนเดียวกับความเงียบ เผื่อมันจะมีอะไรดีขึ้นบ้าง
บางทีก็นึกอยากหนีไปบวชไกลๆ ไกลจากทุกเรื่อง
บางคราวก็คิดอยากไปอยู่บนดอยสูงๆ ห่างไกลจากตัวเมืองและความวุ่นวาย
บางวันอยากไปอยู่บนเกาะโดดเดี่ยวกลางมหาสมุทร
แต่จะหนีไปได้อย่างไร เพราะยังไงก็หนีใจตัวเองไม่พ้น
หากหัวใจมันไม่เป็นสุข อยู่ที่ไหนมันก็มีแต่ทุกข์
หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข..ใช่ไหม?
แล้วหัวใจที่เป็นสุข คืออะไร?
อยากมีความสุขในทุกๆวัน ต้องทำไง?
ใครรู้บ้าง ช่วยบอกที...
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
อ่านแล้วนึกถึงเพลงทะเลใจนะค่ะ
...หาหัวใจให้เจอก็เป็นสุข :)