ผ่านไปอีกหนึ่งวัน
วันนี้ตื่นขึ้นมารู้สึกเนือยๆ กดคอมพ์ดูเวลา เพิ่ง 8 โมง นอนไปได้สี่ชั่วโมงเองเหรอนี่ ซบหน้าอยู่กับหมอน ข่มตานอนต่อแต่ก็หลับไม่ลง
โอย...มันอะไรกัน ไอ้อาการโหวงเหวงในช่องท้องและใจวูบหายแบบนี้
จำใจลุกจากที่นอน ไม่รู้จะทำอะไรดี เปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนั่งนิ่งอยู่นาน เลยตัดสินใจไปทำความสะอาดห้องน้ำ ขัดเสียจนเงาวับทุกซอกทุกมุม กว่าจะเสร็จเล่นเอาปวดแขน จากนั้นก็ล้างจาน ทิ้งขยะ เก็บกวาดห้อง จัดหนังสือ ซักผ้า ทำทุกอย่างเสร็จเหงื่อท่วม หันไปมองนาฬิกาเพิ่งบ่ายโมง
เวลาผ่านไปเชื่องช้า เนิ่นนานขนาดนี้เชียวเหรอ เกิดอะไรขึ้นหนอ ขยันขึ้นมาได้ ทั้งที่ร้อยวันพันปี จะทำความสะอาดพร้อมกันหมดสักครั้ง หยิบจับโน่นนี่จนไม่มีงานเหลือให้ทำ
ฉันจึงนั่งบนพื้นพิงข้างเตียงนิ่ง อาการวูบหวิว โหวงเหวงพิกลนั่นยังอยู่ แถมน้ำตาก็พาลจะมาเอ่อคลอเอาง่ายๆ เสียด้วย วันนี้ฉันแปลกจริงๆ เลย
เป็นอะไรฉันเป็นอะไร . . . โธ่เอ๊ย...ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย ฉันตอบตัวเองเมื่อคิดได้ . . . ก็แค่ 'เหงาจับใจ' เท่านั้นเอง
Create Date : 11 กรกฎาคม 2548 |
|
8 comments |
Last Update : 23 กันยายน 2552 3:58:48 น. |
Counter : 683 Pageviews. |
|
|
|
|
ปล. ลองทำอะไรแปลกๆบ้าๆที่ไม่เคยทำมาก่อนดูไหม แก้เหงาได้ชะงัดเลยนะ
ยกตัวอย่าง....ถือกล้องถ่ายรูปตัวนึงไปตลาด แล้วซื้อผลไม้จากแม่ค้าโดยพูดภาษาอังกฤษและทำท่าเหมือนนักท่องเที่ยวมาเมืองไทยใหม่ๆ
โอ้เธอเอ๋ย มันส์เด็ดขาดพะยะค่ะ