ขอบคุณค่าคุณเพ็ญ

ที่ยังจำได้ แต่ตกไปนิด บัวขอเพลงนี้ให้พี่หมิ้นตั้งนานแล้วหละ "ตกเทรนด์" ไปอ้ะยังคะ

ที่จริงบัวชอบเสียงคุณ กุ้ง กิตติคุณ เชียรสงค์ มากกว่านะคะ

แต่เวอร์ชั่นหยาด นภาลัย ก็เก่าแก่ดีค่ะ

คุณบัวคะ เพลงอย่างนี้ไม่ ตกรถไฟ ง่ายๆ หรอกค่ะ เพ็ญได้ฟังเมื่อเช้า ยังชอบเลย เมื้อกี้เปิดฟังทดลองเสียงก่อน ก็มีคนชอบนะคะ

พี่หมิ้น คงชอบ เสียง หยาด นภาลัย

ไว้จะลองหา เสียงของกุ้ง กิตติคุณให้วันหลังค่ะ

ตอนนี้ เพ็ญเลิกใช้เน็ตที่บ้านแระ วันหยุดก็คงไม่ได้เข้ามาแล้ว วันค่อยมาให้วันจันทร์นะคะ

สุขสันต์วันหยุดค่ะ

สวัสดีค่ะเพ็ญ และ บัว

คุณหยาด นภาลัยนี่ร้องเพลงเพราะนะคะ ฟังแล้วนึกถึงยุคก่อนเมื่อตอนที่คุณหยาด นภาลัยดังมาก ๆ คนก็อยากรู้ อยากเห็นหน้าตา แต่ส่วนใหญ่มิวสิกวิดิโอจะมีคุณสมมาตร์แสดงตัวเป็นนักร้องตลอด พี่เองยังคิดว่าเป็นตัวจริง "เสียงจริง" เลยค่ะ

ขอบคุณบัวที่ขอเพลงให้พี่ นี่ยังดีนะที่ดีเจยังจำได้ว่ามีคนขอเพลงนี้เอาไว้ ตัวดีเจเองก็ยุ่งพอสมควรใช่ไหมคะ

เมื่อวานพี่ไปร่วมงานบวชลูกชายของคนที่นับถือกันคนหนึ่ง ไปแต่เช้าเขาบวชก่อนแล้วกินเลี้ยงฉลองพระตอนเที่ยง กางเต้นท์ทานกันข้าง ๆ ศาลา อากาศร้อนมากเลยค่ะ ทานไปเหงื่อหยดติ๋ง ๆ สักครู่ไม่ไหวเลยกลับก่อน จากนั้นไปหาอาหารทานกันต่อแถว ๆ ชานเมือง

เพ็ญคะเมื่อคืนพี่ดูพระจันทร์แล้วใจนึกถึงไปถึงน้องหยี เพ็ญได้ข่าวเธอบ้างหรือเปล่า เที่ยวนี้หายไปนานมากจนน่าเป็นห่วงค่ะ หากสามารถติดต่อน้องหยีได้ช่วยส่งต่อความระลึกถึงให้น้องหยีด้วยนะคะ พี่หวังว่าเธอคงสบายดี มีสุขภาพแข็งแรงค่ะ

น้องอ้อมแอ้มคะ

อุตส่าห์แอบไปหาข้อมูลมาทั้งวันก็ไม่ทราบค่ะว่าเป็นดอกอะไร ดูเหมือนเคยเห็นเหมือนกันค่ะ ดอกไม้ขนิดนี้คงไม่ใช่ประเภทไม้ดอกที่มีกลิ่นหอมใช่ไหมคะ ช่วยบอกด้วยค่ะว่ารางวัลสำหรับคนที่ตอบถูกเป็นอะไร

อ้อ....น้องอ้อมแอ้มตอนนี้ได้ผู้ที่สวมกางเกงได้หรือยังคะ ถ้าเขายินดีเปิดเผยตัวช่วยนำรูปผู้โชคดีมาให้ดูด้วยนะคะ พี่ไปถามคนรู้จักคนหนึ่งว่าเขารอบเอวเท่าไหร่ เขาบอกของเขาแค่ 40 กว่า ๆ เองค่ะ

******
เพ็ญ กับ บัวคะ

ตอนเที่ยงพี่ไปเดินเล่นที่ร้านค้าสวัสดิการพบคุณป้าท่านหนึ่งเคยที่อยู่บ้านใกล้ ๆ กันเมื่อก่อนนี้ ทีแรกก็ไม่แน่ใจเพราะเมื่อก่อนท่านรูปร่างอ้วนท้วนสมบูรณ์ มาตอนนี้ผอมไปมาก แต่ที่ไม่เปลี่ยนคือการแต่งตัว คุณป้าคนนี้เป็นคนที่รักการแต่งตัว รักสวยรักงามเป็นชีวิตจิตใจ บางครั้งก็ออกจะมากเกินไปด้วยซ้ำ พี่เห็นบางทีเวลาคุณป้าแต่งตัวลูกหลานก็มักจะเบรก ๆ เป็นบางครั้ง

วันนี้พี่เห็นคุณป้าทำสีผม แต่งหน้าทาปาก เพ้นท์เล็บสวยงาม ที่นิ้วสวมแหวนครบหมดทั้งสิบนิ้ว สวมกำไลหลายวงซ้อนกันทั้งข้อมือซ้ายและขวา นอกจากนี้ยังมีสายสร้อยอีกต่างหาก เรียกว่าครบเครื่อง

เวลาคุณป้าเดินไปทางไหนคนก็จะมอง ๆ แล้วซุบซิบ ๆ กัน หลังจากพี่เข้าไปทักทายคุยกันก็เพิ่งทราบว่าคุณป้าป่วยด้วยโรคประจำตัวมาระยะหนึ่งแล้ว ที่จริงลูกหลานก็ให้อยู่บ้านแต่เบื่อและด้วยความที่เป็นคนชอบเข้าสังคมเลยหาทางออกด้วยการแต่งตัวออกจากบ้านอาทิตย์ละสองสามวันแล้วก็มาเดินไปเดินมาตามห้างสักพักแล้วก็กลับบ้าน

คุณป้าบอกว่ารู้นะว่าคนแอบนินทาเวลาเห็นคุณป้า แต่คุณป้าบอกว่านี่เป็นความสุขของท่าน ทำให้พี่คิดถึงเรื่องเล่าจากประสบการณ์ของ "คุณป้าเซ็กซี่" จากบล็อกปะการัง คือเราต้องเข้าใจและเข้าถึงจิตใจของคนสูงวัยก่อนที่เราจะตัดสินท่านเหล่านี้จากภายนอก

ขากลับพี่ก็เลยแซว ๆ คุณป้าไปว่า หากคุณป้ามีสายสร้อยหรือแหวนสวย ๆ เอามาให้หนูยืมใส่บ้างนะคะ ตอนนี้เต็มที่ก็มีวงนี้วงเดียวเท่านั้นยืนพื้นค่ะ หนูเลยใส่แค่นิ้วเดียว คุณป้าก็หัวเราะชอบใจอย่างอารมณ์ดี พี่ว่าอย่างน้อย ๆ ด้วยระยะเวลาน้อยนิดที่คุยกันก็ทำให้คุณป้ามีความสุขได้เหมือนกันเนอะ

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว น้องอ้อมแอ้ม
หยาด นภาลัย เสียงเพราะมากค่ะ เพ็ญก็นึกว่าคุณสมมาตร ร้องเองเหมือนกัน มารู้ที่หลังว่า หยาด เขาไม่อยากเปิดเผยตัว

เพ็ญนึกออกแล้วละค่ะ พี่หมิ้นที่เพ็ญไม่ลงให้คุณบัวตอนแรก เพราะ เพ็ญหาเพลงนี้ ที่เป็นเสียงของคุณกุ้ง ไม่เจอต่างหาก พอได้มาฟังเสียงของคุณหยาด ก็นึกมาได้ว่า คุณบัวขอเพลงนี้ไว้ แต่ลืมว่าขอที่คุณกุ้งร้อง

แต่วันนี้ หาให้ได้แล้วนะคะ ต้องหาไฟล์เพลง มาอัพโหลดเอง

เพ็ญเคยไปงานแต่งงานญาติ ที่สงขลา ไปถึงตอนใกล้เที่ยง งานแบบชาวบ้านนะค่ะ เขาใช้เต้นท์ สีแดงสลับเขียว แล้วไม่มีผ้ากรองแสง เพ็ญนั่งตาลายหมดเลย ทานเสร็จต้องรีบลุก อ้อ ทานไม่อิ่มเหมือนกัน ต้องไปซื้อของกินที่ตลาดใกล้ๆมาทาน ระหว่างทางกลับบ้าน

ข่าวพี่หยี เพ็ญก็ยุ่งๆ ไม่ได้แวะไปบล็อกพี่หยีเลยค่ะ คราวก่อนคุณบัวส่งโปสการ์ดไป พี่หยีเข้ามาแจ้งข่าว ไม่ค่อยสบาย คงปวดหลังมั้งคะ ก็เลยไม่ได้ใช้คอมฯ คิดว่าพี่หยีคงยังไม่แข็งแรงเท่าไหร่ ค่ะ

พี่หมิ้นคะ เพ็ญใช้เวลาพิมพ์นานไปหน่อยเลยไม่ทันอ่าน คอมเม้นท์ พี่หมิ้น

ดอกไม้น้องอ้อมแอ้ม เพ็ญนึกถึงดอกไม้สีแดง ที่เหมือนลูกเงาะ นะคะ แต่นึกชื่อไม่ออก

สวัสดีค่ะ คุณเพ็ญ พี่หมิ้น

คุณเพ็ญคะ
เดี๋ยวนี้ ร้านให้เช่าเต็นท์ เขามีให้เลือกทุกสีแหละค่ะ ขาวล้วนยังมีเลยค่ะ อิ อิ
แล้วจะมีฝ้าขึงแทนฝ้า กันร้อนอีกชั้นนึงด้วยค่ะ
แหม มาติดใจ ตรง ทานไม่อิ่ม นี่แหละเนอะค่ะ ฮิ ฮิ

******************

พี่หมิ้นคะ

ตอนพี่หมิ้นเล่าเรื่องคู่คุณลุง-คุณป้า แล้วบัวบอกมีคู่พี่ที่นับถือแบบนั้นคู่นึง
พี่ผู้หญิงที่บัวเล่าถึงน่ะค่ะ ก็แต่งตัวเปรี้ยวปริ๊ด บางวันยังสวมถุงน่องดำ นุ่งมินิสเกิ๊ต (แต่พี่เขาตัวเล็ก ดูไม่แก่เลยค่ะ)
สวมปะวะหล่ำกำไล เพ้นท์เล็บสวย ครบอย่างที่พี่หมิ้นเจอแหละค่ะ พี่เขาใช้ชีวิตมีความสุขจนน่าอิจฉาจริงๆ ค่ะ
พี่ผู้ชายน่ะ ชอบแต่งตัวเรียบร้อยนะคะ แต่ก็ไม่อาย ไม่เขินที่จะเดินกับภรรยาแสนเปรี้ยวเลยค่ะ

พี่หมิ้นก็มีความสุขกับ "วงนี้วงเดียว" มากมายนี่นา จริงมั้ยค้า

แก้คำผิดค่ะ
มี "ผ้า" ขึงแทน "ฝ้า(เพดาน)" นะคะ อิอิ

สวัสดีค่ะเพ็ญ และ บัว

แหม!....เมื่อวานหมั่นไส้โปรตุเกสทำไมต้องยิงประตูเกาหลีขาดจนเย็บไม่ได้ยังงั้นก็ไม่รู้ ถ้าเป็นพี่นะได้สักสองสามประตูก็น่าจะพอใจแล้วจากนั้นก็จะเล่นไปเรื่อย ๆ คอยระวังไม่ให้ลูกเข้าประตูตัวเองจนหมดเวลา นี่อะไรตั้งหน้าตั้งตาทำประตูไปถึงเจ็ดประตู....เฮ้อ

บัวสังเกตเกี่ยวกับการให้ใบเหลือง ใบแดงของกรรมการไหมคะ พี่ว่าบอลโลกครั้งนี้กรรมการคงตุนใบเหลือง ใบแดงมาเป็นแข่งเลยแจกฟรีไม่มีอั้นเนอะ...ทำเอาผู้เล่นเกร็งกันเป็นแถว....555

เพ็ญคะเต้นท์นี่ถ้าเป็นเวลากลางวันที่อากาศร้อน ๆ เป็นอะไรที่ยิ่งกว่าเตาอบอีกค่ะไม่ว่าจะสีอะไรแต่หากเป็นสีสลับกันก็อาจทำให้เวียนหัวเพิ่มมาอีก เต้นท์สีแดงกับสีเขียวดีแล้วค่ะ ถ้าเป็นสีแดงกับสีเหลืองอาจมีตะลุมบอนกันในเต้นท์ได้นะคะ....อิอิ

บ่อยครั้งค่ะที่ไปตามงานแล้วไปนั่งเต้นท์ละลายไขมัน ที่จริงงานที่พี่ไปก็รู้ล่วงหน้าแล้วแหละค่ะว่าต้องไปนั่งในเต้นท์ แต่ประเด็นอยู่ที่ไปร่วมงานบวชพอเสร็จจากพิธีบวชเจ้าภาพก็เชิญมานั่งในเต้นท์ อุณหภูมิน่าจะประมาณสี่สิบกว่าองศานะคะ

อย่างที่บัวบอกเดี๋ยวนี้มีเต้นท์หลายรูปแบบค่ะ เคยเห็นร้านให้เช่าเต้นท์ที่รับเหมาไปกางแถว ๆ ข้าง ๆ ห้างที่มีตลาดนัดขายของเขาก็เอาเหล็กค้ำยันมาตั้ง ๆ สวมผ้าใบจากนั้นเอาเชือกที่เย็บติดไว้กับชายผ้าใบมัดต่อ ๆ เรียงกันไปเป็นแพ เขาทำเร็วดีค่ะ พอห้างปิดก็มารื้อออกเป็นอย่างนี้ทุกวัน คนตั้งเต้นท์กล้ามเป็นมัด ๆ ตัวดำปี๋เลยค่ะ

เคยไปงานหนึ่งในเต้นท์มีพัดลมไอน้ำช่วยลดอุณหภูมิภายในเต้นท์ มีผู้หญิงคนหนึ่งเธอทำผมทรงนางงามมา แรก ๆ ผมก็โป่งดี สักครู่มีละอองน้ำไปเกาะที่ทรงผม พี่ก็สังเกตว่าอาหารยังมาไม่ครบผมเธอก็แฟ่บลงมาหน่อยแล้วละค่ะ สงสัยละอองน้ำสะสมจนไปละลายสเปรย์ที่เธอฉีดมานะคะ

วันนี้ไปทำงานนอกสถานที่นะคะ

ทราบแล้วเปลี่ยนค่ะ

สวัสดีค่ะคุณเพ็ญ พี่หมิ้น

พี่หมิ้นคะ

นั่นสิคะ สงสารเกาหลีเหนือ วิ่งสู้ฟัด ยังไง ก็โดนซะตาข่ายพรุนเลยนิคะ

ที่ตั้งหน้าตั้งตายิงน่ะ บัวสงสัยว่าทางโปรตุเกสอาจจะอยากให้พ่อคริสเตียโน โรนัลโด ยิงได้สักลูกนึงน่ะค่ะ เลยรอแล้วรออีก จนได้บอลหล่นใส่หัวก่อนนั่นแหละ อิ อิ

นั่นสิคะ บางมุมเรายังดูไม่ทันเลยอ่ะ ว่าสมควรได้ใบเหลือง ใบแดงตรงไหน

พัดลมไอน้ำนี่บัวชอบนะคะพี่หมิ้น มันเย็นฉ่ำดี แต่ว่าถ้าโดนเยอะๆ ก็พาลจะจับไข้ เหมือนโดนละอองฝน ยังไงยังงั้นเลยค่ะ ยิ่งอากาศร้อนๆ ปะทะเข้าไปด้วย โอย แย่เหมือนกันค่ะ

ว่าแล้วก็อยากจะถาม บัวสงสัยว่า ทำไมจะต้องตอบกันว่า "ทราบแล้วเปลี่ยน" คะ ทราบเฉยๆ ไม่ได้เหรอคะ
*****************
คุณเพ็ญวันนี้ยุ่งเหรอคะ อิ อิ

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว

พี่หมิ้นคะ เต็นท์ เขียนแบบคุณบัวเขียนค่ะ เราเขียนผิด

งานแต่งงานบ้านญาติ คราวก่อน เป็นวันที่ฤกษ์ดี ตอนเมษานะค่ะ เขาหาเต็นท์ไม่ได้ ก็เลยใช้ของ อบต. ก็เลย ไม่มีฝ้ากันร้อน

วันก่อน เพ็ญเห็นในห้าง เขามีพัดลมไอน้ำขายแล้วนะคะ แต่ว่าวันนั้นรีบไม่ได้ดูว่ามันทำงานยังไง เห็นราคาแล้วก็เลยไม่ค่อยได้ดูละเอียด แพงค่ะ

เห็นข่าวเหมือนกันค่ะ ข่าวบอลโลก ปีนี้ รู้สึกว่ามีการพลิกล็อคเยอะนะคะ

งานเสร็จเร็วกว่าที่คาดการณ์ไว้ แต่อากาศภายนอกร้อนมาก ๆ ค่ะเพ็ญ บัว จะว่าไปแล้วหากมองสภาพอากาศในแง่บวกก็ดีเหมือนกันค่ะ ช่วยให้ละลายไขมัน เหงื่อออกเยอะและดื่มน้ำมากกว่าปกติ ในรถก็มีกระติกน้ำแข็งใบย่อม ๆ แช่ผ้าเย็นและน้ำขวดเล็ก ๆ เตรียมการเอาไว้แล้วค่ะ ช่วยดับกระหายและสดชื่นได้เยอะค่ะ

พ่อคริสเตียโน โรนัลโด พอยิงประตูได้ท่าทางสมหวังน่าดูเพราะพี่แกส่งยิ้มละไมให้แฟน ๆ ชมเป็นขวัญตา พอเห็นรอยยิ้มนี่ก็ช่วยไว้ได้เยอะไม่งั้นพี่คงหมั่นไส้ไม่เลิก...ก็เพราะรอยยิ้มโรนัลโดนี่แหละเลยหยวน ๆ ให้หน่อยโกรธไม่ลงค่ะบัว...555

พัดลมไอน้ำถ้าอยู่ในสถานการณ์ที่เป็นการเป็นงานหน่อยจะพยายามไม่เข้าไปนั่งใกล้ ๆ ค่ะเพราะละอองมันฟุ้งกระจายมาก เช่น การไปฟังสวดพระอภิธรรม ถ้าขืนเข้าไปนั่งใกล้ ๆ กว่าพระจะสวดเสร็จคงจับไข้ได้อย่างที่บัวบอกนะคะ แต่ถ้าเป็นแบบไม่ทางการพี่จะชอบไปนั่งใกล้ ๆ ค่ะ ยังมีบางคนแซว ๆ เลยว่าเอาหมวกอาบน้ำคลุมผมไหม? แหม...เป็นใครก็ไม่รู้ให้เพ็ญ กับ บัวทายดู (อาจทายผิดก็ได้นะคะ)

คำถามเรื่องประโยค "ทราบแล้วเปลี่ยน" มีคำอธิบายค่ะ คือเป็นคำพูดของคนที่ใช้วิทยุสื่อสารติดต่อพูดคุยกัน พวกนี้จะมีรหัสในการคุย ซึ่งมีเยอะแยะค่ะ ที่เขาพูดว่า ว.1...ว.2 ฯลฯ นะคะ

ช่วงที่คุยกันอยู่หากฝ่ายผู้พูดอยู่พูดจบแล้วเขาจะปิดคำพูดด้วยคำว่า "เปลี่ยน" หมายถึงให้อีกฝ่ายพูดต่อ กรณีที่ต้องการคุยกันต่อไปก็คุยไปเรื่อย ๆ พอต้องการให้อีกฝ่ายพูดก็บอกว่า "เปลี่ยน" สลับกันไปมานะคะ

เมื่อคุยกันจนเป็นที่พอใจแล้วอยากยุติการสนทนาเขาก็จะบอกว่า "เลิก ว.6" แทนการพูดว่าเปลี่ยนนะคะ

เลิก ว.6....อิอิ

สวัสดีตอนเช้าค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว
เมื่อวาน ที่นครฝนตกละค่ะ พี่หมิ้น
โดยปกติ เพ็ญไม่ชอบดื่มน้ำเย็น เพราะเป็นพวกขายเสียง ดื่มน้ำเย็นแล้วมักจะเจ็บคอ เป็นครูสอนคณิต นี่ เสียงแห้งหรือเจ็บมือที่ถนัดไม่ได้เลยค่ะ ทำงานไม่ได้ วิชาอื่นยังพอให้เด็กอ่านหนังสือเองได้ แต่ก็ดื่มน้ำมากเหมือนกัน

พัดลมไอน้ำที่เพ็ญว่านี่ เป็นแบบตั้งพื้นที่เหมาะไว้ใช้เองที่บ้านนะค่ะ

ส่วนคนที่แซวพี่หมิ้นได้ แล้วพี่หมิ้นไม่โกรธก็คงมีไม่กี่คนหรอกนะคะ น่าจะลองทายดูนะคะ หุหุ ว่า คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก "พี่นุ"

สวัสดีค่ะเพ็ญ และ บัว

เมื่อคืนดูคู่ผรั่งเศสกับเจ้าภาพแล้วรู้สึกเห็นใจผรั่งเศสเพราะเล่นไปได้ประเดี๋ยวเดียวโดนใบแดงซะแล้ว (ไม่มีใบเหลืองโชว์ก่อนด้วยซิ)ทำให้ตอกย้ำความอำมหิตของกรรมการผู้ตัดสิน ทีนี้พอเหลือผู้เล่นน้อยกว่าทางเจ้าภาพก็คึกจ้องทำประตู แต่สุดท้ายตกรอบทั้งคู่

สำหรับคู่เกาหลีใต้เก่งเนอะเข้ารอบจนได้

เพ็ญคะพัดลมไอน้ำเป็นอะไรที่เขาฮิต ๆ เหมือนกันค่ะ ตามงานต่าง ๆ เขาก็มีใช้กัน ส่วนใหญ่จะเป็นการเช่ามาใช้งาน ไม่ค่อยซื้อคงเป็นเพราะราคาสูงด้วยมั๊งคะ แต่ขนาดเช่าก็ราคาไม่เบาค่ะ

ที่สวนสนุกดรีมเวิล์ดแถว ๆ รังสิตเขาติดตั้งไว้หลายตัวตามทางเดินเข้าไปด้านในด้วยค่ะ เวลาเดินผ่านก็ชื้น ๆ นิดหน่อยทำให้ช่วยลดระดับความร้อนไปได้พอสมควร สำหรับที่อื่น ๆ ยังไม่เห็นนะคะ

การไปสวนสนุกนี่ไม่ได้ไปเล่นของเล่นนะคะ เดี๋ยวเข้าใจผิดคิดว่าพี่หน่อมแน้ม คือไปเพื่อรำลึกถึงเมื่อสมัยมาเที่ยวเล่นเครื่องเล่นและอาจจะดูโน่นดูนี่แถม ๆ น่ะค่ะ เมื่อก่อนฮิตที่สุดคือแดนเนรมิตอยู่แถว ๆ พหลโยธิน วันหยุดบางทีทางบ้านก็รวบรวมเด็ก ๆ ไปกันเต็มรถและก็ปล่อยให้เล่นเครื่องเล่นกัน ผู้ใหญ่แค่ทำหน้าที่ให้สตางค์ค่าเครื่องเล่น แต่พี่ไม่เล่นรถไฟเหาะตีลังกาเพราะหวาดเสียวมาก ๆ ค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณเพ็ญ พี่หมิ้น

เมื่อวานนี้ที่นี่ก็ฝนตกหนักทั้งวันเหมือนกันค่ะ อิ อิ

พัดลมไอน้ำแบบที่เขามีให้เช่าใช้ตามงาน หรือ มีร้านอาหารกลางแจ้งบางร้านติดตั้งจะตัวใหญ่มากค่ะ คุณเพ็ญ แล้วเขาจะเดินท่อน้ำไว้เลย

แต่ถ้าเป็นพัดลมไอน้ำเพื่อใช้ในบ้านน่ะ จะมีช่องใส่น้ำในตัวเครื่องค่ะ
บัวว่ามันไม่ค่อยเย็นเหมือนตัวใหญ่ค่ะ เคยเห็นที่บ้านรุ่นพี่ใช้อยู่ แล้วก็แพงไปอย่างคุณเพ็ญว่าแหละค่ะ

เคยมีคนบอกพัดลมไอน้ำ "ไทยประดิษฐ์" เขาบอกว่า ให้เอากะละมังใส่น้ำ+น้ำแข็ง (เอาแบบบดธรรมดา หรือน้ำแข็งก้อนใหญ่ก็ได้ค่ะ) วางด้านหน้าของพัดลมธรรมดานี่แหละค่ะ สูงระดับเดียวกับใบพัดนะคะ เขาว่ามันทำงานเหมือนกัน 555
*********************

นั่นสิคะ พี่หมิ้น
บัวก็ทายเหมือนคุณเพ็ญแหละ "พี่นุนิ" ล่ะสิ ว่าแต่เราสองคนทายถูก มีรางวัลป่ะคะ หุ หุ

บัวว่า เรือไวกิ้ง หวาดเสียวกว่า รถไฟเหาะตีลังกา เยอะเลยค่ะ ยิ่งเจอวันธรรมดาที่คนน้อย แล้วเขาแถมรอบให้ด้วยเนี่ย อื้อหือ

ดรีมเวิร์ลด์ ยังไม่เคยไปเลยค่ะ อยากไปเหมือนกัน แต่ไม่มีใครยอมร่วมทริปไปด้วยค่ะ 555

ขอบคุณสำหรับคำอธิบายเรื่อง ทราบแล้วเปลี่ยน นะคะ คงเหมือนเวลาดูหนัง ตปท. (บัวชอบดูหนังแอ็คชั่น) พูดจบ แล้วต้องบอก "copy" งั้นรึเปล่าคะ

ว.6 ก่อนนะคะ ตอนนี้

ต้องเข้ามาคุยต่อเพราะบัวส่งรหัสผิด...อิอิ

บัวคะ ที่ถูกถ้าหากจะยุติการสนทนาต้องพูดว่า "เลิก" แล้วตามด้วย "ว.6" นะคะ เพราะถ้าพูดว่า "ว.6" เฉย ๆ คนฟังจะเข้าใจว่า "สนทนากันต่อ" ค่ะ (วุ่นไหม)

พัดลมรุ่น "ไทยประดิษฐ์" น่าสนใจค่ะ แต่ไม่รู้ว่าเพ็ญจะรับไว้พิจารณาหรือเปล่า เพราะต้องไปหาซื้อน้ำแข็งที่เป็นก้อนใหญ่ ๆ มาใช้งาน

เมื่อก่อนเวลาจะไปซื้อน้ำแข็งก้อนคนขายต้องเดินไปหยิบมาจากหลังร้านเพราะเขาต้องเก็บรักษาความเย็นของน้ำแข็งด้วยแกลบ ไม่เหมือนสมัยนี้มีกล่องโฟม มีตู้แช่

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว
เรื่องสวนสนุก ที่โรงเรียนหมวดวิทยาศาสตร์ จะมีทัศนศึกษา แล้วพานักเรียนไปเล่นสวนสนุกเหมือนกันนะคะ แต่ว่าเพ็ญประเมินตัวเองแล้วไม่อยากไปเป็นภาระให้นักเรียนดูแล 555 ก็เลยไม่ไป

ว่าจะคุยเรื่องหนังสือ ของ "โบตั๋น" ต่อ ลืมค่ะ
หนังสือของ โบตั๋น เพ็ญเรื่องแรกที่เพ็ญจำได้คือ ความสมหวังของแก้ว ชอบมาก เพ็ญหามาเก็บไว้ด้วยนะคะ เรื่องอื่นๆ ชอบค่ะ ตอนนี้ ก็อ่าน ถนนไร้ดอกไม้ กอนเรื่องอื่นเลย

อ้าว

ส่งรหัสผิดเหรอคะ เลยไม่ได้เลิกคุย 555

ถ้าไม่มีน้ำแข็งก้อนใหญ่ น้ำแข็งบด (ก็บดมาจากก้อนใหญ่นั่นแหละค่ะ) ก็กล้อมแกล้มได้ค่ะ แต่จะละลายเร็วเท่านั้น ยิ่งเจอ "ร้อนมหาประลัย" ช่วงนี้ ยิ่งแทบไม่ต้องพูดเลยค่ะ

พี่หมิ้นคะ นอกจากฝังแกลบ แล้วยังต้องมีกระสอบคลุมด้วยนะคะที่บัวเห็น 555

แหม คุณเพ็ญ อ่านถนนไร้ดอกไม้ ช่วงนี้ มีลุ้นตลอดเลย เฮ้อ

บัวคะ มีกระสอบคลุมแสดงว่า"โบราณ" กว่าซินะคะ....อิอิ เอ๊ะ...หรือว่าไม่มีกระสอบ "โบราณ" กว่า....ชักงง ๆ

บัว เพ็ญชอบทานน้ำแข็งกด หรือ ไม่ก็น้ำแข็งใสแบบโบราณไหมคะ เวลาเขาเอาน้ำแข็งก้อนไปถู ๆ ไถ ๆ กับกบไม้สำหรับไสน้ำแข็งน่ะค่ะดูน่าสนุกนะคะ แต่พอเอาเข้าจริง ๆ แล้วทำเองยากอยู่เหมือนกันค่ะเพราะน้ำแข็งลื่นและใบมีดที่หงายท้องอยู่น่ะดูคมมากเนอะ

เพ็ญอ่านถนนไร้ดอกไม้ก่อนเลยหรือคะ พี่นอกจาก"ล้อมโลกด้วยรัก" ที่อ่านก่อนแล้วตามมาติด ๆ ก็อ่าน "สายน้ำสิเนหา" และ "มีเมฆบ้างเป็นบางวัน" ค่ะ ส่วน "ถนนไร้ดอกไม้" ก็อ่าน เอ้อ...อันที่จริงอ่านเกือบหมดนั่นแหละค่ะ

พี่หมิ้นคะ เพ็ญมักจะเปิดหน้าบล็อกค้างไว้แล้วทำหลายอย่าง แล้วก็มักจะลืม รีเฟรช ใหม่

พัดลมไทยประดิษฐ์ ที่คุณบัวว่า เมื่อก่อน ตอนอยู่บ้านพักครู มีรุ่นพี่เขาใช้แบบที่ หน้าตาคล้ายแอร์นะค่ะ มีช่องเติมน้ำแข็ง แล้วมันจะมีไอเย็นออกมาเหมือนแอร์นะค่ะ ใช้ได้พักนึงก็รำคาญ อิอิ เก็บไปเสียก่อน

ล้อมโลกด้วยรัก เพ็ญไว้อ่านทีหลังค่ะ เหมือนลูกชิ้นอร่อยไว้ทานทีหลัง

สายน้ำฯ ต้องคุยกับคุณบัวค่ะ ตอนนี้เพ็ญกลับไปอ่าน นิยาย ในสกุลไทยค่ะ ตอนนี้มีเรื่องสนุก ทุกเรื่องเลย

น้ำแข็งก้อน ตอนเก็บเขาจะเก็บไว้ด้วยแกลบนะคะ แต่เวลาเคลื่อนย้ายก็ใส่กระสอบหรือเปล่าคะ

สวัสดีค่ะเพ็ญ และ บัว

เช้านี้อากาศสดใสดีค่ะ แดดแรงอย่างเคยแต่พี่ยังไม่สดชื่นเท่าไหร่ค่ะเพราะเมื่อคืนถ่างตารอลุ้นเยอรมันกับกานา คือเกรงว่าจะพลิกล๊อคซ้ำรอยเหมือนเมื่อครั้งลงสนามกับเซอร์เบีย ดีนะที่เมซุต โอซิลยิงประตูได้มา 1 ประตู หมดเวลาต่างก็เดินจูงมือกันเข้ารอบไปเป็นที่เรียบร้อยโรงเรียนบอลโลก...อิอิ

เพ็ญคะนิยายพี่อ่านทีเดียวหลาย ๆ เรื่องพร้อม ๆ กันก็เวียนหัวเหมือนกันค่ะ ยิ่งต้องจำชื่อตัวละครด้วยยิ่งมึนค่ะ ดังนั้นพี่จะอ่านเรื่องจากปลายปากกาของนักเขียนที่ชื่นชอบก่อน บางทีพี่ไปเดินดูหนังสือไปเปิด ๆ ดูหลาย ๆ ปกก็มีนิยายของนักเขียนที่ชอบ ๆ แต่ไม่สามารถซื้อทุกเล่มได้ค่ะ บางครั้งต้องตัดใจไม่ซื้อเพราะถ้าซื้อมาอ่านแล้วต้องติดตามอ่านต่อให้จบน่ะค่ะ เดี๋ยวไม่มีเวลาให้หวานใจ....เอิ๊ก ๆๆ

สกุลไทยเป็นหนังสือรายสัปดาห์ที่ดีมากเล่มหนึ่ง พี่อ่านมาตั้งแต่ตอนที่เริ่มอ่านหนังสือรายสัปดาห์โน่นเพราะคุณป้าพี่จะซื้อหลาย ๆ ปกเช่น สกุลไทย สตรีสาร ลลนา หญิงไทย ขวัญเรือน ประมาณนี้ค่ะ (คิดย้อนกลับไปไม่รู้ว่าคุณป้าอ่านหมดได้ยังไง เพราะงานตรวจสอบบัญชีก็เวียนหัวพอแล้ว และคุณป้ามักจะเอางานมาทำต่อที่บ้านเสมอ ภาพที่เห็นประจำคือคุณป้ากับลูกคิด)

เพ็ญกับบัวนี่เป็นยอดนักอ่านเหมือนกันนะคะ แล้วความจำดีด้วยนะ เนื้อเรื่อง+ตัวละครก็จำได้(เกือบ) หมด

เพ็ญเปรียบเทียบลำดับก่อน-หลังในการอ่าน "ล้อมโลกด้วยรัก" ว่าเหมือนการทานก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้น (เก็บไว้ทานทีหลัง) พี่เห็นด้วยเรื่องก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นซึ่งพี่ว่าร้อยละ 80 เป็นเหมือนเราคือเก็บลูกชิ้นไว้ทานเป็นอันดับสุดท้าย แรก ๆ จะทานไม่ถั่วงอกก็เส้นก่อนเนอะ

อ้อ...แล้วถ้าเป็นเย็นเตาโฟล่ะ เพ็ญ กับ บัวจะทานอะไรก่อนหลังคะ...555

สวัสดีค่ะคุณเพ็ญ พี่หมิ้น

ดีจังค่ะ ช่วงนี้มีเรื่องคุยกันเบาๆ อิ อิ

คุณเพ็ญคะ
น้ำแข็งก้อนเก็บด้วยแกลบ (ฮื่อ แสดงว่า พวกเราสามคนนี่ "ทันๆ" กันหมดนะคะ 555) แต่กระสอบที่บัวเห็นน่ะ เขาคลุมด้านบนค่ะ

พี่หมิ้นคะ

ไม่เสียแรงที่บัวอุตส่าห์ ตื่นมาเชียร์เยอรมันกันนะคะ บัวเข้านอนไปก่อนตั้งแต่จบ 2 คู่แรกค่ะ ค่ะ แล้วตื่นมาดู
ถ้าซัดยาวอย่างพี่หมิ้น เช้านี้ก็คง "ไม่สดชื่น" เหมือนกันแหละค่ะ ฮี่ๆ

ชอบสิคะถามได้ น้ำแข็งไสน่ะ
(อันนี้จะรบกับเด็กๆ ที่พิมพ์งานมาส่งตรวจประจำค่ะ ว่า ไม้มลาย นะ ไม่ใช่ ไม้ม้วน เค้ายังเถียงอีกว่าก็มันใสๆ นี่คะ ไม่ถูกเหรอ เวรกรรมจริงฉัน)

สมัยเรียนมัธยมปลายที่โรงเรียนใกล้ๆ แม่น้ำเจ้าพระยา บัวจะได้ทานตอนเลิกเรียนทุกวันค่ะพี่หมิ้น ไสกบไม้แบบพี่หมิ้นว่าเด๊ะๆ

ส่วนสมัยนี้ยังได้ทานที่ทำงานบ่อยค่ะ ที่จริง เขาไว้ไสน้ำแข็งใส่รวมมิตร อ้อ เป็นเครื่องไสน้ำแข็งแบบมีมอร์เตอร์ไฟฟ้าแล้วค่ะ ไม่ต้องใช้แรงมือให้หวาดเสียว ฮิ ฮิ

แต่บัวชอบให้เขาขูดๆๆๆ น้ำแข็งใส่ถ้วย กดๆ ให้พูนๆ แล้วเอาน้ำแดงราดค่ะ ถ้าจะให้อร่อยยิ่งขึ้น ก็เพิ่มนมข้นหวานราดไปด้วยค่ะ หวานนนนนนนนน เย็นนนนนน ชื่นใจ แต่ทานแล้วต้องวิ่งสลายสัก 30 นาทีนะคะ หุ หุ

**************
พี่หมิ้นชอบสายน้ำฯ เหมือนกันเหรอคะ ตอนนี้กำลังลุ้นอยากรู้ว่า ทำไม "วิน" ถึงอยากได้บ้านไร่ฯ เหลือเกิน ไม่รู้จะ "สมเหตุสมผล" หรือไม่นะคะ

อืม บัวก็อ่านเกือบทุกเรื่องเหมือนกัน ลูกข้าวนึ่งยังอ่านเลยค่ะ
ยกเว้น "สันติปรีดี" ยังไม่อยากอ่านค่ะ

พี่หมิ้นคะ คุณเพ็ญคะ

บัวเป็นพวกวน 20% ค่ะ คือทานลูกชิ้นไปพร้อมเส้น หรือก่อนเลย กลัวโดนแย่งค่ะ อิ อิ

ส่วนเย็นตาโฟ (ถ้าทาน บัวมักจะเลือกเกาเหลาเย็นตาโฟแห้งค่ะ) บัวจะทานแผ่นเกี๊ยวกรอบก่อนค่ะ ถ้าทิ้งไว้ โดนน้ำ แล้วมันไม่กรอบไงคะ อิ อิ

แล้วพี่หมิ้นกะคุณเพ็ญละคะ ฮิ ฮิ

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว
วันนี้ อากาศดีจริงด้วย เช้านี้ที่โรงเรียนมีพิธีไหว้ครูค่ะ ผ่านไปด้วยดี

เย็นตาโฟเหรอคะ แปลกจังค่ะร้านอิสลามไม่ค่อยขาย แต่ถ้าทานเพ็ญก็ทานเกี๊ยวก่อนเหมือนกัน เกี๊ยวต้องทานตอนกรอบๆ จึงอร่อย

เรื่องตัวละครก็มีงงบ้างเหมือนกันค่ะ พี่หมิ้น เมื่อ อ้อ ในสกุลไทย จะมี นิยายเรื่อง หลงเงา กับหลังเงา ตอนนี้ มีหลงเงา ภาคสอง เพ็ญก็เพิ่งเริ่มกลับมาอ่าน เพ็ญนึกว่า เป็นภาคต่อของหลังเงา อ่านไป ก็รู้สึกว่า ทำไม เพ็ญจำไม่ได้ เพราะนึกไปผิดเรื่องนี่เอง เพ็ญก็อ่าน สกุลไทย ขวัญเรือน และสตรีสาร มาตั้งแต่ ม.๑ ก็อ่านมาตลอด อ่านนิยายเป็นหลักค่ะ ตอนสตรีสาร ปิดตัวไปก็เสียดายนะคะ

คุณบัวคะ เพ็ญเป็นเด็กนอกเมืองไงคะ ความเจริญจะตามหลังคนในเมือง สักประมาณ ๕-๑๐ ปี หุหุ เพราะฉะนั้น เพ็ญจะทัน ของหลายอย่าง ในรุ่น ของพี่หมิ้นกับคุณบัว เพ็ญยังได้ดูหนังกลางแปลงขายยา เลยค่ะ อย่างเรื่องวัลลี น่ะ จำได้ว่า เป็นยาแก้ท้องเสีย ยี่ห้อน็อกซี่
เมื่อก่อน น้ำแข็งไส เขาจะมีแผ่นไม้ที่ตอกตะปูไว้ เอาไว้จับน้ำแข็งเวลาไสค่ะ ให้ตะปูแทรกไปน้ำก้อนน้ำแข็ง ตอนนี้ก็มีแบบที่ใช้มือหมุนแล้วค่ะ

บัวคะ

ภาษาไทยวันละคำ "น้ำแข็งไส"....อิอิ

โรงเรียนมัธยมอยู่ใกล้ ๆ แม่น้ำเจ้าพระยา อยากจะเดาชื่อโรงเรียนแต่มานึกดูแม่น้ำเจ้าพระยาไหลผ่านจุดที่เป็นที่ตั้งของโรงเรียนดัง ๆ เยอะนะคะ ขอให้กระชับพื้นที่เข้ามาหน่อยค่ะว่าเป็นช่วงไหนของแม่น้ำเจ้าพระยา...ล้อเล่นนะคะโรงเรียนชื่ออะไรไม่ต้องถามแต่บอกได้ว่าผลิต "ศิษย์เก่า" ที่มีคุณภาพก็ใช้ได้แล้วนะคะ

นักเขียนที่มากฝีมือต้องผูกเรื่องให้ชวนติดตามและหลากหลายรสชาติด้วยคนอ่านจึงจะติด ถ้าอ่านแล้วเดาได้หมดเสมือนประหนึ่งว่าเขียนเองก็ได้นี่โอกาสดังก็น้อยลงมาหน่อยหนึ่ง แต่ก็ไม่แน่นะคะอาจจะดังก็ได้ขึ้นอยู่กับผลงานว่าจะสามารถอยู่ในความทรงจำของคนอ่านได้นานแค่ไหนค่ะ ดูอย่างคุณโบตั๋นซิจนป่านนี้เรายังจำนิยายบางเรื่องที่เธอเขียนตั้งนานมาแล้วได้เลยนิ

เย็นตาโฟพี่ก็ทานเส้นก่อนอีกแหละค่ะบัว ตามมาด้วยผักบุ้ง เต้าหู้ ปลาหมึกแห้ง ลูกชิ้นปลา (ลำดับสุดท้ายเหมือนเดิม) หวังว่าเพ็ญคงไม่ต่างจากพี่เท่าไหร่นะคะ

เดี๋ยวครั้งต่อไปเวลาทานก๋วยเตี๋ยวจะลองทานลูกชิ้นก่อน ดูซิว่าความรู้สึกจะต่างกันตรงไหนค่ะ...555

คุณเพ็ญคะ

งี้คนก็รู้หมดจิว่า บัวกะพี่หมิ้น น่ะ "รุ่นไหน" 555

บัวไม่รู้จักยาแก้ท้องเสียหรอกคุณเพ็ญ รู้จักแต่ยาระบายหน้าตาเหมือนช็อกโกแลตแท่งเล็กๆ ยังไงยังงั้น รู้สึกว่าจะชื่อ "บรุคแลกซ์" หรือไงเนี่ยแหละค่ะ พี่หมิ้นละคะ รู้จักมั้ยคะ

พี่หมิ้นคะ
โรงเรียนบัวทายไม่ยากเหมือนโรงเรียนพี่หมิ้นหรอกค่ะ อิ อิ
เมื่อก่อนเวลาหน้าฝน น้ำเอ่อจากเจ้าพระยาล้นตลิ่ง น้ำท่วมประจำค่ะ แต่เดี๋ยวนี้ได้ข่าวว่าเขาพัฒนาแล้วค่ะพี่

โรงเรียนบัวสมัยก่อนเป็นแชมป์วอลเลย์บอลนักเรียนหญิงเป็นประจำค่ะ นึกออกมั้ยคะ ติ๊กต็อกๆๆ

เฮ้อ บัวคงเป็นคนขวางโลกนิคะ ทานไม่เหมือนคนอื่นๆ 555

คุณบัว เพ็ญไม่รู้หรอกค่ะ ว่าพี่หมิ้น รุ่นไหน

แหม แต่ว่าทันอ่าน สตรีสาร นี่ก็ หุหุ

ยาระบายที่ว่า ไม่รู้จักค่ะ

แวะมาเยือนกันอีกครั้งครับ

สวัสดีค่ะเพ็ญ และ บัว

หนังกลางแปลงมักแถมขายยาด้วย แต่พี่ไม่สนใจเรื่องหยูกยาหรอกค่ะเพ็ญพี่สนใจปลาหมึกย่างที่เขาเสียบไม้ออกเร่ขายเวลาหยุดพักเปลี่ยนฟิล์มน่ะค่ะ จะไม่ทานก็ไม่ได้เพราะกลิ่นมันหอมยั่วน้ำลายเหลือเกิน บางเจ้าก็มีให้เลือกคือแบบที่ย่างแล้วเป็นตัว ๆ กับที่ผ่านเครื่องบด แล้วจะมีน้ำจิ้มให้ด้วย เมื่อทานปลาหมึกเสร็จลำดับต่อไปจะเป็นข้าวโพดคั่วซึ่งส่งกลิ่นหอมพอ ๆ กันเลยค่ะ มีทั้งชนิดเค็มและชนิดหวาน

ยาบรุคแลกซ์พี่ก็เคยได้ยินนะคะ แต่ไม่เคยใช้ค่ะ เคยได้ยินแต่ครีมไข่มุกกวนอิม.....555

บัวคะชื่อโรงเรียนเดาไม่ถูกหรอกค่ะ มีน้ำท่วมด้วยหรือคะ แต่ที่สนใจคือเป็นแชมป์วอลเลย์บอลนักเรียนหญิงนี่แหละค่ะ แสดงว่าโรงเรียนนี้นอกจากเรื่องการเรียนแล้วยังส่งเสริมเรื่องการกีฬาด้วยหนำซ้ำยังเด่นด้วยนะคะ บัวโชคดีค่ะที่ได้เข้าเรียนในโรงเรียนที่มีคุณภาพเช่นโรงเรียน.........นี้นะคะ

บัวไม่ใช่เป็นคนขวางโลกหรอกค่ะ อาจจะแค่ทำอะไรไม่เหมือนคนอื่นก็เท่านั้นเอง พี่เห็นว่าบัวเป็นตัวของตัวเองดีค่ะ

เมื่อคืนตั้งใจเชียร์อิตาลีไม่นึกเล๊ยว่าจะคอนเฟิร์มตั๋วกลับไปกินพิซซ่าเร็วกว่าที่คิดน่ะค่ะ เมื่อวานอ่านข่าวทีมฝรั่งเศสกลับถึงบ้านท่านประธานาธิบดีวอมาหาให้เข้าพบด่วน คงอยากรู้ว่าทำไมถึงหมดฟอร์มอย่างนี้เนอะ

คืนนี้สามทุ่มมีนัดกับทีมบราซิล....อิอิ

สวัสดีค่ะคุณเพ็ญ พี่นกขมิ้น

สตรีสารนี่ บัวจำได้ว่าอ่านในห้องสมุดโรงเรียนชั้นประถมค่ะ

บัวชอบห้องสมุดของโรงเรียนที่เรียนสมัยปะถมมากๆ เขาจะมีนิทานนานาชาติแบบมีภาพประกอบสวยๆ เป็นสีๆ เล่มบางๆ น่ะค่ะ
อย่าง กัลลิเวอร์ผจญภัย หนูน้อยหมวกแดง สโนไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด เป็นต้น
แล้วนักเรียนจะแย่งกันอ่าน แย่งกันยืม จนหนังสือเยินมากเลยค่ะ

แต่ถ้านิทานพื้นบ้านของไทยจะไม่ค่อยมีแบบที่มีภาพประกอบนะคะ ถ้ามีภาพก็มักเป็นลายเส้นขาวดำ แต่ก็ชอบอ่านอยู่ดีค่ะ

*********************
พี่หมิ้นคะ

อย่าทำเป็นเล่นไป ครีมไข่มุกกวนอิมน่ะ ยังมีขายจนถึงปัจจุบันนี้นะค้า

โรงเรียนบัวการเรียนดีรึเปล่านี่ไม่แน่ใจนะคะ คงพอประมาณแหละค่ะ โรงเรียนเก่าแก่นี่คะ
แต่วอลเลย์บอลนี่ดังมากๆ ค่ะ สมัยนั้นคู่รักคู่แค้น รู้สึกจะเป็น "สตรีสมุทรปราการ" ค่ะ

ที่ตลกคือ โรงเรียนบัวเป็นโรงเรียนผู้หญิงล้วน แต่มี "ชมรมมวยไทย" รับสมัครนักเรียนชายจากโรงเรียนข้างเคียงค่ะ 555

แต่ช่วงนั้นบัวไม่สนใจกีฬาประเภทอื่นๆ เลย นอกจากแบดมินตันค่ะ
ตกเย็นก็ขึ้นรถเมล์ไปตีที่คอร์ทใกล้ๆ เกือบทุกวัน อุปกรณ์+ชุดกีฬา เตรียมพร้อมมาในกระเป๋านักเรียนทุกวันค่ะ

โอ๊ย ทั้งแชมป์เอย รองแชมป์เอย หมดฟอร์มกันหมดเลยค่ะ
ถ้าลูกที่ 2 ที่อิตาลียิง ไม่ล้ำหน้าไปนี๊ดดดดดดดดด ละก็ คงไม่ต้องกลับบ้านเร็วอย่างนี้หรอกค่ะ

นี่ก็เป็นอีกอย่างที่บัวขวางโลก ใครๆ ก็ชอบ ก็เชียร์ "บราซิล" แต่บัวเฉยๆ

บัวว่านักเตะบราซิลส่วนมากมีพรสวรรค์ในการเล่นฟุตบอล มีความสามารถเฉพาะตัวสูงมาก จนล้ำหน้าชาวบ้าน ดูแล้วไม่มันส์ค่ะ 555

สวัสดีค่ะ พี่หมิ้น คุณบัว
ครีมกวนอิม นี่ ทาแผลได้ผลดีนะคะ

คุณบัวคะ เห็นด้วยกับพี่หมิ้นค่ะ การเป็นคนส่วนน้อยก็ดีออก ขอเพียงไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อนรำคาญใจ ก็โอเคแล้วค่ะ

วันก่อนเพ็ญอ่านกระทู้ ที่เขาคุยกัน เรื่องละคร สิงคโปร์นะค่ะ เขาคุยกันว่า ประเทศที่เคยเป็นเมืองขึ้นของอังกฤษ บ้านเมืองจะดูเป็นระเบียบเรียบร้อย มีร่องรอยอารยธรรมที่ดี แต่ถ้าเป็นเมืองขึ้นของฝรั่งเศส บ้านเมืองจะมีล้าหลัง ต่างกันเห็นได้ชัดเลยค่ะ

คุณบัว เรียนโรงเรียนสตรี ตลอดเลยเหรอคะ

คุณเพ็ญคะ

ความรู้ใหม่นะเนี่ย ว่ากวนอิมทาแผลได้
รู้แต่ยาสีฟันดอกบัวคู่ (ไม่ได้ค่าโฆษณาหรอกนะคะ) ทาน้ำร้อนลวก ได้ผลชะงัดค่ะ
เพื่อนบัวเคยโดนน้ำมันเดือดๆ คว่ำใส่ทั้งกระทะ คนที่เห็น เขาวิ่งไปเอายาสีฟันที่ว่านี่มาโปะๆๆๆ ทั้งหลอดเลย ได้ผลมากค่ะ ไม่พอง ไม่มีแผลเป็น

อ่ะ อย่าบอกนะคะ ว่าคุณเพ็ญดูตัวจริงแล้วไม่น่าเชื่อว่า บัวเรียนโรงเรียนสตรีล้วนมาตลอด หุ หุ

บัวคะ

น่าทึ่งนะคะเป็นขาประจำห้องสมุดตั้งแต่ประถม อ่านนิทานนานาชาติด้วยซิ ของพี่นะตอนเรียนประถมยังไม่รู้ว่าโรงเรียนมีห้องสมุดเลยค่ะ...อิอิ

พี่รู้แต่ว่าจะแกล้งพวกนักเรียนชายยังไงให้เข็ดน่ะค่ะพี่ก็ไม่รู้อนาคตหรอกค่ะว่าต่อมาจะทำให้พี่เป็นบุคคลแห่งความทรงจำของเพื่อน ๆ ทุกวันนี้เวลาเจอกันมีบางคนยังแค้น ๆ พี่อยู่เลยที่ให้ไปเฝ้าส้วมแทนถูพื้นน่ะค่ะ....555

เป็นโรงเรียนผู้หญิงแต่มีชมรมมวยไทยสงสัยครูอยากให้นักเรียนเรียนรู้ศิลปป้องกันตัวเอาไว้ใช้ประโยชน์ นักเรียนชาย(เพื่อนบ้าน) คงแห่กันมาสมัครเป็นกระสอบทรายด้วยความเต็มใจเนอะ....พูดแล้วอยากไปเรียนโรงเรียนนี้จัง พี่คงไม่เป็นอันเรียนวิชาการหรอก อยากเข้าชมรมวันเว้นวัน....เอิ๊ก ๆๆ

แล้วบัวไปเรียนรู้วิชาการบ้าน การเรือนมาจากที่ไหนคะ เช่น พวกทำขนมนมเนยละค่ะ อย่าบอกนะว่าครูพักลักจำน่ะ ของพี่ไม่ต้องลักจำ ขนาดยัดเยียดยังเก่งประมาณนี้ แล้วหากลักจำจะเก่งกาจประมาณไหน....เฮ้อ! (ปลง ๆ ตัวเอง)

บราซิลมีการเล่นที่ดี ผู้เล่นแต่ละคนก็มีพลัง มีความสามารถ ทีมเวิร์กก็เด่นค่ะ แต่ถ้ามาชิงชนะเลิศกับเยอรมันพี่ก็อึดอัดใจเหมือนกันค่ะ

******
เพ็ญคะ

กวนอิมได้ยินจากวิทยุบ่อยที่สุดค่ะ โฆษณาว่าทำให้หน้าขาวเป็นไข่มุก

เรื่องสิงคโปร์พี่ว่าเดี๋ยวนี้ความเจริญก้าวหน้าของเขาเป็นการสร้างวัฒนธรรมของเขาขึ้นมาเองอย่างต่อเนื่องมากกว่าจะพึ่งพิงอังกฤษซะทีเดียวค่ะ พูดภาษาชาวบ้านคือสามารถยืนด้วยลำแข้งของตัวเอง (มานานแล้ว) ส่วนฝรั่งเศสพี่มองว่าเขาเป็นชาติที่รักความสะดวกสบายนะคะ

คุณเพ็ญคะ พี่หมิ้นคะ

ประเทศไหนๆ ก็มีบุคคลหลากหลาย ถ้า "ผู้ปกครอง" เป็นเยี่ยงไร "ผู้ตกอยู่ใต้อาณัติ" ก็มักจะโดนขีดเส้น วางกฏ ให้ทำตามที่เขาต้องการ

แต่ว่าทั้งอังกฤษ ทั้งฝรั่งเศส เดี๋ยวนี้ ต่างก็ประสบปัญหากันทั้งนั้นนี่คะ

**************
พี่หมิ้นคะ

ชมรมมวยไทย ไม่มีนักเรียนหญิงสมัครเลยค่ะ 555

ขนมนมเนย ก็สารภาพว่า ดูๆ เอาตามในบล็อก ในอินเตอร์เน็ตนี่แหละค่ะ

อย่างหยีไงคะ เขาจะอธิบายซะจนดูว่าง่ายๆ แล้วก็แปลงๆ เอาบ้าง บอกแล้วไงคะ ครัวคือห้องทดลองทางวิทยาศาสตร์ของบัว 555

(จุ๊ๆ แรกๆ ก็มีเททิ้งบ้างค่ะ อิ อิ)

ส่วนกับข้าว กับปลา ทำได้แต่แบบพื้นๆ ที่ไม่ยุ่งยากน่ะค่ะ

สมัยเด็กๆ โดนคุณแม่ขู่ค่ะ ว่า ถ้าทำไม่เป็นไว้บ้าง ไปเรียนหนังสือไกลๆ ก็จะอดตายนะลูก เราก็พวกเห็นแก่กินนิคะ

เอาเข้าจริง ไม่อดหรอกค่ะ บ้านบัวอยู่ใกล้ตลาดชนิดนั่งรถเมล์ป้ายเดียวเองค่ะ ปั่นจักรยานไปก็ได้ค่ะ เอิ๊กๆ

แต่ถ้าพ่อครัวตัวเอ้ (น้องชาย) ลงครัวละก็ บัวจะพยายามชิดซ้ายค่ะ หลบให้ ไม่งั้นต้องได้ตีกันเพราะทั่นจะกำกับไปซะหมดน่ะซีคะ หุ หุ

มีขำๆ นะคะ เป็นประโยคที่หลานสาวสองคนจะแซวบัวบ่อยมาก เวลาทำอาหารเย็นให้

คือ มีอยู่วันนึงค่ะ น้องเขาเข้าครัวมาตอนที่บัวกำลังผัดกะเพรา คือกำลังจะเสร็จแล้วด้วย แล้วไม่รู้จะพูดอะไรดีมั้งคะ คุณเธอมองๆ แล้วเลยบอกว่า

"ทำไมไม่เอาตะหลิวขูดๆ กระทะหน่อย มันจะติดก้นกระทะอยู่แล้ว"

ฮากันสนั่นครัวเลยค่ะ หลังจากนั้น พอเวลาบัวผัดๆ อะไร หลานๆ ก็จะมายืนแซว
"ป้าๆ ขูดกระทะหน่อยเร้ว นี่ถ้าป๋าอยู่นะ ป๋าจะต้องบอกป้าแบบนี้แหละ 555"

****************
อย่ามาถล่มตัวเลยค่ะ
พี่หมิ้นก็เก่งตั้งหลายอย่าง ได้รับคำชมออกบ่อยๆ ออกงานก็บ่อย
ขนมจีนซาวน้ำงี้ ก๋วยเตี๋ยวเนื้อสูตรของหยีงี้ ฮิ ฮิ

แล้วคืนนี้ เชียร์ทีมไหนบ้างละคะ

คุณบัว ตอนเพ็ญเรียน โรงเรียนที่มีชื่อว่า สตรี ทั้งหลายก็มีนักเรียนชาย เรียนอยู่ด้วยไงคะ เพ็ญก็เลยสงสัยว่า ตอนคุณบัวเรียนนี่เป็นสตรีจริงๆหรือเปล่า ส่วนเรื่องบุคลิกคุณบัว เพ็ญว่าไม่เกี่ยวกับว่าเรื่องโรงเรียนหญิงล้วนหรอกค่ะ

ห้องสมุด โรงเรียนประถมของเพ็ญไม่มีหนังสือมากหรอกค่ะ หนังสือของพี่ๆ เพ็ญที่บ้านยังมากกว่าอีก มาเจอห้องสมุดของโรงเรียนมัธยม ใหญ่มาก

ใช่ค่ะ พี่หมิ้น สิงคโปร์ เขาก็พยายามสร้าง ความเป็นชาติขึ้นมา แต่ที่คุยกันก็คือ หลังจาก แต่ละประเทศ เป็นอิสระแล้วนะค่ะ ว่า อย่าง กัมพูชาที่เคยเป็นของฝรั่งเศส จะต่างกับสิงคโปร์ไปคนละทางกันเลยค่ะ

เพ็ญกำลังอัพบล็อกใหม่ด้วยค่ะ ขอบคุณพี่หมิ้น กับคุณบัว ที่เขามาคุยบล็อกนี้เลยไม่เหงา
เพ็ญชอบ ใจความของเพลงนี้นะคะ ถึงแม้ตอนนี้จะ มีหวานใจ ให้งอนเหมือนในเพลงก็เถอะ

เพราะ เพ็ญเคยมีประสบการณ์ เกี่ยวกับการเชื่อคำพูดของคนโดยที่ เชื่อเพราะคนพูดเป็นคนที่เรานับถือ แต่พอเวลาผ่าน ก็ได้รู้ว่าจริงๆแล้ว สิ่งที่เขาพูด กับสิ่งที่เขาทำมันแทบจะตรงกันข้ามเลยละค่ะ เพ็ญก็เลยจำไว้สอนตัวเองตลอดว่า เพ็ญจะไม่ตัดสินใครจากสิ่งที่เขาพูด แต่จะตัดสินจากสิ่งที่เขากระทำมากกว่า

เพลง "คำคน" เพราะมากค่ะ ชอบมากค่ะ

หวัดดีครับ...คุณเพ็ญ
"คำคน"เพราะและซึ้งมากๆเป็นแฟนหยาดนานมากเลย...ตอนนี้กะลังตามเก็บผลงาน เคยมีทั้งซีดีและวีซีดี แต่น้ำท่วมน่านผลงานเลยจมน้ำเสียดายมากๆ ขอบคุณมากจริงๆ