พฤศจิกายน 2557

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
6
10
11
12
14
15
17
19
21
22
25
28
29
30
 
 
ท่าทางเงอะงะของชางมิน
“...............................”ความเงียบเข้าครอบงำคนทั้งสามที่นั่งอยู่ภายในห้องแตแล้วเธอก็พูดขึ้นเพื่อจักรควิลท์ทำลายความเงียบนั้น

“งั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะคะ ที่จริงฉันไม่น่าเข้ามารบกวนพี่แจจุงเลย ขอบคุณอีกครั้งนะคะ” เธอก้มโค้งอย่างนอบน้อมอีกครั้ง

“ไม่เป็นไร ว่างๆก็แวะมาหาฉันก็ได้” แจจุงตอบพลางโบกมือเล็กน้อย

“เดี๋ยว!! เมื่อกี้เธอเรียกพี่ชายฉันว่าอะไรนะ พี่งั้นเหรอบอกลแว้ไงใครเป็นพี่เธอไม่ทราบ”ชางมินพูดเสียงดังขึ้นทันทีทำให้จีซองเกิดอาการกลัวและแจจุงถึงกับอึ้งในความเกรี้ยวกราดของน้องชาย

“ชางมิน!!พี่บอกให้จีซองเรียกเองถ้านายไม่อยากให้เธอเรียกนายแบบนั้นมันก็เรื่องของนาย....จีซองงั้นเดี๋ยวพี่ไปส่ง” แจจุงเดินน้จีซองออกไปทำให้ชางมินหัวเสียอยู่ในห้อง

“ขอบคุณพี่แจจุงอีกครั้งนะคะ พี่สองคนทะเลาะกันก็เพราะฉันแท้ๆ”จีซองเริ่มร้องไห้สะอึกสะอื้นอีกครั้ง

“ไม่เห็นเกี่ยวกับเธอสักหน่อย เอาเถอะกลับบ้านนะ...ฉันส่งเธอแค่นี้นะ บ๊ายบาย”แจจุงโบกมือลาเธอที่หน้าบริษัทโดยมีสายตาคู่หนึ่งจากตึกข้างบนจับจ้องไปที่ร่างบาง

“พี่ไม่นึกว่านายจะเป็นคนใจแคบได้ขนาดนี้”แจจุงพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาถึงภายในห้อง

“ก็จริงนี่ครับ เธอกับผมไม่ได้เป็นอะไรกันเรื่องอะไรจะให้เธอมาเรียกผมเป็นพี่” ชางมินทำเป็นไม่สนใจ ล้วงกระเป๋าหนังสืองานควิลท์เดินไปหยิบเอกสารมากองหนึ่งเพื่อดูที่โต๊ะ

“แต่ฉันก็ไม่รู้นะว่าฉันคิดไปเองรึเปล่า....ว่าฉันพอจะเดาออกแล้วว่าทำไมนายถึงได้สนใจจีซอง”

“อ๊ะพี่ ผม....”ยังไม่ทันที่ชางมินจะได้ตอบอะไรแจจุงก็เดินออกจากห้องไปแล้ว

ยัยนี่ตัวมารชัดๆทำให้เราต้องโดนพี่แจจุงหาว่าชอบเธอแน่ๆ แล้วตอนนี้พี่ต้องเอาเรื่องของเราไปโพธนาบอกทั้งพ่อแม่แล้วก็ยัยนาเมคู่หมั้นสิ้นคิดที่อายุเท่าฉันแต่ดันต้องมาเป็นพี่สะใภ้ฉันเนี่ย ทำไมมีแต่เรื่องกับเรื่องให้ปวดหัวเนี่ย

ชายหนุ่มที่เดินคิดอย่างหัวเสียแต่ไม่รู้เพราะอะไรทำให้เขาเดินมาเรื่อยเปื่อยจนเกือบถึงบ้านเด็กคนนั้นอีกแล้ว

“อ๊ะ พี่ชางมิน”จีซองโบกมือทักทายอย่างสดใสจนเธอคงลืมไปแล้วว่าเมื่อตอนบ่ายเพิ่งถูกชายหนุ่มต่อว่าไป

“บอกแล้วไงว่าไม่ต้องมาเรียกฉันว่าพี่ ฉันไม่เคยคิดจะนับญาติกับเธอนะ”ชางมินเดินเข้าไปหาจีซองที่นั่งอยู่ตรงชิงช้าที่สนามเด็กเล่น

“ขอโทษค่ะ งั้นฉันก็ต้องเรียกว่าคุณๆๆ ไปอย่างนี้เหรอคะ”

“ก็ใช่น่ะสิ ยังไงฉันก็ไม่มีวันให้เธอเรียกว่าพี่หรอก”

คำพูดนี้เล่นเอาจีซองที่ยิ้มแย้มถึงกับหุบยิ้มลงทันทีและอุปกรณ์งานควิลท์แกว่งชิงช้าที่ตัวเองนั่งเบาๆ

“.................”


อุปกรณ์งานควิลท์




Create Date : 24 พฤศจิกายน 2557
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2557 11:01:59 น.
Counter : 318 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Sew Lovely
Location :
  

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]