“มาแล้วค่ะ มีอะไรเหรอคะ”

“วันนี้ฉันมาเอาเงินค่าที่ฉันให้เธอยืมไปเมื่อวันก่อนไง ที่เธอมาขอยืมเอามาจ่ายค่าเช่าน่ะ”คุณป้าแบมือมาโดยที่ฉันไม่กล้าที่จะพูดด้วยซ้ำว่าตอนนี้ก็ยังไม่มีเงินจ่ายให้ป้า อย่าว่าแต่เงินที่จะคืนเลย เงินสักวอนเดียวยังไม่มีติดอยู่ที่บ้านเลย

“ฉะ ฉันยังไม่มีเงินหรอกค่ะป้า ถ้ายังไงฉันจะรีบหามาคืนให้นะคะ”

“อะไรกันแค่สองหมื่นวอนยังไม่มีอีกนี่จะผัดไปถึงเมื่อไหร่ อีกเดี๋ยวลุงนั่นก็จะมาเก็บค่าเช่าอีกไม่ใช่เหรอเดี๋ยวเธอก็จะมายืมฉันอีก ไม่ได้ๆๆ...เอามาเดี๋ยวนี้!!” คุณป้าพูดพลางสาวเท้าเข้ามาหาฉัน

“แต่หนูไม่มีจริงๆนี่คะ ขอโทษค่ะป้า ฮือๆๆ”น้ำตาที่เริ่มไหลไม่ได้ทำให้คุณป้าตรงหน้าอุปกรณ์งานควิลท์ราคาถูกเกิดความสงสารฉันแม้แต่น้อย

“ทำไมจะไม่มีล่ะ...อ๊ะ ฉันเห็นหมู่นี้มีผู้ชายหน้าตาก็ดีแต่งตัวดีมาหาเธอบ่อยๆไม่ใช่เหรอ เธอก็ขอยืมเขาแค่นี้ก็ไม่ว่าอะไรหรอก”คุณป้าออกความเห็นอย่างหัวใส

“ฉันทำอย่างนั้นไม่ได้หรอกค่ะ เขาไม่ได้เป็นอะไรกับฉัน ฉันไม่กล้าขอเขาหรอกค่ะ” ฉันพูดทั้งๆที่ต้องปาดน้ำตาที่ไหลอออกมาอาบแก้ม

“หนอย!! เขาไม่ได้เป็นอะไรแล้วฉันล่ะ ก็ไม่ได้เป็นอะไรกับแกเหมือนกันแกยังจะมาขอฉันเลยยัยเด็กบ้า ฉันขอสักทีเถอะ!!”คุณป้าง้างมือเตรียมจะฟาดมาที่หน้า ฉันพยายามที่จะก้มหน้าหลบแต่แล้วเสียงอันคุ้นเคยก็ดังขึ้นจากข้างหลังฉัน

“ผู้ใหญ่รังแกเด็ก ดูไม่น่าเกลียดไปหน่อยเหรอครับ...ยังไงก็ค่อยๆพูดกันก็ได้” พี่ชางมินจับมือของคุณป้าที่เตรียมง้างตรงมาที่ฉันเอาไว้

“ฉันไม่ได้รังแกเขานะ ยัยเด็กจีซองนี่สิจะรังแกฉันมากกว่าที่บ้านฉันก็ต้องจ่ายค่าเช่าเหมือนกันหนังสืองาน ค วิ ล ท์ก็เลยจะมาทวงที่คราวก่อนเธอมาเอาไป แล้วนี่อะไรกลับบอกว่าไม่มีๆ แล้วจะให้ฉันทำยังไงพ่อหนุ่ม!!”คุณป้ากล่าวอย่างอารมณ์เสียทำให้พี่ชางมินถึงกับส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนที่เขาจะล้วงกระเป๋าอ๊ะ อะไรน่ะ

“พี่ เอ่อ คุณจะทำอะไรน่ะ”ฉันเข้าไปจับมือของเขาที่ล้วงกระเป๋าเงินขึ้นมา

“ก็จ่ายเงินให้เธอน่ะสิ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ฉันเกรงใจ”ฉันพูดและก้มหน้าแต่พี่ชางมินสะบัดมือฉันออกและควักเงินจำนวนหนึ่งส่งให้คุณป้า

“นี่แสนวอนพอมั้ยครับ” พี่ชางมินยื่นเงินออกไปคุณป้าเห็นอย่างนั้นก็ตาโตทันทีjutoon ผ้า และ อุปกรณ์ หึมม...ยัยป้าหน้าเงิน

อุปกรณ์งานควิลท์