เมื่อไรจะ เข้าหอ...หวา!!?~
วาบหวาม วาบหวาม...ฮ่า ฮ่า ฮ่า ด้วยความเป็นคน คิดลึก แม้จะไม่ได้ชื่อว่า อาจารย์คึกฤทธิ์ ก็ตาม...ด้วยความเคารพ ก็มันช่วยไม่ได้จริงๆนี่นา บรรยากาศในเรื่องมันชักจูงชวนให้สงสัยตะงิดๆ ทิ้งให้สงสัยอยู่ได้~คน คิดลึก อย่างเรามันก็เลยฉงนไป ลุ้นไป ออกจะเป็นเรื่องธรรมดาของคนที่ชอบมุดมุ้งชาวบ้านน่ะสิ...เสียงกระซิบจากเจ้าปีศาจที่ไหล่ซ้ายเยาะหยันแกมเย้ยชริ!!! ยอมรับก็ได้ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย เรื่องพรรณอย่างงี้ ไม่ว่าจะวางมาดแค่ไหนก็อดอยากรู้นิดอยากเห็นอีกหน่อยไม่ได้หร๊อก... ไม่นึกเลยว่าจะกลับเอาละคร คลื่นรักคลื่นชีวิต กลับมาเขียนไวปานกามนิตหนุ่มฉะนี้มันช่วยไม่ได้จริงๆเนอะก็ ลูกผู้ชายที่สง่าผ่าเผย อย่างนายน้อยแห่งโทงาวะ ช่างมีเรื่องราวชวนให้หลงใหลได้ปลื้มดั่งเกล็ดฟู่ฝอยสีขาวที่ตกกระจายทั่วท้องฟ้าน้ำเงินใส
ด้วยความเป็นคน คิดลึก แม้จะไม่ได้ชื่อว่า อาจารย์คึกฤทธิ์ ก็ตาม...ด้วยความเคารพ
ไม่นึกเลยว่าจะกลับเอาละคร คลื่นรักคลื่นชีวิต กลับมาเขียนไวปานกามนิตหนุ่มฉะนี้
เหตุการณ์มากมายตามมา เรื่องราวพลิกผันจึงเกิดขึ้น
เมื่อคาโอรุเดินทางไปถึง จึงถูกจับกุมตัวไปเข้าซังเต...เอิ้ก ก ก
เมื่อเป็นดังนี้ เส้นทางความรักของหนุ่มสาวคู่นี้จึงเริ่มมาบรรจบกัน
แม้บันโด คิวเบ พ่อของคาโอรุจะปากแข็งว่า ลูกสาวของร้านโชยุเก่าแก่จะไปเป็นเมียชาวประมงไม่ได้
การแก้ปัญหาเรื่องราวต่างๆจึงเกิดขึ้นผ่านเหตุการณ์เลวร้ายครั้งนี้
นายท่านแห่งร้านอิริโจจึงได้ประกาศตัดขาดลูกสาวคนเล็ก คือ คาโอรุ
คู่รักมานั่งชมจันทร์สีเหลืองนวลกระจ่างฟ้า
โซคิจิไม่ต่อคำ มือแข็งแรงค่อยรั้งตัวสาวน้อยมาชิดใกล้ แสงจันทร์ทอแสงนวลจับคู่รักทั้งสองราวกับร่ายเวทมนตร์ผ่านจุมพิตอันแสนหวาน
วันที่ 4 เดือนธันวาคม ปีโชวะที่สาม
มีคำพูดอยู่ว่า
ชาวโจชิมีคำกล่าวว่า ต้องรับเจ้าสาวตอนไก่ขัน
งานเลี้ยงคืนที่สองสิ้นสุดลงจนเกือบรุ่งสาง
คืนเข้าหอคืนที่สองก็ผ่านไป
คู่บ่าวสาวนั่งเผชิญหน้ากันที่ห้องหอ
คาโอรุเปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นยูคาตะสีอ่อนลายดอกไม้เล็กๆ นั่งรออยู่อย่างเงียบๆที่ห้องหอ