สวัสดี ...วันพระขึ้น ๘ ค่ำ เดือน ๒
"เมื่อใด ไร้ตัว...ไร้ตน ชั่วขณะ เมื่อนั้น...ก็ละกิเลสได้" (ไร้ตัว...ไร้ตน ในที่นี้หมายถึง การไม่ยึดมั่นถือมั่นในตัวเรา ว่าเป็นของเรา)
วันพระนี้..จึงเขียนมาเพื่อ "มองให้เห็น...เห็นในการมอง" คำว่ามองให้เห็นคือ เห็นว่าไร้ตัว...ไร้ตน เช่นนี้เรียกว่า ความไม่เที่ยง ไม่แน่นอน (อนิจจัง)
อธิบายดังนี้.. ถ้านำน้ำแข็งใส่แก้วใบหนึ่ง วางไว้กลางแจ้งสักหนึ่งเดือน น้ำแข็งในแก้วนี้จะเป็นอย่างไร? เหลือเท่าเดิมไหม? หรือว่าเหลือแต่แก้วเปล่า...เปล่า... ให้ย้อนกลับไปค่อย..ค่อย...พิจารณา ตั้งแต่เริ่มแรกใส่น้ำแข็งในแก้ว น้ำแข็งนั้นสามารถจับต้องได้ (นี่คือตัว....คือตน) ผ่านไป ๑ - ๒ ชั่วโมง น้ำแข็งจะละลายเป็นน้ำ ยังเห็นได้และตอบได้ด้วยสายตา ผ่านไป...... ผ่านไป ๑ เดือน น้ำแข็งอยู่ไหน น้ำอยู่เท่าเดิมหรือไม่
เอาใหม่นะ...คนป่าหาธรรม ขณะเขียนวันพระเขาเรียกว่า "คน" ผ่านไป...ผ่านไป.... ไม่มีลมหายใจ เขาเรียกว่า " ศพ " เอาไปเผาเขาเรียกว่า " ผี " นี่แสดงให้เห็นถึงความไม่เที่ยง ไม่แน่นอน (อนิจจัง) "เกิดขึ้น ตั้งอยู่ เปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา แล้วก็ดับไป" ถามว่า สุดท้าย....ของสุดท้าย ไหนคือตัว..ไหนคือตน?
ฉะนั้น วันนี้...วันพระ... ขอให้เธอทั้งหลาย พิจารณาขณะหนึ่ง แบบนิ่ง ๆ ว่า ตัวเรา...อยู่ตรงไหน ผ่านไป...ผ่านไป อยู่ไหน แล้วต่อไปล่ะ...แล้วต่อไปอีกล่ะ... พิจารณาแรก ๆ อาจจะทำให้โศกเศร้าเสียใจ พิรีพิไรรำพัน หรือหดหู่ หรือกลัว...ถูกต้องแล้ว ให้พิจารณาใหม่อีกครั้ง...อีกครั้ง เพื่อให้เห็นสภาวะสองสภาวะ คือ
๑) สภาวะธรรมดา คือ เป็นเรื่องธรรมดา เกิดขึ้นกับทุก ๆ คนบนโลกใบนี้ ๒) สภาวะธรรมชาติ คือ ทุกสรรพสิ่งบนโลกใบนี้ ย่อมเป็นไปตามธรรมชาติ ไม่มีใคร ไม่มีผู้ใดเปลี่ยนแปลงได้
เมื่อเข้าใจสภาวะนี้จริง ๆ จะเห็นว่า.... สภาวะที่ไร้ตัว..ไร้ตน แล้วจะค้นหาสิ่งใด..มาเพื่ออะไร..เพื่อใคร.. เพียงชั่วขณะหนึ่ง ของจิตที่เข้าสู่สภาวะที่เห็นสภาพที่แท้จริง.... จิตก็กลับสู่จิตเดิม (จิตเป็นประภัสสร) แค่นี้..ใจเธอก็สะอาดขึ้น เนื่องจากความโลภ..ความโกรธ..ความหลง..ก็จะน้อยลง... นี่คือ "เมื่อใด ไร้ตัว...ไร้ตน ชั่วขณะ เมื่อนั้น...ก็ละกิเลสได้" (ชั่วคราว)
|
จะเอาไปแบ่งปันเพื่อนที่ เฟซบุ๊ค
ขออนุญาตนะคะ
ขอบคุณค่ะ