|
เฉพาะแฟน ชิงชัง 11 (ผ่านไป 20 ตอนแล้วนะ)
ตั้งแต่ดูมา 20 ตอน บอกตรง ๆ เลยนะไม่มีตอนไหนที่ไม่อยากดูต่อสักตอน แล้วแบบว่าหนึ่งชั่วโมงมันทำไมเร็วเยี่ยงนี้ รู้สึกว่าหายใจไม่กี่ที อ้าว !จบแล้ว ฟระ กว่าจะได้ดูอีกทีก็ต้องวันจันทร์ คอยกันเงกเลย
เสียดายว่าฉากแรกที่พ่อกับแม่นังมาลัยเข้าไปเจอไอ้ยอดอยู่กับลูกสาวตัวเองนั้น เราไม่ได้ดู เพราะมัวแต่เดินไปซื้อหนังสือ "แม่และเด็ก" ฉบับเดือนกันยายน เพราะในเล่ม คอลัมส์เคาะประตูบ้าน เขามีสัมภาษณ์คุณจุฬามณี เจ้าของเรื่อง "ชิงชัง" เราตามประสาแควนขับก็เลยต้องแจ้นออกไปหาซื้อมาชื่นชม สำหรับใครที่อยากทราบว่าเขาสัมภาษณ์อะไรกันบ้าง แล้วตัวจริงเสียงจริงหน้าตาจะหล่อปานไหนละก็ ขอเชิญออกไปหาซื้อได้ตามร้านหนังสือชั้นนำทั่วไป ขอบอกว่าหมดแล้วหมดเลยเน้อ
วกกลับมาเรื่องชิงชังต่อดีกว่า วันนี้สงสารแม่อิ่ม เธอพยายามจะรักษาสถานะสามีภรรยาให้ยืนยาว ถึงแม้ไม่ได้ตกแต่งตามประเพณี แต่เมื่ออยู่กินเป็นผัวเมียกันแล้ว เรื่องจะให้ทิ้งสามีแล้วไปอยู่กับคนใหม่นั้น ไม่เคยมีความคิดอยู่ในสมองของแม่อิ่ม วันนี้จึงได้เห็นแม่อิ่มอ้อนวอนขอร้องให้ผัวกลับบ้าน หากจะมองย้อนกลับไปตอนที่แม่อิ่มรู้ว่าผัวทำเสน่ห์ใส่นั้น ตอนนั้นแม่อิ่มก็คิดจะกลับไปอยู่กับพ่อ แต่เพราะคำมั่นสัญญาที่ไอ้ยอดขอพิสูจน์ตัวเอง อีกทั้งแม่อิ่มเองก็คิดว่าในเมื่อเป็นผัวเมียกันแล้ว ก็ต้องอดทนสู้กันไปให้ถึงที่สุด แต่มาวันนี้ วันที่มารผจญชีวิตคู่ของแม่อิ่มกับไอ้ยอด เราจึงได้เห็นแม่อิ่มอ้อนวอนไอ้ยอดให้กลับบ้านทั้งน้ำตา หากไอ้ยอดมีสติสัมปชัญญะที่สมบูรณ์ มันคงปลื้มจนน้ำตาไหลที่แม่อิ่มรักมันได้ขนาดนี้
อีกสองคนที่น่าสงสารไม่แพ้แม่อิ่มก็คือ ไอ้ยิ่งกับนังอุ่น ฉากไอ้ยิ่งยกมือไหว้ขอร้องแม่อิ่มให้อยู่ต่อ ยอมรับว่าประทับใจมาก ประทับใจในความรักของไอ้ยิ่งที่มีต่อพี่ชายและพี่สะใภ้ของมัน ความรักที่ไอ้ยิ่งมอบให้คนทั้งสอง มีทั้งความเคารพยำเกรง ความภักดี สุดท้ายความจริงใจ และไอ้ยิ่งยังเชื่อมั่นว่าพี่ของมันไม่ใช่คนเยี่ยงนั้น จึงไม่แปลกที่ไอ้ยิ่งจะยกมือไหว้ขอเวลาจากพี่อิ่มของมันทั้งน้ำตา
นังอุ่นเองก็เจ็บไม่แพ้คนเป็นพี่สาวหรือไอ้ยิ่ง แต่ความเจ็บของนังอุ่นออกไปในทางเหมือนเด็กกำลังถูกแย่งของรักของหวง เราจึงเห็นนังอุ่นตบตีด่าทอกับนังมาลัยอย่างถึงพริกถึงขิง เห็นนังอุ่นตัดพ้อต่อว่าไอ้ยอดราวเด็กน้อยที่ถูกพี่ชายขัดใจ
แต่ฉากนังอุ่นตบกับนังมาลัย ยอมรับเลยว่าคันมือมาก ๆ อยากร่วมวงไพบูลย์ด้วยคน คุณปีใหม่แสดงเป็นนางมาลัยได้อย่างสุดยอดของเมียน้อยจริง ๆ แบบว่าอยากตบเธอจริง ๆ เลยขอบอก (ฮา)
ผู้ใหญ่แก้วกับแม่ทองคำในงานศพของเจ๊กฮวด เป็นอีกหนึ่งฉากที่เข้มข้นของวันนี้เลยทีเดียว ผู้ใหญ่แก้วที่กางปีกปกป้องลูกสาวราวพญาเหยี่ยวแต่แรกนั้น หลังทิดอินกับบังอรสาวไส้ของตนออกมาแฉกลางงานศพ พญาเหยี่ยวที่ว่ากลับกลายเป็นนกปีกหัก ทำไมไม่เปรียบเป็นหงส์ ? เพราะหงส์ยังเหลือมาดของความเป็นหยิ่งทะนง แต่ผู้ใหญ่แก้วไม่เหลือสภาพ แม้ในดวงตาที่เอ่อท้นด้วยน้ำตานั้น ยังไร้สิ้นแสงแห่งความหวังในตัวลูกสาวของตน
บังอรกับปลัดสมชาย การกระทำของสองคนนี้ต้องพูดถึง ย้ำ ต้องพูดถึง เพราะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีสำหรับเยาวชน หรือสำหรับใครบางคนที่อาจกำลังหลงทาง จะด้วยประชดประชัน หรือต้องการแก้แค้นเอาคืนก็ตาม ขอบอกว่าการกระทำเช่นนี้ เป็นสิ่งที่ไม่ควรเอาเยี่ยงอย่าง แต่อยากให้ดูไว้เป็นบทเรียนสอนใจ สอนตัวเอง เพราะมนุษย์อย่างปลัดสมชายเอากิเลส ตัณหาเป็นที่ตั้ง บวกลบคูณหารออกมาแล้ว กลายเป็นเหวลึกที่เขาพร้อมจะดึงคนหลงทางอย่างบังอรให้ตกหลุมพรางไปด้วยกัน
คำเตือน : นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวหลังดูละครจบ จึงย้อนดูตัว โปรดใช้วิจารณญาณ
โดย: โมริสา IP: 125.24.41.138 3 กันยายน 2552 22:32:23 น.
----------------------------------------------------------------------------------------------
หายจากบล็อกไปสองวัน ไปติดภารกิจ ทำบุญครบรอบร้อยวันให้พ่อ.. ยังคุยกับพี่และน้องว่า ถ้าพ่อยังอยู่ พ่อคงดีใจมากกกกกกกกกกกกกก.... และแน่นอนว่าตอนนี้ ชิงชัง พลอยทำให้จุฬามณี ดูดีไปด้วย เวลาเดินไปตรงไหน ก็..มาเล่าหน่อยซิ เรื่องเป็นอย่างไร หรือไม่ก็มาเอาเรื่องป้าไปเขียนบ้างนะลูก
ตามความรู้สึกของผมเอง ที่คนแบบป้า ๆ คนบ้าน ๆ อยากให้เอาเรื่องของตัวเองนำเสนอก็คงเป็นเพราะว่า ชิงชัง เป็นอะไรที่บ้าน ๆ เป็นอะไรที่เขารู้สึกว่า เขาก็เป็นตัวละครได้เมื่อเขารู้สึกคล้อยตามเช่นนั้น ดังนั้นพอตัวละครตัดสินใจทำอะไรลงไป เขาจึงต้องย้อนคิดถึงตัวเอง ----------- ดูละครแล้วย้อนดูตัวเอง------------------------
ตอนที่กลับไปทำบุญ ผมนำนวนิยาย ชิงชัง ไปสองชุด วันพุธ ตอนเย็น คุณครูที่สอนผมตอนอยู่ประถมก็มาพร้อมกับคุณครูอีกคนพร้อมกับลูกสาวของเขา..คุณครูของผมก็ถามถึงเรื่องชิงชัง แต่ว่า เรื่องที่พ่อมันเจ้าชู้ ๆ นั่นใช่ไหม ผมบอกเออ อันนั้นรอยรักรอยบาปครับ 555+ แต่ว่าน้องหนูคนนั้นเธอก็เล่าใหญ่เลย ไม่ใช่ค่ะ เรื่องนี้ มีพี่ยอด กู้หน้า จุฬามณีขึ้นมาหน่อย คุยไปคุยมา..เล่มแรกออกไปพร้อมลายเซ็น (รุ่นกันคนยืมตัง) 555+ คืนนั้น ก็มีพี่ผู้ชายคนหนึ่ง เขาติดชิงชังมากกกกกก อยากรู้นั่นอยากรู้นี่ เราก็บอกว่า เอานิยายไปอ่านไป 300 สองเล่ม แกไม่เอา แต่อยากจะรู้ ถามใหญ่ ถามไม่เลิก แต่ไม่ยอมซื้อ จนชิงชังมา ขณะที่เขากำลังแทงไฮโลอยู่นั้น ผมก็ตะโกนตามไปเรียก ให้มาดู (วันนั้นดูไม่รู้เรื่องหรอกวุ่นวายไปหมด) แกไม่ยอมมา บอกไม่ดูแล้ว ให้ไอ้ยิ่งตายได้ไง (คงรักไอ้ยิ่งมาก แบบ คอเดียวกันด้วย (ผีพนันเข้าสิง))
เวลาผ่านไป ที่หน้าจอช่องห้า ก็เต็มไปด้วยเด็ก ๆ ดูกันตาแป๋ว ถึงฉากอีมาลัยกับพี่ยอดฟัดกัน เราก็หวาย!! มีเอ็กซ์แบบนี้ไม่ดีเลย แต่ก็ไม่รู้จะให้คำแนะนำกับเด็ก ๆ ว่าอย่างไร? 5555+ (วันต่อมาก็เลยถามคนที่นั่งดูละครพร้อมกับลูก เขาบอกว่าถ้ามีฉากจูบหอมอะไรพวกนี้ เขาจะย้ายช่องหนีไปก่อนบอกว่าเด็ก ๆ ดูไม่ได้ ..(ไม่รู้ถูกหรือผิด...(เพราะไม่เคยเป็นพ่อคนจึงไม่รู้หรอก)) เมื่อวานตอนเย็นหลังจากเซ็งที่นิยายขายไม่ได้หนึ่งชุด(เว่อร์) เมื่อวานตอนเย็น ขณะที่นอนหลับอยู่(ที่บ้านแม่) โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นเสียงผู้หญิง ไม่คุ้นหู ตอนแรกก็สุภาพ แต่พอรู้ว่าเป็นใคร ผมก็บอกว่า โทรมาทำไมเนี่ย ไม่มีตังค์ให้ยืมหรอก(555+ล้อเล่นกันแรง ๆ เพราะเธอคือสะใภ้ของป้า)
..แต่พอรู้จุดหมายในการโทรมาน้ำเสียงของจุฬามณีก็เปลี่ยนไป..อ๋อ อยากได้ชิงชังเหรอ หาซื้อไม่ได้เลย ตอนแรกก็แนะนำก่อนว่า อู้ย ชิงชัง เขาไม่วาง ซีเอ็ด กับนายอินทร์ หรอก ไม่มี้ มีที่แพร่พิทยาโน่น บีทูเอส บางร้าน กับร้านสาขาของ ณ บ้านวรรณกรรม (พอดีบ้านของเขาอยู่ฝั่งธน) มอล์ลบางแคมี ไปหาดูซิ พูดไปพูดมา ก็เลย ซื้อจากตรูก็ได้ โอนเงินมาเลย แล้วจะส่งไปให้ 55555+
สรุปว่า ตอนงานศพพ่อ เธอก็มา เราเอาชิงชังไปขายด้วย ไม่ยอมซื้อ บอกว่า ไม่อยากอ่าน..เชอะ เห็นไหม ++++++ ต้องมีสักวันซิน่า..
เมื่อวานกระดี้กระด้า เพราะแม่และเด็กออกแล้ว แล้วทาง คอลัมน์นิส คุณหมีก็ส่งซีดี รูปถ่ายหลายสิบรูปมาให้ด้วยเราก็นั่งดูอยู่ เออ ตากล้องฝีมือราคาแพง ๆ นี่ถ่ายรูปได้ดีนะ จากรูปไม่หล่อกลายเป็นหล่อมากมีหลายรูปทีเดียว แต่พอไปดูหนังสือที่ร้าน ไหง เค้าเอารูปขี้เหร่มาลงว่ะเนี่ย เฮ้ยยยยยยยยย..แย่จังงงงงงงงงงงงงงงง
พอได้หนังสือกลับมาก็มาดูชิงชัง ตอนที่ 19 ในเน็ต เพราะกลางคืนไม่ได้ดูฉาก นังมาลัยโรยกลีบกุหลาบก็เลยไม่รู้ว่าฉาก fun&fun นั้นเป็นอย่างไร แต่พอดูแล้ว ดันไปคิดถึงยุคปัจจุบัน คือคิดว่า ไอ้เหนาะมันมีมือถือ+กล้อง มันคงจะไปแอบถ่ายแน่ ๆ 555+ (อุตริได้พอไหม)
สำหรับ ตอนที่ 19 คุณลี เธอก็ปวดหัวตัวร้อนซะอีกก็เลยไม่ได้มาแสดงความคิดเห็นอะไร สำหรับผมเองนั้น คงหนีไม่พ้นฉากที่อารีย์กับพี่อิ่มคุยกันบนเรือน แล้วอารีย์ระบายความในใจออกมา
ถ้าผมเป็นอารีย์ ถ้าผมเป็นปิง ถ้าผมเป็นคนกลางอย่างอิ่ม พูดคำด่าคำกับผัว แบบนี้มันจะไม่เจริญรู้ไหม..(((ร้องไห้ดีกว่า)))
ตอนนั้นก็นึกถึงคำพูดของป้านิดด้วย ป้านิดบอกว่าถ้าให้ปิงได้ดีอย่างยอดแล้วกลับมาให้อารีย์เจ็บใจเล่น ๆ จะเป็นอย่างไร? ผมก็คิดว่าตอนนั้นทำไมไม่คิดนะ.. แต่นั้นแหละครับ ชีวิตของคนเรา มีมากมายที่ไปไม่ถึงฝั่งฝัน และเมื่อผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้ว ใครทำร้ายตัวเรา ก็ไม่เท่ากับเราทำร้ายตัวเราเอง และปิงก็เป็นประเภทนั้น..ส่วนอารีย์นั้น เธอพลาดไป ใช่ว่าเธอจะจำนนต่อความฝัน เมื่อมันขัดแย้งกันแบบนี้ ทางเดียวก็คือ ชิงชัง หลังจากดูชิงชังจบก็นั่งเช็คเมล์..
อันแรกจากพี่แจ้ สวัสดีค่ะ น้องเฟื่อง
ได้รับหนังสือแล้วนะคะ เมื่อวานนี้ ลองอ่าน ๆ ดูไปได้นิด ๆ หน่อย ๆ (ปาไปหมดเล่มแรก 555) รู้สึกว่านิยายจะดีกว่าละครมากเลยค่ะ มีการสอดแทรกธรรมะเข้าไปในเกือบทุกช่วงของการเดินเรื่อง ขณะที่ในละครไม่มี ดีใจค่ะที่ใช้วิธีอ่านมากกว่าดู สุดท้ายก็ขอขอบคุณลายเซ็นต์ที่ลงไว้ให้ในหนังสือด้วยนะคะ
ขอเป็นอีกกำลังใจให้ในการสร้างสรรค์นิยายดี ๆ ต่อไปคะ
พี่แจ้ ต้องบอกว่าตอนนี้ ละคร เขามีการเปลี่ยนแปลงไปจากนิยายเยอะเหมือนกัน แต่ว่าก็ยังเดินอยู่ในไลน์เดียวกันเพื่อไปให้ถึงจุดหมายคือตัวละครรุ่นลูกที่กำลังจะตามมา..
และผมก็ได้ถามพี่คนเขียนบทแล้วครับ.. สรุปว่า รุ่นพ่อแม่ คงจะอีก สองสัปดาห์ อีก 8 ตอน ส่วนนังอุ่น อย่างไร ๆ ก็ขายตัวเพราะในนิยายเธอขาย เพราะถ้าไม่ขายลูกก็จะไม่เกลียดแม่((มากมาย))
อีกฉบับ จากคุณทิพย์ อุบล..
ถึง คุณเฟื่องนะคะ หนูแอบเข้ามาอ่านบล็อกได้หลายสัปดาห์แล้ว เห็นว่าสามารถสั่งซื้อหนังสือกับคุณเฟื่องได้ แต่หนูก็ไม่กล้าเมลล์มาสั่งซื้อซักที เพราะว่าหนูรู้สึกอายและก็กลัวด้วย (เป็นเด็กบ้านนอกไม่เคยสั่งซื้อของจากเน็ตเลยในชีวิต+ ++แถมต้องส่งเมลล์มาให้คนที่ไม่เคยรู้จัก) แต่ก็อยากได้หนังสือมากกกกกกกและหาซื้อที่ร้านไหนไม่ได้ซักที จนวันนี้ก็เลยต้องตัดสินใจ(แบบกล้าๆกลัวๆ)เมลมาสั่งซื้อกับคุณเฟื่อง รบกวนช่วยส่งมาที่
. พรุ่งนี้ 3 ก.ย. เก้าโมงเช้า หนูจะโอนเงินให้นะคะ ขอลายเซ็นสวยๆเลยนะคะ^_^ ขอบคุณมากๆคะ ปล.หนูรู้สึกว่าคุณเฟื่องเป็นกันเองกับคนอ่านมากๆ ทำให้หนูกลัวน้อยลง(แต่ก็ยังกลัวและตื่นเต้นอยู่ดี เหมือนได้รู้จักคนดัง)ขอบคุณอีกครั้งนะคะ และสำหรับชิงชัง เป็นเรื่องที่ไม่น่าเชื่อว่านักเขียนรุ่นใหม่จะถ่ายทอดออกมาได้ดีและสมบูรณ์ขนาดนี้ ทั้งฉาก ความคิด คำพูด การกระทำของตัวละคร โดยเฉพาะคำพูดขอบอกว่าเรียบเรียงออกมาได้เรียบง่ายและสวยงามมาก สมกับเป็นคำพูดคำสอนของคนสมัยก่อนจริงๆ (เย็นเหมือนฟัก หนักเหมือนแฟง ชอบๆ) ไหนๆก็ได้เขียนมาแล้วก็ขอเม้าท์ต่ออีกนะคะ ตอนดูละครหนูชอบและสงสารตัวละครที่เป็นปิงมากกกกกกก แต่ก็ไม่ได้รู้สึกกังขาในการกระทำของอารีย์เลย(เพราะในชีวิตจริงปิงอาจไมได้ดูเท่ แมน เหมือนคุณหนุ่มในละครกระมัง) คนเราเลือกที่จะชอบต่างกัน แต่ที่คุณเฟื่องบอกว่าปิงนอกจากอ่อนโยนแล้วยังอ่อนแอ ไม่มีความเป็นผู้นำ ซึ่งผู้หญิงส่วนใหญ่ทั้งสมัยก่อนและสมัยนี้ไม่ค่อยชอบนัก หนูก็เข้าใจที่อารีย์ไม่เลือกปิง แต่ว่าในละครหนูเห็นว่าปิงนอกจากจะอ่อนโยนและรักอารีย์สุดหัวใจแล้ว มันยังฉลาด(ไม่ได้หมายถึงเรื่องเรียนหนังสือนะคะ) แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ดี มีสติ ขยัน และอดทน ทำไมปิงถึงมีจุดจบที่แย่จัง หนูยังนึกอยู่เลยว่าปิงหายไปแล้วอาจไปก่อร่างสร้างตัว กลับมาใหม่ให้ทุกคนอึ้ง T_T แต่ก็ไม่เป็นไรคะ ชีวิตคนจริงๆอาจยิ่งกว่านี้ซะด้วยซ้ำ เฮ้ออออออออเศร้าอีกแล้ววววว
ยังไงหนูก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณเฟื่องเขียนหนังสือต่อไปนะคะ วงการวรรณกรรมไทยจะได้คึกคักมีสีสันมากขึ้น จะติดตามผลงานเล่มต่อๆไปนะคะ
ชื่นชมจากใจจริง. ทิพย์ค่ะ
อ่านจม.ฉบับนี้ผมก็เลยตัวลอยถึงเพดานเลยสำหรับบทประพันธ์นั้น มีความแตกต่างจากละคร ก็ตรงที่บทประพันธ์จะพรรณนาอารมณ์ตัวละครมากกว่า สอดแทรกความคิดดี ๆ ของอิ่มไว้เยอะ แบบแฝงศาสนา ส่วนพวกคำคม เย็นเหมือนฟัก หนักเหมือนแฝง หรือ แม่ทองคำเขาว่าต้นไม้ตายเพราะลูก อะไรแบบนี้ ต้องยกนิ้วให้พี่ศิริลักษณ์ครับ เธอเก่งจริง ๆ อย่าง ว่านดอกทอง อะไรนั่น (ในนิยายไม่มีหรอก) พี่เขาบอกว่า มีจริง และคาถาที่มาลัยท่องอยู่นั้นก็ของจริง ในละครจะดึงปีพ.ศ.ให้ลดลงสิบปีจากนวนิยายครับ ผมเองตอนเขียน ชิงชัง ก็อายุยังน้อยมาก (แค่23) แล้วก็เป็นเรื่องแรก ๆ ด้วย ความคิดความอ่าน ข้อมูลโบราณ ๆ นั้นไม่ค่อยมี ในนวนิยายจึงมีแต่อารมณ์ล้วน ๆ ครับ แต่พอได้ดูละคร ทำให้ต้องเรียนรู้อะไรจากบทละครชิ้นนี้เพื่องานชิ้นหน้าอีกไม่น้อยเหมือนกัน..
ส่วนเรื่องที่ผมเป็นกันเองกับคนอ่าน หรือใคร ๆ มากมาย เออ อันนี้ คือ เออ จริง ๆ นะ จะว่าอยากดังก็ใช่ แต่ว่า เพื่อนเป็นสิ่งที่มีค่าสำหรับผมมากครับ ด้วยชีวิตนี้มีดีได้ถึงวันนี้นอกจากพ่อแม่ญาติพี่น้องแล้ว ผมมีแต่เพื่อนดี ๆ ด้วย แต่ทั้งนี้ทั้งหมด ผมก็จะดีกับคนอื่น ๆ ก่อน ให้เขาก่อน ให้อะไรก็ได้ ที่คิดว่าดีสำหรับเขาแน่ ๆ ..พอผมเป็นฝ่ายรับ ผมรู้สึกว่า นั่นคือผลของการกระทำจากตัวเราเอง อย่างผมเสียเวลามาทำบล็อกตรงนี้ มันก็ประโยชน์ของผม แต่ว่าผมไม่ทำก็ได้ แต่บางทีผมก็อยากบอกเล่าในอีกมุม ของเจ้าของบทประพันธ์ ของคนดู และของคนที่พอมีความรู้อะไรเก่า ๆ ที่ในละครไม่ได้อธิบาย แต่ว่าผมก็เห็น..(งงละเซ่)
จุ๊ ฟ ๆ ..
(คุณลี หนังสือจะหมดสต๊อกแล้วนะ)
มีจดหมายอีกฉบับ แต่เป็นส่งซื้อนิยายเช่นกัน (จนนี้ยังไม่ได้ไปส่งเลย เพราะมัวแต่โม้ รอหน่อยนะ))))
------------------------------------------------------------- สำหรับชิงชังเมื่อคืน ตอนที่ 20 นั่งดูด้วยใจจดจ่อ แต่บอกตามตรงว่าเมื่อคืนมันแรงมากกกกกกกกกก คือไม่ตรงกับบทประพันธ์หรอกครับ อย่างฉากที่ไอ้ยิ่งกับนังอุ่นไปตามยอดที่บ้านมาลัยนั้น
ถ้ากรณีเช่นนี้ หลังจากที่ตาเฉยกับยายมะลิ จับลูกสาวกับยอดได้แล้ว เขาจะต้องพากันไปหาผู้ปกครองของผู้ชาย กรณีเช่นนี้ก็คือเมีย แล้วพูดตรง ๆ เลยว่า แม่อิ่มจะเอาอย่างไรเรื่องเป็นแบบนี้ แค่นี้อิ่มจะไปไหม แต่ว่ามันคือละคร หรือแม้แต่ฉากที่ยิ่งกับมาลัยไปตาม จริง ๆ ก็ต้องเรียกเจ้าของบ้านซิ เรียกออกมาถามด้วยความเกรงใจ แต่พอไม่ได้ดังใจค่อยลุยกัน แต่ฉากที่ไอ้เหนาะ ตาเฉย ยายมะลิ ซ่อนตัวแล้วให้มาลัยลงมาลุยคนเดียวนั้นก็ถูกอยู่นะ แต่ว่าพอวิ่งลงจากเรือนมาแล้ว จริง ๆน่าจะเข้ามาช่วยลูกสาว ไม่ใช่ ไปดึงไอ้ยิ่งออกมา.. (คือมันแปลก ๆ แต่ว่าโดยรวมก็ถือว่า มันส์ อย่างที่คุณลีอยากตบอีมาลัยนั่นแหละ ลอยหน้าลอยตาได้น้าตบมากกกกกกกกกก สุดยอดดดดดดดดดดดดดเลย)
และเมื่อคืนนี้ผมของขึ้นกับนังบังอรสุด ๆ ตอนแรกก็ไม่พอตา กับยายเอียดเท่าไหร่สะบัดสบิ้งกับผู้ใหญ่แก้ว แต่พอรู้เหตุเกิดจากคนลือกันว่า อิ่มกับอินเล่นชู้กัน ก็ไม่แปลกที่เธอจะชัดเจนซะขนาดนั้น พอฉากบังอรอาละวาด ทำตัวงี่เง่า เต็มไปด้วยอารมณ์หึงหวงอยากเอาชนะ อยากตบบังอรจริง ๆ (เล่นถึงมาก) แต่พอทิดอินได้ระบายความในใจออกมา ก็สงสารบังอรอีก เข้าใจหัวอกลูกผู้หญิง(ด้วยกัน555+) แล้วก็เห็นใจทิดอินสุด ๆ ก็คนมันไม่รัก แล้วมันก็มีแผนการอยู่ในใจแล้ว แผนจะพังก็เพราะบังอร และเมื่อทุกอย่างมันจะพังก็ให้มันพังกันไปเลย..
((ฉันไม่ได้นอกใจเพราะ บังอรไม่เคยอยู่ในใจของฉัน))
และเมื่อบังอรจะหันไปเล่นชู้เพราะเจอคนอย่างปลัดสมชายนั่นก็เข้าใจอารมณ์ชั่ววูบในค่ำคืนที่แสนจะเจ็บปวด
และตอนนี้ก็สะท้อนให้เห็นว่าในอดีตนั้น ผู้หญิง จะเป็นไทจากพ่อจากแม่ได้นั้นก็คือต้องออกเรือน พอออกเรือนมาแล้ว ชีวิตก็เป็นของบังอร ดีชั่วก็อยู่ที่การตัดสินใจของตัวเอง
และความรักที่มันว่างเปล่า อ้างว้าง เหน็บหนาวใครเล่าจะไม่รู้สึกดี ๆ เมื่อมีใครสักคนมาประคับประคอง มีคำพูดหวานหู ชักจูงใจบวกเล้าโลม.. แต่ว่า ถ้าเปลี่ยนจาก สะมันดาเฮ่ กันที่ท้ายรถ เป็นในรถมันคงจะได้อารมณ์กว่านี้นะ 55555+
Create Date : 04 กันยายน 2552 |
|
4 comments |
Last Update : 4 กันยายน 2552 10:27:17 น. |
Counter : 728 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: จุฬามณี (เฟื่องนคร-ชอนตะวัน) (F_nakhon ) 4 กันยายน 2552 10:45:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้านิด IP: 91.48.118.229 4 กันยายน 2552 21:44:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: ป้านิด IP: 91.48.118.229 4 กันยายน 2552 23:44:24 น. |
|
|
|
| |
โดย: จุฬามณี (เฟื่องนคร-ชอนตะวัน) IP: 117.47.160.162 5 กันยายน 2552 8:16:38 น. |
|
|
|
|
|
|
ลิขสิทธิ์งานเขียนทุกชิ้นในบล็อก เป็นของผู้เขียนตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 ห้ามคัดลอก ดัดแปลง หรือนำไปเผยแพร่ต่อ ไม่ว่ากรณีใด ๆ ก็ตามโดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน
-------------------
|
|
|
|
|
|
|
|
โอนเงินมาที่ ธ. กรุงไทย สาขา ถ.มาตุลี ชื่อบัญชี นายนิพนธ์ เที่ยงธรรม ออมทรัพย์ เลขที่ 642-0-02733-0
หรือ
ธ.กรุงศรีฯ สาขาถนนสวรรค์วิถี ชื่อบัญชี นายนิพนธ์ เที่ยงธรรม ออมทรัพย์ เลขที่ 237-1-24729-1
แล้วอีเมล์มาแจ้งที่อยู่ f_nakhon@hotmail.com
และถ้าจะหาซื้อในกทม. มีจำหน่ายที่แพร่พิทยา ร้านบีทูเอส(บางร้าน)น่าจะสั่งเคาน์เตอร์ได้ หรือสาขาของ ณ บ้านวรรณกรรม มีที่เดอะมอลบางแค บางกะปิ ซีคอน ท่าน้ำศิริราช
หรือสั่งซื้อได้ที่เว็บของ ณ บ้านวรรณกรรม (ครับ)
ขอบคุณล่วงหน้าครับ..
--------------------------------------
เพลงรอสาย ริงโทน
รักเจ้าเอย (เพลงเปิดเรื่อง) กด *1237005 โทรออก
เพลงผิดเพราะรัก กด *1230146 โทรออก
(ได้ทั้ง ดีแทค เอไอเอส และทรู)