|
|
|
|
|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
ฟิค พี ก้อง >> เมื่อไหร่ก็รักคุณ .. ตอนที่ 17
ตอนที่ 17
ถึงแล้ว น้ำเสียงเนือย ๆ เหนื่อย ๆ ของคนปลายสาย ที่ผมก็รู้อยู่แก่ใจว่าทำไมเค้าถึงเหนื่อยนัก ทำให้ผม ... ยิ้มได้
ก็นอนคนเดียวสิ .. ไหนบอกไม่คิดมากแล้วไง เสียงอ่อน ๆ ตอบคำถามที่ผมถามไป ทำให้ผมรู้สึก... ยิ้มได้
อืม .. เหมือนกัน คำตอบรับทิ้งท้ายก่อนวางสาย ทำให้ผม... แทบจะหัวเราะเลยล่ะ
มีความสุขเข้าขั้นวิกฤตแล้ว พีรวิชญ์ กิตติวรรณ ...
.................................................................................................
อย่ามัวแต่ทำงานล่ะก้อง เอาเวลาไว้คิดถึงผมด้วย เข้าใจมั้ย .. ผมรักคุณนะ
อืม เหมือนกัน
เหมือนกันยังไงน๊า
อย่าให้ผมเอาแต่ทำงาน เหมือนกัน ..
ให้ผมเอาเวลาไว้คิดถึงก้อง เยอะ ๆ เหมือนกัน ..
แล้วก็ ... รัก เหมือนกัน ... ซินะ
หึหึหึ ผ่านมาตั้งแต่เมื่อคืน แต่ คำตอบรับเหมือนขอไปที ของก้อง ก็ยังวิ่งวนให้ผมตีความอย่างมีความสุขได้เรื่อย ๆ
พี ... แม่ว่าพี ทานข้าวบ้างดีมั้ย เอาแต่ยิ้ม ไม่อิ่มนะลูก
อ่า .. อ่อ ครับ ๆ ทั้งโต๊ะหัวเราะกันครืน ผมทำแต่ยกมือลูบท้ายทอยตัวเอง แล้วตักกับข้าวใส่จานให้แม่ฟองแก้เก้อ อาการผมคงจะออกเยอะเกินไปจริงๆ
ร้านนี้อร่อยนะป้า ไว้เดี๋ยว แก้วกับปอ แล้วก็ก้องกลับมาเราไว้มาทานกันอีกเนอะ พี่ผึ้งที่หนีบคุณธันวามาเยี่ยมแม่ฟองที่บ้าน เห็นโอกาสดี ๆ ผมเลยชวนทุกคนมาทานข้าวนอกบ้านกัน คงทำให้แม่ฟองจันทร์ รู้สึกสดชื่นขึ้น
นั่นสิเนอะ ช่วงนี้บ้านเรามีแต่เรื่องดี ๆ เจ๋งเลยพลอยอิ่มสบายท้องไปด้วย
ตลอดอ่ะ! อันนี้ไม่ใช่แค่คู่ปรับตลอดการอย่างพี่ตุ่ม แต่ประสานเสียงกันทั้งโต๊ะ เลยได้คำบ่นอุบอิบเรียกเสียงหัวเราะกันไปตลอดมื้อเที่ยง
ครืด.. ครืด.. ครืด.. เสียงโทรศัพท์ ที่ผมตั้งเป็นระบบสั่นไว้ ทำให้อดยิ้มออกมาเองไม่ได้ ช่วงเที่ยงคงมีคนคิดถึงผมเหมือนกันล่ะสิ ...
ว่าไงครับ
พี .. นี่พี่เองนะ พี่ปอ !
ครับ พี่ปอ พี่ปอกับพี่แก้ว ไปเที่ยวฉลองแต่งงานกันที่ต่างประเทศ ตอนนี้ที่โน่นก็เป็นเวลากลางคืน มีเรื่องด่วนอะไร ถึงต้องโทรมาหาผมตอนนี้
พี อยู่ที่ออฟฟิศรึเปล่า เช็คด่วนเลย เมื่อกี๊พี่ได้รับอีเมล์จากเพื่อน บอกลูกค้ารายใหญ่ที่ชล ยกเลิกออเดอร์สินค้า ของ PAT เรื่องจริง รึเปล่า เกิดอะไรขึ้น!!
อะไรนะครับ!
พี่ก็ไม่รู้รายละเอียดเหมือนกัน ว่าจริงไม่จริงยังไง พีตรวจสอบดู อยากให้พี่ช่วยอะไร รีบโทรมาบอกนะ
ครับ ๆ พี่ปอ ขอบคุณ ครับ เกิดอะไรขึ้น ช่วงเช้าผมโทรไปเช็คความเรียบร้อยกับเลขา ทุกอย่างยังดีอยู่เลย แล้วนี่มันอะไรกัน ถ้าพี่ปอได้ข่าว ก็น่าจะเป็นเรื่องจริง เพราะพี่ปอช่วยผมบริหาร PAT มาก่อนที่ทุกอย่างจะเริ่มเดินไปได้อีกครั้งอย่างทุกวันนี้
มีอะไรรึเปล่าพี! แม่ฟองถามหน้าตาดูไม่สบายใจนัก
อ๋อ !! มีปัญหาที่บริษัทนิดหน่อยครับแม่ แต่ว่าผมคงต้องแวะไปดูหน่อย พี่ผึ้ง คุณธัน ฝากไปส่งแม่ ให้หน่อยนะ ผมฝืนยิ้มให้ทุกคนสบายใจ
ได้ ๆ เดี๋ยวพี่ไปส่งให้เอง ไม่ต้องห่วง แต่พีไม่เป็นไรแน่นะ พี่ผึ้งอาสา และถามมาอย่างห่วงใย
ครับ .. ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวคงจัดการได้ ผมไปก่อนนะครับแม่
.................................................................................................
จัดการได้ ! ไม่ง่ายอย่างที่คิดไว้ ... ข่าวที่พี่ปอให้มา เป็นเรื่องจริง จริง ๆ ด้วย ออเดอร์ใหญ่ ที่อยู่ในระหว่างเซ็นต์สัญญา ถูกยกเลิกกระทันหัน รวมทั้งสัญญาเก่าที่ดูท่าเหมือนจะมีปัญหาขึ้นมา .. ทำเอาผมงงไปหมด ลูกค้าบริษัทนี้ ไม่ใช่แค่รายใหญ่ แต่ค่อนข้างสนิทกับพี่ปอ และผม พอสมควร พูดคุยกันถูกคอ งานแต่งพี่ปอก็ยังมาร่วมงานด้วยดีอยู่เลย ทำไมอยู่ ๆ ก็มายกเลิกแบบกระทันหัน แถมพยายามติดต่อ เท่าไหร่ ๆ ก็ไม่สามารติดต่อได้อีก ที่มันน่าโมโห...
ผมใช้เวลาทั้งวันจนค่ำมืดหมดไปกับการประชุม กับฝ่ายกฎหมาย หารือเรื่องข้อสัญญา และประชุมทีมประเมินความเสียหาย .. ตัวเลขที่เห็น ทำให้ต้องเอามือกุมขมับอยู่ตอนนี้นี่แหละ
แค่ตัวผมเอง .. คงไม่เป็นไรเท่าไหร่ แต่ถ้าเรื่องบานปลาย พนักงานบางส่วน กับบริษัทนี้ล่ะ .. ทั้ง ๆ ที่พี่พัทร ขอร้องว่าให้ช่วยรักษามันไว้แท้ ๆ
พี่พัทร !!
ผมยังไม่ควรจะบอกพี่พัทรเรื่องนี้ ! อาการล่าสุดที่หมอบอก พี่พัทรดูมีกำลังใจมากขึ้น แล้วการรักษารูปแบบใหม่ ก็ทำให้อาการพี่พัทธดีขึ้นกว่าเก่าแล้ว .. ถ้ารู้เรื่องนี้เข้า ผมไม่อยากจะคิด ถึงจะยังไง เค้าก็รักบริษัทนี้ และดูแลมันมาอย่างดี
ครืด ... ครืด .. ครืด .. เอาอีกแล้วสามครืด ที่ทำลายสมาธิผม คิดว่าคงเป็นพี่ปอ แต่กลับเป็นเบอร์โทรศัพท์พื้นฐาน ที่ผมบันทึกไว้ว่า โรงพยาบาล
ครับ
คุณพีรวิชญ์ ใช่มั้ยคะ ดิชั้นโทรจากโรงพยาบาล .. นะคะ ตอนนี้คนไข้คุณพิพัทธิ์ เกิดอาการช็อคค่ะ ขอให้รีบมาที่โรงพยาบาลด่วนเลยนะคะ
อะไรน๊ะ!!.. โอเค ครับ ๆ ผมจะไปเดี๋ยวนี้
ได้มีเวลาแค่สั่งคุณเลขาว่าให้ติดต่อผมไปทันที ที่ติดต่อลูกค้าได้แค่นั้น ผมก็ต้องรีบลิ่วไปโรงพยาบาลให้เร็วที่สุด ...
.................................................................................................
ตอนที่มาถึงโรงพยาบาล ผมยังถูกกันไม่ให้เข้าไปในห้อง หมอและพยาบาล กำลังเร่งร้อนกันแก้วิกฤติอาการของคนไข้กันอย่างขมักเขม้น ผมนั่งไม่ติดได้แต่เดินไปเดินมาอย่างร้อนใจ .... ผ่านไปกว่าชั่วโมง คุณหมอถึงเดินมาบอก คำที่ญาติคนไข้ทุกคนอยากได้ยิน แต่ก็ยังแถมท้ายว่า
แต่อาการก็ยังวางใจไม่ได้นะครับ คืนนี้คงต้องเฝ้าดูแลอย่างไกล้ชิดหน่อย ไม่งั้นถ้าคนไข้ทรุดไปอีก ที่พยายามรักษามาทั้งหมดอาจจะเท่ากับสูญเปล่า
เหมือนจะโล่งใจไปได้เปราะหนึ่ง แต่ก็ยังไม่ได้ซะทีเดียว ผมทิ้งตัวลงนั่งอย่างเหนื่อยล้า รู้ว่าต้องโทรไปบอกพี่ปอ แต่ก็ไม่อยากทำลายช่วงเวลาดี ๆ ของพี่ ๆ ทั้งสองคน จะโทรไปบอกที่บ้าน ก็ติดว่าแม่ฟองที่อาการไม่ค่อยดีช่วงนี้จะเป็นห่วง เพราะถึงจะฝืนยังไง ผมก็คงฝืนทำน้ำเสียงร่าเริงบอกทุกคนว่าไม่เป็นไรไม่ได้แน่ ๆ
ครืด ครืด ครืด .. โทรศัพท์สั่นเป็นครั้งที่สามของวัน จนผมเริ่มระแวงที่จะรับสาย
ฮัลโหล ผมฝืนรับ ตายังไม่อยากจะลืมขึ้นมาเลยด้วยซ้ำ
พี .. ผมเองนะ
ก้อง! รู้สึกคอมันแห้งผาก แค่ได้ยินเสียงของใครซักคน ที่อยากได้ยินในช่วงเวลาแบบนี้ ก็ทำให้รู้สึกเหมือนมีอะไรจุกขึ้นมาจนลำคอมันตีบตันไปหมด แทบจะหาคำสนทนาต่อไปไม่เจอ อยากจะระบายความรู้สึกหนักใจพวกนี้ออกไปจริง ๆ
ก้องผม ....เอ่อ .. คุณเป็นไงบ้าง ทำงานเหนื่อยมั้ย พรุ่งนี้ได้กลับบ้านรึเปล่า
พี... เสียงคุณทำไมเป็นแบบนั้น คุณเป็นอะไรรึเปล่า นี่เกิดอะไรขึ้นแล้วใช่มั้ย เกิดอะไรขึ้นใช่มั้ย ใช่มั้ย !! น้ำเสียงร้อนรนเป็นห่วงเป็นใยของก้องดังมาตามสาย แค่ได้ยินน้ำเสียงไม่สบายใจของก้อง ผมก็หลุดคำพูดออกไปเองโดยอัตโนมัติ
ผมไม่เป็นไรก้อง
.......
ก้อง!
....................
ตี๊ดด ตี๊ดด ตี๊ดดด ตี๊ดดด
เงียบและตัดสายทิ้งไป ...
ผมทิ้งตัวพิงพนักโซฟาแรง ๆ ทุบโทรศัพท์กับเบาะนิ่ม ๆ หนัก ๆ
ห๊ะ !! มันยังมีอะไรอีกมั้ย เข้ามาพร้อม ๆ กันให้หมดเลยว่างั้น โธ่เว้ยยย!!
................................................................................................. ^ 0 ^ ไวไว ช้างน้อย
Create Date : 25 กรกฎาคม 2554 |
|
49 comments |
Last Update : 25 กรกฎาคม 2554 0:22:05 น. |
Counter : 976 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: แป้ง วารุณี IP: 58.9.133.253 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:0:35:07 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.95.8 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:9:52:24 น. |
|
โดย: hunny IP: 180.210.216.74 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:55:46 น. |
|
โดย: Neshumah IP: 124.120.45.157 วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:15:41:16 น. |
|
โดย: solef63treadmill (guide2day ) วันที่: 25 กรกฎาคม 2554 เวลา:16:21:49 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 223.204.57.40 วันที่: 27 กรกฎาคม 2554 เวลา:1:35:31 น. |
|
โดย: miyukik IP: 110.49.244.154, 82.145.208.169 วันที่: 28 กรกฎาคม 2554 เวลา:7:22:21 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 223.206.216.160 วันที่: 10 สิงหาคม 2554 เวลา:3:29:33 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.105.119 วันที่: 10 สิงหาคม 2554 เวลา:23:54:51 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 110.49.234.127 วันที่: 12 สิงหาคม 2554 เวลา:21:37:54 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 110.49.235.217 วันที่: 26 สิงหาคม 2554 เวลา:16:46:02 น. |
|
โดย: จา IP: 58.11.75.136 วันที่: 29 สิงหาคม 2554 เวลา:13:03:31 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 223.205.131.38 วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:1:22:16 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.141.223 วันที่: 30 สิงหาคม 2554 เวลา:7:36:35 น. |
|
โดย: hunny IP: 180.210.216.74 วันที่: 3 กันยายน 2554 เวลา:22:05:51 น. |
|
โดย: จอมยุ่ง IP: 223.24.230.147 วันที่: 3 กันยายน 2554 เวลา:23:23:22 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 223.206.133.169 วันที่: 5 กันยายน 2554 เวลา:5:27:22 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 49.48.123.70 วันที่: 11 กันยายน 2554 เวลา:5:04:15 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile(พี่นิด) IP: 110.49.248.149 วันที่: 13 กันยายน 2554 เวลา:15:58:35 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 223.206.129.249 วันที่: 15 กันยายน 2554 เวลา:4:56:38 น. |
|
โดย: จา IP: 58.8.224.99 วันที่: 16 กันยายน 2554 เวลา:13:37:53 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.98.74 วันที่: 16 กันยายน 2554 เวลา:16:41:22 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 223.204.8.184 วันที่: 21 กันยายน 2554 เวลา:5:16:04 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 223.206.223.29 วันที่: 26 กันยายน 2554 เวลา:2:08:24 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 49.48.136.90 วันที่: 29 กันยายน 2554 เวลา:9:13:32 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 223.205.131.221 วันที่: 2 ตุลาคม 2554 เวลา:19:26:26 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 61.90.94.148 วันที่: 2 ตุลาคม 2554 เวลา:21:26:18 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile(พี่นิด) IP: 61.90.70.72 วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:14:16:33 น. |
|
โดย: จา IP: 58.8.150.190 วันที่: 4 ตุลาคม 2554 เวลา:14:56:04 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 61.90.77.45 วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:16:39:33 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 223.205.238.246 วันที่: 5 ตุลาคม 2554 เวลา:23:46:03 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 61.90.124.36 วันที่: 13 ตุลาคม 2554 เวลา:0:05:56 น. |
|
โดย: why IP: 119.46.185.38 วันที่: 14 ตุลาคม 2554 เวลา:12:06:41 น. |
|
โดย: มิสหันหนี อริยัยข้าวบูด (hunnylovelaruku ) วันที่: 15 ตุลาคม 2554 เวลา:1:21:10 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 58.9.231.4 วันที่: 15 ตุลาคม 2554 เวลา:7:01:00 น. |
|
โดย: lek^lek. IP: 110.49.248.219 วันที่: 16 ตุลาคม 2554 เวลา:1:29:59 น. |
|
โดย: จา IP: 115.87.201.108 วันที่: 17 ตุลาคม 2554 เวลา:14:53:38 น. |
|
โดย: Keamdeang1@smile IP: 115.87.167.189 วันที่: 17 ตุลาคม 2554 เวลา:16:56:13 น. |
|
โดย: lek^lek IP: 49.48.138.52 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2554 เวลา:4:04:36 น. |
|
โดย: จา IP: 58.8.119.154 วันที่: 2 พฤศจิกายน 2554 เวลา:10:12:25 น. |
|
โดย: พี่นิด IP: 61.7.146.3 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2554 เวลา:0:00:02 น. |
|
โดย: จา IP: 58.8.102.95 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2554 เวลา:10:27:13 น. |
|
โดย: พี่นิด IP: 61.7.146.3 วันที่: 4 พฤศจิกายน 2554 เวลา:18:18:09 น. |
|
โดย: lovePK IP: 49.49.131.242 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2554 เวลา:13:15:40 น. |
|
โดย: จา IP: 1.47.252.154 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2554 เวลา:21:18:59 น. |
|
โดย: พี่นิด IP: 61.7.146.3 วันที่: 19 พฤศจิกายน 2554 เวลา:23:44:20 น. |
|
โดย: leelanuch Australia IP: 110.175.167.244 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2554 เวลา:18:06:10 น. |
|
โดย: พี่นิด IP: 61.7.146.3 วันที่: 27 พฤศจิกายน 2554 เวลา:23:02:45 น. |
|
โดย: วรัทยา IP: 49.230.243.226 วันที่: 28 ตุลาคม 2560 เวลา:18:33:47 น. |
|
| |
|
ยังคงรักจะยืนอยู่ตรงนี้ |
|
|
|
|
ฟามสุขมันเป็นอย่างนี้ อาเเฮ่ม ตอนกลางๆกะท้ายๆ เเหม ยำยำช้างน้อยมาเเล้ว เเล้วที่ก้องสายตัดไปมันคืออาไรคะพี่จา อา ...หวังว่าจะไม่เป็นยำยำ จัมโบ้นะคะ
เป็นตอนที่อ่านเเล้วรัยรู้ได้ถึงความเเฮปปี้ของพี ส่วนก้องก็เป็นคนรักที่ดี เเม้จะออก สี่ประโยคเเบบเบาๆ
โฮ่ พีจะฝ่าวิกฤตไปอย่างไรคะเนี่ย เเต่มั่นใจว่าก้องไม่ปล่อยมือพีเเน่
ขอบคุณพี่จามากค่า เป็นตอนที่อิ่มใจเเม้จะจบเเบบเเอบเป็นห่วงก้อง เเละ พี เเต่ขอน่ำเน่านิด เเป้งเชื่อว่ารักเเท้ที่เขามีให้กันชนะทุกอย่าง
ขอบคุณพี่จามากค่า