 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
ฟิค พี ก้อง >> เมื่อไหร่ก็รักคุณ ตอนที่ 10.2 เมื่อ.. เกิดเหตุอีกแล้ว 2
ตอนที่ 10.2
ก้อง ผม.. ขอโทษ คำขอโทษที่ไร้ที่มาที่ไปของผม คงเบาเกินไป ก้องเค้าก็เลยไม่ได้สนใจคำพูดของผมมากไปกว่าอีกเสียงนึงที่ดังมากลบเสียงของผมไปซะหมด
พี่ก้อง.. พี่...พี .. ยิ้มที่ส่งมาคงดูฝืน ๆ พอ ๆ กับรอยยิ้มทักทายที่ผมส่งไปให้นั่นล่ะ... สถานการณ์ตอนนี้บรรยากาศมันต่างจากปกติจริง ๆ เพราะข้าวที่เคยดู เชื่อมั่นในตัวเอง ผู้หญิงที่มาท้าชนผมเรื่องก้อง ตอนนี้ยืนก้มหน้านิ่ง จนผมเอง ก็รู้สึกทำตัวไม่ถูกไปเหมือนกัน
ผมทำตัวไม่ถูก.. ข้าวก้มหน้านิ่ง .. แล้วก้องก็เงียบ.. บรรยากาศนิ่งสนิท จนรู้สึกได้ถึงเสียงถอนหายใจหนัก ๆ เวลาไม่ถึง 1 นาที สถานการณ์และบรรยากาศรอบตัวก็เปลี่ยนไปได้ถึงขนาดนี้เลยเหรอ ... กลับไปผมควรจะจดบันทึกเหตุการณ์วันนี้ไว้เลยจะดีมั้ย ..
เฮ้อ!! ดีเลย !! พี่พี.. มาด้วย งั้นข้าวไม่เอารถไปนะพี่ก้อง .. ตอนนี้ยิ่งไม่มีแรงขับอยู่
ความรู้สึกเห็นใจ อึดอัดใจของผม มันเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และกำลังจะดับไปในเวลาที่รวดเร็ว ยิ่งกว่าสถิติที่ผมเคยแข่งรถอีกแล้วงั้นสิ ! ก็มือขาว ๆ เล็ก ๆ ที่จับแขนก้องเขย่า ๆ แล้วเอาแขนตัวเองเข้าไปคล้องเอาไว้แบบเนียน ๆ ยิ้มอ้อนประจบก้อง แล้วหันมายิ้มกว้างให้ผม .. เปลี่ยนโหมดได้ง่ายอะไรจะขนาดนั้น
แค่นี้ผมก็ไม่รู้สึกอย่างอื่นอีกแล้ว นอกจาก.. เอามือที่มาเกาะแกะก้องของผมออกไปซะทีเถอะครับ น้องข้าวครับ แขนทั้งสองข้างของก้อง บ่าของก้องน่ะ มีไว้ให้พี่พีโอบคนเดียวเท่านั้น
นั่นก็แค่คิดในใจ.. ลองพูดไป คุณก้องบดินทร์ก็ได้โกรธผมแบบที่ว่า รวมความพยายามที่ผมตามจีบนักกายภาพจอมเหวี่ยง อีกซักสามรอบ ก็คงยังง้อไม่สำเร็จแน่ ๆ .... สิ่งที่ผมทำได้ก็คือเอามือไปแตะที่แขนก้องอีกข้างที่มีรอยเลือดซิบ ๆ
แผลของคุณมีเลือดออกด้วยก้อง เจ็บมากมั้ย.. รีบกลับไปทำแผลกันเถอะ เดี๋ยวเชื้อโรคเข้าอักเสบขึ้นมาจะแย่นะ หึหึ คล้องแขนแบบเนียน ๆ ได้ ผมก็แตะแบบเนียน ๆ ดึงออกมาโอบแบบเนียน ๆ ได้เหมือนกัน
อุ๊ย เลือดออกด้วย เจ็บมากมั้ย เข้าไปทำแผลในบ้านก่อนดีกว่าค่ะพี่ก้อง คนนี้ก็เข้ามาจับไวเหลือเกินเหมือนกัน
ไม่เป็นไรหรอกข้าว ไม่เจ็บอะไรมากหรอก ไปกันเลยดีกว่า ไปเถอะพี หน้าตายุ่ง ๆ ของก้อง ทำให้สงครามแย่งกันจับตัวก้องเป็นอันยุติ แต่ก็คงเป็นการยุติแบบชั่วคราวเท่านั้น
แต่... ไปกันเถอะ นี่ ไปไหน ไปกันกี่คน ... หน้าตาผมคงแสดงความสงสัยออกไปชัดเจน จนก้องต้องตอบออกมา
ไปบ้านผมน่ะพี.. คือ .. เอ่อ ... คือ ...คืนนี้ข้าวคงต้องไปค้างที่บ้าน
เฮ้ยยย !!! บ้านก้อง !! ที่ไม่มีคนนี่นะ ... บันทึกแน่ ๆ นี่มันวันมหากาพย์ความซวย ของพีรวิชญ์ชัด ๆ ชัดแบบไร้ข้อสงสัยด้วย ...
............................................................
ผมพูดแค่เนี๊ยะ... ทำไมก้อง ต้องเหวี่ยงผมทางสายตาด้วย ... ก็แค่เสนอก้องว่าให้ข้าวไปพักที่คอนโดผมแทนจะดีมั้ย พูดแค่นี้ โดนซะเต็ม ... ก็ก้องจะให้ผมเห็นดีด้วยกับการที่จะให้คนที่ผมก็รู้อยู่ ว่า จ้องจะเอาของสำคัญของผมไป เข้ามาอยู่ในพื้นที่เสี่ยงแบบนี้ ยอมได้ยังไงกัน ก้องนี่น๊า..
นอกจากรู้วิธีโกรธผม รู้วิธีเหวี่ยงผม แล้วเคยรู้อะไรบ้างมั้ยเนี่ย !!
ห้องพี่แก้วล็อค ...เอ่อ.. ข้าวจะรู้สึกแปลก ๆ รึเปล่าถ้าต้องนอนห้องพี่อะ
หลังจากที่กลับมาถึงบ้าน จัดการเหวี่ยงผมเสร็จ ก็เดินลิ่วขึ้นไปสำรวจห้องนอนที่ชั้นสอง แล้วก็ลงมายืนทำหน้าตาลำบากใจพูดกับน้องข้าวอยู่นี่ ...
ลำบากใจอะไรกันเล่าพี่ก้อง... ข้าวต้องขอบคุณต่างหากล่ะคะ ข้าวยิ้มขอบคุณให้ก้อง ก้องเองก็ยิ้มตอบแบบโล่งใจ... เดินไปหยิบกระเป๋าใบเล็กที่ข้าวเอามาด้วย ตรงโซฟา ไม่ได้ห่างกับผมเท่าไหร่หรอกนะ แต่ก็คงห่างพอจะทำให้ได้ยินคำพูดบางคำพูดไม่ชัด..
ดีใจซะอีก ได้นอนห้องพี่ก้อง เตียงพี่ก้อง ..ได้กอดหมอนข้างที่พี่ก้องกอดทุกคืนด้วย คิกคิก.. ตั้งใจจะพูดกับก้องบดินทร์ใช่มั้ย.. แต่ทำไมคนที่ได้ยินถึงเป็นพีรวิชญ์ คนรักของก้องบดินทร์คนนี้ล่ะ
หือ.. อะไรนะ!! นั่นไง ก้องเค้าได้ยินซะที่ไหน ผมซะอีกที่ได้ยินซะชัดยิ่งกว่าชัด
เปล๊า !!... ข้าวแค่บอกว่า นอนห้องพี่ก้องแหละดี จะได้แอบสืบเสาะ ขุดคุ้ย เรื่องลับ ๆ ของหนุ่มนักกายภาพสุดหล่อ ไปตีแผ่ ที่โรงพยาบาลไง ดีป่ะ ๆ เอาอีกละ พูดเฉย ๆ ไม่ต้องไปล้อเล่นกับก้องแบบถึงเนื้อถึงตัวแบบนั้น มันจะดูน่ารักกว่ามั้ยครับ
ทะลึ่งละ !! ทะลึ่ง!! ขึ้นไปอาบน้ำนอนได้แล้วปะ สมองจะได้ปลอดโปร่ง..รู้มั้ย
คุณก้องคร้าบบบ คุณก็ด้วยคร้าบบบ.. พูดเฉย ๆ จะได้มั้ย ทำไมต้องวางมือบนผมของข้าว แล้วขยี้ ๆ ด้วยหน้าตาแสดงให้เห็นว่าเอ็นดูผู้หญิงคนนั้นขนาดนี้ด้วย ... ผมยืนดูเป็นพร็อพ เป็นตัวประกอบเอ็กตร้าอยู่ตรงนี้นะ ช่วยเกรงใจผมหน่อยเถอะ..
รู้แล้วคะรับ... แต่ยังไปไม่ได้ .. เพราะนักกายภาพหญิงต้องทำแผลให้นักกายภาพหนุ่มก่อนคะรับ ข้าวก็ไม่คิดจะหยุดทำคะแนนใช่มั้ย .. กะคืนนี้คืนเดียว เอาให้คะแนนนำผมไปเลย ว่างั้น ..
ผมคงยอมให้ทำหรอก !!
ข้าวไปพักเถอะนะ.. เรื่องพี่ก้อง .. พี่จัดการเอง
พี่พี จะไหวเหรอคะ คำถามออกมาจากข้าวคนเดียว แต่สายตาที่ส่งมาว่าไม่เชื่อน่ะ มันมีสองคู่.. แปลความหมายได้เหมือนกันว่า ไม่เชื่อถือว่าผู้ชายท่าทางแบบผม จะทำได้..
ได้สิ แค่นี้เองสบายมากน่าคุณ ... ข้าวขึ้นไปนอนก่อนได้เลย.. ดูหน้าเหนื่อย ๆ นะ อ้อ !! ห้องนอนพี่ก้อง ขึ้นบันได เลี้ยวขวาห้องที่สอง ตามสบายเลยไม่ต้องเกรงใจ.. พี่ก้องเค้าเก็บห้องเป็นระเบียบอยู่แล้ว.. นอนสบายไม่รก หึหึ!!
แต่ว่า..
กันเองน่า ไม่ต้องเกรงใจ อ๊ะ อ๋อ !! พี่รู้ละ ๆ ข้าวกังวลว่าพี่ก้องเค้าจะต้องเข้าไปเอาของใช้ส่วนตัวใช่มั้ย... อันนี้ยิ่งไม่ต้องห่วงนะ.. ของของพี่ก้องพวกนั้นน่ะ ที่ห้องพี่ก็มีครับ หึหึ !! ฮ่า ฮ่า !!
แต่..
หือ !! ห่วงพี่ก้องเรื่องอะไรอีกเหรอครับ ... ถ้าเรื่องนอนล่ะก็ ยิ่งไม่ต้องห่วง พี่ก้องเค้า นอ..น....กับ .. ฮืออ อุ๊บบ
ข้าวขึ้นไปก่อนเถอะ!! ผมยังไม่ทันจบประโยคดี ก้องก็ชิงตัดบทขึ้นซะก่อน .. ผมเลยส่งสีหน้าสายตาที่แทนคำพูดเพราะปากถูกปิดไว้แน่น .. ขัดทำไมครับ ไอ้ที่ผมอยากพูดน่ะ มันยังไม่จบประโยคเลยยยย
ห้องพี่ขวามือห้องที่สอง... หลับฝันดี ไม่ต้องคิดมากนะ... พอเป็นประกาศิตจากก้อง ข้าวก็ยอมตัดใจ เดินขึ้นบันไดไปง่าย ๆ
พี!! คุณพูดอะไร.. แล้วข้าวเค้าจะคิดยังไง!! ว่าแล้ว ต้องโดน!!
...แต่ว่านั่นสินะ ข้าวเค้าจะคิดยังไง หึหึ
พูดอะไร... ผมพูดอะไร ... เปลี่ยนเรื่องนะคุณ นั่งนี่เลยทำแผลก่อน ทำงานดูแลคนอื่นแท้ ๆ แต่ ไม่รู้จักดูแลตัวเอง... อ๊ะ อ๊ะ ห้ามเถียง ห้ามเหวี่ยง พูดมากเดี๋ยวกระเทือนแผลนา
เพ้อเจ้อ... เกี่ยวกันตรงไหน
.........................
แล้วพบกันใหม่ 10.3 เจ้าค่า
555 โชคดีสุด ๆ เพื่อนรักมานอนบ้าน จิ๊กเน็ตโทสับมันมาซ้า เพื่อการนี้ ฮิ้ววววววววววว ขอบคุณทุกการติดตาม เม้นท์ให้กำลังใจกันซักติ๊ดด ให้รู้ว่ายังมิลืมกัน นะคร้า
| Create Date : 24 ตุลาคม 2553 |
| Last Update : 24 ตุลาคม 2553 21:18:49 น. |
|
11 comments
|
| Counter : 809 Pageviews. |
|
 |
|
|
| โดย: แป้งคร่า IP: 61.90.95.44 วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:13:12:40 น. |
|
| โดย: aumaum IP: 61.47.31.49 วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:13:23:49 น. |
|
| โดย: daydream IP: 113.53.149.254 วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:21:38:54 น. |
|
| โดย: ananant IP: 110.168.101.162 วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:22:00:03 น. |
|
| โดย: นัทตี้ฟุคกี้ IP: 125.26.14.221 วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:12:29:13 น. |
|
โดย: tipjang  วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:21:02:47 น. |
|
| โดย: จา IP: 58.10.84.119 วันที่: 5 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:19:38 น. |
|
| โดย: keamdeang1@smile IP: 58.11.14.141 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:34:16 น. |
|
| โดย: แฟนคลับ IP: 125.27.201.140 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:46:04 น. |
|
| โดย: แฟนคลับ IP: 125.27.201.140 วันที่: 9 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:56:30 น. |
|
|
|
|
| ยังคงรักจะยืนอยู่ตรงนี้ |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
ตัวอักษรสีน้ำเงิน อ่านง่ายยยยเนอะ พี่จา ขอบคุณพี่จามากๆค่า