 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
ฟิค พีก้อง >> เมื่อไหร่ก็รักคุณ ตอนที่ 8.1 : เมื่อ..หลับไปด้วยกัน ตื่นมาพร้อมกัน
ตอนที่ 8.1
แสงสีส้มอ่อน ๆ ที่ลอดเข้ามานี้ มาจากแสงสีส้มจากรัศมีของดวงอาทิตย์ที่กำลังค่อย ๆ เห็นชัดขึ้นจากเส้นขอบฟ้าที่เปลี่ยนสีเทามัวสลัวของยามค่ำคืน ให้เป็นสีส้มอ่อน ๆ เครื่องหมายของคำว่าเช้าวันใหม่
มืออุ่น ๆ ที่ผมกุมไว้เบา ๆ ขยับยุกยิก ใบหน้าที่ผมมองอยู่ เริ่มขมวดคิ้ว เหมือนขัดใจกับอะไรซักอย่างนึง จนผมต้องเอามือไปไล้รอยย่นระหว่างคิ้วนั้น ซักพักใบหน้าที่หลับตาพริ้ม ดูอ่อนเยาว์ เหมือนเด็ก ๆ ก็เหมือนจะอมยิ้มน้อย ๆ ท่าจะฝันดีแฮะ.. อยากรู้จัง คุณฝันถึงผมอยู่รึเปล่านะก้อง..
ผมบีบกระชับมือนุ่ม แล้วเขย่าเบา ๆ คนที่ทำท่าเหมือนกับจมอยู่ในความฝันอันยาวนาน จึงขยับตัวนิด ๆ
ก้อง ตื่นได้แล้ว ผมเรียกเขาเบา ๆ เห็นแพขนตางอนหนา ค่อย ๆ ขยับ ก่อนจะเปิดให้เห็นนัยต์ตาใสแจ๋ว ที่ยังมีอาการง่วงงุนอยู่ ดูเหมือนก้องจะยังมึน ๆ เบลอ ๆ นิด ๆ และเมื่อก้องสบตาเข้ากับผม ที่ยิ้มรับเขาอยู่อย่างนึกเอ็นดู ผมก็เห็นแวววูบไหว ปนตกใจหน่อย ๆ ในแววตานั้น แล้วใบหน้าตรงหน้าผมก็แดงไปทั้งแถบ
เอ้า !! เช้านี้ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ !!! อยู่ ๆ คุณมาหน้าแดงใส่ตอนตื่นนอนแบบนี้ ผมก็คิดไปไกลสิก้อง !! ถ้าผมทำอะไรลงไปนี่ ต้องโทษคุณคนเดียวนะ เพราะหัวใจผมน่ะ มันถูกกระทำ !!
จะเช้าแล้วก้อง ตื่นเถอะ ผมไล้มือไปตามผิวหน้าเนียนนุ่มนั้นเบา ๆ ก้องเบี่ยงหน้าหลบสัมผัสของผม แต่หน้าแดง ๆ ของเขา กลับยิ่งแดงและร้อนขึ้นไปจนนิ้วมือผมรู้สึกได้ ก้องเม้มริมฝีปากนิด ๆ อย่างขัดอกขัดใจ
เอ๊ะ !! หรือจริง ๆ แล้วก้องกำลังอดทนใจแข็งที่จะขัดอกขัดใจผมกันแน่...
ยิ่งคิดแบบนี้ ยิ่งทำให้ผมยิ้มกว้างขึ้น ผมส่งสายตาแบบที่สาว ๆ เคยบอกว่ามีเสน่ห์นักหนา พร้อมกับขยับใบหน้าเข้าไปใกล้เขามากขึ้น...ชัด !! ผมได้ยินเสียงลมหายใจถี่รัว ได้ผลดีเกินคาด...ผมล่ะชอบปฎิกิริยาแบบนี้ของก้องจริง ๆ .... ไม่ได้แกล้งนะ ผมทำไปเพราะคิดว่าเขาน่ารักล้วน ๆ
ทำไมคุณไม่ปลุกผมหล่ะพี !! ป่านนี้ที่บ้านเป็นห่วงแย่แล้ว
หึหึ... แกล้งเหวี่ยงผมอีกแล้วสินะ !! ไม่ได้ผลหรอกก้อง ผมน่ะข้ามผ่านความรู้สึกกลัวว่าคุณจะโกรธผม มาตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อคืนแล้ว คุณพูดกับผมเองนี่นา
คุณก็จะไม่มีวันสูญเสียผมไปเหมือนกัน ผมสัญญา... คำพูดนี้มันยังทำให้หัวใจผมมันสดชื่นมาจนถึงเดี๋ยวนี้ แล้วยังเหตุการณ์ต่อจากนั้นอีกล่ะ ที่ทำให้ผมยิ่งมั่นใจว่าคุณก็แคร์ผม เหมือนที่ผมสนใจแค่คุณคนเดียวเหมือนกัน
ก็ผมเห็นว่าคุณเพลียมาจากเมื่อคืนนิก้อง ก็เลยไม่อยากปลุก แล้วผมเองก็เหนื่อยเหมือนกันนะ คุณน่ะทำซะผมแทบหมดแรงนี่น้า ผมล้อขำ ๆ อยากเห็นประกายตาแวววาว เวลาโกรธของก้อง มันน่ารักดี....
บ้า!! ก้องพยายามขยับมือออกจากการเกาะกุมของผม
เอาสิ !! ยิ่งรู้สึกว่าก้องยิ่งพยายามดึงออกเท่าไหร่ ผมยิ่งกระชับแน่นขึ้นกว่าเดิม และเท่านั้นยังไม่พอ... ผมยังขยับทั้งตัวเข้ามาใกล้จนหน้าผมชิดกับหน้าก้อง
ก้องทำตาโต ตกใจ ผงะกลับหลังโดยอัตโนมัติ แต่ก็ไปไม่รอดหรอกนะครับ เพราะพี้นที่มันจำกัดอยู่แค่นี้เอง !! จะหนีไปไหนได้ล่ะ!!
ก้องผมถามอะไรหน่อยสิ
อ..อะ..อะไร !! ก้องถามเสียงตะกุก ตะกัก.... ใกล้แล้ว ๆ อีกนิดเดียว พีรวิชญ์
เมื่อกี้... คุณแกล้งหลับ.... เพราะอยากให้ผม ทำ...อะไรคุณรึเปล่า ปากคุณเนี้ย เผยอนิด ๆ น่า...เป็นบ้า
ผมใช้นิ้วมือแตะที่ริมฝีปากเขา แทนคำพูด ที่จงใจเว้นไว้ ใช้สายตาทอดต่ำ มองไปยังเป้าหมาย ก้องหน้าแดงจัด เผยอปากนิด ๆ เหมือนต้องการสูดอากาศเพิ่มเข้าไปมากกว่าอย่างอื่น ...
แต่สำหรับผมน่ะเหรอ ... ท่าทางแบบนี้ยิ่งทำให้ผมยิ่งต้องรีบ !!!
ผมขยับหน้าเข้าไปใกล้จนเกือบจะถูกเป้าหมาย....
เล่นอะไรของคุณแต่เช้านี่พี !!!!
โอ้ย!!! จบกัน....ก้องผลักทั้งหน้าและตัวผมเต็มแรง จนผมเซไปตามแรงผลัก ชนเข้ากับอะไรก็ไม่รู้ดังอั๊ก แต่แปลกที่ผมกลับไม่ค่อยรู้สึกเจ็บ เพราะความสุขตั้งแต่เมื่อคืนมันทะลักล้นออกมาหล่อเลี้ยงใจผมอยู่จนถึงตอนนี้ล่ะมั้ง ทำให้แม้จะเจ็บตัวยังไง แต่ผมก็ยังหัวเราะเสียงดัง ยิ้มกว้าง ส่งสายตาประกายวิบวับๆ ไปให้ก้องได้อยู่ดี
โอ้ย !! ก้อง ผมเจ็บนา ผมแกล้งโอดโอย ใช้สายตาออดอ้อน รู้หรอกว่าไม่น่าจะได้ผล แต่ถือว่าเป็นการหยอด ดอกที่หนึ่ง เชื่อว่ายังไงซะก้องก็ต้องใจสั่น เหมือนกันกับผมตอนนี้บ้างล่ะน่า..
ก้องเปิดประตูออกไปอย่างรวดเร็ว แบบไม่สนใจเสียงประท้วงของผม .... ผมเลยต้องรีบเดินตามออกไปบ้าง
ก็เคยบอกแล้วว่าผมมันคนไม่ยอมแพ้อะไรง่าย ๆ ...
แขนผมจะหักรึเปล่า ก็ไม่รู้เนี่ย... ใจร้ายเป็นบ้า !! เฮ้อ... ก้องบดินทร์คนที่ว่าง่าย ๆ น่ารัก ๆ ที่อยู่กับผมเมื่อคืนหายไปไหนน้า... คุณคร้าบบ ๆ คุณเห็นก้องคนนั้นบ้างมั้ย
ผมสะกิดไหล่เขา อย่างหาเรื่องง้อ ที่จริงผมเจ็บตัวนะ ก้องน่ะแหละที่ต้องง้อผมหน่อย เฮ้อ...
แต่พอก้องหันมาหาผม ตาย.. หน้าเขาตลก แต่น่ารักเป็นบ้า !!! เพราะมันกำลังแสดงอารมณ์โกรธ ที่แค่ดูก็รู้ว่าพยายามฝืน เพราะก้องเองคงห้ามปากไม่ให้ยิ้มไม่ได้นั่นเอง
โอ๊ะ ...นี่ ๆ หน้าเหมือนคุณเป๊ะเลย แต่ก้องคนที่น่ารัก ๆ น่ะ เค้าไม่ขมวดคิ้วแบบนี้... ผมยิ้มให้ ใช้นิ้วจิ้มลงเบา ๆ ระหว่างคิ้วที่ขมวดของเขา
บ้า... อะไรของคุณ เขาว่าผม แต่มันก็ได้ยินปนเสียงหัวเราะเบา ๆ แบบเขิน ๆ ของคนที่กำลังก้มหน้าหนีความจริงแทรกเข้ามาด้วย
.
.
.
.
อรุณสวัสดิ์นะพี... ก้องเงยหน้าขึ้นมา พูดทักทายผมขึ้นมา... ถ้อยคำธรรมดา แต่น้ำเสียงที่ใช้กลับทอดอ่อน รอยยิ้มบนใบหน้าและตาของก้อง ที่ส่งมามีแววหวานอย่างเปิดเผย ทำให้อารมณ์อยากแกล้ง อยากเล่นของผมหายไปหมด มันมีแต่ความอิ่มเอมเท่านั้นที่เข้ามาในหัวใจ
ผมรู้ !! นี่มันไม่ใช่แค่ทำทักทายกันตอนเช้าแบบธรรมดา ๆ แต่ก้องสื่อความหมายที่ลึกซึ้งกว่านั้นมาให้ผม
ผมลดมือจากบ่าลง ใช้สองมือของผมกุมมือของเขาไว้ อย่างทนุถนอม
ผมลดมือจากบ่าลง ใช้สองมือของผมกุมมือของเขาไว้ อย่างทนุถนอม
ผมยิ้มให้เขา ... ยิ้มให้คนที่ผมรักเขาด้วยทั้งหมดของหัวใจ... ยิ้มให้คนที่ผมรักและจะอดทนได้เสมอเพื่อเขา ... ยิ้มให้กับคนที่ให้สัญญาว่าผมจะไม่มีวันสูญเสียเขาไป นับจากวันนี้...
อรุณสวัสดิ์ ครับก้อง..... ยินดีต้อนรับสู่เช้าแรก ที่เราสองคนได้หลับไปด้วยกัน และได้ตื่นมาพร้อมกันนะ ... ขอบคุณมากที่เมื่อคืนคุณยอมตามใจผม ขอบคุณจริง ๆ นะก้อง
ผมยิ้มให้ก้องแทนคำพูดจากใจอีกครั้ง และก็ได้รับรอยยิ้มอันอ่อนหวานพอกันตอบกลับมา .. หรือว่าจะมากกว่า เพราะยิ้มหวานอย่างพยายามจะไม่เขิน ของก้อง ทำให้ผมตาพร่าไปเลยทีเดียว
ผมปล่อยมือจากก้อง แล้วอ้าแขนกว้าง พอ ๆ กับรอยยิ้มของตัวเองไปให้เขา คราวนี้ผมจะไม่ดึงเขาเข้ามากอด เพราะผมอยากให้เขาเข้ามาซบผมเองมากกว่า เพื่อตอกย้ำว่าเขาเชื่อใจคำสัญญาของผม และเชีอในตัวผม อย่างหมดใจ ....
ก้องจะเข้าใจสิ่งที่ผมสื่อไปนี้รึเปล่านะ !!!
อะไรของคุณ.. พี ปากก็ถามแต่หน้ายิ้ม ๆ แบบพยายามกลบเกลื่อนอาการเขินนั้น มันทำให้ผมรู้ ...
คุณเข้าใจผม ใช่มั้ย... ใช่มั้ย ฮื้ออ.. ก้อง
เข้าใจ อะไร ยังจะแกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้นะ
ก็นี่ไง.. ผมใช้มือตบลงที่ไหล่ข้างซ้ายของตัวเอง ให้สัญญาณว่าเชิญซบตามสบายครับ คุณก้อง !!
อะไร!! พี ผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย อ้อ !! รู้ละ ที่จริงก็อยากแกล้งผมคืนแค่นั้นใช่มั้ยล่ะเนี่ย มาทำท่าน่ารัก ยิ้มเอียงคอ มองผมตาแป๋ว แบบนี้น่ะ !!
เร็ว... ก้อง ผมเมื่อย ผมก็ไม่ยอมแพ้ เหมือนกัน เอ้า !!
คุณนี่มันตื้อจริง ๆ... พี ก้องว่าผม แต่...
...แต่เขาก็โน้มตัวเข้ามาหาอ้อมแขนของผม
.
.
เอ๊ะ!!! นี่มันผิดคิวนี่นา ตามสคริปที่ผมวางไว้ ก้องต้องเข้ามาซบอกผมเหมือนทุกที แต่คราวนี้ กลายเป็นว่าเขาเข้ามาโอบร่างผมไว้แล้วใช้มือนุ่ม ๆ ลูบหลังผมเบา ๆ ซะเอง ....
เหอะ !! ร้ายนะครับ หนูก้อง !! อยากเหนือผมรึเปล่าที่ทำแบบนี้ .. ผมได้ยินนะ เสียงหัวเราะ หึหึ ของคุณน่ะ !!
แต่ไม่เป็นปัญหา... ได้เลยก้อง ขอแค่เราได้อยู่ในอ้อมแขนกัน !! ถ้าคุณไม่ยอมซบอกผม .. เดี๋ยวพีรวิชญ์จะเซอร์วิสซบอกคุณเองก็ได้...
.
.
.
.
ผมก็เพิ่งรู้วันนี้เองเหมือนกันแหละ ... ว่าอ้อมแขน และไหล่ของก้อง ช่างให้ความรู้สึกอ่อนหวานมั่นคงได้มากมายขนาดนี้ ...
การเป็นฝ่ายซบนี่มันรู้สึกอบอุ่นเป็นสุขแบบนี้เอง ...
แสงสีส้มอ่อน ๆ เริ่มกลายเป็นประกายสีทองเข้มมากขึ้น อาบไล้พื้นทะเลสีฟ้า และโอบล้อมร่างของเราสองคนไว้
พระอาทิตย์คงจะขึ้นแบบนี้ทุกเช้า แต่สำหรับ พระอาทิตย์ที่ขึ้นเช้านี้ มันให้ความรู้สึกพิเศษที่สุดตั้งแต่ผมเคยมองมา.... พิเศษ เพราะผมได้มองมันในอ้อมแขนคุณ ก้องบดินทร์....
..................................................
| Create Date : 29 พฤษภาคม 2553 |
| Last Update : 31 พฤษภาคม 2553 0:12:05 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 759 Pageviews. |
|
 |
|
|
โดย: tipjang  วันที่: 3 มิถุนายน 2553 เวลา:18:46:20 น. |
|
| โดย: sky IP: 124.122.3.101 วันที่: 11 กรกฎาคม 2553 เวลา:0:54:05 น. |
|
|
|
|
| ยังคงรักจะยืนอยู่ตรงนี้ |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
