|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
ฟิค พี ก้อง >> เมื่อไหร่ก็รักคุณ ตอนที่ 9.5 เมื่อ.. เรื่องเล็ก = เรื่องใหญ่
ตอนที่ 9.5 เมื่อ....
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
ถ้าไม่โกรธ มาก ๆ อย่างตอนนี้ .... ก็คง ไม่ใช่ผม ก้องบดินทร์ !!! วางแผนไว้แล้ว งั้นเหรอพี ผมพยายามสะกดเสียงที่พูดออกไปให้มันนิ่งที่สุด ... ผมถามว่าคุณวางแผนไว้แล้ว ใช่ มั้ย !!
ใช่ มั้ย !! . . ใช่!! เสียงตอบกลับมาหนักแน่น เหมือนเคย แต่ก็หนักแน่น แบบมีแววสำนึกผิดปนอยู่ด้วย .. แต่มาสำนึกตอนนี้ ไม่ทันแล้วล่ะพี!! เพราะผมกำลังโกรธมาก ๆ ยิ่งฟัง ผมก็ยิ่งรู้สึกร้อนไปทั้งหน้า ไม่ได้อาย แต่โกรธ
มันไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมากไปกว่าที่คุณจะยอมให้เกิดนะก้อง
คำพูดนี้ของคุณ มันพูดออกมาเฉย ๆ ใช่มั้ย ไม่ได้มีน้ำหนักให้ผมเชื่อได้เลยใช่มั้ย ...
หยุดพี ผมขอห้ามคุณเข้ามาใกล้ผมเด็ดขาด !! ผมขอดูแผลคุณหน่อยไมได้เหรอก้อง คุณเจ็บมากมั้ย
คำถามที่เหมือนจะห่วงผมนักหนาที่พีพูดมา มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นเท่าไหร่ เพราะยิ่งฟัง มันก็เหมือนกับคำว่า ก่อนทำทำไม ไม่คิด ทำไมไม่คิด ดังสวนกับคำพูดของพีตลอด..
ถ้าคุณเข้ามาใกล้ผมตอนนี้ ผมจะโกรธคุณมากกว่าที่เป็นอยู่นะพี .. เอาแบบนั้นรึเปล่า ผมออกจากห้อง ไปแบบพยายามจะทำไม่รู้ไม่ชี้ ว่าที่เห็นทางหางตาน่ะ ... มีผู้ชายไม่สวมเสื้อคนนึง กำลังยืนคอตก !!
. . . ยังเจ็บอยู่เหรอก้อง
โกรธ เหรอคร้าบบ
ฮึ !! ไม่ต้องมาทำสายตาสำนึกผิดแบบนั้นเลย! ที่ยังยอมนั่งดื่มน้ำชาอยู่ด้วยเนี่ย !! เพราะยังมึนกับเจ็บแผลหรอกนะ !! อย่าคิดว่ารอให้คุณมาง้อ ไม่ใช่เลยพี !! โอเค ๆ ก้อง ผมผิดเอง คุณเลิกโกรธผมเถอะนะ อยู่ทานข้าวเย็นเป็นเพื่อนผมก่อน ผมเหนื่อย ผมหิว ผมเหงาจะแย่แล้วเอาไว้กินเสร็จ คุณจะโกรธผมต่อ หรือจะว่าผมยังไงก็ได้ นะ นะ ก้อง นะครับ ไม่มีทาง !! ผมจะกลับบ้าน !! ก็นอกจากไม่ทำตามเงื่อนไข เข้ามาใกล้ผม ทั้ง ๆ ที่ก็บอกแล้ว ว่าห้ามเข้าใกล้ ...... คุณยังกล้ามาเล่นมุขใส่ผม มาทำน้ำเสียงเหมือนผมเป็นคนผิด เหมือนผมเป็นคนแล้งน้ำใจแบบนี้นี่นะ !! เหนื่อยเหรอพี .. เหนื่อย..แต่คุณมีเวลาคิดวางแผนทำเรื่องแบบนี้งั้นเหรอพี .. ผมว่าถ้าคุณทำได้ขนาดนี้ แค่กินข้าวคนเดียว ก็คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง หลีกเลย!! ผมจะกลับบ้าน!! ผมไม่ให้กลับ!!
คุณ!! เหมือนผมจะตัวสั่น .. ยังไม่พอ!! ทั้ง ๆ ที่คุณผิด คุณวางแผนจะทำอะไร ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ถามความคิดเห็นของผม ไม่สนใจว่าผมจะรู้สึกยังไง คุณก็วางแผนการไว้ซะขนาดนั้นแล้ว .. ผมเจ็บตัวบนห้อง แล้วยังต้องมาเจ็บเพราะคุณลากผม คุณมาเสียงดัง ใส่ผม หงุดหงิดใส่ผม ... อย่างคุณน่ะ ไม่ใช่แค่คนไม่ยอมแพ้ อะไรง่าย ๆ แล้ว อย่างนี้น่ะ มัน คนเอาแต่ใจเท่านั้นแหละ... ทำไม !! ผมทำไม ก้อง!! สรุปคุณคิดว่าผมผิดงั้นสิ ... เราเป็นอะไรกันก้อง ฮึ เราเป็นอะไรกัน เรื่องแบบนี้ .. มันเป็นเรื่องธรรมดาของคนรักกันนะก้อง!! .. คุณไม่เข้าใจรึไง!!
ไม่เข้าใจหรอก ... มันเป็นเรื่องเล็ก ๆ เป็นเรื่องธรรมดาของคุณสิพี แต่กับผมน่ะ นี่มันเรื่องใหญ่ ใหญ่มาก ๆ ด้วย !! ถ้าไอ้การที่ผมแค่อยากมาเจอหน้าคุณ แล้วต้องโดนคุณหลอกให้ทำเรื่องอย่างนั้นด้วย โดยไม่ต้องให้ผมเตรียมใจ อะไรทั้งนั้น ทำเหมือนไม่ใส่ใจความรู้สึกของผมแบบนั้น แล้วคุณเรียกว่าเป็นเรื่องธรรมดาของคนรักกัน ...ถ้างั้น ไม่เป็นคนรักกันจะดีกว่ามั้ยล่ะ!!
พี !! ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนแบบนี้ ผมผิดหวังในตัวคุณจริง ๆ อยู่ดี ๆ คุณก็เป็นแบบนี้ขึ้นมา ผมไม่อยากอยู่ใกล้คุณแล้ว ถ้ารู้ว่ามาหาคุณแล้วเป็นแบบนี้ ผมไม่มาดีกว่า!!
สีหน้าและแววตาของพีที่มองกลับมานั้น ...มันอ่านได้ว่ายังไง ... พีโกรธที่ผมพูดแบบนี้งั้นเหรอ แล้วทีเค้าล่ะ ทำแบบนั้น ไม่ยิ่งกว่ารึไง พีไม่รักผมมากพอ ที่จะรอ .... หรือว่ารัก แต่เป็นในคนละความหมายกับที่ผมรักเขารึเปล่า ...
เหนื่อยใจ ... แต่ที่มากกว่านั้น คงเป็น ...น้อยใจ...
. .
ผมนิ่ง และพีก็นิ่งเหมือนกัน เวลาแห่งความอึดอัดเดินผ่านไปเรื่อย ๆ แล้วจบลงด้วยเสียงถอนหายใจหนัก ๆ คำพูด และแรงเขย่าที่แขนทั้งสองข้าง..
ก้อง ผมขอถามคุณหน่อย... ผมอยู่ต่อหน้าคุณ ...ใกล้กับคุณขนาดนี้... คุณมองหน้าผม คุณมองตาผม คุณเห็นริมฝีปากผมแล้วเฉย ๆ งั้นเหรอ..... เวลาเราอยู่ใกล้กันจนได้ยินเสียงหัวใจเต้นของกันและกันขนาดนี้ คุณไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอก้อง ฮึ.. ไม่รู้สึกอยากสัมผัสร่างกายของคนที่อยู่ต่อหน้าคุณเลยเหรอ ตอบผมสิ ว่ารู้สึกอะไรบ้างมั้ย รู้สึกบ้างมั้ยก้อง !!
ฟังประโยคยาว ๆ ของพีจบ ..... วินาทีแรกผมอึ้ง ต่อมา ... คือสับสน ผมไม่เข้าใจ! พีคิดอะไรอยู่ ถึงได้ถามผมแบบนี้ และสุดท้าย.... ผมถามตัวเอง ... แล้วผมรู้สึกบ้างมั้ย ??
นอกจากตกใจ ตื่นเต้น ทำตัวไม่ถูก ... แล้วผมรู้สึกอะไรอีกมั้ย รู้สึกอะไรอีกรึเปล่า แล้วถ้ารู้สึก อะไรที่ผมรู้สึก จะใช่อะไร ที่พีอยากให้ผมรู้สึกมั้ย ??
ผมหันไปสบตาที่มองมาอย่างค้นหาและรอคอยของพี.....
พี.... ผม .... เอ่อ ! .. ผม...
ขอแลกทั้งใจแค่ได้รักเธอ ต้องเจออะไรก็ยอม .... ผมสะดุ้ง เพราะเสียงโทรศัพท์ แต่คนที่จับแขนผมเขย่า เมื่อกี้ ถึงตอนนี้จะเลิกเขย่าแล้ว แต่ก็คงจับอยู่แบบนั้นไม่ปล่อยซักที ...ผมมองหน้าพีนิ่ง ๆ ก่อนจะมองเลยไปที่มือ ได้ผล ..เพราะ แค่นั้น มือผมก็ได้อิสระ ที่จะคว้าโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย..
สวัสดีครับ..
.......
อะไรนะ !! เมื่อไหร่ !! แล้วเป็นไงมั่งอะ!! โอเครึเปล่า!!
........
ได้ ๆ ... ใจเย็น ๆ นะ เดี๋ยวพี่จะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ
.............. โปรดติดตามตอนที่ 10 ค่า .....................
จบตอนที่ 9 แล้วค่า ^ ^ // จุดพลุ //จุดพลุ
ตั้งแต่ 9.1 9.5 เป็นเวลาแค่วันเดียวเอง ที่น้องข้าว มาหาพี่พีที่ออฟฟิศ จนถึงตอนที่คอนโด พี่พี ... รู้สึกมันช่างยาวนานเหลือเกิน เหอะ เหอะ
ขอบคุณทุกการติดตาม ทุกคอมเม้นท์ และทุกไม่คอมเม้นท์ นะคะ
พบกันตอน ที่ 10 ......... น๊าาาาาาคร้าาาาา
Create Date : 20 กันยายน 2553 |
Last Update : 20 กันยายน 2553 21:35:24 น. |
|
13 comments
|
Counter : 896 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: opor IP: 124.122.207.23 วันที่: 20 กันยายน 2553 เวลา:16:54:16 น. |
|
โดย: พี่เป้ IP: 114.128.57.139 วันที่: 20 กันยายน 2553 เวลา:18:13:06 น. |
|
โดย: beemanufan IP: 117.47.124.75 วันที่: 20 กันยายน 2553 เวลา:20:03:37 น. |
|
โดย: เสือน้อย IP: 58.9.230.81 วันที่: 20 กันยายน 2553 เวลา:21:06:42 น. |
|
โดย: keamdeang1@smile IP: 61.90.102.248 วันที่: 20 กันยายน 2553 เวลา:23:08:19 น. |
|
โดย: แป้งค่า IP: 58.9.142.239 วันที่: 21 กันยายน 2553 เวลา:12:42:10 น. |
|
โดย: sky IP: 124.121.186.193 วันที่: 25 กันยายน 2553 เวลา:18:21:33 น. |
|
โดย: sky IP: 124.121.186.193 วันที่: 25 กันยายน 2553 เวลา:18:23:49 น. |
|
โดย: daydream IP: 118.172.77.211 วันที่: 28 กันยายน 2553 เวลา:21:07:15 น. |
|
โดย: ภัทร IP: 124.120.42.247 วันที่: 10 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:45:51 น. |
|
| |
|
ยังคงรักจะยืนอยู่ตรงนี้ |
|
|
|
|
ก้องค่ะ ใครโทรมาอ่ะ ใช้น้องข้าวรึเปล่า
อย่าไปนะค่ะ ดูพี่พีก่อน
แล้วก็คุณพีถ้าน้องก้องจะไป กดเลยค่ะกดเลย ฮี่ๆๆๆ
ส่วนชื่อตอน อืม... เอ่อ... คิดไม่ออกอะค่ะ สมองไม่ไปเลย 555+