BlogGang.com : : Psycho G : แมวปิลาร์...แมวแม่เหล็ก

แมวปิลาร์...แมวแม่เหล็ก

แมวปิลาร์...แมวแม่เหล็ก

by : GTW

พักหลังมานี้แมวปิลาร์ซ่ามาก ที่ทำให้หมาทั้งสองร้อยสิบสามตัวในเมืองกลายเป็นโรคกลัวแมวกันไปหมด ที่จริงก็ไม่แปลกเพราะลองนึกถึงหมานอนอยู่ๆ ดีก็มีแมวบ้าเลือดตัวหนึ่งวิ่งเข้ามากัด

ถ้าเป็นหมาด้วยกันยังพอทำใจได้ แต่นี่เป็นแมว…พวกมันจึงพากันทำใจยาก เลยพากันเป็นโรคกลัวแมวสติแตกไปจนหมด

แมวปิลาร์เดินผ่านไปทางไหน หมาที่เห็นเป็นต้องหมอบต่ำหูตกหางลู่ ครางหงิงๆ แล้วค่อยๆ ถดถอย บางตัวกะทันหันเกินไป หนีไม่ทันก็ล้มตัวลงขาชี้ฟ้าส่ายหางด๊อกแด๊กซึ่งจัดเป็นท่ามาตรฐานของวัฒนธรรมประเพณีหมาในการบอกว่าฉันยอมฟ้าแล้วนะตัวเอง….

หมาที่มีความเป็นลูกตัวผู้ (เทียบกับลูกผู้ชายถ้าเป็นคน) เป็นหมาตัวผู้ตัวจริง พอเพียง เมื่อเห็นอีกฝ่ายยอมฟ้ามักจะไม่กัด อาจจะเห่าขู่เฉยๆแล้วผละจากไป ดีกว่าคนบางพวกอีก ล้มแล้วยังซ้ำ

ดังนั้นแมวปิลาร์จึงสามารถไปได้ทุกที่ในเมือง ไม่ต้องกลัวหมาอย่างเช่นเคย(แต่ยังกลัวหนูเหมือนเดิม)

แต่แล้วก็มีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้น

บังเอิญวันนั้นแมวปิลาร์บังอาจไปปีนเสาไฟฟ้าเล่นในวันที่บังเอิญฝนตกพรำๆ ขณะอยู่บนยอดเสาฟ้าบังเอิญผ่าลงมา บังเอิญผ่าถูกหัวแมวปิลาร์พอดี ทั้งที่ไม่เคยสาบานกับแมวตัวใดให้ฟ้าผ่าหัว

บังเอิญมากจริงๆ จนไม่น่าเชื่อ แต่ก็เป็นไปแล้วแบบไม่น่าเชื่อเหมือนกัน

แมวปิลาร์ไม่ตาย เพราะไฟฟ้าวิ่งผ่านลงสู่พื้นดินตามเสาไฟฟ้าเปียกชื้นอย่างรวดเร็ว หรือไม่ก็เพราะว่า

แมวปิลาร์ยังไม่ถึงฆาต……
สายฟ้าฟาด อย่างไรไม่อาสัญ
ถ้าแมวถึง ที่ตาย วายชีวัน
ก้างปลานั้น ติดคอ ก็พอตาย

แต่ไฟฟ้าซึ่งวิ่งผ่านสมองแมวอย่างรวดเร็วทำให้เกิดปรากฏการณ์บางอย่างที่เหลือเชื่อมาก

แมวปิลาร์ตกลงมาจากยอดเสาร์แบบสโลว์โมชั่นคล้ายหนังแอ๊คชันของ จอห์น วู เท้าแตะพื้นก็สปริงตัวลอยขึ้นอีกหนึ่งครั้งจึงร่อนลงอย่างนิ่มนวลราวแมวกำลังภายใน

แมวปิลาร์สั่นศีรษะอย่างมึนงง ทำตาแป๋ว..นี่มันอะไรกัน..

ยืนงงเป็นแมวตาฟางพักหนึ่งจึงคิดว่ากลับบ้านดีกว่า วันนี้ฤกษ์ไม่ดี อยู่ๆก็ถูกฟ้าผ่า

รถคันหนึ่งวิ่งผ่านมา หญิงสาวคนขับหมุนกระจกชะโงกลงมามอง

"ต้ายตาย ดูสิ แมวตัวนั้นน่ารักจริงเชียว"

แมวปิลาร์ปลื้มสุดๆ เดินเชิดหน้ายิ้มกว้าง

"นั่นน่ะสิ…." เพื่อนของหญิงคนนั้นชะโงกมาดูบ้าง "น่ารักอย่างนี้เอาไปเลี้ยงที่บ้านดีกว่า"

ไม่พูดเปล่า เธอเปิดประตูก้าวลงมาจากรถเดินตรงมา แมวปิลาร์หันไปมองนึกในใจว่าอะไรกัน ฉันไม่ใช่แมวข้างถนน นึกจะเอาไปเลี้ยงก็จับไปเลี้ยงง่ายๆ พอเห็นท่าทางเอาจริงของหญิงคนนั้นแมวปิลาร์เลยออกวิ่ง

"จะไปไหนแมวน้อย กลับมาก่อน กลับมา"

แมวปิลาร์หันไปเห็นมือไขว่คว้าตรงมาถึงกับวิ่งสุดชีวิต โดยมีผู้หญิงคนนั้นวิ่งตามมา แต่อย่างไรแมวก็วิ่งเร็วกว่า สุดท้ายวิ่งมาหอบแฮกอยู่ริมถนนสายหนึ่ง

ร้านอยู่ข้างหลังเป็นร้านขายก๋วยเตี๋ยว น้ำในหม้อหอมกรุ่น คนขายผู้หญิงเดินออกมามามองแมวปิลาร์ ตาเป็นประกายอย่างชื่นชม

"โอ..เป็นแมวที่สวยมาก สวยจริง เกิดมาไม่เคยพบเคยเห็น"

เหนื่อยก็เหนื่อย พอได้ฟังแมวปิลาร์หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง ยิ้มปากกว้าง

"สวยอย่างนี้เอามาลงหม้อ ทำน้ำต้มซุปแมวคงอร่อยดี"

"เปี้ยวซซซ์….."

แมวปิลาร์ร้องสุดเสียงกระโดดสุดตัว ใจหายวาบเมื่อเห็นหญิงคนนั้นเดินถือมีดตรงมาจริงๆ แมวปิลาร์เลยเผ่นสุดชีวิตอีกครั้ง รู้สึกวันนี้มีอะไรไม่ชอบมาพากลอย่างบอกไม่ถูก

สุดท้ายมาลิ้นห้อยอยู่หัวมุมถนน

ยังไม่ทันถึงนาทีก็มีเสียงเดินมาด้านหลัง

"แมวสวยจัง……"

แปวปิลาร์หันไปมองอย่างไม่แน่ใจ ไม่กล้ายิ้มปากกว้างอีกแล้ว นั่นเป็นเจ้าของร้านเนื้อย่าง

"อย่างนี้จับไปย่างไฟอ่อนๆ ทาเกลือนิดๆคงอร่อยดี"

ไม่ต้องรออะไรอีกแล้ว แมวปิลาร์กระโดดตัวลอยออกวิ่งสุดชีวิตอีกครั้ง ทำไมมันซวยอย่างนี้

วิ่งผ่านร้านส้มตำ เธอก็ไม่กล้าหยุดพักเพราะกลัวว่าจะถูกจับไปเป็นแมวส้มตำ วิ่งผ่านร้านกาแฟก็ไม่กล้าหยุดพักเพราะกลัวคนขายจะจับไปทำแมวกาแฟ นั่นร้านขายหนังสือคนขายคงไม่จับเธอไปทำหนังสือ แมวปิลาร์จึงไปหยุดอยู่หน้าร้าน เหนื่อยแทบตาย

คนขายหนังสือโผล่มามอง

"สวยจังแมวตัวนี้ อย่างนี้ต้องจับไปรีดให้แบนทำเป็นที่คั่นหนังสือ"

เอาอีกแล้ว….ไม่ต้องรออะไรอีกแล้ว วิ่งกันตับแตกแน่ตอนนี้

แมวปิลาร์ไม่กล้าหยุด เพราะทันทีที่หยุดวิ่งจะตกเป็นเป้าสายตาและความสนใจของผู้คนทันที แต่ละคนมองแมวปิลาร์ไปคนละแบบ ตามแต่อาชีพ ความคุ้นเคยที่ตนเองถนัด

โอย..เหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว

แมวปิลาร์ไม่รู้ว่าไฟฟ้าที่ผ่าลงมา ทำให้สมองของเธอสร้างคลื่นลึกลับชนิดหนึ่งออกมา คลื่นซึ่งสามารถกระตุ้นให้คนอื่นสนใจรักใคร่ไหลหลงไปคนละแบบ

วิ่งหยุดใกล้เด็ก นึกว่าจะปลอดภัย เด็กก็จะจับไปทำไอศกรีม

วิ่งหยุดใกล้คลีนิค แพทย์ก็โผล่มาจะจับไปฉีดยา

ตายแน่…ฝูงชนที่ตามหาปิลาร์เริ่มเพิ่มจำนวนมากขึ้นทุกที มีทั้งนักเรียนกลุ่มใหญ่ ทหาร เรือเมล์ ยี่เก ตำรวจ คนกวาดถนน(ที่อยากกวาดแมวปิลาร์ใจจะขาด) บุรุษไปรษณีย์(ที่อยากติดแสตมป์แมวปิลาร์ใจจะขาด)

กลับบ้านดีที่สุด

บ้านย่อมปลอดภัยที่สุด แมวปิลาร์รวบรวมกำลังที่เหลือวิ่งกลับบ้าน

โดดข้ามกำแพง ปีนขึ้นไปบนหน้าต่างชั้นสอง ตกลงบนพื้นนอนแผ่ ไม่เคยเหนื่อยอย่างนี้มาก่อนในชีวิต ในบ้านคงปลอดภัย

"อ้าว…ปิลาร์ ทำไมมานอนอยู่ที่นี่"

คุณนายเจ้าของบ้านมาตอนไหนไม่รู้ คงเพราะเหนื่อยเกินไปจนลืมสังเกต เธออุ้มปิลาร์ขึ้นอุ้มอย่างแสนรัก

"โถ…น่าสงสารเหงื่อท่วมตัวสั่นเชียว วันนี้จู่ๆก็นึกถึงปิลาร์ขึ้นมาเลยรีบลางานมาดู ไม่สบายหรือเปล่าจ้ะ"

"เงี้ยว…."

ปิลาร์ตอบ

"ฉันรักเธอมากนะปิลาร์ เธอต้องอยู่กับฉันตลอดไป ไม่ปล่อยให้คนอื่นมาแย่งเป็นอันขาด"

ชักจะไม่ค่อยดีแล้ว…..ปิลาร์คิด

"ฉะนั้นจงตายเพื่อบูชารักแท้เถิดนะ"

มืออีกข้างของคุณนายคนสวยเงื้อมีดหั่นผักขึ้นสูง

นั่นไง…นึกแล้วเชียว ปิลาร์ร้องเสียงหลง ดิ้นสุดแรงหลุดมาได้ โอ้ย..อยากจะบ้า ขนาดคุณนายที่ใกล้ชิดที่สุดยังขนาดนี้แล้วคนอื่นจะขนาดไหน ตอนที่แล้วปิลาร์เศร้า ตอนนี้มาเล่นบทขวัญผวาอีก ปิลาร์ไปหลบใต้เตียง

"ออกมาเสียดีๆ ปิลาร์ที่รัก ออกมาให้ฉันเชือดคอเธออย่างแสนหวานเสียเถิดนะ"

เสียงคุณนายแฝงแววหวานละมุนชวนฝันมาก แต่แมวปิลาร์จะขาดใจตายอยู่แล้ว งือๆๆ….

เท้าก้าวตรงมา…เงามีดทาบพื้นดำทะมืน

ด้านนอก ผู้คนหลายร้อยกำลังตรงมาที่นี่จากทุกทิศ ทุกคนกำลังมาหาแมวปิลาร์ที่รัก

นอกก็มีความรักล้นเหลือ ข้างในก็มีคนรักสุดแสน ปิลาร์จะเอาตัวรอดจากความรักได้อย่างไร

หรือจะต้องตายบูชารัก

………..

แม้แต่คุณนายเจ้าของบ้านยังรักแมวปิลาร์แบบอยากให้ตายบูชารัก

อา……..

แมวปิลาร์นอนตัวสั่นอยู่ใต้เตียงน้ำตาไหลพรากด้วยความกลัว มองจากใต้เตียงเห็นเท้าสองข้างใหญ่มากก้าวเข้ามา

ใบหน้าใหญ่กว่าก้มลงมามองยิ้มให้

"โอ๊ะโอ๋…ปิลาร์จ๋า มาหลบมาอยู่ใต้เตียงนี่เอง ออกมาซะดีๆนะที่รัก ฉันอยากจะเชือดคอแมวปิลาร์ใจจะขาดอยู่แล้ว ออกมาให้เชือดคอเสียดีๆนะจ้ะ"

เสียงพูดหวานมากเต็มไปด้วยความรักสุดขั้วหัวใจ มือใหญ่เอื้อมตรงมายังแมวปิลาร์

"เมี้ยววว….!!!"

แมวปิลาร์ร้องสุดเสียง วิ่งจู๊ดออกจากใต้เตียง

ฉึก….!!

มีดปักเฉียดหางไปนิดเดียว แมวปิลาร์หางเย็นวาบ วิ่งตรงขึ้นไปยังชั้นสองของบ้าน คุณนายมองตามไปด้วยความรักและลุ่มหลงพลางยิ้ม โถ…อุตส่าห์วิ่งหนีแล้วจะไปหลบอยู่ที่ไหนจ๊ะ…แมวจ๋า

ห้องนอนของคุณนาย ปิลาร์มาหลบอยู่ที่นี่

ด้านนอกของบ้าน คนนับร้อยมายืนมุงอยู่หน้าบ้านส่งเสียงร้องระงมสับสนไปทุกทิศทุกด้าน ทั้งหน้าบ้านหลังบ้านข้างบ้าน

"ปิลาร์จ๋าออกมาให้เห็นหน้าหน่อย"

"ปิลาร์จ๋า ออกมาให้เตะหน่อยนะ " (เสียงคุณตั้มผู้คลั่งฟุตบอล..อยู่ในชุดทีมชาติบราซิลกระโดดเตะลมอยู่วืดๆๆ)

"ปิลาร์จ๋า ออกมาให้ผ่าหน่อย" (คนตัดฟืนพูด..ถือขวานมาด้วย)

"ปิลาร์จ๋า ออกมาให้ย่างหน่อย" (คนขายหมูย่างร้อง)

"ปิลาร์จํามาให้ติดแสตมปฺหน่อย" (เสียงบุรุษไปรษณีย์ร้อง)

"ปิลาร์จ๋า..ออกมาให้กวาดหน่อย(เสียงคนกวาดถนนร้อง)

"ปิลาร์จ๋า...ออกมาให้เขียนหน่อย" (เสียงนักเขียนใส้แห้งร้อง)

แต่ละคนส่งเสียงดังลั่น หลายคนเขย่าประตูหน้าบ้านโครมๆ เป็นอย่างนี้ไม่นานคงพัง

แมวปิลาร์วิ่งไปปีนหน้าต่างกะว่าจะโดดหนีพอเห็นเหตุการณ์ก็เบรคจนตัวโก่งเผ่นแผลวลงมากองที่พื้นแทบไม่อยากลุกเพราะวิ่งหนีอย่างเดียวมาตั้งแต่ตอนที่แล้วขางี้แทบยกไม่ขึ้น

คุณนายโผล่หน้ามาที่ประตู ยิ้มหวาน ถือมีดมาด้วย

"จะเอ๋…มาแอบอยู่นี่เอง ปิลาร์จ๋า…."

"แมวปิลาร์ใจหายวาบไม่รู้จะไปทางไหนพอดีไปสะดุดสายไฟพัดลมล้มกลิ้งพันนุงนังยิ่งดิ้นยิ่งพันไปไหนไม่พ้นเสียแล้วเสียงเล็บมือเล็บเท้าตะกายพื้นแกรกๆอย่างน่าสงสารพยายามดิ้นให้หลุดแต่ยิ่งดิ้นสายไฟยิ่งรัดแน่น สงสัยว่าสายไฟจะรักแมวปิลาร์เหมือนกัน

คุณนายเดินมาแล้ว

สายตาเต็มไปด้วยความรักปานจะกลืนกิน นั่งลงข้างๆ แมวปิลาร์

มีดในมือค่อยๆ เงื้อขึ้นแล้ว เงื้อสุดล้า

"ขอโทษนะปิลาร์ ฉันรักเธอมากไม่ปล่อยให้คนอื่นมารักเธอมากกว่าฉันหรอก ฉะนั้นจงตายบูชาความรักของเราเถิดนะ"

ตายแน่คราวนี้

แมวปิลาร์ดิ้นด้วยพลังเฮือกลุดท้าย

เปรี้ยะ……!!!!!!

สายไฟถูกกัดขาดลงไปถึงสายทองแดง ปลั๊กพัดลมยังเสียบอยู่ที่ปลั๊กไฟข้างผนังไฟฟ้าจึงช๊อตแมวปิลาร์ผู้น่าสงสารอีกครั้ง

ประกายสีฟ้าสีส้มแตกกระจายเต็มหน้า

มีดชะงักค้าง

"เอ๊ะ…เราทำอะไรกันนี่"

คุณนายมีสีหน้างงงันสงสัย มองดูมีด มองดูแมวปิลาร์ที่ดิ้นกระแด่วๆอยู่ที่พื้นเลยรีบดึงสายไฟออกจากปลั๊กก่อนที่แมวปิลาร์จะเปลี่ยนมิติไปเกิดใหม่

"สงสัยเราบ้าแน่ "

คุณนายอุ้มแมวปิลาร์ลูบหัวไปมาอย่างสงสาร เหตุการณ์เป็นปกติแล้ว เพราะไฟฟ้าที่ช๊อตทำให้แมวปิลาร์กลับสู่สภาพปกติเข้าทำนองเกลือจิ้มเกลือ ไฟฟ้าจิ้มไฟฟ้า

ข้างนอกผู้คนพากันมองกันอย่างแปลกใจ เสียงร้องว่า

"เอ๊ะ…พวกเรามาทำอะไรกันนี่"

"นั่นน่ะสิ มาบ้านหลังนี้ทำไม"

"มาหาแมวที่ชื่อปิลาร์เหรอ ยี้…แมวอะไรหน้าตาน่าเกลียดพิลึก"

"ใช่…ๆๆๆๆ ตัวก็ยาวผิดแมว ว้ายน่าเกลียด"

"ตัวก็มอมแมม คงวิ่งซนทั้งวัน"

"ขาก็ยาวเก้งเก้งเนอะ….ไม่เห็นสวยตรงไหน"

"ใช่ๆๆๆ….ฟันก็ไม่แปรง น้ำก็ไม่ยอมอาบเอง"

"แถมยังไม่ชอบล้างหน้าด้วย หน้างี้มอมเชียว โอ้ย…กลับบ้านดีกว่า"

"ใช่ๆๆๆๆ ไม่เห้นน่ารักเลย"

"ชื่อก็พิลึกๆๆ ปิลาร์ ว้าย ฟังไม่ได้…!!!"

"ไม่ยอมอยู่ใน "กรง" ด้วย ขอบอก"

"ใช่ๆๆ ไม่เห็นจะน่ารักตรงไหน พูดมาปรื้อ..ขนลุก..!น่าเกลียดสุดๆๆๆ!!!."<มากไปแล้วนะเพ่ HE'….HE"….>

(คนยังบ่นอีกมากมาย แต่คนเขียนไม่กล้าเขียน เพราะเริ่มรับรู้ถึงรังสีอำมหิตที่แผ่ซ่านออกมาจากหน้าจอมอนิเตอร์ เริ่มเห็นอุ้งเท้าแมวเล็บแหลมคมทำท่าจะยื่นออกมาจากหน้าจอ…ทั้งที่ความจริงคนเขียนไม่ได้ผิดสักหน่อย คนผิดคือคนพวกนั้นต่างหากบ่นอยู่ได้ คนเขียนไม่เกี่ยว)

แมวปิลาร์ได้ฟังแล้วน้ำตาไหลพรากอีกครั้ง โถ….. แมวนะไม่ใช่คน….คนเขียนก็ใจร้ายเสียจัง พอได้โอกาสว่าซะยาวหลายประโยคเชียว ว่าให้แค่รู้เรื่องก็พอแล้ว งือๆๆ ปรับอารมณ์แทบไม่ทัน

ตอนแรกรักปานจะกลืนกิน ตอนนี้เปลี่ยนเป็นไม่ชอบแมวปิลาร์อีกแล้ว โอ้ย..อยากโดนฟ้าผ่าอีกจัง แต่ผ่าน้อยๆหน่อยไม่ต้องมาก ผ่านิดๆแต่ผ่านานๆ จะได้ไม่ต้องรักซาดิสม์ถึงขั้นนี้

เหตการณ์เป็นปกติ

แมวปิลาร์ แมวตัวเดียวในเมืองเดินหงอยๆตัวเดียวไปตามกำแพงอีกครั้ง

เฮ้อ…….ฟ้าจ๋า..มาผ่าปิลาร์อีกสักครั้งจะได้ไหม...อยากถูกรัก...

จบตอน

Create Date : 03 เมษายน 2548

Last Update : 3 เมษายน 2548 9:44:20 น.

7 comments

Counter : 427 Pageviews.

555555
แวะมาขำเจ้าแมวซ่าอีกแล้ว
งานนี้วิ่งเพื่อชาติจริงๆนะคะ เห็นบ่อยครั้งที่เจ้าแมววิ่งไปวิ่งมา ได้เรื่องทุกที
เฮ้อ
รอเรื่องต่อไปค่ะ

โดย: หมูน้อยหน้าใส

วันที่: 3 เมษายน 2548 เวลา:10:37:38 น.

น่าสงสารปิลาร์
รังสีอำมหิตออกมาจากคนเขียนมากกว่า
ใจร้ายกับปิลาร์สะจริง ๆ

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การเดินสายกลางมันยากอ่ะน่ะ ปิลาร์
ไม่งั้นคนเขาไปนิพพานกันหมดแย้วอ่ะ

โดย: พรายทราย

วันที่: 3 เมษายน 2548 เวลา:10:41:32 น.

แง๊ววๆ เค้าเหนื่อยนะ

^^ ...

โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie

) วันที่: 3 เมษายน 2548 เวลา:17:45:16 น.

กำลังจะไปข้างนอก เดี๋ยวกลับมาอ่านใหม่นะคะ

คิดถึงอาจารย์ สบายดีมั้ยคะ

ไปงานหนังสือหรือเปล่าคะ

โดย: yadegari

วันที่: 3 เมษายน 2548 เวลา:19:29:34 น.

เฮ้อ…….ฟ้าจ๋า..มาผ่าปิลาร์อีกสักครั้งจะได้ไหม...อยากถูกรัก...
^
^
^
^

น่ า เ อ็ น ดู จั ง ^_______________^

โดย: มัช IP: 203.151.140.114 วันที่: 3 เมษายน 2548 เวลา:20:06:49 น.

ผ่านมาอ่าน
สนุกดีฮะ

โดย: boy IP: 203.209.118.208 วันที่: 3 เมษายน 2548 เวลา:23:42:48 น.

มาคราวนี้ แมวปิลาร์วิ่งอีกแล้ว น่าสงสารจัง
คราวหน้าคนเขียนต้องใส่สเก็ตให้มันแล้วมั้ง

ว่าแต่ชอบบทนี้จัง
"ตอนแรกรักปานจะกลืนกิน ตอนนี้เปลี่ยนเป็นไม่ชอบแมวปิลาร์อีกแล้ว โอ้ย..อยากโดนฟ้าผ่าอีกจัง แต่ผ่าน้อยๆหน่อยไม่ต้องมาก ผ่านิดๆแต่ผ่านานๆ จะได้ไม่ต้องรักซาดิสม์ถึงขั้นนี้"
ประมาณรักน้อยๆ แต่นานๆ รักมากเกินไป อาจสำลักความรัก ถึงตายได้

แล้วก้อที่เด็ดสุด กลอนนี้...ชอบอ่า
แมวปิลาร์ยังไม่ถึงฆาต……
สายฟ้าฟาด อย่างไรไม่อาสัญ
ถ้าแมวถึง ที่ตาย วายชีวัน
ก้างปลานั้น ติดคอ ก็พอตาย

โดย: yui500

วันที่: 4 เมษายน 2548 เวลา:0:51:56 น.