|
|
ฟ้าใสวันสุดท้าย
ฟ้าใสวันสุดท้าย
โดย GTW
++++
เช้านี้อากาศสดชื่นแจ่มใสเหลือเกินท้องฟ้าสวยและใสไร้ปุยเมฆแต่งแต้ม
เด็กหญิงอายุประมาณ 5 6 ขวบ กำลังน่ารักกับชุดนักเรียนอนุบาล นัยน์ตาแจ่มใสเป็นประกาย ผิวแก้มเนียนบาง แบบเด็กๆในมือมีตุ๊กตาหมี สนามหญ้าหน้าบ้านซึ่งใบไม้ใบหญ้าอุ้มหยาดน้ำค้างพราวพรายราวเกล็ดไข่มุกประกายใสจิ๋ว และกับลูกสุนัขขนปุกปุยซึ่งกำลังกระโดดโลกเต้นไปมาอย่างซุกซนสนุกสนาน ผีเสื้อฝูงหนึ่งโบยบินอยู่รอบๆแปลงดอกไม้หน้าบ้านห่างออกไปไม่มากนัก
ไหนๆๆมือซ้ายยกขึ้นสวัสดีสิ ใบหน้าใสๆนั้นออกอาการดุแบบประสาเด็กๆ ขณะพยายามสอนลูกมาให้รู้จักกับมรรยาทแบบมนุษย์
สวัสดีต้องยกขาแบบนี้
มือน้อยๆจับขาหน้าลูกหมาน่ารักสีขาวยกขึ้น ส่ายไปมา ลูกหมาตัวน้อยดูเหมือนไม่รู้เรื่องหรอกว่าเจ้านายตัวน้อยของมันกำลังพยายามทำอะไรอยู่ แต่มันก็พยายามเอาใจด้วยการส่ายหางไปมาแบบไม่คิดชีวิต ปากมอมๆเลียมือน้อยๆซึ่งจับขาหน้าของมันอยู่อย่างเอาใจ
ลูกจ้ะ เสียงผู้เป็นแม่ดังมาจากหน้าต่างห้องครัว รีบมาทานข้าว เดี๋ยวคุณพ่อจะไปส่งที่โรงเรียนแล้วนะจ้ะ
รอเดี๋ยวค่ะแม่ แม่หนูหันไปร้องบอก มือยังจับหัวลูบหลังลูกหมาตัวน้อยอย่างรักใคร่ เจ้าหมาตัวน้อยมีท่าทางดีใจและมีความสุขกับมิตรภาพนั้น ตามประสาหมา
แม่คะ หนูจะรีบกลับมาหาแม่ บอกคุณพ่อให้ไปรับหนูเร็วๆนะคะ
เสียงใสๆอ้อนผู้เป็นแม่ ซึ่งก้มตัวลงหอมแก้มใสๆของลูกสาวอย่างแสนรัก
แม่จะทำขนมอร่อยๆใว้ลูกทานตอนเย็นนะจ้ะ
ขอบคุณค่ะแม่ หนูรักแม่ที่สุดเลย
แม่ก็รักลูกจ๊ะ แต่เอาล่ะ ไปโรงเรียนได้แล้ว
หางเปียยาวๆไหวแกว่งไกวไปมาตามจังหวะการเดิน มือน้อยๆเกาะมือผู้เป็นพ่อตามความเคยชินและตามประสาเด็กๆตุ๊กตาหมีน่ารักยังถูกหิ้วไปด้วยแบบไม่ยอมปล่อย หลังสะพายกระเป๋านักเรียนแถมด้วยกระติกน้ำเล็กๆลายการ์ตูน ผู้เป็นแม่มองผ่านหน้าต่างอย่างปลื้มใจและมีความสุข ครอบครัวน้อยๆอันประกอบด้วย พ่อแม่ลูก และหมาน้อยน่ารักตัวหนึ่งซึ่งตอนนี้กำลังกระโดดโลดเต้นตามไปอย่างไม่รู้ประสีประสา เจ้าหมาน้อยรู้ว่าตอนเย็นเจ้านายตัวน้อยจะกลับมา กอดมัน อุ้มไว้ในวงแขน อาจแกล้งตบหัวลูบหลังบ้างแต่มันก็เรียนรู้ว่า นั่นล่ะคือความรักที่จริงใจของเจ้านายตัวน้อย
....
อากาศเช้านี้ดีเหลือเกิน
และโดยไม่คาดฝัน ปราศจากวี่แววและการเตือนภัย แสงสว่างจ้าที่ร้อนแรงยิ่งกว่าแสงอาทิตย์หลายหมื่นเท่าก่อนกลุ่มไฟควันไฟรูปดอกเห็ดพวยพุ่งขึ้นบนท้องฟ้าติดตามด้วยเสียงกึกก้องกำปนาทสะท้านสะเทือนราวโลกจะแตกเป็นผุยผง คลื่นแห่งความวิบัติกวาดล้างแผ่อาณาเขตไปไกล แรงทำลายมหาศาลแห่งระเบิดไฮโดรเจนลูกนั้น ทำลายชีวิต ความหวัง และความฝันของผู้คนแถวนั้นละลายหายสูญไปในเสี้ยววินาที
ไม่เหลือแม้แต่ตุ๊กตาหมี หรือลูกสุนัขตัวน้อยตัวนั้น
ที่เหลือคือสงคราม
+++
The end.
| Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2548 |
| Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2548 22:07:12 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 357 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: พรายทราย  วันที่: 24 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:23:46:43 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 11 คน [