BlogGang.com : : Psycho G : ฤทธิ๋บ้า

ฤทธิ๋บ้า

ฤทธิ์บ้า

โดย GTW

เป็นวาสนาของผมแท้ๆที่มีโอกาส มาชมนกชมไม้ในสถาบันบำบัดโรคจิต หรือคุณจะเรียกว่า พวกมีความผิดปกติทางจิต ก็ไม่ผิดกฏหมายอันใด

เจ้าหน้าที่นำดูงานชมสถานที่ เป็นพยาบาลสาวสวย จนไม่อยากจะเชื่อว่าจะมาทำงานอยู่ที่นี่

"คนไข้พวกนี้มีอาการและความคิดแปลกๆ"

เธอบอกเสียงหวาน ชนิดที่คนฟังแล้วอยากจะบ้ารัก

"คุณอย่าตกใจนะคะ"

พูดจบเธอก็หันไปยิ้มให้คนบ้าคนหนึ่ง ซึ่งกำลังโบกมือมาจากชั้นสามของตึกใหญ่ เห็นแล้วอยากเตะปากคนบ้าขึ้นมาโดยไม่มีเหตุผล

"อย่างเช่นคนนี้"
เธอชี้ไปยังชายคนหนึ่ง ซึ่งกำลังนั่งคุยอยู่กับแมลงสาบอย่างสนุกสนาน

"เขาคิดว่าเขาเข้าใจและสื่อสารกับพวกแมลงทุกชนิดรู้เรื่อง บางวันพวกเขาคุยกันเกี่ยวกับปรัชญา ดนตรีไซคลีดิลิค หรือซิมโพนี่หมายเลข 4 ของบิโธเฟน หรือรำซิ่ง "

ผมอ้าปากหวอ

"คุณอย่าดูถูกพวกเขาเชียว"
เธอว่าต่อไปเรื่อยๆ น้ำเสียงมีแววชื่นชม

"พวกเขาเป็นคนพิเศษ คุณคิดดู อย่างคุณมีปัญญาคุยกับจิ้งจกข้างฝารู้เรื่องหรือเปล่า แต่พวกเขาคุยกันรู้เรื่องเป็นอย่างดี สุดยอดไหมคะ"

ผมอ้าปากหวอเป็นสองเท่า

"ส่วนคนนี้ เธอคิดว่าเธอเป็นหอย"

พยาบาลสาวชี้ไปยังหญิงสาวคนหนึ่งซึ่งนั่งหดตัวอยู่บนโต๊ะหินอ่อน มีอาการแปลกๆคือเอามือข้างหนึ่งปิดปากไว้เสมอ มืออีกข้างปิดก้นดูและพิลึกพิลั่นมาก

"เธอกลัวว่าจะมีคนเอาไปแกง เวลากินต้องต่อยก้น จูบปากหอยได้ง่ายๆ"

อันนี้ผมเข้าใจทันที แถวบ้านผมจะมีอาหารทำมาจากหอย แกงใส่ผักขี้เหล็ก หอยจะถูกต่อยก้นเพื่อให้เวลากินหอย จะดูดเนื้อหอยออกมาง่ายๆ อร่อยบรรลัยวายวอด แต่นึกดูแล้วโหดชะมัด หอยวิ่งหนีไม่ได้ง่ายๆเหมือนแมว พวกมันจึงตกเป็นอาหารมนุษย์อย่างสะใจซาดิสม์

"คนนี้คิดว่าเป็นซุปเปอร์แมน"

เธอชี้ให้ดูชายคนหนึ่ง นุ่งกางเกงในสีแดงและเอาผ้าปูที่นอนมาผูกคอเอาไว้

และทันใดนั้น เขาก็ลอยขึ้นไปในอากาศ สูงขึ้นไปทุกที

"เอ้ย...เขาเหาะได้"

ผมร้องเสียงหลง ไม่เชื่อสายตาตัวเอง

พยาบาลสาวสวยหันมามองผมอย่างเอือมระอา

"มันจะแปลกอะไร" เธอพูดหน้าตาเฉย
"ก็เขาคิดว่าเขาเป็นซุปเปอร์แมน เขาก็ต้องเหาะได้อยู่แล้ว เป็นเรื่องธรรมดา เหาะไม่ได้สิน่าแปลก"

ผมถอยหลังกรูด อ้าปากค้างจนไม่รู้ว่าจะค้างอย่างไรแล้ว ให้ตายเถอะ โรบิน...มันอะไรกันนี...

"ส่วนคนนี้.."

ดูเหมือนพยาบาลสาวจะไม่สนใจอาการของผม ชี้มือไปยังชายคนหนึ่ง ซึ่งเริ่มทำท่าตัวบวมมากขึ้นทุกที

"เขาคิดว่าเขาเป็นระเบิดนิวเคลียร์"

"ตูอยู่ไม่ได้แล้ว..."บ้าก็บ้าโว้ย งานนี้!!!!!

ผมแหกปากสุดเสียง ก่อนหันหลังวิ่งออกไปแบบไม่คิดชีวิต เออ..ให้มันได้อย่างนี้สิ แม่คุณทูนหัว...อะไรมันจะบ้าขนาดนั้น !!!
+++++++

Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2548

Last Update : 20 กุมภาพันธ์ 2548 21:48:52 น.

2 comments

Counter : 361 Pageviews.

โดย: prncess

วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:22:49:30 น.

สนุกดีครับ

โดย: ศล

วันที่: 21 กุมภาพันธ์ 2548 เวลา:0:03:53 น.