|
ร้อนนักไปเป็นชาวเกาะ (ช้าง) ให้เย็นใจดีกว่า...
พูดถึงทะเล คิดถึงทะเล ทำไม๊ มันถึงได้รู้สึกสบายใจอย่างนี้ก็ไม่รู้ ( ซึ่งถ้าได้ไปอีกทีก็จะดีไม่น้อยเร้ยยย ) .... หรือว่าบ้านเรามันร้อน เราก็เลยต้องการวิ่งเข้าหาความเย็น ชุ่มฉ่ำ แต่นอกเหนือจากอากาศร้อนๆ จะเป็นสาเหตุหลักแล้วการไปทะเลเพื่อปลดปล่อย และหลีกเลี่ยงความจำเจกับสิ่งที่เราเจอเป็นประจำก็เป็นสาเหตุได้เหมือนกัน และถ้าหากว่าค้นหาสาเหตุแห่งการพุ่งมุ่งไปยังทะเล เชื่อว่าคงมีหลายร้อยล้านแปดสาเหตุแน่นอน
มา เริ่มต้นการเดินทางด้วยคู่นี้ .... ขนานนามว่าพี่คู่ชีพแห่งเกาะ
การเริ่มต้นไปทะเลคงเริ่มจากครอบครัวแหละ เพราะปิดเทอมกันเมื่อไหร่เราก็ต้องเฮไปทะเลกันทู๊กปี .... คนอยู่ทางเหนือเจอแต่ภูเขา การไปทะเลเลยถือเป็นความพิเศษที่หรรษาจริงๆ หนนี้โตมาแล้วก็ไม่จำเป็นต้องไปกับครอบครัวอย่างเดียวแล้วละ เพราะหาคนอื่นไปด้วยได้แล้ว คริ คริ ...( แต่ว่าถ้าได้ไปด้วยกันกับครอบครัวอีกสักหนสองหนก็จะดีไม่น้อยเลยน๊า )
ครั้งนี้มีโอกาสได้มาทางตะวันออก โอกาสในการไปเที่ยวเกาะช้างก็อยู่แค่เอื้อมหลังจากที่พลาดไปสองปีแล้วเพราะมีแผนอื่นมาแทรกแทรงให้ไปเที่ยวทางอื่นแทนซะ ...
คลองพร้าวรีสอร์ท ที่พักที่จะยึดเป็นเรือนตาย ( ชั่วคราว )
กิจกรรมบนเกาะก็มีเยอะแยะมากมาย .... เพราะสถานที่เที่ยวบนเกาะช้างก็มีหลากหลาย ตั้งใจว่าสักวันจะไปเที่ยวน้ำตกบ้างแต่แล้วก็อด เพราะถึงเวลาก็มัวแต่นอนเท้งเต้งเกยตื้นริมหาด พร้อมหนังสือเล่มหนา ที่เลือกสรรแล้วว่ารองหัวแล้วนุ่มนวล
การเช่าเรือออกไปพายกลางทะเลก็น่าสนใจไม่น้อย แต่แล้วก็แห้วสำหรับตัวเอง เพราะะนั่งวิเคราะห์แล้วว่าเรืออาจจะล่มได้ หรือว่าไม่เกิดตกน้ำตกท่าลงไปเราจะปีนไต่ขึ้นมาลำบาก เราก็เลยได้แต่ดูคนข้างๆ สนุกกับการล่องลอยในทะเลไป อ้อ จำได้เมื่อหลายปีก่อนโน้นเคยไปเล่นเรือกล้วย banana boat กับน้องชายสองคน ชั่วโมงเท่าไหร่จำไม่ได้เพราะพ่อจ่าย คนขับก็มันสเหลือเกินกับการเทกระจาด ไอ้น้องมันก็ตกน้ำไปก็ปีนขึ้นมาได้ง่ายๆ ส่นฉันเหรอ กว่าจะปีนขึ้นมานั่งได้ก็ต้องหมดแรงสองหนุ่มช่วยกันดึงฉันขึ้นมา นั่งอีกไม่ถึงห้านาที คนขับก็เทกระจาดเราอีก เอ้อ ถ้าได้ลูกค้าอย่างฉัน คาดว่าผู้ประกอบการเรือกล้วยคงคุ้มกับการทำกิจการ เพราะไม่ต้องเสียเวลาขับเรือให้เปลืองน้ำมันไปไกล ขับไป เทฉันลง แล้วก็กว่าจะปีนขึ้นมาได้ก็หมดเวลา
การไปเดินเเล่นริมหาดก็ดีไม่น้อย เพราะถือว่าเป็นการออกกำลังกายได้อยู่ ได้ฝึกการเดิน ขาแข็งแกร่ง แถมประสาทตาก็ยังจะดีขึ้นเพราะมัวแต่คอยเหล่หนุ่มๆ สาวๆ หุ่นดีๆ สวยๆ หล่อๆ กันไป .... บางคนก็เปลือยช่วงบน แหม ถึงเราเป็นหญิง แต่หญิง เจอหญิงเปลือยมันก็มีเขวมั่งล่ะนะ
หรือการนั่งๆ นอนๆ แล้วมีคนมานวดก็สบายใช่น้อย แต่อันนี้ฉันก็ต้องผ่านเพราะเป็นคนแปลกประหลาดว่า ใครมานวดจะขำขันไม่สงบเสงี่ยม เพราะดูเหมือนว่าทุกส่วนสัดจับแล้วเป็นสะดุ้ง แล้วก็จั๊กกะเดียมอย่างไม่กระมิดกระเมี้ยน อยากลองก็มาลองจับกันดูได้แต่ว่าไม่รับประกันว่าอาจจะมีเผลอถูกทำร้ายร่างกายได้ถ้าหากว่าจับผิดจุดนะ
อ้าว ตามไปดูวิวรอบๆ กัน
นอกจากความน่าสนใจสำหรับบรรดาผู้ใหญ่หุ่นดีๆ แล้วการได้เห็นเด็กๆ ฝรั่งทั้งหลายเล่นอยู่ริมหาดก็เป็นเรืองที่บรรเทิงเริงใจดีไม่น้อย ลูกหลานตัวเองก็ไม่ใช่ แต่ว่าาทำไมถึงได้ชอบลูกชาวบ้านเค้าก็ไม่รู้ ยิ่งรู้ว่าใครจะได้เป็นแม่คนยิ่งไปลุ้นกับเค้าเหมือนว่าจะมีส่วนได้ส่วนเสียกับเค้าแน่ะ ( เรื่องน่าดีใจด้วยน่ะ )
เด็กๆ เหล่านี้คงเห็นฉันเหล่แล้วก็ถ่ายรูปอยู่นาน เล่นๆ อยู่ริมหาดก็เดินเข้ามาหา ถามโน่นถามนี่ แต่ขอโทษทีนะพูดกันไม่รู้เรื่องหรอก เพราะว่าเค้าพูดไทยไม่ได้ อังกฤษไม่ได้และแน่นอนฉันเองก็พูดรัสเซียไม่ได้ซะด้วยก็เลยต้องใช้ภาษาใบ้ พ่อแม่เด็กเห็นก็เข้ามาคุยด้วยบ้างเพราะว่าห้องพักเราอยู่ติดกัน แถมยังมีการฝากลูกด้วยเวลาสองคนปั๋วเมียแว๊บหายไปห้องกันจ๋องคน ( แอบสงสัยลับๆ ว่าไปทำไรกันหว่า )
เห็นแต่เรือ แล้วหนุ่มคนที่พายมาหายไปไหน .... นานๆ จะเจอหนุ่มหล่อๆ เท่ห์ๆ กับเรือสีจมปู .... แต่ว่าเห็นแป๊ปเดียวหายไปซะแล้ว ฉันแอบมองตามริมหาดก็ไม่ยักเห็น เพราะที่นอนกองๆ ตากแดด ตากลมก็มีรุ่นป้าๆ ทั้งนั้น แอบสงสัยว่าหนุ่มคนนี้อาจจะแปลงร่างไปแล้วก็ได้ คงเป็นหนึ่งป้าในแถวที่นอนอาบแดดนั่นล่ะ แต่คนไหนน๊อ ยากจะเดา
การเดินเล่นอยู่ริมหาด ไปนั่นมานี่ รองเท้าหนึ่งคู่ข้างบนนี้ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตฉันไป ... แต่ไหงวันสุดท้ายที่จะเดินทางกลับฝั่ง รองเท้ามันดันเหลือข้างเดียว .. ฮือ ฮือ เดินตามหารองเท้าไปทั่วรีสอร์ท หน้าห้องไปก็ไม่ยักกะเจอ แม่บ้านมาถามว่าหาอะไร ฉันก็บอกว่าหารองเท้าข้างที่เหลือ ... ปรากฏว่าหาครึ่งวันก็ดันไม่เจอ เลยตัดในสวมแต่รองเท้าผ้าใบไป แต่เสียดายรองเท้าเพื่อนยาก ... เก็บกระเป๋า เตรียมเช็คเอ้าท์ ก็เดินไปทำมิวสิคที่ทำระเบียงอำลาหาดที่นอนเกยอยู่ 4 วัน สายตาก็พลันเจอรองเท้าข้างที่เหลือ ... โอ้ววววววววว เลยเดินไปที่หาดอีกรอบ จัดฉากถ่ายรูปเป็นที่ระลึก
ก่อนกลับ ปิดท้ายด้วยรูปตะวันตกน้ำ ... โรแมนติกเหลือเกินเน๊อะ ... เมื่อไหร่จะได้มาอีกน๊อ
มีเงิน มีเวลาเมื่อไหร่ จะตามมาฆ่าความฝันที่เกาะช้างอีกรอบแล้วกัน
| Create Date : 30 มีนาคม 2549 |
|
75 comments |
| Last Update : 30 มีนาคม 2549 3:39:09 น. |
| Counter : 3579 Pageviews. |
 |
|
แต่พอเผลอบอกให้เพื่อนฟัง เจ๊แกงอนไปเลยหาว่าหนีไปเที่ยว 
เฮ่อ ชีวิตครับ ฮือๆ 
แต่ดีที่ตอนนี้สงบสุขแล้ว ค่อยยังชั่ว
... 
ยุ่งแต่กับงาน ง๊าน งาน ...แล้วตอนนี้ลมแรงๆ ด้วย ฟ้าอึมครึมอีกต่างหาก
เวลาได้ไปทะเล ก้อจารู้สึกดีดี ปลอดโปร่งเนอะ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 48 คน [
เกาะช้างผมเคยไปเมื่อเด็กๆ นู้น ตอนนี้ลืมแล้วว่าเป็นไง
สงสัยต้องหาโอกาสไปอีกทีแล้ว