เมื่อตกลงปลงใจเห็นพ้องต้องกันว่าปีใหม่เราจะเริ่มต้นการเดินทางง่ายๆ กัน และประจวบกับอาการ “เบื่อบ้าน” มาเยือน ฉันกับคนข้างๆเลยคิดว่า ทางที่ดีของการแก้เบื่อคือการไปเที่ยวดีกว่า ถึงจะไม่ได้ไปไหนไกลกว่าภาคเหนือ แต่ว่าก็ไม่มีปัญหาค่ะ เพราะว่าได้เที่ยวดีกว่าไม่ได้เที่ยว เมื่อคิดได้อย่างนี้แล้วก็เลยเอาเป็นว่า ไปไหนไปกัน และแล้วเที่ยวนี้เราก็เดินทางกันล่ะค่ะสำหรับทริป ท่องเหนือเมื่อหนาว 2008 ของเรา ตื่นเช้าราวๆ 6 โมงจัดการอาบน้ำอาบท่า แปรงฟันกันเรียบร้อย ก็ออกเดินทางกันเลย เรื่องอาหารเช้าไม่มีปัญหาเลยเพราะว่าเตรียมซื้อขนมปังติดรถเอาไว้แล้วตั้งแต่เมื่อคืน และแล้วล้อรถก็บดขยี้พรมจรรย์ของถนนลาดยางเอาเมื่อเวลาเกือบ 06.30 น. การเดินทางไม่ยาก ไม่เย็น ขับรถตรงดิ่งมุ่งหน้ามาเมืองเชียงราย ผ่านพะเยา ตรงแน่ว มาเรื่อยๆ ไม่มีอะไรยากเย็นแต่ว่าจะต้องระวังมากกว่าปกตินิดหน่อยเกี่ยวกับหมอกลงหนาเหลือเกิน แต่ด้วยเพราะมือขับไม่บ่น คนนั่งอย่างฉันจะบ่นไปไย ว่าแล้วก็ทำหน้าที่เปิดเพลงบรรเลงในรถกันเลย เสียดายว่าตอนเตรียมของเดินทาง ลืมเรื่องซีดีเพลงสนิทเลย ปกติเวลาเดินทางไปไหนซีดีจะติดรถเอาไว้บ้างแต่ว่าต้องผ่านการเลือก แต่ว่าหนนี้ไม่ได้เลือกเลยเพราะว่าลืม ก็เลยต้องฟังเพลงเก่าๆ ไป ... แต่เมื่องานนี้คนขับบอกว่ายังตื่นไม่สนิทดี เลยเลือกเอาเพลงร็อค อ่ะได้ค่ะ ดีเจจิ๋วนิดจัดให้ !! ขับๆ จอดๆ เห็นอะไรก็ถ่ายเพลินดีค่ะ ขับๆ จอดๆ หยุดๆ เหนื่อยหน่อย ปวดเบา ปวดหนัก ก็ได้ห้องน้ำรายทางนี่ล่ะค่ะช่วยเอาไว้ทันการณ์ และแล้ว ไม่ช้าไม่นานเราก็เข้าไปแอ่วดอยตุงกัน อย่างว่าอ่ะค่ะถ้าหากเที่ยววันหยุดก็ต้องเจอกับผู้คนหลากหลาย เยอะแยะมากมาย แต่ก็ไม่วายจะได้เจอเหมือนกันนะค่ะสำหรับวันธรรมดาอย่างนี้ ... แต่ว่าก็ยังดีค่ะว่ายุ่งหน่อย เยอะหน่อยแต่ว่าก็ไม่มากมายอะไร ... เพราะไม่อย่างนั้นมัวแต่เลี่ยงคนมากก็ไม่ได้ไปไหนกันพอดี ว่าไม๊ค่ะ มัวแต่ฟุ้งตอนนี้ถึงดอยตุงแล้วค่ะ แต่ว่าก่อนจะเข้าไปก็ต้องซื้อตั๋วก่อนค่ะ ... ราคาก็แล้วแต่ว่าเราจะดูกี่อย่าง กี่ที่ เพราะเค้ามีให้เลือกได้ว่าจะดูอะไรบ้าง ของฉันกับคนข้างๆ เลือกแบบเหมา เพราะว่ายังไม่เคยมา ก็เลยแบบว่าเหมาดู 3 ที่เลยคือ ... พระตำหนักดอยตุง สวนแม่ฟ้าหลวง และหอพระราชประวัติ ราคาเหมารวมเลยก็ 150 บาท ไม่ลดไม่หย่อน และก็ไม่แตกต่างเลยสำหรับราคาชาวต่างชาติ ซึ่งถือว่าเป็นครั้งแรกกับสถานที่ท่องเที่ยวของเมืองไทย ที่คนข้างๆ ชอบใจเพราะว่าราคานั้นเสมอภาคอย่างภาคภูมิ ก่อนเข้าเยี่ยมชมพระตำหนักก็ต้องตกลงกันก่อนว่าจะทำตามกฏที่เค้าว่าไว้ รวมถึงการแต่งกายที่จะต้องเรียบร้อยด้วย ใครที่นุ่งกางเกงขาสั้นมาก็มีกางเกงหรือว่าผ้าถุงเอาไว้ให้นุ่งทับกันเหมือนวัดพระแก้วเลยค่ะ .. น่ารักดี ... ว่าแล้วก็ไปกันเลยดีกว่า ( ก่อนจะยาว )... สัญลักษณ์ของดอยตุงก็ต้องมีตุงค่ะ ว่าแล้วเราก็เดิน ๆๆๆๆ ไป ทางชัน เหนื่อยหน่อยแต่ก็พอไหวค่ะ และก็เดินไปไม่เบื่อเลยเพราะว่าเพื่อนร่วมทางเราก็มีพอประมาณ ทั้งไทยและเทศ เสียงก็เซ็งแซ่ ฟังออกบ้างไม่ออกบ้างแต่ว่าก้แก้เบื่อดีค่ะ อีกอย่างวิวริมทางเดินไปยังพระตำหนักก็สวยเกินกว่าจะทำให้เรารู้สึกเบื่อกันด้วย เอ๊าเดิน เดิน เดิน วิวงามๆ ย่ามใจให้เดินเพลิน มาถึงแล้วค่ะ พระตำหนักดอยตุง .. แวะมาดูด้านหน้ากันสักนิดนะค่ะ เห็นแล้วก็ทึ่งค่ะ เพราะว่าสวยจริงๆ แบบว่าดอกไม้ประดับตกแต่งละลานตาไปหมด ไปถึงนี่ก็แย่งกันถ่ายรูป และก็ได้ยินสามคนพูดเหมือนกับนัดกันไว้ว่า “นี่ล่ะสวิสเมืองไทย” .. สวยงามจริงๆ นะค่ะ แค่ด้านหน้าเท่านั้น เดินถ่ายรูปได้ไม่ถึงสิบนาที .. ก็ได้ยินเจ้าหน้าที่เค้าบอกว่า ได้เวลาเปิดให้เข้าพระตำหนักแล้ว ใครที่มาก่อนก็เตรียมได้เลยค่ะ ด้านหน้าก่อนจะเข้าไปยังพระตำหนักก็ต้องถอดรองเท้าใส่ถุงพลาสติกที่เค้าใส่ตระกร้าแจกเอาไว้ให้ก่อน ถือถุงเหมือนถุงช้อปปิ้งของใครของมัน รับผิดชอบกันเอง เพราะจะได้ไม่บ่นค่ะว่า “รองเท้าหนูหาย” ... แย่เลยค่ะถ้างั้นเพราะคงต้องทนโขยกเขยงเท้าเปล่ากันล่ะ (คงดูไม่จืดเลยล่ะ) อ้อ พูดถึงการเข้าไปเยือนด้านใน เจ้าหน้าที่เค้าบอกเอาไว้แล้วว่า ... ห้ามถ่ายรูปเด็ดขาด !!... แต่คำพูดแค่นี้หรือ จะห้ามคนทุเรศบางคนได้ เพราะรอบพาเที่ยวด้านในครั้งนี้เจ้าหน้าที่ไม่ได้ประกบหน้าหลัง เลยพลาดไม่ได้เจอกับสาวหูแตกและพร้อมแหกกฏคนหนึ่งได้ หน้าตาเธอดี แต่งตัวใช้ได้ ท่าทางก็ไม่น่าจะเป็นคนมีปัญหาชอบแหกกฏเลยนะ ไม่น่าจะเป็นคนแบบนี้เลย ขบวนเค้าพานำชมด้านในแต่เธอก็กลับมาเดินตามก้นฉันกับคนข้างๆ ตีวงแยก และเมื่อคนอื่นไปอีกมุม เธอก็เดินเข้าห้องโถงใหญ่ ซึ่งในนั้นก็มีทัวร์กรุ๊ปของฝรั่งเค้าอยู่ 2 กลุ่ม และเธอคนนี้คงจะตะลึงกับความสวยงามเลยยกกล้องพร้อมกับเปิดแฟลชแชะๆ อยู่ 3 ครั้ง ครั้นฉันเห็นก็แบบว่าปากไว เลยพูดซะดังว่า “เฮ้ย เค้าบอกว่าอย่าถ่ายค่ะ” “ไม่เป็นไรหรอกพี่ เค้าพูดไปงั้นล่ะ” ...เธอคนนั้นหันหน้ามาบอกอย่างไม่รู้สึกรู้สา ... ฉันหันไปมองหน้าคนข้างๆ พร้อมกับบอกว่าเธอพูดยังไง ... ก็พอดีกับพี่ไกด์หญิงที่นำเที่ยวกลุ่มต่างชาติเค้าเห็น เค้าก็ตะโกนสำทับมาอีกทีว่า “คุณค่าห้ามถ่ายนะค่ะ กฏเป็นกฏ” ... แต่ว่ายัยผู้หญิงคนนั้นยังไม่รู้สึก แถมเหมือนว่าการห้ามเธอตรงๆ นั้นไม่ได้ผล เพราะเธอตอบมาว่า “ยุ่งจริง” ... พร้อมกับทำหน้าค้อนขว้างใส่พี่ไกด์คนนั้นไปหนึ่งรอบใหญ่ พร้อมกับเดินหนีไปที่อื่น ... จังหวะนั้นเองพี่ไกด์ก็เดินมาหาฉันพูดว่า “โห คุณทำไมเธอคนนี้เป็นแบบนี้ล่ะ มาด้วยกันหรือเปล่าค่ะ” “เปล่าค่ะ พอดีเห็นก็เลยเตือนเค้าเหมือนกัน” ... ฉันตอบ “แย่นะค่ะแบบนี้ อายค่ะอาย ไอ้เราเป็นไกด์ก็บอกฝรั่งว่าอย่าถ่ายเพราะว่าเค้าห้าม แต่มาเจอแบบนี้เห็นทีว่าจะบอกไม่ถูกแล้วอ่ะค่ะ เพราะว่าปากบอกว่าอย่าถ่าย แต่ก็ดันมาเห็นคนไทยด้วยกันเองถ่าย อายเลยนะค่ะเนี่ย” พี่ไกด์สาวบอก ฉันเองก็ทำหน้าไม่ถูกเหมือนกันอ่ะค่ะ เพราะว่าก็แบบว่าไม่ชอบนะที่แบบว่าเค้าบอกแล้วยังดื้อดึง แถมจิตสำนึกล่ะอยู่ไหนเพราะว่าขนาดเป็นเขตพระราชฐานแล้วด้วย ยังคิดง่ายๆ ทำตัวห่วยๆ แบบนี้น่าจะบอกไกด์ให้ประจานเลยจะได้จำ .. (โหดไปหรือเปล่าไม่รู้ค่ะ) ... หลังจากเข้าไปดูในตัวพระตำหนักแล้วเราก็เจอกับคนดัตช์พร้อมกับครอบครัว เลยได้ทักทายกันเล็กน้อย แต่ดูเหมือนว่าเค้าอยากรู้อะไรเยอะแยะเกี่ยวกับเชียงราย ฉันกับคนข้างๆ ก็เลยพยายามช่วยเหลือหาคำตอบ ... แต่ว่าก็ได้เท่าที่เรารู้ล่ะค่ะ หลังจากนั้นก็ต้องแยกจากกันไป เดินลงมาถึงต้นทางเห็นร้านกาแฟก็เลยปรี่เข้าไป เพราะเริ่มร้อนเหลือเกิน ไม่รู้ว่าหน้าหนาวอะไรนะค่ะ ร้อนได้ใจจริงๆ ขนาดต้นเดือน มค เองนะค่ะยังขนาดนี้เลย เมษาพาเพลินไม่ร้อนแบบทำร้ายตับ (ตับแลบและแตกสลาย) คงได้เสียชื่อแน่นอนเลยค่ะ หลังจากที่เดินลงมาจากพระตำหนักดอยตุงแล้ว เราก็เข้าไปต่อกันใน หอพระราชประวัติกันต่อค่ะ เพราะว่าด้านล่างของหอพระราชประวัติเองก็เป็นทางเดินต่อไปยังสวนดอกไม้แม่ฟ้าหลวง แต่ว่าก่อนจะไปดูดอกไม้ก็ต้องมาดูสิ่งดีๆ มีประโยชน์อย่างการจัดแสดงเกี่ยวกับสมเด็จย่าและก็ราชวงศ์ น่าสนใจมากเลยค่ะ ฉันเองอยู่ตรงนี้นานหน่อยเพราะว่าด้านในมีเรื่องราวต่างๆ มากมาย และที่เรียกน้ำตาได้ก็เห็นจะเป็นการเปิดให้ชมช่วงหนึ่งของประวัติศาสตร์เมืองไทย การถวายพระเพลิงงานสมเด็จย่า .. ตรงนี้ต้องปาดน้ำตาไม่รู้กี่หนค่ะ เพราะเห็นภาพแล้วอยู่ๆ น้ำตาก็ไหลมาซะงั้น ... หลังจากปาดน้ำตามาได้อีกหน่อย ก็ยิ้มออกเพราะเดินออกมาดูสวนดอกไม้กันค่ะ ... สวนดอกไม้ที่ว่าก็คือ สวนแม่ฟ้าหลวง ซึ่งมีทางเชื่อมต่อในการเดินเข้าไปดูจากหอพระราชประวัติ เดินๆๆๆ กันเข้าไป ไม่ช้าไม่นานก็ได้เห็นแล้วค่ะว่า ... สวนดอกไม้งามล้ำ น่าดู ไปทางไหน เห็นแล้วก็กระชุ่มกระชวยจริงๆ สวนด้านในจัดได้น่ารักจัง ห้อยกันไปกับช่อดอกไม้แบบเขวน พื้นที่ไม่เยอะแต่ก็จัดให้สวยได้เช่นกัน อีกสักมุม น้ำตกพริ้วๆ เย็นใจ เพลินใจเพลินตาดีแท้ๆ เลย เหนื่อยนักก็พักก่อน .. กับชาเย็นๆ แก้กระหาย กับมุมๆ นี้ นั่งพักชิลๆ ให้หายเหนื่อย เพลินกับบรรยากาศรอบๆ ตัวที่เป็นดอกไม้สวยๆ จัดงามๆ มองผู้คนเดินผ่านไป ผ่านมา เพลินใจดีจริงๆ นะคะ เพราะนานๆ ทีเราจะได้ทำอย่างนี้ มันบอกไม่ถูกว่ามันรู้สึกถึงการพักผ่อนยังไง บอกจริงๆ ว่า ถ้าหากว่า 365 วัน ผ่านไป 1 ปี แต่ว่าเรามีสัก 250 วัน ที่เพลินใจได้เยี่ยงนี้ ปีหนึ่งๆ ที่ผ่านไปแบบนี้เราว่ามันคงจะดีไม่น้อยจริงๆ นะค่ะ และแล้วก็ได้เวลาชมสวนอีกหนึ่งขยัก เดินเล่นวนถ่ายรูปนั่นนี่สักพัก เราก็มองหน้ากันว่า ได้เวลาขับรถกลับแล้ว เพราะว่าจะต้องเข้าที่พักก่อนและก็ไปหาอะไรกินตอนเย็นกัน เรียบๆ ง่ายๆ ไม่เน้นหรู คือการเดินทางของเราที่เหมือนกับทุกๆ ครั้งล่ะคะ ติดตามการเดินทางวันต่อไปนะค่ะ

Create Date : 14 มกราคม 2551
Last Update : 14 มกราคม 2551 9:29:07 น.		91 comments
Counter : 1496 Pageviews.
Share Tweet