ปัญหา .. ใครเลยจะไม่เคยเผชิญ ... ต่างกันก็แค่หนักบ้าง เบาบ้าง เป็นบางเวลา คำพูดที่เราพูดๆ กันยามปลอบใจกันให้รู้สึกดีว่า หนักบ้างก็วาง เหนื่อยบ้างก็พัก หาอะไรทำจะได้คลายเครียด และอื่นๆ จริงๆ แล้วก็เข้าใจนะคะซึ่งถ้าในเงื่อนไขว่า " ถ้ า ทำ ไ ด้ " เราก็สบายใจ แต่ก็ใช่ว่าทุกคนจะทำได้อย่างที่ "เค้าว่า" กันเสมอไปเพราะว่าบางอย่างมันก็ต้องใช้เวลา ... ฉันยอมรับว่าปัญหาที่กำลังเจอบั่นทอนกำลังใจ แต่ก็นั่นล่ะค่ะ หวังอยู่ว่าสักวันมันจะดีขึ้น ดีขึ้น และได้รับการปลดปล่อยตรงนี้เสียที ตอนแรกคิดว่าจะปิดบล็อกอย่างน้อยๆ สักเดือน ... หรือว่าไม่ก็สองเดือน หรือว่ายาวนานกว่านั้นจนกว่าปัญหาจะหมดไป แต่เอาเข้าจริงก็ไม่ได้ล่ะคะ เพราะว่าบางทีเราไปกำหนดอะไรมันไม่ได้อย่างใจเราหวังหรอก มันต้องปล่อยให้มันเป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น ... และการ ยอมรับ + ทำใจ = เข้าใจ เราจะต้องทำให้ได้ เพราะไม่อย่างนั้นแล้ว เราเองนี่ล่ะทุกข์เองคนเดียว เพราะฉะนั้นแล้วไม่เอาดีกว่า กำหนดอะไรไม่เป็นอย่างใจก็ยิ่งเศร้า เข้าบล็อกบ้างแบบไม่ต้องจำกัดอะไรก็เป็นทางออกเหมือนกัน ว่าแล้วช่วงหลังจากปิดบล็อก ฉันกับคนข้างๆ ก็ออกไปปลดปล่อยอารมณ์เซ็งๆ กันอย่างไม่ได้คาดหวัง ... เอาน้องหมาไปฝากไว้ที่รับฝากก่อนอย่างอื่น ... แล้วก็ค่อยๆ เก็บข้าวของลงกระเป๋าแล้วก็ขับรถออกไปกันเลย เป้าหมายถามกันว่า .. จะไปไหนดี เปิดแผนที่ ชี้แล้วบอกว่า ข อ น แ ก่ น เราขับรถกันไปใช้เส้นทางถนนทางหลวงสายที่ 11 ขับรถผ่าน แพร่ อุตรดิตถุ์ พิษณุโลก เพชรบูรณ์ ขอนแก่น ทั้งหมดนี้ไปกันแบบไม่คิดมาก ขับไปเรื่อยเปื่อย มองถนนหนทาง รายทาง ไปมันเรียกว่าตามแต่ใจอยากเชียวคะ ฟังดูอาจจะสบายๆ ใช่คะ ไปกันอย่างสบายๆ แต่ก็ไม่วายจะหาเรื่องนั่นนี่มาคิดเรื่อยๆ เชียว ถนน หนทาง เส้นทาง ป่าไม้ ภูเขา ... ที่เราเห็น เห็นวิวอย่างนี้แล้ว .. สบายใจมาได้นิดหนึ่งคะ ขับไปขับมาก็มาเจอกับที่พักระหว่างทาง ชื่ออะไรนั้นข้ามมันไปค่ะ (เพราะจำไม่ได้แล้ว) แอบเก็บภาพน้องหมาเหงามาด้วย เห็นแล้ว .. นี่เลยล่ะ อารมณ์ตัวเองตอนนั้น เหงาๆ เศร้าสร้อย .. เป็นอย่างนี้จริงๆ ไม่ได้จัดการมื้อเช้ามา ก็หาทานระหว่างทางกันล่ะ ง่ายๆ แต่ก็อิ่ม .. กินมากไม่ดีเพราะว่าเดี๋ยวแอบง่วง ทีนี้ล่ะหมดกัน ขับรถไปเรื่อยๆ เจอวิวที่ไหนเหมาะๆ สวยๆ ก็จอด อย่างเช่นที่นี่ล่ะค่ะ ... ตามชื่อ ตามป้าย ตามรายทางที่เราเจอ วิวกว้างๆ สุดลูกหู ลูกตา ... มันทำให้เราเหมือนได้ ปลดปล่อยจินตนาการไปได้ไกล เรียกว่าไม่มีอะไรเป็นข้อจำกัด ทำให้เรารู้สึกโล่งใจดี อยากอยู่มองภาพตรงหน้านานๆ แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะรู้แต่ว่าเราต้องขับรถไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ และเรื่อยๆ ไป ผ่านเข้าทาง อช.น้ำหนาว ถนนหนทางก็จะเป็นประมาณนี้ ขึ้นเขา แต่ว่าไม่ลงห้วย แต่ว่าได้วิวเหลือหลาย เก็บภาพมาได้บ้าง แต่ว่าไม่สวยเท่าที่ตาได้มองเห็นแม้สักเสี้ยวเดียวค่ะ ส่วนจุดหมายปลายทางนั้น .. ปล่อยมันไปก่อน ขับไปเรื่อยเปื่อย แล้วจะถึงไหน ยังไงก็ค่อยไปกันเอาเองอีกที แต่ว่าตอนนี้ไม่มีอะไรคิดมากแล้วกับชั่วโมงของการขับรถไปแบบลืมตัว

Create Date : 12 พฤษภาคม 2552
Last Update : 12 พฤษภาคม 2552 6:41:47 น.		89 comments
Counter : 1418 Pageviews.
Share Tweet