|
|
เมื่อใจผมมันชินชา ตอนพิเศษ2
27 มีนาคม 2552
พอกลับมาถึงห้อง กะว่าถ้าหัวถึงหมอนเมื่อไหร่ผมคงจะหลับลง
20นาทีก็แล้ว......
30นาทีก็แล้ว......
1ชั่วโมงก็แล้ว......
ผมก็ยังนอนไม่หลับ
ในหัวผมมีแต่หน้าคุณ
คำพูดของคุณ
เสียงคุณลอยอยู่เต็มไปหมด
ผมทนนอนคนเดียวไม่ได้อีกแล้ว
ผมทนคิดถึงคุณไม่ได้อีกแล้ว
จนผมต้องส่งข้อความไปหาคุณ
22.16 น.
ถ้าผมตาย คุณจะเสียใจไหม?
เงียบ.........................................................................................
.................................................................................................
.................................................................................................
23.10 น.
ทำไม? ผมไม่ใจแข็งเหมือนคุณ จะได้มีใหม่และลืมกันง่ายๆ อยากนอนกอดจังเลย คืนนี้ขอไปนอนด้วยได้ไหม?
เงียบ...........................................................................................
..................................................................................................
...................................................ทำไม? ไม่ตอบมานะ...................
23.22 น.
ผมขอแค่คืนนี้ไม่ได้หรอครับ คิดถึงมาก ครั้งสุดท้ายจริงๆ ตอบด้วย ถ้าไม่ได้ ผมจะได้ไม่ยุ่งกับคุณอีก
เงียบ............................................................................................
...................................................................................................
..............................................ในใจผมเริ่มระส่ำระส่าย.....................
23.38 น.
ไม่ตอบ โทรไปก็ไม่ติด แค่นี้ผมก็รู้แล้วครับ ว่าคุณรักตัวเองมากกว่ารักผมจริงๆ
เงียบ..............................................................................................
.....................................................................................................
............................คุณทำอะไรอยู่ ผมมันไม่มีค่าเลยใช่ไหม?................
ผมต้องหน้าด้านส่ง SMS ขอไปนอนกับคุณคืนนี้ ตั้ง 3 ครั้ง
คุณก็ยังไม่ตอบกลับ
ผมโทรไปหา 3 รอบก็สายไม่ว่าง
จนครั้งที่ 4 ผมถึงโทรติด...
"คืนนี้ขอไปนอนด้วยได้ไหม ขอนอนกอดครั้งสุดท้ายจริงๆ" ผมบอกคุณไป
คุณบอกว่า "อยากมาก็มาสิ"
ผมดีใจที่ผมจะได้นอนกอดคนที่ผมรัก
แม้มันจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้กอดก็ตาม...
พอถึงห้องคุณ ผมรู้สึกถึงกลิ่นอายเก่าๆ ภาพวันวานเก่าๆ ข้าวของเก่าๆ
แต่สำหรับกับคุณ...ผมเป็นแค่คนเก่า
ผมยิ้ม ยิ้มในความเปลี่ยนแปลงของห้องและตัวคุณ
ทำไม? คุณถึงได้เข้มแข็งอย่างนี้นะ
คุณสามารถลืมผมได้จริงๆหรอ
ระยะเวลาเกือบ 4 ปี ที่เราอยู่ด้วยกันมา มันไม่มีความหมายเลยใช่ไหม?
ทำไม? ผมถึงไม่เข้มแข็งแบบคุณบ้างนะ
ผมยังไม่สามารถมีคนใหม่มาแทนที่คุณได้
ผมไม่สามารถลืมคุณได้
ผมไม่สามารถเลิกรักคุณได้
แล้วผมต้องทำอย่างไร? คืนนี้ผมจะต้องหาคำตอบให้ได้...
ที่ผมตัดสินใจมานอนกับคุณคืนนี้
เพราะผมอยากรู้ว่า ผมจะรู้สึกอย่างไรนะ?
คุณจะทำตัวเช่นไรนะ?
แล้วผมควรจะตัดสินใจอย่างไรดีนะ?
ผมนอนกอดคุณตลอดเวลา...ผมร้องไห้
เพราะกลัวว่าหลังจากวันนี้ไป ผมคงไม่มีโอกาสได้มานอนกอดคุณแบบนี้อีกแล้ว
กลัวคุณจะปล่อยให้ผมรอเก้อ
กลัวคุณจะไปมีคนใหม่ที่คุณคิดว่าดีกว่าผม
กลัวคุณจะลืมผม
และสุดท้ายที่ผมกลัวมากที่สุด กลัวคุณจะหมดรักผม
ผมนอนกอดคุณ...ผมร้องไห้
ทั้งดีใจที่ได้กอดคุณ หลังจากที่ไม่ได้กอดมานานแล้ว
ทั้งเสียใจที่ครั้งนี้อาจจะเป็นครั้งสุดท้าย
ที่ผมต้องตัดสินใจแล้วว่า...
ผมจะต้องทำอย่างไร?
| Create Date : 20 มิถุนายน 2552 |
| Last Update : 8 สิงหาคม 2552 22:59:12 น. |
|
2 comments
|
| Counter : 685 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: โยเกิตมะนาว  วันที่: 20 มิถุนายน 2552 เวลา:15:44:22 น. |
|
|
|
| โดย: จ๊ะเอ๋ (เจ๋อ๊ะ ) วันที่: 20 มิถุนายน 2552 เวลา:23:00:52 น. |
|
|
|
|
|
|
|
|
Location :
กรุงเทพฯ Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]
|
คนเรามีโชคไม่เท่ากัน
แม้กระทั่งในความฝัน
-------------------------
การให้คะแนนในบล็อกนี้ ไม่ได้มีกฏเกณฑ์หรือหลักการใดๆทั้งสิ้น แต่ทั้งหมดทั้งมวลนั้นขึ้นอยู่กับความชอบส่วนตัวของเจ้าของบล็อกเป็นสำคัญ
สงวนลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
ห้ามมิให้นำไปเผยแพร่และอ้างอิง
ส่วนหนึ่งส่วนใดหรือทั้งหมดของข้อความ
ในสื่อคอมพิวเตอร์แห่งนี้เพื่อการค้า
โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษร
ผู้ละเมิดจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฎหมายบัญญัติไว้สูงสุด |
|
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
