Bloggang.com : ภูผา กะ วาริน : ไปมาแล้ว...เชียงคาน

ไปมาแล้ว...เชียงคาน

กลับมาแล้ว...กลับมาลงรูปเพิ่มแล้วค่ะ

หลังจากทิ้งหน้านี้ไปหลายวัน ได้ฤกษ์มาลงรูปเพิ่มเติมแล้ว...ว

เราเดินทางมาถึงเชียงคานตอนประมาณ 4 โมงเย็น

ตอนนี้เชียงคานที่เห็นเป็นเพียงตลาดเก่า ที่มีห้องแถวไม้แบบโบราณ

เรียงรายไปตามท้องถนน ดูเรียบๆ เหมือนจะไม่มีอะไรมากกว่านี้

แต่เค้าบอกว่าความน่าสนใจมันอยู่ตอนกลางคืน

ฉะนั้นเวลายังมี ไปหาที่เที่ยวอื่นๆก่อนดีกว่า

ว่าแล้วก็ขับรถเลยเข้าไปหน่อย ก็จะเจอแล้วค่ะ

"แก่งคุ้ดคู้" นั่นเอง ภาพนี้กว่าจะได้มานานมาก...ก ทำไมหรอค่ะ
ก็ตรงนี้เป็นที่นิยมของนักท่องเที่ยวทั้งหลาย จะต้องมายืนโพสท่า
สวยๆ หล่อๆ น่ารักๆ แปลกๆ ต่อคิวกันยาว....ว
ภูผาก็ใช้วิชาอดทน + มือไว ถือกล้องค้างไว้ แล้วรอช่วงจังหวะที่หลักกิโลว่างปุ๊บ
รีกกดปั๊บ ถึงได้ภาพมา แต่หลังภาพยังมีคนอยู่ข้างๆและข้างหลัง
เพราะที่ว่าว่างนั้นคือข้างหน้าว่าง แต่ข้างๆกับข้างหลัง
ก็ยังมีคนอื่นถ่ายกันอยู่ เรียกว่าถ่ายกัน 4 ด้าน แหละค่ะ
แต่ภูผาขอด้านนี้ด้านเดียวพอ ไม่ทนแล้ว

นี่...จุดชมวิวแก่งคุดคู้ ธรรมชาติสวยงาม
มีคนบอกว่าหน้าน้ำน้ำจะท่วมทั้งหมด แต่หน้าแล้ง น้ำจะลดลง
จนเอารถ เอาของลงไปขายกันข้างล่างได้เลยค่ะ

เหล่าคณะผู้ร่วมทางทั้งหลายเดินที่นี่กันนานเชียวค่ะ
เพราะที่นี่มีร้านขายของที่ระลึกมากมาย โดยเฉพาะเสื้อ
เสื้อที่บอกว่าที่นี่ที่ไหน "ที่นี่เชียงคาน" น่ะจ๊ะ
อีกสองอย่างที่มีเยอะน่าจะเป็นกุ้งแผ่นทอด มีขายหลายร้าน
อีกอย่างก็มะพร้าวแก้ว สีสรรสวยงาม มีให้เลือกหลายร้านมาก
คณะผู้ร่วมทาง เดินหิ้วกันมาทุกคน
ยกเว้นคนเดียวที่เดินกลับมามือเปล่า
ใช่ค่ะ....ภูผาไม่ได้ซื้ออะไรเลยนอกจากน้ำ กินหมดก็ทิ้งไปเรียบร้อย
เมื่อผู้ร่วมทางทลอยกันกลับมาที่รถจนครบ ก็ไปเข้าที่พักกัน
ที่พักของพวกเราอยู่ข้างนอกตลาด เลยไม่ได้บรรยากาศเท่าไหร่
ตอนนี้เริ่มเย็นแล้ว ความมืดเริ่มเข้ามา ได้เวลาท่องราตรีเมืองเชียงคานแล้ว

เราเดินจากที่พักมาแป๊บนึงก็จะมาถึงถนนคนเดินของเชียงคานแล้วค่ะ
เฮ้ย...ทำใมไม่เห็นเหมือนตอนที่เราเข้ามาเมื่อตอนบ่ายเลย
เพราะตอนนี้ไม่รู้ร้านค้ามากมายโผล่มาจากไหน ห้องแถวที่ต่างๆก็เปิด
เป็นร้านขายของที่ระลึก แต่งร้านเก๋ๆ เยอะมาก

นักท่องเที่ยวก็เริ่มเยอะขึ้นเรื่อยๆ
นี่เอง...ไม่สงสัยแล้วว่าที่นี่มีอะไร
ตอนนี้เพื่อนร่วมทางของภูผากระจายตัวกันไปคนละทาง
พวกเรานัดรวมตัวกันที่เดิม ก่อนกลับที่พัก

ร้านขายของที่ระลึกที่แต่งน่ารัก มีของที่ระลึกแบบเก๋ๆ มากมาย
ชื่อร้านเค้าก็ตั้งเก๋ๆ น่ะค่ะ

ร้านนี้ก็เก๋ค่ะ คนที่ยืนถ่ายรูปอยู่นั่นก็เก๋น่ะค่ะ
ไม่ใช่ค่ะ คนนั้นไม่ใช่ภูผา ลูกค้าในร้านเค้าค่ะ
สวยน่ะค่ะ ติดมาในรูปได้ ถือว่าประกอบฉากให้สวยขึ้นได้

ตรงนี้ก็น่ารักค่ะ นักท่องเที่ยวมาถ่ายรูปกันเยอะค่ะตรงนี้

ตรงนี้ทำให้ภูผาสงสัยว่าทำใมตรงนี้คนเยอะจัง
เลยเดินเข้าไปดู ตามประสาคนอยากรู้เรื่องของคนอื่น ฮิฮิ
ที่แท้ก็มายืนรอคิวเพื่อจะถ่ายรูปตรงนี้นี่เอง
เช่นเดิมค่ะภูผาก็ยืนรอจังหวะช่วงผลัดเปลี่ยนกำลังพล
มือถือกล้องค้างไว้ คนเดินออกปุ๊บกดปั๊บ ได้มาภาพนึง พอ

ตรงนี้ก็ติดอันดับที่นิยมน่ะค่ะ แต่ตรงนี้คนไม่ค่อยเยอะเท่าไหร่
ตรงนี้เป็นผาผนังของห้องแถวหลังนึงค่ะ ดูเก่าๆ เก๋ๆ
แต่ที่น่ากลัวนิดน่าจะเป็นหน้าต่างบานนั้น ตอนถ่ายภูผาก็ระแวงนิดๆ
มันจะมีใครแกล้งโผล่ออกมาจากหน้าต่างรึเปล่าหว่า
ถ้าเกิดหน้าต่างมันเปิดพลึบออกมาอีกบานล่ะ
รึว่าถ่ายแล้วเปิดออกมาแล้วมีรูปใครอยู่ที่หน้าต่างล่ะ
สารพัดจะคิดได้ยัยนี่ แต่อย่าไปบอกใครน่ะ เดี่ยวเค้าว่าบ้า

เดินอยู่นานก็มาสะดุดกับชื่อร้านนี้เข้าค่ะ แหมมันโดนใจจริงๆ

การเที่ยวของภูผาทริปนี้ มาแบบมาคนเดียว แต่มีผู้ร่วมทางเป็นเพื่อน
ขอพูดถึงเพื่อนร่วมทางคณะนี้หน่อยค่ะ
พวกเธอเป็นนางพยาบาลของอำเภอสวนผึ้ง และยุพราชจอมบึง
ภูผาสบายใจได้เพราะถ้าเจ็บป่วยล่ะก็ พวกเธอช่วยเราได้แน่นอน
อย่าได้บ่น ปวดหัว ปวดท้อง ปวดขา พวกเธอจัดยาให้ทันที
อีกอย่าที่ภูผาแอบสังเกตพวกเธอคือ ซื้อของกันเก่งมากๆ
ในวันที่เดินทางกลับ บนรถตู้แทบไม่มีที่นั่งกันเลยที่เดียว
แต่ทุกคนก็น่ารักค่ะ กลับไปเที่ยวนี้ภูผาได้เพื่อนเป็นพยาบาล
ตั้ง 8 คนแน่ะค่ะ