สวัสดีจ้า น้องแพร

พี่ยังไม่อัพอ่ะ นะ รอเย็นนี้ก่อน ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายสองเอง ยังต้องทำงานอีกนานนิ

หายไปหลายวัน ไปส่องกล้องมาเหรอ ไม่ได้เป้นไรร้ายแรงก็ดีแล้วอพรยังปวดท้องอยู่รึเปล่าเนี่ย ดูแลตัวเองนะน้องนะ อย่าเครียดมาก พักผ่อนเยอะ

เดี๋ยวอัพแล้วจะแวะมาบอกนะจ๊ะ

เอ๊...ตอนที่เคยส่องกล้องอ่ะค่ะ

มันไม่ได้วางยาแบบนี้อ่ะค่ะ

ตอนนั้นรู้สึกว่าทรมานสุด ๆ หายใจไม่ออก

อาเจียน ทรมานมาก สายยางติดที่คอ อึดอัดมาก

หมอเค้าบอกว่ากล้องนิดเดียวเอง (ใช่ซิ)

กล้องน่ะจิ๊ดนึงแต่สายยางใหญ่หง่ะ

แข็งมากด้วย ทรมานมากเลย เจ้าโรคปวดท้อง

บรื๊อ.....เข็ดจัง พักผ่อนเยอะ ๆ นะคะ

อ่านแล้ว นึกถึงตอนเข้าห้องผ่าตัดครั้งแรก เมื่อ 2 ปีที่แล้วเลยค่ะ แต่เรามีอาเจียนด้วยแหละ ... ตอนนั้นเป็นไส้ติ่งอักเสบค่ะ

เราอ่ะ ส่องกล้องดูทางเดินอาหารมาแระนะ 555 จะบอกว่ามะมียานอนหลับ หรือยาอะไรเลย นอกจากกลืนยาชาลงไป 555 ทั้งเจ็บ ทั้งอยากอ๊วก ทั้งอึดอัด สุดจะบรรยาย ส่องกล้องเสร็จเจ้ายาชาที่กลืนลงไปยังขมติดคอ โห...พูดแล้วพะอืดพะอมมาก สมัยที่เราส่องกล้องดูทางเดินอาหารน่ะ ราวสิบปีที่แล้ว วิทยาการแพทย์มะได้มีไรทันสมัยอย่างคุณว่า เราต้องทำสดๆ ขณะมีสติ นอนดูกล้องส่องลำไส้ของตัวเอง และเราก้อไม่ได้ส่องครั้งเดียวซะด้วยซิ ส่องเรื่อยๆแหละจนกว่าระบบทางเดินอาหารจะปกติ

ถ้าเกิดเคยผ่าตัดเกี่ยวกับช่องท้องมาก่อน ก็ระวังไส้ไปพันกับพังผืดนะครับ

น้องแพร เจอแทกล่ะ พี่แวะมาบอก แทกหนังสือนะคะ


เล่ามาเร็ว รออ่านอยู่นะคะ

น้องแพร


สู้ๆ นะจ๊ะ สัมภาษณ์ Stanford น่ะ มั่นใจเข้าไว้ พูดจาฉะฉานนะน้องนะ ขอใหโชคดีจ้า เพี้ยงงงงงงง

เครียดเกินไปหรือเปล่าคะ แต่ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วนะคะ แข็งแรงๆค่ะ

ง่า...อ่านแล้วแอบเสียวตรงท้องอ่ะ

ถ้ายังไงก็ขอให้หายแล้วก็กลับมาแข็งแรงเร็วๆ นะคะ

ว่าแต่ตกลงป่วยเป็นโรคอะไรหว่า

เป็นเราก็กลัวค่ะ หาหมอเนี่ย หมอนวดเรายังกลัวเลย เคยไปนวดมา หมอนวดบอกว่าเส้นไม่ดี ต้อง "ระเบิดเส้น" ก๊ากกก อยากร้องก๊าก ตอนเค้าระเบิดเสร็จ เข็ดเลยเที่ยวเดียวไม่ไปอีกแล้วค่ะ

ค่าใช้จ่ายสูงมั้ยคะส่องกล้องอะ

รักษาที่ไหนคะ