|
|
| | 1 |
| 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
| 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
| 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
| 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
| 30 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
วันสีตุ่น ๆ T_T
วันนี้เหมือนฝนจะตก...
เหมือนจะเป็นฝนแรกที่เจอที่นี่...
บรรยากาศดูอึมครึม ๆ ตั้งแต่บ่าย ๆ แล้ว
ทำให้ดูเศร้ากันเข้าไปอีก 
เมื่อคืนไปกินอาหารไทยมาค่ะ เค้ามาจัดที่ international center ในมหาลัย
เป็น All you can eat (with limited resources 555) จ่ายไป 5 เหรียญ
วันนี้เจอคนไทยเยอะไปหมด มากหน้าหลายตา
เคยรู้สึกมั๊ยว่า..เวลาอยู่ในที่ที่คนเยอะ ๆ แล้วทุก ๆ คนก็พูด ๆ ๆๆ ๆ
เราจะดูเหมือนถูกกลืนไปโดยไม่รู้ตัว
ไม่รู้จะยืนตรงไหน ไม่รู้จะพูดอะไร ไม่รู้จะเข้าไปแทรกบทสนทนาที่ตรงไหนดี
บางทีอยู่กันหลาย ๆ คนก็เหงามากกว่าอยู่คนเดียวซะอีก
รู้สึกเล็ก ๆ ว่าเราไม่ได้เข้ากะที่นี่เลย ทำไมถึงเลือกมาที่นี่ตั้งแต่แรกนะ....
กินเสร็จเค้าชวนกันไปไหนกันต่อ แต่เราไม่อยากไปแล้ว...
อยากอยู่คนเดียว..อยู่ที่ไหนก็ได้ที่ทำให้เรารู้สึกเหงาน้อยกว่านี้
ก็รู้อ่ะนะ ว่าไม่พบปะสังสรรค์ก็ทำให้เราเข้ากะเค้ายากเข้าไปอีก
แต่ซักครั้ง..ทำให้ตัวเองสบายใจมันก็ไม่ผิดไม่ใช่เหรอ
กลับมาถึงห้อง โทรหาแม่ ร้องไห้ใส่แม่ไปเป็นกระบุง
จริง ๆ ตั้งใจว่าจะไม่โทรไปร้องไห้ให้ที่บ้านฟังเลยนะ เพราะเค้าจะเป็นห่วงเข้าไปอีก
แต่บางทีได้พูดได้บอกใครบ้าง มันก็ดีกะเราเหมือนกันนะเนี่ย
คุยกันอยู่นานมาก พอคุยเสร็จ รูมเมตเดินมาถามว่าเป็นอะไรรึป่าว 
เค้าคงเห็นเราเศร้า ๆ.....
อิแพรก็เลยเปรี้ยว ร้องไห้ใส่รูมเมตมันซะเลย 555
ไม่ได้อธิบายอะไรเค้ามากนะ เพราะว่าตอนนั้นคิดคำพูดเป็นภาษาอังกิตมิออกแล้ว
เค้าก็ปลอบ..คุยกันโน่นนี่...สนุกดี
แปลกเหมือนกัน คุยกะคนต่างชาติ คนละภาษา พูดก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง ฟังเค้าก็ไม่ค่อยรู้เรื่อง
แต่เรากลับรู้สึกเหงาน้อยกว่าอยู่กับคนไทยเยอะ ๆ อีกอ่ะ
วกกลับมาเศร้าเรื่องเดิมอีกแล้วชั้น
ตกดึก รูมเมตเอาดีวีดีเรื่องนึงมาให้ดู เค้าคงเห็นเราเหงา ๆ (เป็นกระเหรี่ยงตกดอย)
เรื่องนี้เลยค่ะ "Pygmalion"
หนังเก่ามากแล้ว เป็นหนังขาวดำ (แอบเช็คใน imdb ทำปี 1938 แน่ะ)
เค้าบอกว่าเป็นต้นกำเนิดของเรื่อง "My fair lady"
(ซึ่งเราก็ไม่เคยดูอีกนั่นแหละ)
หนังสนุก ดูแล้วยิ้ม ๆ เหมือนดูหนังยุคก่อนประวัติศาสตร์ 
แต่แอบรู้สึกดี ไม่ใช่แค่ตัวหนัง
มันเป็นความรู้สึกว่า ในวันที่เราเศร้า ๆ มันก็ยังมีคนใส่ใจเรานะ
หนังเรื่องนี้ เราคงจะจำมันไปอีกนาน..นน..เลยล่ะ
ดูเสร็จภายใน 2 ชั่วโมง เอาไปคืนเค้า แล้วคุยกันว่าจะไปหาดีวีดี My fair lady มาดูกัน
555 ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะมีโอกาส
มหาลัยจะเปิดอาทิตย์หน้าแล้ว....
ตอนนั้นคงไม่มีเวลามานั่งเพ้อมาก เหมือนตอนนี้
อาจจะเศร้ากว่านี้ หรือว่าอาจจะไม่มีเวลาเศร้าเลยก็ได้
วันนี้รูมเมตพูดคำนึงที่เราเห็นด้วยมาก ๆ
(จำเป๊ะ ๆ ไม่ได้หรอกนะเพราะเค้าพูดเป็นภาษาอังกิต  )
เค้าบอกว่า "สิ่งที่ดีของการเปิดเทอมก็คือ เราจะได้รู้ว่าเราต้องมาอยู่ตรงนี้เพราะอะไร นี่แหละคือสิ่งทีเรามาทำที่นี่"
ซึ้งค่ะ ซึ้ง...
| Create Date : 22 กันยายน 2550 |
| Last Update : 22 กันยายน 2550 14:19:56 น. |
|
7 comments
|
| Counter : 503 Pageviews. |
 |
|
|
| โดย: มะแมว IP: 193.166.89.32 วันที่: 22 กันยายน 2550 เวลา:18:36:15 น. |
|
|
|
| โดย: moo IP: 203.146.179.146 วันที่: 22 กันยายน 2550 เวลา:21:21:28 น. |
|
|
|
โดย: มะแมว (PaTMoNE  ) วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:0:59:17 น. |
|
|
|
| โดย: มะแมว IP: 193.166.89.32 วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:5:43:45 น. |
|
|
|
| โดย: มะแมว IP: 193.166.89.32 วันที่: 23 กันยายน 2550 เวลา:16:36:43 น. |
|
|
|
| โดย: มะแมว IP: 193.166.89.32 วันที่: 24 กันยายน 2550 เวลา:6:41:31 น. |
|
|
|
|
|
|
|
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ช่วยแก้เหงาได้เยอะเลยละคะ
อยู่ที่โน่นก็ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ